απιστία : τι είναι και πως τιμωρείται (άρθρο 390 Ποινικού Κώδικα)

  Με αφορμή την είδηση της αθώωσης, από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, των κατηγορουμένων για την υπόθεση της αγοράς (μη) δομημένων ομολόγων, ας πούμε δυο λόγια για το έγκλημα της απιστίας, για το οποίο κατηγορούνταν (δεν εξετάζω αν καλώς ή κακώς αθωώθηκαν).
  Η απιστία, η οποία φυσικά δεν έχει, εν προκειμένω, καμία σχέση με την ..ερωτική απιστία, συνιστά οικονομικό έγκλημα, το οποίο ορίζεται ως εξής : απιστία διαπράττει όποιος, εν γνώσει του, ζημιώνει την περιουσία άλλου, της οποίας (περιουσίας) έχει τη διαχείριση ή την επιμέλεια, βάσει Νόμου ή βάσει δικαιοπραξίας (σύμβασης).
   Στη βασική του μορφή, το αδίκημα της απιστίας συνιστά πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση από 3 μήνες έως 5 χρόνια, ενώ γίνεται κακούργημα, που τιμωρείται με κάθειρξη από 5 έως 10 χρόνια, όταν η ζημία υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ !
   Για να τιμωρηθεί ο κατηγορούμενος λοιπόν θα πρέπει να αποδειχθεί ότι έβλαψε ξένη περιουσία, της οποίας είχε τη διαχείριση εκ του Νόμου ή βάσει σύμβασης (ολικά ή και μερικά), με πράξεις νομικές και ότι γνώριζε ότι με τις πράξεις αυτές, βλάπτει τη περιουσία που του εμπιστεύθηκαν (επειδή έχουμε κατάχρηση εμπιστοσύνης, προφανώς γι'αυτό ονομάστηκε α-πιστία).
   Απαιτείται δηλαδή να αποδειχθεί ότι ο κατηγορούμενος είχε άμεσο δόλο, ότι δηλαδή είτε επιδίωκε τη ζημία του άλλου είτε ότι ήξερε ότι οι πράξεις του θα έχουν ως αναγκαία συνέπεια την επέλευση της βλάβης ξένης περιουσίας, που διαχειρίζεται και εντούτοις προχώρησε. Στο σημείο αυτό, "παίζεται" όλο το παιχνίδι, στο αν δηλ. θα αποδειχθεί ή όχι ο δόλος, διότι η ζημία εύκολα αποδεικνύεται.
   Παραδείγματα απιστίας : 1. απιστία κατά τράπεζας διαπράττει ο αρμόδιος για τη χορήγηση δανείων υπάλληλός της, ο οποίος χορηγεί δάνεια σε -αντικειμενικά- αφερέγγυες εταιρίες, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουν τα δάνεια !
2. απιστία διαπράττει ο μεσίτης, στον οποίο κάποιος έχει αναθέσει τη διαχείριση και εκμίσθωση των ακινήτων του, όταν τα νοικιάζει σε πολύ χαμηλότερες από τις πραγματικές τιμές και μάλιστα σε "δικά" του πρόσωπα !
3. απιστία διαπράττει ο διαχειριστής περιουσίας ανηλίκου ή προσώπου υπό δικαστική συμπαράσταση, όταν π.χ πουλάει ακίνητο σε εξευτελιστική τιμή.
4. οι συνηθέστερες κατηγορίες απιστίας πάντως, αφορούν διαχειριστές προσωπικών εταιριών ή ΕΠΕ ή μέλη του Δ.Σ ανωνύμων εταιριών, κάθε φορά που με τις πράξεις ή παραλείψεις τους ζημιώνουν τους άλλους εταίρους ή τους μετόχους, τα συμφέροντα των οποίων υποτίθεται ότι υπηρετούν (με παχυλούς πολλές φορές μισθούς) !
    Ειδική μορφή απιστίας συνιστά η απιστία περί την υπηρεσία (ή στην υπηρεσία), όταν ο κατηγορούμενος είναι υπάλληλος (εν ευρεία έννοια) και βλάπτει τη δημόσια περιουσία (πάλι εν ευρεία έννοια, όπως ορίζεται στο Νόμο) καθώς και η απιστία δικηγόρου, η οποία έχει γενικότερη έννοια και σκοπό έχει να διαφυλάξει τη σχέση εμπιστοσύνης, που πρέπει να υπάρχει μεταξύ δικηγόρου και εντολέα και άσχετα από την ύπαρξη ή όχι οικονομικής βλάβης.
  

ναρκωτικά : η ευνοϊκή ποινική μεταχείριση των εξαρτημένων ατόμων (μέρος 4ο)

  Το πιο σύνηθες και βασικό επιχείρημα των κατηγορουμένων (ουσιαστικά δηλαδή των δικηγόρων τους) σε υποθέσεις ναρκωτικών, είναι ότι αποτελούν άτομα εξαρτημένα, από τα ναρκωτικά, άτομα δηλαδή τα οποία έχουν αποκτήσει την έξη (συνήθεια) της χρήσης και δεν μπορούν να την αποβάλλουν με τις δικές τους δυνάμεις (τοξικομανείς).
  Ο χαρακτηρισμός του δράστη, ως εξαρτημένου-τοξικομανή, έχει σημαντικές συνέπειες και ευνοϊκή μεταχείριση, αφού :
-αν κατηγορείται για απλή χρήση, παραμένει ατιμώρητος
-αν κατηγορείται για κατοχή, διακίνηση ή καλλιέργεια, τότε η πράξη από κακούργημα, γίνεται πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση, από ένα έως πέντε έτη και χρηματική ποινή από 590 έως 15.000 ευρώ και αν συντρέχει κάποια από τις διακεκριμένες περιπτώσεις ή επιβαρυντικές περιστάσεις, που είδαμε στο 2ο μέρος, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι 10 έτη και χρηματική ποινή, από 880 έως 150.000 ευρώ !
-αν κατηγορείται για εισαγωγή-εξαγωγή, νόθευση, διακίνηση σε φυλακές, στρατόπεδα κλπ., οργάνωση διακίνησης, παραχώρηση χώρου για χρήση ναρκωτικών, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι 10 έτη και χρηματική ποινή από 590 έως 29.000 ευρώ, ενώ εάν συντρέχει επιβαρυντική περίσταση κλπ., με κάθειρξη 5 έως 20 έτη και χρηματική ποινή από 1.500 έως 290.000 ευρώ !
   Για να τύχει της ως άνω ευνοϊκής μεταχείρισης ο δράστης-κατηγορούμενος, θα πρέπει να αποδειχθεί η τοξικομανία του, με τη διενέργεια ειδικής ψυχιατροδικαστικής εξέτασης και εργαστηριακής εξέτασης, είτε στο στάδιο της ανάκρισης, είτε και στο Δικαστήριο και γενικά σε κάθε στάδιο της ποινικής διαδικασίας, κατόπιν αιτήματος του ιδίου.
   Η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης είναι υποχρεωτική για τον ανακριτή και το Δικαστήριο, εφόσον υποβληθεί σχετικό αίτημα-υπερασπιστικός ισχυρισμός.
   Ακόμα και αν ο δράστης συλληφθεί επ' αυτοφώρω, μπορεί να προβάλει τον ισχυρισμό της τοξικομανίας στους αστυνομικούς, οι οποίοι υποχρεούνται να λάβουν ούρα και αίμα και να τα στείλουν στα ειδικά εργαστήρια, προκειμένου να διαπιστωθεί : αν υπάρχει εξάρτηση και τι είδους (σωματική ή ψυχική), το βαθμό της εξάρτησης, την ουσία και την επίδραση της εξάρτησης στον καταλογισμό του δράστη.

ναρκωτικά : πως τιμωρείται η χρήση (μέρος 3ο)

   Όποιος κατέχει ή προμηθεύεται ναρκωτικά για δική του αποκλειστικά χρήση ή κάνει χρήση ναρκωτικών ή καλλιεργεί κάνναβη σε αριθμό και έκταση, που καλύπτει τις δικές του αποκλειστικά "ανάγκες", τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ένα (1) έτος.
   Το Δικαστήριο είναι εκείνο που θα αποφασίσει αν ο δράστης κατείχε τα ναρκωτικά, για ίδια αποκλειστικά χρήση, με βασικό κριτήριο την ποσότητα, που βρέθηκε να κατέχει.
   Ο Νόμος αναφέρει ενδεικτικά ποιες ποσότητες θεωρούνται ότι εξυπηρετούν έναν χρήστη, ως εξής : ενάμιση γραμμάριο ηρωίνης ή κοκαϊνης, 50 γραμμάρια ακατέργαστης κάνναβης και 5 γραμμάρια κατεργασμένης κάνναβης.
   Οι καταδικαστικές αποφάσεις για χρήση ναρκωτικών δεν καταγράφονται στο ποινικό μητρώο του δράστη, εκτός εάν ξανακαταδικαστεί αμετάκλητα το ίδιο άτομο, μέσα σε 5 χρόνια, πάλι για χρήση.
   Ο Νόμος δίνει τη δυνατότητα στο Δικαστήριο να απαλλάξει το χρήστη από κάθε ποινή, αν κριθεί ότι ο δράστης έκανε χρήση εντελώς συμπτωματικά και ότι δεν πρόκειται στο μέλλον να ξανακάνει χρήση και γενικά να ξαναμπλέξει με ναρκωτικά (π.χ κάποιος έκανε ένα τσιγάρο, επειδή πέθανε ένας συγγενής κλπ).
   Εάν πάλι κάποιος χρήστης, διαθέσει σε άλλον από τη μικροποσότητα, που έχει για τον εαυτό του, ένα μέρος, για να κάνει και ο άλλος, τότε τιμωρείται αυστηρότερα και συγκεκριμένα με φυλάκιση από 6 μήνες έως 5 χρόνια !

Υ.Γ : πιθανόν να έχετε ακούσει ή διαβάσει και εσείς την πρόθεση του Υπουργού Δικαιοσύνης να αποποινικοποιήσει τελείως τη χρήση και απόσο γνωρίζω ο σχετικός Νόμος δεν έχει ψηφιστεί έως σήμερα. Εννοείται ότι αν ψηφιστεί, όσοι κατηγορούνται ήδη για χρήση, θα απαλλαγούν, ο Νόμος θα περιλάβει δηλαδή και όσους δεν έχουν αμετάκλητα καταδικαστεί (ή δικαστεί), με βάση την αρχή της εφαρμογής του ευνοϊκότερου Νόμου !

ναρκωτικά : διακεκριμένες περιπτώσεις και επιβαρυντικές περιστάσεις (μέρος 2ο)

  Με κάθειρξη από 15 έως 20 έτη και χρηματική ποινή από 15.000 έως 440.000 ευρώ, τιμωρείται όποιος διακινεί, κατέχει κλπ. ναρκωτικά, εφόσον :
1. Με την πράξη του αυτή διευκόλυνε ή απέκρυψε τη διάπραξη άλλων εγκλημάτων
2. είναι υπάλληλος, ο οποίος, λόγω της υπηρεσίας του, ασχολείται με τη δίωξη ή φύλαξη ναρκωτικών
3. ανήκει στο προσωπικό καταστημάτων κράτησης ή στο νοσηλευτικό προσωπικό (όπου κάνει διακίνηση ενν.)
4. διακινεί ναρκωτικά σε σχολικές μονάδες και άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα
5. διακινεί ναρκωτικά σε χώρους άθλησης, κατασκηνώσεις, ορφανοτροφεία, φροντιστήρια και στρατόπεδα ή σε χώρος που γειτνιάζουν (!) με τα προηγούμενα.
  Με ισόβια κάθειρξη και χρηματική ποινή από 29.412 έως 588.235 ευρώ, τιμωρείται ο δράστης διακίνησης κλπ. ναρκωτικών, εφόσον :
-ενεργεί κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια
-χρησιμοποιεί με οποιονδήποτε τρόπο ανήλικα πρόσωπα ή προσπαθεί να προκαλέσει τη χρήση ναρκωτικών από ανηλίκους
-μετέρχεται κατά την πράξη ή με σκοπό να διααφύγει τη χρήση όπλων
-οι περιστάσεις τέλεσης μαρτυρούν ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος ή τέλος
-είναι υπότροπος.
    Υπότροπος θεωρείται όποιος έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για παράβαση του Νόμου περί ναρκωτικών, σε βαθμό κακουργήματος εντός της προηγούμενης δεκαετίας ή σε βαθμό πλημμελήματος, εντός της προηγούμενης πενταετίας.
   Ισόβια επίσης επιβάλλονται εάν είναι μεγάλη η ποσότητα των ναρκωτικών ή εάν από τη χρήση προκλήθηκε σωματική βλάβη σε ένα ή περισσότερα άτομα (χρήστες), λόγω επικινδυνότητας του ναρκωτικού.

τα ναρκωτικά από ποινική άποψη : βασικά εγκλήματα και ποινές (μέρος 1ο)

  Ο Νόμος δίνει τον ορισμό των ναρκωτικών ουσιών, ως εξής :
Ναρκωτικά, είναι ουσίες τεχνητές ή φυσικές που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλούν εξάρτηση του ατόμου από αυτές.
  Εν συνεχεία, αναφέρονται αναλυτικά και λεπτομερώς, ποιες χημικές ενώσεις και ουσίες, υπάγονται στα ναρκωτικά (συνολικά αναγράφονται καμιά 300αριά ναρκωτικές ουσίες, που σημαίνει ότι είναι πολύ περρισσότερες από τις 3-4, που γνωρίζει ο πολύς κόσμος).
   Η βασική μορφή του εγκλήματος της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, συνιστά κακούργημα, που τιμωρείται με κάθειρξη 10 έως 20 έτη και χρηματική ποινή, από 2.900 έως 290.000 ευρώ, όταν ο δράστης :
-εισάγει ή εξάγει ή διακινεί ναρκωτικά εντός της επικράτειας.
-πωλεί ή αγοράζει ή διανέμει ναρκωτικά σε τρίτους, με οποιονδήποτε τρόπο.
-εισάγει ναρκωτικά σε στρατόπεδα, κρατητήρια, φυλακές, χώρους εργασίας ή νοσηλευτικά ιδρύματα.
-αναμιγνύει με οποιονδήποτε τρόπο ναρκωτικά σε τρόφιμα ή ποτά.
-παρασκευάζει ναρκωτικές ουσίες ή εισάγει, πωλεί, διαθέτει κλπ. πρόδρομες ουσίες, δηλαδή ουσίες που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ναρκωτικών.
-καλλιεργεί κάνναβη ή άλλο φυτό, από το οποίο παράγονται ναρκωτικές ουσίες.
-κατέχει ή μεταφέρει ναρκωτικά από ξηρά, θάλασσα ή αέρα.
-αποστέλλει ή παραλαμβάνει εν γνώσει του δέματα, που περιέχουν ναρκωτικά.
-διαθέτει σε άλλους χώρο προς χρήση ναρκωτικών ή διευθύνει κατάστημα, στο οποίο γίνεται συστηματικά χρήση ή ακόμα εργάζεται σε τέτοιο χώρο και γνωρίζει ότι γίνεται χρήση.
-συντελεί με οιονδήποτε τρόπο στη διάδοση της χρήσης των ναρκωτικών.
-νοθεύει ή πωλεί νοθευμένα ναρκωτικά.
-νοθεύει ή πλαστογραφεί ιατρική συνταγή χορήγησης ναρκωτικών, με σκοπό τη διακίνησή τους.
-προβαίνει σε παραγωγή, κατασκευή ή εκχύλιση ναρκωτικών ουσιών και τέλος
-οργανώνει, κατευθύνει ή χρηματοδοτεί οιποιαδήποτε από τις ανωτέρω πράξεις ή δίνει εντολές και οδηγίες.
   Τα αδικήματα περί τα ναρκωτικά ασφαλώς καταλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος της ποινικής καθημερινότητας των Δικαστηρίων και ειδικά των Κακουργιοδικείων, ενώ μεγάλη μερίδα (ίσως η μεγαλύτερη) των κρατουμένων στις φυλακές, κρατούνται για αδικήματα σχετικά με ναρκωτικά.
    Πολύς λόγος έχει γίνει φυσικά και για το κατά πόσον τα αδικήματα αυτά σχετίζονται και συναρτώνται με άλλα σοβαρά ποινικά αδικήματα (δολοφονίες κλπ) καθώς και για την αντιμετώπιση του (κοινωνικού αυτού) προβλήματος από την Πολιτεία.
   Στην επόμενη ανάρτηση θα δούμε τις επιβαρυντικές και σοβαρότερες μορφές των εγκλημάτων περί τα ναρκωτικά. 

η νομική βοήθεια σε ποινικές υποθέσεις

  Ο θεσμός της νομικής βοήθειας, έχει σκοπό να καλύψει τους πολίτες (έλληνες και μη) χαμηλού εισοδήματος, οι οποίοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν δικηγόρο, δικαστικά έξοδα κλπ.
  Ειδικά, στις ποινικές υποθέσεις, ισχύουν τα εξής :
Α) Στα κακουργήματα, τόσο κατά το στάδιο της ανάκρισης, όσο και στο ακροατήριο, εφόσον ο κατηγορούμενος δεν έχει δικηγόρο και μάλιστα άσχετα από το αν έχει την οικονομική δυνατότητα ή όχι, διορίζεται αυτεπάγγελτα και υποχρεωτικά συνήγορος από το Δικαστήριο (ή τον ανακριτή). Ο διορισμός γίνεται από σχετική λίστα, που τηρείται και είναι καταρχή υποχρεωτικός, τόσο για τον κατηγορούμενο, όσο και για το δικηγόρο.
Β) Στα πλημμελήματα, ο κατηγορούμενος σε Τριμελές Πλημ/κείο, εφόσον δεν έχει οικονομική δυνατότητα, μπορεί να ζητήσει από τον/την Πρόεδρο να του διορίσει συνήγορο, εφόσον για το αδίκημα, για το οποίο κατηγορείται, προβλέπεται ποινή φυλάκισης, τουλάχιστον έξι (6) μηνών.
   Να τονίσουμε επίσης ότι νομική βοήθεια στον καταδικασθέντα προβλέπεται και για την άσκηση ενδίκων μέσων, ήτοι έφεση και αναίρεση, γεγονός πολύ σημαντικό, αν λάβει κανείς υπόψη το αυξημένο κόστος προσφυγής στο Εφετείο και κυρίως στον Άρειο Πάγο.
   Νομική βοήθεια μπορεί να δοθεί επίσης και για την άσκηση μήνυσης, αλλά και για παράσταση πολιτικής αγωγής, σε ορισμένα και κυρίως σοβαρότερα αδικήματα.
   Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να υποβάλει το σχετικό αίτημα, είτε απευθείας στο Δικαστήριο, την ημέρα της Δίκης, είτε και πριν το Δικαστήριο, στη γραματεία, την Εισαγγελεία κλπ.
   Ανάλογες διατάξεις ισχύουν και στις αστικές και εμπορικές διενέξεις (προς το παρόν όχι στις διοικητικές διαφορές).

σχολιασμός 2 πρόσφατων δικαστικών αποφάσεων

 Η πρώτη αφορά την ορθή καταδίκη της γυναίκας, που πέταξε αλεύρι στους επισήμους, κατά τον εορτασμό της Υπαπαντής στην πόλη της Καλαμάτας.
 Η εν λόγω "κυρία" καταδικάστηκε ορθά, όσο και αν αντέδρασε μετά το ακροατήριο, για απρόκλητη έργω εξύβριση : η ρίψη αλευριού, γιαουρτιού κλπ., ως ένδειξη αποδοκιμασίας, συνιστά εξύβριση με πράξεις (πέρα δηλ. από την κλασική εξύβριση με ύβρεις δηλ. λόγια), διότι προσβάλλει την τιμή και την υπόληψη του ατόμου, που δέχεται το αλεύρι, γιαούρτι κλπ. και υπήρξε φυσικά απρόκλητη, αφού κανένας δεσμός δε συνέδεε δράστη και θύμα(τα) και ουδεμία πρόκληση απήυθυναν τα θύματα άμεσα και προσωπικά κατά της γυναίκας αυτής !
  Νομίζω, από το σχετικό ρεπορτάζ, ότι η κατηγορούμενη προέβαλε τον ισχυρισμό, ότι άλλον σημάδευε και άλλους πέτυχε !! Το Δικαστήριο ωστόσο και πάλι ορθά έκανε δεκτό τον ενδεχόμενο δόλο της γυναίκας, διότι προφανώς ήξερε ότι κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανόν να συμβεί και το αποδέχτηκε : όταν πετάς ένα υλικό, το οποίο διασπείρεται στον αέρα, σε ένα πλήθος ανθρώπων, είναι αυτονόητο ότι δεν θα πετύχει μόνο έναν, αλλά θα τους "ασπρίσει" όλους !!
  Αυτά ήταν τα θετικά νέα, ας πάμε τώρα και στα δυσάρεστα ! Η λεβεντογέννα Κρήτη, για άλλη μια φορά, μας απογοήτευσε και πλέον θα αρχίσω να έχω αμφιβολίες για την ποιότητα απονομής Δικαιοσύνης στο εν λόγω νησί.
  Πιθανόν να διαβάσατε και σεις ότι ο καφετζής, που χτύπησε τον κατηγορούμενο για παιδεραστία Νικόλαο Σειραγάκη, μέσα στο δικαστικό μέγαρο (!), τελικά αθωώθηκε !
  Αλήθεια, τι είδους κοινωνία θέλουμε ; μιά κοινωνία με "Ζορό", "δικαστές ντρεντ", "μπατμαν" και κάθε είδους αυτόκλητους τιμωρούς και σωτήρες ;; ο εν λόγω καφετζής-νταής-"αγανακτισμένος" απέδωσε με την πράξη του δικαιοσύνη ; γιατί αλήθεια αθωώθηκε, δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω.
  Δεν εξετάζουμε εδώ αν ο Σειραγάκης είναι ένοχος ή όχι, δεν εξετάζουμε πόσο άθλιες ήταν οι πράξεις του, αυτό που ενδιαφέρει εδώ είναι αν υπάρχει κάποιος λόγος που να αίρει τον άδικο χαρακτήρα της εις βάρος του βιαιοπραγίας και σωματικής βλάβης εκ μέρους του καφετζή !
   Εγώ ειλικρινά και χωρίς φυσικά να έχω διαβάσει το σκεπτικό της αθωωτικής απόφασης, δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν λόγο, που θα μπορούσε αυτή η σωματική βλάβη να κριθεί μη τιμωρητέα.
   Ακόμα και αν είχε χτυπήσει τον κατηγορούμενο ο πατέρας ενός από τα θύματα και όχι κάποιος άσχετος-τρίτος, πάλι θα έπρεπε να τιμωρηθεί, με κάποια ελαφρυντικά βέβαια (λόγω δικαιολογημένης αγανάκτησης).
    Η κρινόμενη απόφαση του Δικαστηρίου της Κρήτης δεν έχει καμία (νομική και όχι μόνον) λογική και ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί κάποιος Εισαγγελέας, για να αποκαταστήσει τη διασαλευθείσα από τον "τιμωρό" καφετζή έννομη τάξη.

πως μπορεί ένα πλημμέλημα να γίνει κακούργημα ! (έκθεση)

  Διάβασα στο σάιτ της Espresso την είδηση ότι ένας νεαρός στην Κρήτη καταδικάστηκε σε 17 χρόνια ..φυλάκιση (προφανώς ο δημοσιογράφος εννοεί κάθειρξη), διότι χτύπησε με το αυτοκίνητό του δικυκλιστή (αν θυμάμαι καλά) και τον εγκατέλειψε, με συνέπεια να καταλήξει αργότερα από τα τραύματά του.
   Δίχως να γνωρίζω λεπτομέρειες της δικογραφίας, εικάζω βάσιμα ότι ο δράστης τιμωρήθηκε τόσο βαριά, για το έγκλημα της έκθεσης, που είναι κακούργημα, όταν συμβεί θάνατος !
   Ενώ λοιπόν, η θανάτωση άλλου σε τροχαίο, χαρακτηρίζεται κατά 99% ως ανθρωποκτονία από αμέλεια, η οποία είναι πλημμέλημα, εδώ ο δράστης τιμωρήθηκε έτσι, διότι ακριβώς εγκατέλειψε το θύμα και δεν του παρείχε βοήθεια με συνέπεια να αποβιώσει, ενώ πιθανολογήθηκε φαντάζομαι, ότι εάν δεν είχε φύγει και καλούσε π.χ ασθενοφόρο, δεν θα είχαμε το θάνατο.
   Το άρθρο του ποινικού Κώδικα, που τιμωρεί την έκθεση, έχει επί λέξει ως εξής :

1. Οποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος με πρόθεση αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος το τραυμάτισε υπαίτια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.



2. Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα: α) βαριά βλάβη στην υγεία του, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών,* β) το θάνατό του, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον έξι ετών.

  Τα αδικήματα της έκθεσης κατά κανόνα έχουν ως δράστες τους γονείς και τραγικά θύματα τα παιδάκια τους, κάθε φορά που τα αφήνουν νηστικά ή δεν τα προσέχουν και χάνουν τη ζωή τους, διότι τα παιδάκια είναι  αδύναμα και απροστάτευτα και εξαρτημένα από τη φροντίδα των γονιών τους.
   Στην προκειμένη περίπτωση, ο ΚΟΚ ορίζει ρητά ότι εάν κανείς εμπλακεί σε τροχαίο, ακόμα και αν υπάρχουν μόνον υλικές ζημιές, οφείλει να παραμείνει στον τόπο του ατυχήματος, να δώσει τα στοιχεία του, να περιμένει την Τροχαία, την ασφάλειά του κλπ και εάν δεν το κάνει, διαπράττει άλλο αυτοτελές αδίκημα !
   Συνεπώς, συνίσταται σε όποιον εμπλέκεται σε τροχαίο ατύχημα και ειδικά με τραυματισμό, να παραμένει εκεί και να δίδει κάθε δυνατή βοήθεια, διότι αφενός διατρέχει τον κίνδυνο να κατηγορηθεί για κακουργηματική έκθεση και αφετέρου είναι κρίμα να ψυχορραγεί κάποιος αβοήθητος στην άσφαλτο, ενώ θα μπορούσε να είχε σωθεί !

το αυτόφωρο έγκλημα : διαδικασία και δικαιώματα κατηγορούμενου (2ο μέρος)

  Όταν κανείς συλλαμβάνεται στα πλαίσια του αυτοφώρου (για πλημμέλημα), οδηγείται στο Αστυνομικό Τμήμα ή στην Αστυνομική Διεύθυνση για σήμανση, φωτογραφίες κλπ. και εν συνεχεία, θα πρέπει το συντομότερο δυνατόν (την ίδια ή την επόμενη μέρα), να οδηγηθεί στον Εισαγγελέα ποινικής δίωξης. Μέχρι τότε παραμένει κρατούμενος στην Αστυνομία.
  Ο τελευταίος, δηλ. ο Εισαγγελέας, αποφασίζει εάν ο συλληφθείς θα δικαστεί αμέσως από το αρμόδιο Δικαστήριο (μονομελές ή τριμελές Πλημμελειοδικείο) ή εάν θα οριστεί τακτική δικάσιμος, οπότε και αφήνεται ελεύθερος. Η δίκη θα πρέπει επίσης να γίνει άμεσα, δηλαδή ή αυθημερόν ή την επόμενη μέρα.
   Στη Δίκη καλούνται και οι μάρτυρες προφορικά καθώς και άλλοι τυχόν συμμέτοχοι στο έγκλημα, οι οποίοι δεν συνελήφθησαν εντός των χρονικών ορίων του αυτοφώρου.
   Τα βασικά δικαιώματα του κατηγορουμένου, στα αυτόφωρα Δικαστήρια, είναι δύο : 1. έχει δικαίωμα να ζητήσει από το Δικαστήριο να του ορίσει συνήγορο υπεράσπισης, σε περίπτωση που δεν έχει και 2. έχει δικαίωμα να ζητήσει να αναβληθεί η Δίκη του για 3 ημέρες, προκειμένου να προετοιμάσει την υπεράσπισή του !
   Το κρίσιμο σε αυτό το σημείο, είναι το τι θα αποφασίσει το Δικαστήριο, σχετικά με την κράτηση του κατηγορούμενου, εάν δηλαδή θα αφεθεί ελεύθερος για αυτές τις 3 ημέρες, ώσπου να γίνει η Δίκη ή εάν θα παρεμείνει κρατούμενος στα κρατητήρια της Αστυνομίας.
    Όπως έχουμε τονίσει, η διαδικασία αυτή αφορά σε πλημμελήματα, διότι στα κακουργήματα είναι άλλη η διαδικασία και δεν υπάρχουν αυτόφωρα Δικαστήρια για κακουργήματα ! Εδώ δεν έχει νόημα να κρύβεται ο φερόμενος ως δράστης, διότι στα κακουργήματα διενεργείται πάντοτε ανάκριση, η οποία τελειώνει με την απολογία του κατηγορουμένου και εάν δεν εμφανιστεί ο κατηγορούμενος εκδίδεται ένταλμα σύλληψης. Επίσης, στα κακουργήματα, ως γνωστόν, εκδίδεται ένταλμα προσωρινής κράτησης , εφόσον υπάρχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις και εφόσον συμφωνούν ανακριτής και εισαγγελέας ή το αποφασίσει το Δικαστικό Συμβούλιο, κατόπιν διαφωνίας τους. Συνεπώς, εάν δεν θέλει κανείς να ζει ως φυγάς, με το συνεχή φόβο της σύλληψης, καλό είναι να παρουσιαστεί αυτοβούλως, με το δικηγόρο του, στον ανακριτή και να διέλθει τη νόμιμη διαδικασία.
    Να τονίσουμε επίσης, ότι δεν συλλαμβάνονται, με τη διαδικασία του αυτοφώρου τα πρόσωπα εκείνα, που έχουν ειδική μεταχείριση από το Νόμο, όπως -καλή ώρα- οι δικηγόροι, νομάρχες, δικαστές, αρχιερείς κ.α, για πλημμέλημα, αλλά θα πρέπει μετά την εξακρίβωση της ιδιότητας και της ταυτότητάς τους να αφεθούν ελεύθεροι, αφού τα πλημμελήματά τους δικάζονται, σε πρώτο βαθμό, από το Εφετείο !!

το αυτόφωρο έγκλημα : ορισμός και χρονικά όρια (μέρος 1ο)

  Στα αυτόφωρα αδικήματα (πλημμελήματα), όπου ο δράστης συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Εισαγγελέα αρχικά και μετά στο Δικαστήριο, ακολουθείται μία ειδική διαδικασία, με τα κάτωθι χαρακτηριστικά.
  Καταρχάς, να πούμε τι συνιστά αυτόφωρο έγκλημα : αυτόφωρο είναι το έγκλημα, όταν ο δράστης συλλαμβάνεται την ώρα της πράξης ("στα πράσα") ή λίγο μετά, μετά από καταδίωξή του από την αστυνομία ή και απλούς πολίτες καθώς και όταν συλλαμβάνεται με πειστήρια, που αποδεικνύουν ότι τέλεσε την πράξη πολύ πρόσφατα (κλοπιμαία, όπλο, αίματα στα ρούχα κλπ).
  Θα έχετε σίγουρα ακούσει τη φράση ότι "ο δράστης κρύβεται, για να μη συλληφθεί στα πλαίσια του αυτοφώρου" και έτσι γεννάται το ερώτημα ποια είναι τα απώτατα χρονικά όρια ισχύος του αυτοφώρου, μετά τα οποία δεν είναι πλέον δυνατή η σύλληψη του δράστη και η εφαρμογή της αντίστοιχης διαδικασίας, που συνεπάγεται σωματική και ψυχική ταλαιπωρία.
   Ο Νόμος ορίζει, εν προκειμένω, ως απώτατο χρονικό όριο την παρέλευση της επόμενης μέρας, από εκείνη, κατά την οποία διεπράχθη το έγκλημα : πρακτικά αυτό σημαίνει ότι, εάν π.χ το αδίκημα έγινε την Τρίτη, το αυτόφωρο ισχύει έως τα μεσάνυχτα της Τετάρτης. Επίσης αυτό σημαίνει ότι τα χρονικά όρια του αυτοφώρου κυμαίνονται από 24 ώρες και 1 λεπτό (μινιμουμ) έως 47 ώρες και 59 λεπτά (μέγιστο) : στην πρώτη περίπτωση, εάν το έγκλημα έγινε στις 23:59 και στη δεύτερη εάν έγινε στις 00:01.
   Είναι σύνηθες λοιπόν ο δράστης να κρύβεται και αντίστοιχα οι δικηγόροι να συμβουλεύουν τους πελάτες τους να κρύβονται έως ότου παρέλθει το αυτόφωρο, όχι μόνον διότι η σύλληψη οδηγεί σε ταλαιπωρία και έκθεση (χειροπέδες κλπ), αλλά και επειδή η παραπομπή σε τακτική δικάσιμο έχει πολλαπλά οφέλη, όπως : 1. η παρέλευση του χρόνου μέχρι την εκδίκαση αμβλύνει πάντα τις επιπτώσεις και τον αντίκτυπο του αδικήματος 2. τα πειστήρια και οι αποδείξεις εξασθενούν με το χρόνο, ενώ και ο κατηγορούμενος μπορεί να προετοιμάσει πολύ καλύτερα την υπεράσπισή του και 3. σίγουρα οι Δικαστές είναι πιο επηρεασμένοι κατά του κατηγορούμενου, ειδικά αν η υπόθεση έχει πάρει δημοσιότητα.
   Αλλιώς είναι να οδηγείται κανείς με χειροπέδες στο Δικαστήριο, ελάχιστα μετά την πράξη και αλλιώς φυσικά να πηγαίνει σε τακτική δικάσιμο, μετά από χρόνια, ελεύθερος και προετοιμασμένος.
   Να προσεχθεί ιδιαίτερα ότι ο Νόμος χαρακτηρίζει τα τελούμενα δια του Τύπου αδικήματα (π.χ δυσφήμηση) πάντοτε αυτόφωρα, ενώ το ίδιο ισχύει και για άλλα αδικήματα, βάσει ειδικών διατάξεων, όπως π.χ στα επίκαιρα αδικήματα της μη καταβολής χρεών προς το (μεγαλύτερο μπαταχτσή που υπάρχει) Ελληνικό Δημόσιο, ενώ σύλληψη στα πλαίσια αυτοφώρου, έχει κριθεί ότι μπορεί να γίνει και σε κάθε περίπτωση που το αδίκημα είναι διαρκές, μέχρι την άρση της παράνομης κατάστασης (αν π.χ κρατάω με τη βία φυλακισμένο ένα άτομο στο σπίτι μου, το αδίκημα είναι διαρκές και δεν παίζει ρόλο πότε άρχισε η παράνομη αυτή κατάσταση).
  Στην επόμενη ανάρτηση θα δούμε εν συντομία τη σχετική διαδικασία εκδίκασης των αυτόφωρων αδικημάτων (πλημμελημάτων) και τα βασικά δικαιώματα του κατηγορουμένου.

προσωπικά δεδομένα στη φόρα !

 Ή αλλιώς τα εν οίκω εν δήμω και με τη βούλα ! Πιθανόν να διαβάσατε την απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, που έκρινε ότι επιτρέπεται, σε υποθέσεις διαζυγίων, η επίκληση και προσαγωγή στο Δικαστήριο, από τον ένα σύζυγο, στοιχείων κλπ., που αφορούν τον άλλο σύζυγο, σε σχέση με ιστοσελίδες που επισκέφτηκε και άλλα προσωπικά δεδομένα από τον υπολογιστή του !
  Επρόκειτο βέβαια για δύο σχετικά ακραίες περιπτώσεις : στην πρώτη, ο σύζυγος "κατελήφθη" να φλερτάρει σε σάιτ κοινωνική δικτύωσης με ..άλλους άνδρες και στη δεύτερη, ο σύζυγος, διέθετε αρχεία παιδικής πορνογραφίας (μεταξύ άλλων είχε γυμνές φωτογραφίες και της 4χρονης κόρης του !).
  Η αλήθεια είναι ότι αν επισκεφτεί κανείς το κτίριο 4 αίθουσα 1 της πρώην σχολής Ευελπίδων, όταν εκδικάζονται υποθέσεις διαζυγίων, θα ακούσει "πράματα και θάματα", τα προσωπικά των εν διαστάσει συζύγων να έρχονται στη δημοσιότητα, εκατέρωθεν αλληλοκατηγορίες και ύβρεις και γενικά ιστορίες, για τις οποίες δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει (άντρες-συζύγους να μεγαλώνουν τα παιδιά άλλων κ.ο.κ).
   Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, θεωρώ ότι η εν λόγω απόφαση της Αρχής υπήρξε ορθή και οφείλουμε να την επικροτήσουμε για 2 βασικά λόγους : Πρώτον, όταν κανείς παντρεύεται, εκ των πραγμάτων, η προσωπική και ιδιωτική του ζωή μοιραία περιορίζεται και θεωρώ ότι δεν πρέπει να διάγει διπλή ζωή ή να κρύβει σοβαρές καταστάσεις από τον/την σύζυγο, ο οποίος έχει δικαίωμα να ξέρει με ποιον μοιράζεται το ίδιο σπίτι και γενικά με ποιον έχει να κάνει. Φαντάζομαι ότι μπορεί να κρατάει κάποια πράγματα για τον εαυτό του, αρκεί αυτά όμως να μην επηρεάζουν την κοινή ζωή και συμβίωση, το πέρασμα από το εγώ στο εμείς.
  Δεύτερον, θα συμφωνείτε ότι θα ήταν άδικο και σκληρό, για έναν/μία σύζυγο να έχει στα χέρια του/της στοιχεία ότι ο έτερος είναι γκέι ή παιδεραστής ή τον/την απατάει και να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα στοιχεία, για να πάρει διαζύγιο, αλλά να αναγκάζεται να παραμένει σε έναν τέτοιο γάμο !!!
   Από την άλλη, θα πρέπει και τα Δικαστήρια να επιδείξουν σύνεση και νηφαλιότητα στην αξιολόγηση τέτοιων αποδεικτικών μέσων, ειδικά όταν αμφισβητείται η γνησιότητα και η αξιοπιστία τους, διότι μπορεί, σε ακραίες περιπτώσεις, να είναι και κατασκευασμένα, απλά για να διευκολύνουν το διαζύγιο, με κίνδυνο σοβαρού στιγματισμού και διασυρμού του άλλου συζύγου !
   Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι η νέα τεχνολογία, το ίντερνετ, τα σάιτς κοινωνικής δικτύωσης κλπ. θα απασχολούν, μοιραία, τα Δικαστήρια ολοένα και περισσότερο στο μέλλον και πιθανόν να χρειαστεί μία συνολική και νομοθετική αντιμετώπιση του φαινομένου.
  

μερικά tips για την πτώχευση

1. Σε πτώχευση κηρύσσονται μόνον όσοι έχουν την εμπορική ιδιότητα, είτε φυσικά πρόσωπα (ατομική επιχείρηση), είτε νομικά (εταιρίες). Δεν ισχύει η πτώχευση για ιδιώτες, όπως ίσως ισχύει σε άλλες χώρες (απ' όσο ξέρω π.χ στην Αμερική). Δεν μπορούν επίσης να κηρυχθούν σε πτώχευση δημόσιοι οργανισμοί, ΟΤΑ ή ΝΠΔΔ.
2. Για να κηρυχθεί κάποιος σε πτώχευση, θα πρέπει να βρίσκεται σε μόνιμη και πλήρη αδυναμία εκπλήρωσης των οικονομικών του υποχρεώσεων, το ύψος δηλαδή των ληξιπρόθεσμων χρεών θα πρέπει να είναι τόσο μεγάλο, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να καλυφθεί με βάση τα έσοδα της επιχείρησης και άσχετα με την ύπαρξη σημαντικών περιουσιακών στοιχείων (που δεν αποφέρουν όμως εισόδημα). Σε κάθε περίπτωση η κρίση για το αν μία επιχείρηση βρίσκεται σε καθεστώς παύσης πληρωμών ή όχι, ανήκει στο αρμόδιο Δικαστήριο (Πολυμελές Πρωτοδικείο).
3. Αίτηση πτώχευσης υποβάλει κατά κανόνα ο πιστωτής της επιχείρησης (και συνήθως ως μέσο πίεσης, αφού η πτώχευση συνήθως δεν συμφέρει ούτε τον ίδιο !), αλλά μπορεί να υποβάλει και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης.
4. Η χρεοκοπία (απλή ή δόλια, αναλόγως) συνιστά παράλληλα και ποινικό αδίκημα (πλημμέλημα).
5. Όταν πτωχεύει μία ομόρρυθμη εταιρία, συμπτωχεύουν και τα ομόρρυθμα μέλη της !
6. Με την κήρυξη της πτώχευσης, σφραγίζεται η περιουσία του "πτωχού" και η διοίκησή της περνάει πλέον σε χέρια άλλων (του συνδίκου).
7. Τις εργασίες της πτώχευσης συντονίζει δικηγόρος, που ονομάζεται σύνδικος και εκπροσωπεί τον πτωχεύσαντα σε κάθε συναφή Δίκη.
8. Με την πτώχευση δε λύονται αυτοδικαίως οι συμβάσεις εργασίας, αλλά η πτώχευση αποτελεί σπουδαίο λόγο καταγγελίας και μάλιστα χωρίς αποζημίωση, οπότε οι εργαζόμενοι θα διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις, μισθούς κλπ. μέσω της πτώχευσης.
9. Εφόσον κρίνεται αδύνατη ή ασύμφορη η συνέχιση της επιχείρησης, όλα τα περιουσιακά της στοιχεία ρευστοποιούνται, προκειμένου να καλυφθούν τα χρέη.
10. Η ικανοποίηση των πιστωτών γίνεται με σειρά, που καθορίζει ο Νόμος και ανάλογα με το αν η απαίτηση έχει προνόμιο (π.χ εργαζόμενοι) ή ασφάλεια (π.χ υποθήκη).
11. Από την κήρυξη της πτώχευσης, ο πιστωτής δεν μπορεί να στραφεί πλέον ατομικά κατά της πτωχευτικής περιουσίας, αλλά μπορεί να ικανοποιηθεί πλέον μόνον από τη συλλογική διαδικασία της πτώχευσης.
12. Αν ο πτωχός μετά ή λίγο πριν την απόφαση (μέσα στη λεγόμενη ύποπτη περίοδο), ρευστοποίησε δολίως περιουσιακά στοιχεία, οι μεταβιβάσεις αυτές μπορούν να προσβληθούν και να ακυρωθούν, προκειμένου και αυτά τα στοιχεία να περιληφθούν στην πτωχευτική περιουσία.

ποινικές κυρώσεις για παράνομα "καζίνο", παίγνια, "φρουτάκια", παράνομο στοίχημα κλπ.

  Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν τα κρούσματα συλλήψεων σε χώρους, ιδιωτικούς ή δημόσιους (καφετέριες κλπ), ατόμων που παίζουν παράνομα τυχερά παιγνίδια, φρουτάκια, στοιχήματα κ.ο.κ, χώρους που λειτουργούν χωρίς τη σχετική άδεια και χαρακτηρίζονται ως "παράνομα καζίνο".
  Ίσως είχατε διαβάσει την είδηση ότι, για το λόγο αυτό, είχε συλληφθεί και ο τραγουδιστής Θέμης Αδαμαντίδης, ο οποίος τελικά αθωώθηκε.... Περιττό να πούμε ότι ο τζόγος αποτελεί εθισμό και έχει συχνά καταστροφικές συνέπειες και συνεπώς πρόκειται για γενικότερο κοινωνικό φαινόμενο και πρόβλημα.
   Ο πρόσφατος Νόμος, που επαναφέρει τα "φρουτάκια" κλπ, σε μια προσπάθεια του Κράτους να γεμίσει τα άδεια ταμεία του, προβλέπει σειρά διατυπώσεων για τη λήψη των σχετικών αδειών, διοικητικές κυρώσεις κλπ.
    Πέρα, από αυτά όμως καθιερώνονται και ποινές για όσους διοργανώνουν ή συμμετέχουν σε παράνομα παίγνια, ακόμα και κάθειρξης !! Συγκεκριμένα, το κείμενο του Νόμου έχει ως εξής :

1. Όποιος διεξάγει παίγνια χωρίς να διαθέτει την απαιτούμενη προς τούτο άδεια, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών και με χρηματική ποινή από 100.000 έως και 200.000 ευρώ, ανά παιγνιομηχάνημα ή προκειμένου για παίγνια που διεξάγονται μέσω του δια-δικτύου με ποινή φυλάκισης και με χρηματική ποινή από διακόσιες χιλιάδες (200.000) έως και πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ. Αν το παίγνιο που διεξάγεται είναι τυχερό, το αδίκημα τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα έτη.



2. Όποιος προβαίνει σε εμπορική επικοινωνία για τυχερά παίγνια τα οποία διοργανώνονται ή διεξάγονται χωρίς άδεια, είτε ως διαφημιστής είτε ως διαφημιζόμενος, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και με χρηματική ποινή από 100.000 έως και 200.000 ευ-ρώ.


3. Όποιος μετέχει σε τυχερό παίγνιο, το οποίο διοργανώνεται χωρίς άδεια από την Ελληνική Δημοκρατία, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως τριών (3) μηνών και με χρηματική ποινή από 5.000 έως 20.000 ευρώ.


4. Όποιος εγκαθιστά ή λειτουργεί τεχνικά - ψυχαγωγικά παίγνια χωρίς την κατάλληλη πιστοποίηση είτε του παιγνίου είτε του παιγνιομηχανήματος είτε του χώρου, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και με χρηματική ποινή από 5.000 έως 50.000 ευρώ ανά παιγνιομηχάνημα.



5. Όποιος εγκαθιστά ή λειτουργεί τυχερά παίγνια με παιγνιομηχανήματα χωρίς την κατάλληλη πιστοποίηση είτε του παιγνίου είτε του παιγνιομηχανήματος είτε του καταστήματος, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών ετών και με χρηματική ποινή από 150.000 έως 200.000 ευρώ ανά παιγνιομηχάνημα.


6. Όποιος επιτρέπει την πρόσβαση σε παίγνια ατόμων της παραγράφου 1 του άρθρου 33(σημ. εννοεί άτομα κάτω των 21), τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών και με χρηματική ποινή από 100.000 έως 200.000 ευρώ.


7. Όποιος μετέχει σε παίγνια μέσω παρενθέτου φυσικού ή νομικού προσώπου τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) ετών και χρηματική ποινή από 100.000 έως 200.000 ευρώ. Με τις ίδιες ποινές τιμωρείται και το παρένθετο φυσικό πρόσωπο και αν πρόκειται για νομικό πρόσωπο, τα πρόσωπα που καθορίζονται ως αυτουργοί με την παράγραφο 11.


8. Όποιος, ακόμη και εάν είναι κάτοχος άδειας διεξαγωγής τυχερών παιγνίων, μετατρέπει τεχνικό - ψυχαγωγικό παιγνιομηχάνημα σε τυχερό, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα ετών και χρηματική ποινή από 200.000 έως 300.000 ευρώ.


9. Από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, απαγορεύεται στα πιστωτικά ιδρύματα ή τα ιδρύματα πληρωμών που είναι εγκατεστημένα και λειτουργούν νόμιμα στην Ελλάδα να πραγματοποιούν πληρωμές των ποσών συμμετοχής και απόδοσης κέρδους που απορρέουν από τη συμμετοχή σε τυχερά παίγνια στους λογαριασμούς που τηρούν σε αυτά πάροχοι τυχερών παιγνίων μέσω του διαδικτύου, οι οποίοι δεν έχουν λάβει άδεια σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου. Αν παραβιάζεται η διάταξη του προηγούμενου εδαφίου τα πρόσωπα που ορίζονται στην παράγραφο 11 τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και με χρηματική ποινή ίση με το δεκαπλάσιο του ποσού που διακινήθηκε παρανόμως και κατ' ελάχιστον ίσο με εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ ανά παράβαση.


10. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, απαγορεύεται στους παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου (ISPs) με καταστατική έδρα ή έδρα πραγματικής διοίκησης ή μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις του ν. 2238/1994, να επιτρέπουν την πρόσβαση σε παρόχους τυχερών παιγνίων μέσω του διαδικτύου, οι οποίοι δεν έχουν λάβει άδεια σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου. Αν παραβιάζεται η διάταξη του προηγουμένου εδαφίου τα πρόσωπα που ορίζονται στην παράγραφο 11 τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και με χρηματική ποινή από εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ μέχρι πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ ανά παράβαση.



11. Προκειμένου περί νομικών προσώπων, ως αυτουργοί των αδικημάτων των προηγουμένων παραγράφων θεωρούνται οι διευθύνοντες, εντεταλμένοι και συμπράττοντες σύμβουλοι ή οι πρόεδροι των διοικητικών συμβουλίων ή οι γενικοί διευθυντές και διευθυντές ή εν γένει κάθε εντεταλμένο πρόσωπο είτε άμεσα από το νόμο είτε από ιδιωτική βούληση είτε με δικαστική απόφαση στη διοίκηση ή στη διαχείριση του νομικού προσώπου. Εάν ελλείπουν όλα τα παραπάνω πρόσωπα, ως αυτουργοί θεωρούνται τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των νομικών προσώπων αυτών, εφόσον ασκούν πράγματι προσωρινά ή διαρκώς ένα από τα ως άνω καθήκοντα.



12. Ο πάσης φύσεως τεχνικός εξοπλισμός και τα παιγνιομηχανήματα που χρησιμοποιήθηκαν για την τέλεση των αδικημάτων του άρθρου αυτού κατάσχονται και μετά την έκδοση αμετάκλητης ποινικής απόφασης δημεύονται.

δύο σχόλια για την τρέχουσα νομική επικαιρότητα

  Οι δύο σημαντικότερες, τελευταίες ειδήσεις από το δικαστικό ρεπορτάζ, είναι μία αρνητική και μία -επιτέλους- θετική !
   Η αρνητική αφορά ασφαλώς την απόφαση για την προφυλάκιση του Λάκη Γαβαλά, για χρέη προς το Δημόσιο, που αποδεικνύει ξανά ότι κάποια πράγματα σε αυτή τη Χώρα δύσκολα θα αλλάξουν και ότι η νομιμότητα θυσιάζεται συνεχώς στο βωμό της σκοπιμότητας.
   Πέρα από το τι θα μπορούσε να προσάψει κανείς στον εν λόγω επιχειρηματία (εκκεντρικότητα, σεξουαλικές προτιμήσεις, υπερτιμολογήσεις προϊόντων, χρέη κλπ), φοβάμαι ότι η ανακοίνωση που εξέδωσε, μετά την προφυλάκισή του, λέει όλη την αλήθεια !
   Έχει μαλλιάσει η γλώσσα των νομικών, ακόμα και των ίδιων των δικαστών, ότι γίνεται κατάχρηση της προσωρινής κράτησης και επιβάλλεται ακόμα και σε περιπτώσεις, όπως εδώ, όπου δεν συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις : κίνδυνος φυγής του δράστη και επικινδυνότητα, βασικά.
    Σε όλη την Ελλάδα, έχουν συλληφθεί, τους τελευταίους μήνες, εκατοντάδες άτομα, με χρέη προς το Δημόσιο, μεγαλύτερα μάλιστα από εκείνα του Γαβαλά και κανένας άλλος δεν πήγε φυλακή, παρά επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι.
    Γιατί εδώ λοιπόν και από τη στιγμή που ο άνθρωπος έκανε, κατά δήλωσή του, ρύθμιση, επιλέχθηκε αυτό το σκληρό και ύστατο μέσο δικονομικού καταναγκασμού (φυλάκιση δηλαδή προτού κανείς δικαστεί !!) ; είναι επικίνδυνος ; είναι ύποπτος φυγής ; 3 φορές τον συνέλαβαν έξω από το σπίτι του !! την 3η μάλιστα λίγο αφότου είχε αφεθεί ελεύθερος !
    Η αντιμετώπιση του αγγίζει, για μένα, τα όρια της απανθρωπιάς και άσχετα, όπως είπα, αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τον τρόπο ζωής του !
    Ο δικαστής οφείλει να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις ψύχραιμα, ανεπηρέαστα και να αποφασίζει μόνον με βάση το Νόμο και όχι να χρησιμοποιείται ο κατηγορούμενος για άλλους σκοπούς (π.χ παραδειγματισμό ή εκφοβισμό) : τέτοιες πρακτικές αρμόζουν μόνον σε ολοκληρωτικά καθεστώτα !
    Η θετική τώρα είδηση αφορά ασφαλώς την απόφαση του Δικοικητικού Πρωτοδικείου, με την οποία κρίθηκε παράνομη και αντισυνταγματική η αύξηση του παραβόλου της προσφυγής από 4,4 ευρώ σε 100 ευρώ, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα !
   Αποδεικνύεται ευτυχώς ότι υπάρχουν δικαστές, που τιμούν το ρόλο και τον όρκο τους και προστατεύουν τους αδύναμους πολίτες και τα δικαιώματά τους.
   Μόνο με τέτοιους δικαστές και τέτοιες αποφάσεις, μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον για αυτή τη Χώρα, όπου, ειδικά το τελευταίο διάστημα, έχουν ιδοπεδωθεί κυριολεκτικά τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, το Σύνταγμα έχει γίνει κουρελόχαρτο και οι δανειστές μας κάνουν ό,τι θέλουν.
   Το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της δικαστικής προστασίας και της πρόσβασης στα Δικαστήρια, πρέπει να διευκολύνεται και όχι να παρεμποδίζεται η άσκησή του, με υπέρογκα παράβολα ή να περιορίζεται στους οικονομικά ισχυρούς !
   Ας ελπίζουμε να μπει τέλος και στην παράλογη αύξηση του παραβόλου της μήνυσης, από 10 σε 100 ευρώ, σύντομα : εκτός αν θέλουμε να μεταβληθούν οι δικαστικές και εισαγγελικές Αρχές σε (υπάκουους) εισπράκτορες του Κράτους (ή ακόμα χειρότερα της Τρόϊκας !).
    Εύγε και πάλι στο/στην Δικαστή του Διοικητικού Πρωτοδικείου !