οι βλάχοι είναι πονηροί

     Αναφέρομαι συγκεκριμένα, στους βλάχους, που μας κυβερνούν (κυρίως τον Τσίπρα), όχι γενικά και είναι μάλλον κουτοπόνηροι, αφού νομίζουν ότι θα κυβερνούν εσαεί, με τεχνάσματα και πονηριές και ότι έτσι μπορούν να παρακάμπτουν ακόμα και τους Νόμους ή δικαστικές αποφάσεις !
 Οι "εγκέφαλοι" του Μαξίμου, ξεχνούν ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνον ως τραγωδία ή ως φάρσα και ότι δεν μπορείς να κοροϊδεύεις τους άλλους για πάντα, κάποια στιγμή θα σε πάρουν χαμπάρι...
 Πως αλλιώς να ερμηνευθεί η απονενοημένη προσπάθεια, να περάσει ο Νόμος Παππά, μέσω ...Πολύδωρα ; Το έκαναν μία φορά, με τον ΠτΔ, διάλεξαν έναν αριστερό, που να προέρχεται από τη ΝΔ και πήγαν τώρα, να το ξανακάνουν με τον Πρόεδρο του ΕΣΡ.
 Ουσιαστικά, ψάχνουν για μαριονέτες, για αχυράνθρωπους, που στο όνομα της καρέκλας, θα έκαναν τα πάντα και δεν θα υπήρχε ποτέ ο κίνδυνος, να μην περάσουν ό,τι θέλουν, μέσω αυτών !
 Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι, που ο Πολύδωρας, δεν κάνει όχι μόνον για αυτήν, αλλά για οιαδήποτε δημόσια θέση-αξίωμα και η μπαρούφα του Φίλη, ότι η επιλογή έγινε αξιοκρατικά και όχι κομματικά, δείχνει γιατί ο ανασχηματισμός έχει αργήσει τραγικά...
  Ο Τσίπρας, αντί να προσπαθεί με κουτοπονηριές να κατσικωθεί στην εξουσία, θα ήταν ίσως προτιμότερο ...να κυβερνήσει, αφού πρώτα διώξει από δίπλα του, όλα τα βαρίδια, όλους τους Υπουργούς, που έχουν διακοσμητικό ρόλο ή βλάπτουν και την χώρα, ακόμα (καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει και η εσωκομματική αντιπολίτευση, αλλά δεν χωράνε δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη, πρέπει να αποφασίσει, αν θα προχωρήσει, όπως θέλει η χώρα ή ...αν θα παραδώσει, στον επόμενο).
  Οπωσδήποτε, σε αυτούς, που δεν έχουν θέση στην κυβέρνηση, είναι και όλοι όσοι συμμετείχαν στο φιάσκο (παρολίγον έγκλημα) των τηλεοπτικών αδειών...
  Μπορεί ο Παππάς, μετά την ανάπαυλα του τριημέρου, να λογικεύτηκε κάπως, π.χ αποφάσισε να περιμένει την απόφαση του ΣτΕ, προτού κάνει πάλι κάτι βιαστικό, αντισυνταγματικό και παράνομο, ωστόσο οι αποκαλύψεις, για ταξίδια στην Βενεζουέλα, δείχνουν ότι είναι ίσως πιο επικίνδυνος και από τον μπαρουφάκη !
  Με αστεία τεχνάσματα τύπου "πολύδωρας", το μόνο που καταφέρνει ο Τσίπρας, είναι να χάνει και τα λιγοστά ψήγματα αξιοπιστίας και σοβαρότητας, που του έχουν απομείνει και όλα αυτά, εν ονόματι ενός θέματος, που ΟΙ ΊΔΙΟΙ, για λόγους, που αυτοί και ο ψυχίατρός τους, ξέρουν, έχουν αναγάγει σε μείζον θέμα, χωρίς να είναι (οι τηλεοπτικές άδειες).
  Η χώρα έχει πολλά σοβαρότερα προβλήματα, ειδικά εν μέσω αξιολόγησης, σε εξέλιξη, όπως είναι η μείωση των υπέρογκων και εγκληματικών κρατικών δαπανών και η επανεκκίνηση της Οικονομίας !
  Ο αναμενόμενος, ριζικός και δομικός, ανασχηματισμός, είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία του συριζα, να αλλάξει το (βαρύ και αρνητικό) κλίμα, να κάνει κάτι ουσιαστικό, να παρουσιάσει απτά αποτελέσματα, να ανακοπεί η πορεία προς την πτώση, από την εξουσία, διότι και η υπομονή, όσων τους στηρίζουν ακόμα, φοβάμαι, πως εξαντλείται...

μια καλή Αρχή !

    Αν θέλαμε να κάνουμε μια πρώτη, δικαστική, αποτίμηση, της απόφασης του ΣτΕ, για τις τηλεοπτικές άδειες (θα ακολουθήσει και η πολιτική αποτίμηση), αυτόν τον τίτλο, θα έβαζα !
 Ουσιαστικά, με αυτή την απόφαση, το εν λόγω ανώτατο Δικαστήριο, ανέκτησε το 50% του χαμένου κύρους του, δεν ξέπλυνε όλες τις παλιές αμαρτίες του...(σε αυτές θα αναφερθώ σε επόμενες αναρτήσεις)
 Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, ότι είχα προβλέψει από τον Ιούνιο, αυτή την εξέλιξη, γιατί δεν είμαι προφήτης, απλά είχα ένα προαίσθημα, που επαληθεύτηκε.
 Ανοίγω μικρή παρένθεση, διότι πρόσφατα διάβασα, ότι κάτι τύποι στην Αγγλία, ανέπτυξαν λογισμικό, που θα προβλέπει, υποτίθεται, με μεγάλη ακρίβεια, το αποτέλεσμα μιας Δίκης !
 Φαντάζομαι θα βάζεις στο πρόγραμμα, ποιοι είναι διάδικοι, π.χ εσύ ενάντια σε τράπεζα και θα βγάζει ότι θα κερδίσει η τράπεζα (χαχα), λες και δεν το ξέραμε ήδη και χωρίς να είναι τόσο απλό βέβαια (κλείνει η παρένθεση).
  Στους 14 δικαστές, που ψήφισαν υπέρ της αντισυνταγματικότητας του σχετικού Νόμου (χωρίς αστερίσκους), αξίζουν συγχαρητήρια, όχι γιατί είναι ήρωες, αλλά γιατί έκαναν τη δουλειά τους, απλά συμπεριφέρθηκαν ως δικαστές και παρά τις μεγάλες πιέσεις, από τα "Αφεντικά" !
  Να πούμε εδώ ότι "Αφεντικά" των δικαστών, δεν είναι τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, όπως νομίζουν μερικοί (κυρίως αριστεροί), αλλά η εκάστοτε κυβέρνηση-εξουσία, που πληρώνει τους μισθούς τους και κανονίζει την υπηρεσιακή τους εξέλιξη.
  Απλά "τυχαίνει" πολλές φορές τα συμφέροντα της εξουσίας και των οικονομικά ισχυρών, να ταυτίζονται...
  Ο λόγος, που δεν είμαστε ενθουσιασμένοι, για την απόφαση, είναι ότι χρειάστηκαν τόσοι πολλοί μήνες, για να μπει η βούλα της αντισυνταγματικότητας, σε έναν Νόμο-έκτρωμα, ενώ αυτό έπρεπε να είχε γίνει εξαρχής, με την ΠΡΏΤΗ αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, η διαδικασία-παρωδία του διαγωνισμού-καζίνο, ΈΠΡΕΠΕ να είχε "παγώσει", από την πρώτη στιγμή.
  Αντί αυτού, βλέποντας κανείς τις συνεχείς απορρίψεις των ασφαλιστικών μέτρων των καναλιών, εύλογα υποψιάζεται ότι είχε προαποφασισθεί να κριθεί ο Νόμος, συνταγματικός !
  Για να φτάσουμε στην σωστή απόφαση, χύθηκαν αίμα, δάκρυα και ιδρώτας και αυτό δεν μπορεί να μας χαροποιεί, χωρίς τις αντιδράσεις της υγιούς κοινωνίας, το Έγκλημα θα είχε συντελεστεί...
  Όπως έγινε γνωστό, υπέρ ...συριζα, ψήφισαν όχι 11, αλλά 8 δικαστές (ένας λιγότερος δηλαδή, από το προδικαστικό 16-9), οι άλλοι δύο, ακολούθησαν, ως πρόβατα, την άποψη του Προέδρου.
  Ο διορισμένος από την κυβέρνηση, Πρόεδρος, προσπάθησε μέχρι τελευταία στιγμή να ικανοποιήσει τα αφεντικά του και έπαθε τη μεγαλύτερη νίλα, από όλους !
  Είναι αυτός, που είχε τον πιο σκοτεινό ρόλο, από όλους : από τις αρχικές (πρωτοφανείς) δηλώσεις, ότι οι δικαστές δεν επηρεάζονται (δηλαδή, θα ακούτε μόνον εμένα και κανέναν άλλον), μέχρι την τελευταία στιγμή, όπου κινούμενος δόλια και πονηρά, προσπάθησε να κερδίσει χρόνο (βλέποντας ...ότι έρχεται η ήττα), μιλώντας για προδικαστικές αποφάσεις και κουραφέξαλα, ώστε να προλάβει ο Παππάς, να επαναφέρει την (ν)τροπολογία και να κλείσει τα κανάλια, δημιουργώντας τετελεσμένα.
   Χάρη σε αυτούς τους 14, γενναίους, δικαστές, ωστόσο, το αποτέλεσμα ήταν αυτό που είδαμε όλοι στις τηλεοράσεις : τον -πρώην λαλίστατο- Πρόεδρο, να αποχωρεί, σαν βρεγμένη γάτα, το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου και ...χωρίς διάθεση για δηλώσεις !

ο Άγιος που "κατεβάζει τις μύτες"

     Επειδή τίποτα δεν γίνεται τυχαία, η απόφαση του ΣτΕ, για τις τηλεοπτικές άδειες, εκδόθηκε ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, στον Οποίο είναι αφιερωμένη η παρούσα ανάρτηση.
 Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς του Χριστού, Δημήτριος, ο επονομαζόμενος και Μυροβλήτης, για ευνόητους λόγους, υπήρξε αξιωματικός του Στρατού και αποτελεί "δίδυμο", τρόπον τινά, με τον έτερο αξιωματικό, τον Άγιο Γεώργιο (φυσικά, δεν είναι οι μοναδικοί ένστολοι Μάρτυρες-Άγιοι, στην Ιστορία της Εκκλησίας μας).
 Στους Ιερούς Ναούς, οι δυο Τους, αγιογραφούνται, συνήθως, είτε ο Ένας δίπλα στον Άλλον, είτε αντικριστά και πολλοί Τους μπερδεύουν, από μακριά τουλάχιστον, επειδή απεικονίζονται και οι δυο, έφιπποι !
 Τα "μυστικά", για την αναγνώριση Καθενός, είναι αφενός το χρώμα του αλόγου : λευκό για τον Άγιο Γεώργιο και καφεκόκκινο, για τον Άγιο Δημήτριο και αφετέρου, το "τι" ετοιμάζονται να καρφώσουν, με το δόρυ Τους : το γνωστό Δράκο, ο Άγιος Γεώργιος και ...έναν άνθρωπο, ο Άγιος Δημήτριος.
  Εντελώς πρόσφατα, έμαθα ότι αυτός, που ετοιμάζεται να καρφώσει ο Άγιος Δημήτριος, είναι ένας Βούλγαρος τσάρος, που έκανε το λάθος, να επιτεθεί στην πόλη Του, την Θεσ/νίκη...
  Σίγουρα, για τους μη ορθόδοξους Χριστιανούς, το γεγονός ότι ο Άγιος Δημήτριος, πολύ μετά την "κοίμησή" Του, έπαιρνε μέρος σε πολεμικές μάχες, για να αποκρούσει επιδρομές βαρβάρων, εναντίον της Θεσ/νίκης, ακούγεται παράδοξο (αλλά τι να κάνουμε εμείς, για αυτό ;)
  Μετά από αυτά τα γενικά-εισαγωγικά, να μπούμε και στην ουσία του τίτλου : κάθε Άγιος, έχει μία, ας πούμε, "ειδικότητα", ένα ειδικό χάρισμα, από τον Χριστό (το οποίο προκύπτει, είτε γιατί το ζήτησε ο Ίδιος, λίγο πριν το Μαρτύριο, είτε, επειδή πηγάζει από στοιχεία του Βίου Του), πέρα δηλαδή από την γενική χάρη της Θαυματουργίας.
  Για να δώσω και δύο, μόνον, χαρακτηριστικά και ίσως γνωστά παραδείγματα, η Αγία Παρασκευή είναι Προστάτης των ματιών και ο Άγιος Στυλιανός, Προστάτης των μικρών παιδιών.
  Έτσι, μία βασική "ειδικότητα" του Αγίου Δημητρίου, όπως προκύπτει από τον Βίο Του και το Απολυτίκιό Του ("...ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν..."), είναι ότι απεχθάνεται τους ανθρώπους, με έπαρση, με αλαζονεία και φροντίζει να τους ταπεινώνει !
   Ιστορικά να πούμε, ότι ο Λυαίος, ήταν ένας θηριώδης παλαιστής, ανίκητος, που εξ αιτίας αυτού, είχε γίνει αλαζόνας και προκαλούσε τους πάντες, να τον νικήσουν, αν μπορούν.
   Ο μόνος, που αποδέχτηκε την πρόκληση, ήταν ένας νεαρός, ο Άγιος Νέστορας, τη μνήμη Του Οποίου, εορτάζουμε σήμερα και ο Οποίος ήταν, τρόπον τινά, μαθητής του Αγίου Δημητρίου και αφού πήρε την Ευλογία και τη Δύναμη, από τον δεύτερο-δάσκαλό Του-μέντορά Του, κατόρθωσε να νικήσει-ταπεινώσει τον επηρμένο Λυαίο, που νόμιζε πως είναι ανίκητος.
   Κάτι άλλο, που έχω αντιληφθεί, τα τελευταία χρόνια, είναι πως, ο Άγιος Δημήτριος, αποτελεί αυτό, που λέμε ΄"Ήρεμη Δύναμη", επεμβαίνει μόνον σε πολύ σημαντικές περιπτώσεις, σε ζητήματα ακόμα και Παγκόσμιας σημασίας, όταν τα πράγματα γίνονται οριακά και όταν κάποιοι εμφανίζονται αμετανόητα αλαζόνες (συμπαρασύροντας μαζί τους, στον κατήφορο και πολλούς αθώους).
   Είναι Αυτός, που το καλοκαίρι του 2015, αποκαθήλωσε και επέστρεψε στην αφάνεια και στην ανυποληψία, τον αρχηγό της αυταπάτης, που συστήνεται παντού, ως "Γιάνης", προτού καταστρέψει τελείως την Ελλάδα και ακριβώς την στιγμή, που νόμιζε ότι νικάει (έτσι πονάει πάντα περισσότερο) !
   Και είναι ο Ίδιος, που έριξε τώρα μία μικρή σφαλιάρα στον αλαζόνα Παππά και τους συν αυτώ, που επέμεναν, σχεδόν αρρωστημένα, στο λάθος τους...
  Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να επανέλθει και να ξανά ασχοληθεί με την "περίπτωση" Παππά και ο νοών νοείτω, απλά δεν θέλω να "μολύνω" την παρούσα, θρησκευτικού χαρακτήρα, ανάρτηση, με πολιτικά και δικαστικά σχόλια, αυτά θα γίνουν, στις επόμενες.

γιατί είναι ακυρωτέος ο Νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες

   Λίγο πριν τις δύο, αποφασιστικές, διασκέψεις της ολομέλειας του ΣτΕ, σήμερα και την Τετάρτη, επειδή το είχα υποσχεθεί και επειδή πρέπει να επιστρέψουμε στις δουλειές μας και να μην ασχολούμαστε συνεχώς με το ζήτημα αυτό, θα εκφράσω, όσο γίνεται πιο συνοπτικά, την άποψή μου (για να μην έχω και αμαρτία, αν δεν μιλήσω).
 Όχι ότι κρέμεται κανείς από τα χείλη μου ή περιμένει τη δική μου άποψη, επί του θέματος, εξάλλου έχουν εκφραστεί όλο αυτό το διάστημα, διακεκριμένοι Συνταγματολόγοι, αλλά και τέως δικαστές του ΣτΕ και ΌΛΟΙ (πλην ενός, για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας) συμφωνούν ότι ο σχετικός Νόμος και όσα ακολούθησαν, είναι ακυρωτέα και παράνομα !
 Διάλεξα προσεκτικά τον τίτλο, αφενός, επειδή είναι τελικά λάθος, να προσωποποιούμε το ζήτημα και να μιλάμε για "Νόμο του τάδε" (το αν μία πράξη ή απόφαση της Διοίκησης, είναι παράνομη, είναι κάτι αντικειμενικό, δεν έχει να κάνει με πρόσωπα) και αφετέρου, επειδή το ΣτΕ ΔΕΝ είναι (αμιγώς) συνταγματικό Δικαστήριο, ούτε κρίνει μόνον τις (αντι)συνταγματικότητες.
  Στην Ελλάδα, ο έλεγχος της (αντι)συνταγματικότητας των Νόμων, είναι διάχυτος, μπορεί να γίνει, ακόμα και από ένα Ειρηνοδικείο και το ΣτΕ είναι ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΌ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΟ, όχι (αμιγώς) συνταγματικό και μάλιστα το ανώτερο (λέγεται και ακυρωτικό, όρος επίσης σωστός).
  Θέλω να πω, ότι οι Νόμοι, οι αποφάσεις και οι πράξεις της Διοίκησης, κρίνονται, όχι μόνον, βάση του Συντάγματος, αλλά και με βάση τους κανόνες και τις Αρχές και του Διοικητικού Δικαίου.
  Ξεκινώντας από το πιο προφανές, αυτό που έχει επισημανθεί, από όλους και εξαρχής, ο Νόμος συγκρούεται με ρητή και εξαιρετικά σαφή διάταξη του Συντάγματος, που αναθέτει τις σχετικές αρμοδιότητες σε ανεξάρτητη Αρχή, το ΕΣΡ, ακριβώς για να μην μπορεί η εκάστοτε εξουσία, να επηρεάζει και τα ελέγχει τα ΜΜΕ, όπως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα !
 Συνεπώς, η πρόβλεψη του σχετικού Νόμου, που μεταβιβάζει τις αρμοδιότητες σε ...Υπουργό, σε κυβερνητικό παράγοντα, είναι αφενός, ευθέως αντισυνταγματική και αφετέρου, όλες οι μερικότερες πράξεις, που εκδόθηκαν κατόπιν, εκδόθηκαν από αναρμόδια, κατά το Σύνταγμα, όργανα.
  Κάποιοι ...πονηροί, λένε ή ίσως πουν, ότι δεν υπάρχει ΕΣΡ, άρα κάτι έπρεπε να γίνει : η απάντηση είναι ότι το ΜΌΝΟ που έπρεπε να γίνει, είναι να συγκροτηθεί το ΕΣΡ (ΑΝ δεν υφίσταται, διότι η κυρία Αλεξίου, ισχυρίζεται ότι υπάρχει και ότι είναι Πρόεδρός του).
  Δεν μπορεί η Διοίκηση, που είναι υπεύθυνη και υπόλογη, για τη μη συγκρότηση του ΕΣΡ, να χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα ...υπέρ της ή ...για να το παρακάμψει εμμέσως-τεχνηέντως !
  Συνεπώς και ενόψει της σχετικής, πρόσφατης Νομολογίας, επί του θέματος, του ΣτΕ, στην οποία συμμετείχαν προφανώς οι περισσότεροι από τους δικαστές, που αποφασίζουν και τώρα, δεν βλέπω, πως θα μπορούσαν να πουν τώρα κάτι διαφορετικό, εγείροντας υποψίες και κατηγορίες εις βάρος τους, για μεροληπτική και αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά.
  Ενόψει των ανωτέρω, η συνεδρίαση θα μπορούσε να κρατήσει ...δέκα λεπτά, αλλά η υπόθεση έχει και άλλο "ζουμί" και άλλους λόγους ακυρώσεως, εννοώ, ότι αν αύριο συγκροτηθεί το ΕΣΡ και προκηρύξει τον ίδιο διαγωνισμό, με τα ίδια χαρακτηριστικά, ΠΆΛΙ θα είναι ακυρωτέος !
   Καταρχάς, εν έτει 2016, δεν μπορεί να δίνεις ΜΌΝΟΝ 4 άδειες, όταν το φάσμα "σηκώνει" μέχρι 16, όταν ΉΔΗ εξέπεμπαν περισσότερα κανάλια και όταν ακόμα και χώρες, με μικρότερο πληθυσμό, έχουν περισσότερα από 4.
   Ζήτημα (μη) νομιμότητας τίθεται και για την περιβόητη έρευνα, που παραγγείλαμε στην ...Φλωρεντία, λες και δεν υπάρχουν εγχώριοι φορείς, που θα μπορούσαν να την κάνουν.
   Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι τηλεθεατές, όσο και η Δημοκρατία, απαιτούν την ύπαρξη, όσο το δυνατόν περισσότερων επιλογών, μεγαλύτερης πολυφωνίας, ώστε να μην είναι εύκολος και ο έλεγχος, μέσω της συγκέντρωσης σε λίγους.
   Εξάλλου, το αντικειμενικό γεγονός, της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών, επί 27 χρόνια, με την ανοχή του Κράτους, το οποίο εισέπραττε, από αυτά φόρους, τέλη, εισφορές, πρόστιμα κλπ, αναγνωρίζοντας έτσι ΣΑΦΏΣ την ύπαρξη και λειτουργία τους, δημιουργεί, όπως είπαμε, μία de facto κατάσταση, που χρήζει έννομης προστασίας !
  Οποιαδήποτε μελλοντική ρύθμιση, οφείλει να δίνει, καταρχήν και κατά προτεραιότητα, τη δυνατότητα να αποκτήσουν επίσημη άδεια, σε όλα τα ΉΔΗ λειτουργούντα κανάλια και μετά, σε τυχόν νέους επιχειρηματίες.
    Εξίσου προβληματική και μη νόμιμη, όμως, ήταν και η ίδια η διαδικασία και ο τρόπος χορήγησης των αδειών, που παραπέμπουν σε καζίνο, με προσφορές-μπλόφες και άλλα τραγελαφικά, όπως και το αναγκαστικό κλείσιμο επί 3 ημέρες, εν είδει φυλακής-στρατοπέδου, σε ένα κτίριο.
    Κριτήριο απόκτησης τηλεοπτικής άδειας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ να είναι μόνον, το ποιος δίνει τα περισσότερα, ειδικά όταν είναι άσχετος με το αντικείμενο και από την στιγμή, που η προέλευση των χρημάτων, ΟΥΔΈΠΟΤΕ εξακριβώθηκε !
    Μην ξεχνάμε ότι αν δεν υπήρχαν οι αντιδράσεις και οι αποκαλύψεις για τις στενές σχέσεις Καλογρίτσα-τράπεζας Αττικής, σήμερα μπορεί να ήταν προσωρινός υπερθεματιστής, κάποιος, με εχέγγυο μία έκταση, υποτίθεται αξίας 100 εκατομμυρίων, όταν στα βιβλία της ιδιοκτήτριας εταιρίας, είναι κοστολογημένη, προς 1,5 εκατομμύριο...
    Το ΜΟΝΑΔΙΚΌ επιχείρημα της Διοίκησης, υπέρ του σχετικού Νόμου, είναι ότι με διαδικασίες καζίνο και εκβιασμού, κατάφερε να πάρει "από τους πλούσιους" 242 εκατομμύρια ευρώ, σε 3 χρόνια (όταν οι πραγματικές και ...τεχνητές ανάγκες του Κράτους, σε αυτό το διάστημα, είναι 150 δις ευρώ, δηλαδή ψίχουλα).
    Όμως ακόμα και αυτό το δήθεν επιχείρημα, περί δημοσίου συμφέροντος, υποχωρεί, καθώς είναι γνωστό και δεν αμφισβητείται, ότι σε βάθος χρόνου, η ζημία του ελληνικού Δημοσίου, θα είναι πολλαπλάσια, από το όποιο, πρόσκαιρο, όφελος, εξ αιτίας της μείωσης του αριθμού των καναλιών (από την άποψη αυτή, οι υπεύθυνοι, είναι ή θα έπρεπε να είναι υπόλογοι και για κακουργηματική απιστία, σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου).
   Σε κάθε περίπτωση, η διακινδύνευση 2000 και πλέον θέσεων εργασίας, δεν μπορεί να δικαιολογήσει, την πρόσκαιρη είσπραξη οιουδήποτε ποσού, διότι λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν επίσης, την προστασία της Εργασίας, της Οικογένειας και δεν είναι εποχές, για να αυξάνεται η ανεργία και να μειώνονται τα έσοδα των ασφαλιστικών Ταμείων.
   Είναι αλητεία και κοροϊδία, να λες στους εργαζόμενους των καναλιών, που απειλούνται με κλείσιμο, ότι θα σε πετάξω στο δρόμο, σαν σκυλί, αλλά με τα λεφτά των αδειών, θα πάρω σάντουιτς και χυμό, στο παιδί σου, για ...να μην πεινάει στο Σχολείο !
   Άλλωστε, αν το ζήτημα είναι ΜΌΝΟΝ να συγκεντρώσει κάποια λεφτά, το Κράτος, θα μπορούσε κάλλιστα, να επιβάλει ένα (ακόμα) χαράτσι, σε όλους ή σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών και να βγει και 100% συνταγματικό.
    Όταν μία κατάσταση, μπορεί να ρυθμιστεί, με περισσότερους από έναν τρόπους, η Διοίκηση, είναι υποχρεωμένη, να επιλέξει εκείνον, που προκαλεί τη μικρότερη ζημιά και εδώ έγινε το ακριβώς αντίθετο...
    Με άλλα λόγια και κλείνοντας, θέλω να πω, ότι οι λόγοι ακυρώσεως, είναι πολλοί και σύνθετοι, δεν είναι μόνον η αντισυνταγματικότητα, η ευθεία παραβίαση διατάξεων του Συντάγματος, αλλά τίθενται και ζητήματα κατάχρησης εξουσίας, αναρμοδιοτήτων και άλλα, όπως παραβιάσεις ουσιωδών τύπων της διαδικασίας, που οι δικαστές του ΣτΕ, ως πιο έμπειροι και πιο σχετικοί, με το αντικείμενο, μπορούν να επισημάνουν, πολύ καλύτερα, από εμένα !
   Υπό αυτό το πρίσμα και μόνον, το μεγαλύτερο παράπονο-ένσταση, που έχω, είναι οι σωρηδόν απορρίψεις των ασφαλιστικών μέτρων των καναλιών, ενώ θα έπρεπε ίσως η σχετική διαδικασία, να είχε "παγώσει" ΕΞ ΑΡΧΉΣ, να μην προχωρήσει καν και να μην δημιουργούνται έτσι και φρούδες ελπίδες, στη Διοίκηση και όχι μόνον, ότι η παρανομία αυτή, θα μπορούσε και να τελεσφορήσει.
  

ακυρότητες κατηγορητηρίων (νέα επεισόδια)

   Σε πρόσφατη Δίκη, για έκδοση ακάλυπτης επιταγής, το κατηγορητήριο έλεγε ότι ο κατηγορούμενος, εξέδωσε μία επιταγή, εις διαταγήν της εταιρίας Χ και η οποία δεν πληρώθηκε (και τέλος, τίποτε άλλο).
  Είναι μία από αυτές τις υποθέσεις, που χαρακτηρίζονται, από τους εμπλεκόμενους, ως ρουτίνας, ως απλές, ως τυπικές και με άλλους χαρακτηρισμούς και δείχνουν (και όπως αποδεικνύεται) να αντιμετωπίζονται με μια "ελαφρότητα" και όχι με τη δέουσα σοβαρότητα !
 Από το ίδιο το σώμα της επιταγής, ωστόσο, προέκυπτε, ότι αυτή, δηλαδή η επιταγή, είχε αλλάξει τρεις φορές χέρια και είχε φτάσει στα χέρια του μηνυτή, ο οποίος την είχε καταθέσει στην Τράπεζά του, δεν πληρώθηκε και έτσι αναγκάστηκε να την πληρώσει εκείνος και να την πάρει πίσω (κομιστής εξ αναγωγής, δηλαδή).
 Παράλληλα, από το δικόγραφο της μήνυσης, προέκυπταν και άλλες "λεπτομέρειες", όπως ότι αρχικά κομιστής της επιταγής, ήταν μία εταιρία, στην οποία συμμετείχε ο μηνυτής, η οποία εν συνεχεία διαλύθηκε και ανέλαβε ο ίδιος, ως καθολικός διάδοχος, όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της (συνέχισε δηλαδή, πλέον, ως ατομική επιχείρηση).
 Στο ερώτημα, αν το ελλιπέστατο αυτό κατηγορητήριο, είναι έγκυρο ή (απόλυτα) άκυρο, όπως θεωρώ, ο Εισαγγελέας απεφάνθη ότι είναι έγκυρο, ότι περιέχει όλα τα κατά Νόμον στοιχεία και ότι ...οι συνάδελφοί του, έκαναν σωστά τη δουλειά τους.
 Παίρνοντας κάποιος, στα χέρια του, αυτό το κατηγορητήριο-κλητήριο θέσπισμα και χωρίς φυσικά να δει την δικογραφία, τι καταλαβαίνει ; Φαντάζομαι, όλοι θα συμφωνήσουμε, πως καταλαβαίνει ότι μηνυτής, είναι η εταιρία Χ, η μόνη που αναφέρεται σε αυτό (ο πραγματικός μηνυτής, αναφέρεται μόνον ως μάρτυρας και θα μπορούσε π.χ να είναι υπάλληλός της).
  Και η εύλογη απορία, που γεννιέται, είναι : έχει ή όχι δικαίωμα, ο κατηγορούμενος, να ξέρει ΠΟΙΌΣ του έχει κάνει μήνυση ; Είναι ή όχι αυτό, ένα από τα απαραίτητα στοιχεία, για την πλήρη περιγραφή της πράξης, όπως την εννοεί η ποινική Δικονομία ;
  Ειδικά σε αυτή την περίπτωση, το ζήτημα έχει μεγάλη σημασία, διότι εναντίον του αρχικού κομιστή, εις διαταγήν του οποίου εκδόθηκε η επιταγή, ο εκδότης μπορεί να έχει προσωπικές ενστάσεις (π.χ ότι πρόκειται για "επιταγή ευκολίας"), τις οποίες δεν έχει εναντίον άλλων καλόπιστων και μεταγενέστερων κομιστών.
  Πόσο εύλογο και δίκαιο, θα ήταν, να πήγαινε στο Δικαστήριο, ο κατηγορούμενος, χωρίς να έχει βάλει δικηγόρο να δει τη δικογραφία, για να αντικρούσει την εταιρία Χ και να μάθαινε εκεί, για πρώτη φορά, ότι τη μήνυση έχει υποβάλει ο Ψ ; (!)
  Αναρωτιέμαι, αν ο/η δικηγόρος του μηνυτή, έκανε το ίδιο πράγμα, έγραφε στη μήνυσή του, μόνον ό,τι ανέφερε και το κατηγορητήριο, δηλαδή ούτε πώς κατέστη νόμιμος κομιστής ο ίδιος, ούτε τίποτα άλλο, τι θα συνέβαινε ;
   Η απάντηση, φυσικά, είναι πως, κατά 99,9 % η μήνυση θα απορρίπτονταν ως αόριστη και το ερώτημα, είναι, γιατί τα λάθη των δικηγόρων να έχουν δυσμενείς συνέπειες και τα λάθη των Εισαγγελέων ...όχι, αλλά να καλύπτονται-κουκουλώνονται, από τους συναδέλφους τους !

το άδικο και η αχαριστία ΔΕΝ ευλογούνται

   Ο τίτλος θα μπορούσε κάλλιστα, να ήταν και "κάποιος να τον μαζέψει", διότι ΚΆΘΕ ΦΟΡΆ που ανοίγει το στόμα του, ο υπουργός Παππάς και κάνει δηλώσεις, λέει απίστευτες βλακείες και εκτίθεται άσχημα (εδώ ταιριάζει γάντι το "καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς) !
 Έχει πει πολλά "άκυρα", όλο αυτό το διάστημα, όπου εξελίσσεται το καραγκιοζιλίκι με την δήθεν διευθέτηση του τηλεοπτικού τοπίου και παραβλέποντας τα σημερινά (ότι η ...δημοκρατία, επιβάλλει να πέσει μαύρο στα κανάλια και μείνουν άνεργοι χιλιάδες άνθρωποι), θα σταθώ σε κάτι άλλο.
 Κατηγόρησε (με δηλώσεις στα κανάλια κρατικής προπαγάνδας) τα ιδιωτικά κανάλια, που απειλούνται με κλείσιμο, με τις (ν)τροπολογίες του, προχθές, ότι στα δελτία τους κλπ εκπομπές, ασχολούνται με το θέμα και ...εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους (να το ξαναγράψω ή το καταλάβαμε ;) !
 Ο ...δημοκράτης "αρχιμανδρίτης", λοιπόν, δεν αναγνωρίζει ΚΑΝ σε όσους θίγονται, πετιούνται στο δρόμο, μένουν άνεργοι κλπ, το δικαίωμα, να εκφράζουν αντιρρήσεις, να λένε τη γνώμη τους, να υπερασπίζονται τα νόμιμα συμφέροντά τους κ.ο.κ, αυτή είναι η αντίληψη περί Δημοκρατίας, που έχει...
 Πόσο τυφλός, μπορεί να είναι ένας συριζαίος, για να μην καταλαβαίνει-βλέπει, ότι ανέβηκε στην εξουσία, χάρη σε αυτά τα κανάλια, που τώρα θέλει να κλείσει ο Παππάς ; Πόσο ;
  Από το μεγαλύτερο, μέχρι το μικρότερο-τοπικό (action24, art, blue sky, kontra κ.α), έπαιζαν ΣΥΝΈΧΕΙΑ, τις προεκλογικές μαλακίες-υποσχέσεις τους και έβγαζαν στα τηλεοπτικά παράθυρα, απίθανες φάτσες, που μέχρι τότε, δεν είχαμε ξαναδεί και δεν ξέραμε αν ζουν, πάνω ή κάτω από την επιφάνεια της Γης...(ήταν κάτι σαν ξύπνημα και επιδρομή των ζόμπις)
  Μιλάω για την περίοδο της μεγάλης κατάθλιψης, του μεγάλου Σκοταδιού, από τα τέλη του 2014 έως τον Αύγουστο του 2015, όπου ακούγαμε, αναγκαστικά, μέσα από τα κανάλια αυτά, ότι, στην χρεοκοπημένη Ελλάδα, κάποιοι "πιο μάγκες", από τους προηγούμενους, θα σκίσουν Μνημόνια, θα αποκαταστήσουν μισθούς και συντάξεις, θα δώσουν Δώρα και ένα σωρό άλλες "πίπες" !
   Για να κάνουμε και λίγη πλάκα, από την άποψη αυτή, ότι τα κανάλια, που θέλει να κλείσει τώρα ο δημοκράτης Παππά(ρα)ς, έφεραν στην εξουσία, τους συριζοψεκασμένους, θα τους άξιζε να κλείσουν, επειδή εξ αιτίας τους, τους τρώμε στα μούτρα, επί δύο σχεδόν χρόνια (και ειδικά το πρώτο επτάμηνο του 2015, το επτάμηνο των τρελών, των παρανοϊκών, να μην πω ονόματα, γιατί τα ξέρουμε και επειδή σίγουρα κάποιον/α θα ξεχάσω).
  Το κλείσιμο των καναλιών, που στα πλαίσια της (αληθινής) δημοκρατίας, έφεραν τον συριζα, στην εξουσία, επομένως είναι και άδικο και κυρίως αχάριστο !
  Πρέπει, τέλος, να επισημάνουμε, πόσο κόσμιες και ψύχραιμες, είναι οι αντιδράσεις, όσων απειλούνται με απώλεια εργασίας, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει, όταν απειλούνται οι θέσεις κρατικοδίαιτων τρωκτικών : ούτε αντίσκηνα, έξω από Υπουργεία έστησαν, ούτε συναυλίες διοργάνωσαν, ούτε σε κάγκελα, παρέα με βουλευτές, κάθισαν και γενικά, δεν προέβησαν σε αντίστοιχες γραφικότητες.
  Αυτή είναι και η βασική διαφορά, μεταξύ κρατικοδίαιτων και ανθρώπων του μεροκάματου : οι πρώτοι, όταν (στις εξαιρετικά ΣΠΆΝΙΕΣ περιπτώσεις) απειλούνται με απώλεια της θέσης τους, κάνουν "επανάσταση", μετέρχονται κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσον, για να μην συμβεί αυτό, γιατί έχουν μάθει να ανοίγουν το στόμα και το κράτος-πατερούλης, να τους το γεμίζει, χωρίς την αργομισθία τους, πιστεύουν ότι θα πεθάνουν !
  Από την άλλη, οι του ιδιωτικού τομέα, έχουν μάθει να επιβιώνουν και να κερδίζουν, μόνοι τους, το ψωμί τους, οπότε ακόμα και στην υποθετική περίπτωση, που έκλειναν τα κανάλια, τελικά, θα έβρισκαν την άκρη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο (ήδη δύο νεαρά παλικάρια, βρήκαν σε διάστημα ενός μόλις μήνα, "πατέντα" για να συνεχίσουν να εκπέμπουν όσα κανάλια ΘΑ έκλειναν).
  Επειδή το θέμα, με τις τηλεοπτικές άδειες, έχει αρχίσει να κουράζει, θα ξανά ασχοληθώ, μαζί του, μόνον άλλη μία φορά, τις επόμενες ημέρες, αναλύοντας τους λόγους, για τους οποίους ο σχετικός Νόμος, είναι αντισυνταγματικός και τέλος !

οι τρελοί βλέπουν παντού εχθρούς

    Με το που ανακοινώθηκε η πρώτη, προδικαστική, απόφαση του ΣτΕ, για τις τηλεοπτικές άδειες, οι απανταχού της γης, Έλληνες "αριστεροί" μούδιασαν και άρχισαν, όπως πάντα, από τον πρώτο, μέχρι τον τελευταίο, να μιλάνε για συμφέροντα, για διαπλοκές κλπ. που θέλουν ακόμα και να ρίξουν την κυβέρνηση !
 Ανοίγω παρένθεση, για να πω, ότι ο λόγος που ασχολούμαι με το συγκεκριμένο θέμα, σε τόση έκταση, είναι γιατί, εκτός από πολιτικό, είναι και κατεξοχήν ΝΟΜΙΚΌ και μάλιστα με πολλές προεκτάσεις, οπότε έχει "πολύ ψωμί" και θα υπάρξει συνέχεια.
 Μερικοί αριστε-ρούληδες, κλασικοί θρασύδειλοι, έφτασαν στο σημείο, μάλιστα, την επόμενη μέρα, να κάνουν τηλεφώνημα-φάρσα, για βόμβα και πάνω στη σύγχυσή τους, όχι στο ΣτΕ, αλλά στο Πρωτοδικείο (χαχα), για να εκφοβίσουν τους δικαστές (αφού είδαν ότι οι ροζ, στα χρώματα του συριζα και άλλοι, εκβιασμοί, δεν έπιασαν τόπο).
  Τώρα το τι σχέση μπορεί να έχει η δικαστική ακύρωση, ενός κραυγαλέα αντισυνταγματικού Νόμου, που πετάει στο δρόμο 2.000 και πλέον εργαζομένους και επιχειρεί να δημιουργήσει ...νέα διαπλοκή και έλεγχο στον χώρο των ΜΜΕ, με πολιτικές εξελίξεις, εκλογές κλπ, μόνον οι (σκοτεινές) ψυχές τους, το ξέρουν !
  Γιατί, εξ όσων γνωρίζω, ΚΑΝΈΝΑΣ από όσους υποστηρίζουμε την αντισυνταγματικότητα του Νόμου Παππά(ρα), δεν ζήτησε εκλογές ή να πέσει εξ αυτού και μόνον του λόγου, η κυβέρνηση, απλά παίρνουμε θέση στο νομικό σκέλος...
  Η κυβέρνηση η ίδια και οι απανταχού αριστεροί, είχαν δώσει ΤΌΣΗ σημασία και βαρύτητα, σε αυτό το Νόμο-έκτρωμα, θεωρώντας ότι θα λύσει ΌΛΑ τα (άλυτα) υπαρξιακά τους προβλήματα και έτσι μούδιασαν-στράβωσαν τα σαγόνια τους, στο άκουσμα της πρώτης απόφασης (δηλαδή την ερχόμενη εβδομάδα, τι θα κάνουν ; θα πηδάνε από τα μπαλκόνια ; χαχα)
  Ας δούμε τώρα, λίγο πιο προσεκτικά, για ποιο λόγο οι δον κιχώτες της ελληνικής αριστεράς, που πολεμάνε ενάντια σε ανεμόμυλους, έπαθαν αυτή την παράκρουση : επειδή, λέει, το Κράτος, χάνει 80 εκατομμύρια ευρώ, επί τρία χρόνια, με τα οποία θα έκανε "κοινωνική πολιτική" (βλέπε ρουσφέτια, διορισμούς "συμβούλων" κλπ).
  Κάποιος πρέπει να επισημάνει σε αυτά τα τρωκτικά, που μιλάνε για δημόσιο συμφέρον (από τον τελευταίο, μέχρι τον Τσίπρα, στη ΔΕΘ), ότι οι ΕΤΉΣΙΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ του προϋπολογισμού, ήτοι οι ετήσιες ανάγκες, σε χρήμα, του ελληνικού Κράτους-μορφώματος, ανέρχονται σε 50 ΔΙΣ ΕΥΡΏ !
  Επειδή πολλοί από αυτούς είναι και μορφωμένοι, ας υπολογίσουν ΤΙ ΕΊΝΑΙ τα 80 εκατομμύρια, μπροστά στα 50 δις, τι ποσοστό είναι, αν το υπολογίζω καλά, με το θεωρητικό και όχι μαθηματικό μυαλό μου, είναι 6,25 τοις χιλίοις, όχι τοις εκατό...
  Με απλά λόγια, νομίζουν ότι έπιασαν το τζόκερ και θα λύσουν όλα τους τα προβλήματα, με ψίχουλα, σε σχέση με τις ετήσιες ανάγκες του αδηφάγου Κράτους και για να εισπράξουν αυτά τα (αναλογικά πάντα) ψίχουλα, εξαιρετικά αμφίβολης προέλευσης (ΠΟΤΈ δεν έγινε πραγματικός έλεγχος "πόθεν έσχες", για αυτούς χρήμα να ναι και ό,τι να ναι, ακόμα και αν προέρχεται από εμπόριο όπλων και ναρκωτικών), αξιολογούν ως ...μηδαμινής σημασίας, το να προστεθούν άλλοι, τουλάχιστον, 2.000 άνεργοι, στο ένα εκατομμύριο ανέργων του ιδιωτικού τομέα !
  Εξάλλου, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, που ουδέποτε αμφισβητήθηκαν από κανέναν, σε βάθος χρόνου, από το κλείσιμο των υπαρχόντων καναλιών, το Κράτος θα είχε απώλεια εσόδων, ίση με 1,7 δισ. ευρώ, οπότε ΟΥΔΈΝ δημόσιο συμφέρον, υπάρχει ή προστατεύεται, ακόμα και αν το δει κανείς, καθαρά οικονομικά και θεωρήσει ανύπαρκτες και άνευ ανάγκης προστασίας, τις οικογένειες των εργαζομένων, που θα απολύονταν, την ανάγκη για ύπαρξη πολυφωνίας στα ΜΜΕ, την επιθυμία του τηλεθεατή, να έχει πολλές επιλογές κλπ...
  Τα 80 εκατομμύρια, ετησίως, που θέλουν να εισπράξουν, σαν μανιακοί, οι ξόφλες αριστεροί, που μας κυβερνούν, θα μπορούσαν να βρεθούν άνετα και μάλιστα, όχι για τρία μόνον χρόνια, αλλά εσαεί, από το κλείσιμο ή τη σμίκρυνση της ΕΡΤ, που δεν βλέπει κανείς, αλλά πληρώνουν όλοι και ...κοστίζει πολύ παραπάνω, ετησίως.
   Εξάλλου, με ποια λογική και σύμφωνα με την περιβόητη "μελέτη της Φλωρεντίας" ένα κανάλι, μπορεί να λειτουργεί άριστα με 400 εργαζόμενους και τα κρατικά, έχουν 2500 και σαν να μην έφτανε αυτό, πληρώνουν ...εξωτερικές παραγωγές, σωρηδόν ;
  Αν δεν μπορείς να δεις αυτά τα απλά πράγματα, ότι η ρίζα του Κακού είναι η αλόγιστη σπατάλη του Δημοσίου και όχι η ανάγκη για περισσότερα έσοδα, τότε όχι μόνον για Υπουργός δεν κάνεις, αλλά ούτε για τσοπάνης !

"ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια"

   "Ποιος είδε ήλιο, σαν αχινό και ερωτευμένα πουλιά και ψάρια, να κολυμπάνε στον ουρανό", στίχοι από το πολύ όμορφο ποίημα, του μεγάλου μας ποιητή, Μιχάλη Γκανά, το οποίο έχει μελωποιηθεί και ερμηνευθεί, από τον Γιώργο Νταλάρα.
  Κάτι παρόμοιο συνέβη και χθες το βράδυ, όταν ένας Ήλιος βγήκε ξαφνικά και φώτισε τα σκοτάδια της οδού Πανεπιστημίου : ήταν η στιγμή που ανακοινώθηκε η πρώτη, ουσιαστικά, απόφαση, του ΣτΕ, για τις τηλεοπτικές άδειες !
  Ήταν μία στιγμή χαράς και αγαλλίασης, μετά από δύο σχεδόν χρόνια κυριαρχίας της Χούντας της φασιστοαριστεράς, η οποία υπέστη τη δεύτερη μεγαλύτερη ήττα της, ύστερα από το βατερλό του διχαστικού δημοψηφίσματος, του κλεισίματος των τραπεζών και της υπογραφής του 3ου Μνημονίου...
  Τα συναισθήματα βέβαια, είναι ανάμεικτα, καθώς συλλογίζομαι ότι δεν είναι και τόσο φυσιολογικό να χαίρομαι, επειδή οι δικαστές ...έκαναν σωστά τη δουλειά τους και επικράτησε η Νομιμότητα, ήτοι να πανηγυρίζουμε επειδή ...συμβαίνουν ΤΑ ΑΥΤΟΝΌΗΤΑ !
  Ούτε έχω διάθεση πανηγυρισμών, επειδή πριν τρεις μήνες, είχα προβλέψει (διστακτικά) ότι ο Νόμος-έκτρωμα του Παππά, τελικά, θα ακυρωθεί-εξαφανισθεί, διότι για να φτάσουμε εδώ, περάσαμε από σαράντα κύματα, συνέβησαν πολλά, οι δικαστές μας έβγαλαν την ψυχή, για να διαπιστώσουν, κάτι, που από μόνο του, "φώναζε" εξαρχής, ότι είναι Ανοσιούργημα και Έγκλημα...
  Σημασία έχει βέβαια το "τέλος καλό, όλα καλά", το νερό μπήκε στο αυλάκι, το πρώτο και αποφασιστικό βήμα έγινε, διανύθηκαν τα 2/3 της διαδρομής και τώρα μένει απλά να μπει και η επίσημη "βούλα" της αντισυνταγματικότητας, σε ένα Νόμο, που θέλησε να περιορίσει τα ήδη λειτουργούντα, επί είκοσι και πλέον χρόνια, σε μόλις 4 και ενώ το φάσμα, "σηκώνει" μέχρι και 16 και όλα αυτά, χωρίς την αναγκαία, κατά το Σύνταγμα, συμμετοχή του ΕΣΡ !
  Παρά τις ονειρώξεις της κυβέρνησης, οι πιθανότητες να κηρυχθεί συνταγματικός ο Νόμος-έκτρωμα του "αρχιμανδρίτη", είναι τόσες, όσες ...να γίνουν άνθρωποι, οι (όσοι δηλώνουν) "αριστεροί", στην Ελλάδα και να πάψουν να έχουν ΑΥΤΑΠΆΤΕΣ (δηλαδή καμία).
   Βλέπετε οι αριστερούληδες, που μας κυβερνάνε, νόμιζαν ότι θα κάνουν "κοινωνική πολιτική" (στα ελληνικά, αυτό σημαίνει, διορισμούς ημετέρων και άλλα ρουσφέτια), με τα εκατομμύρια, εξαιρετικά αμφίβολης προέλευσης, των νέων καναλαρχών-νέας διαπλοκής, που δεν φτάνουν, "ούτε για ζήτω" !
  Δεν αισθάνομαι την ανάγκη να συγχαρώ, τους δικαστές, που πήραν την σωστή και γενναία απόφαση, διότι, όπως ανέφερα, αυτά θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, αυτή είναι η δουλειά τους, να προστατεύουν τους πολίτες, από την αυθαιρεσία και την παρανομία της εκάστοτε εξουσίας, όταν παραβιάζει το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα έννομα συμφέροντα και αγαθά, που αυτά προστατεύουν (ζωή, υγεία, ιδιοκτησία, ελευθερία κλπ).
  Απλά θέλω να απευθυνθώ, στους 9 "σκοτεινούς" εγκεφάλους, που θέλησαν να ρίξουν μαύρο στα κανάλια και να πετάξουν, σαν σκυλιά, στο δρόμο, τουλάχιστον 2000 εργαζόμενους και να τους πω, ότι έχουν μία δεύτερη ευκαιρία, στην ψηφοφορία, για την ουσία της υπόθεσης, να διορθώσουν το λάθος τους και να εξαγνιστούν, διότι μία ΟΜΌΦΩΝΗ απόφαση περί αντισυνταγματικότητας, θα ήταν ένα ηχηρό, σχεδόν εκκωφαντικό μήνυμα, προς πάσα κατεύθυνση, ότι οι Δικαστές είναι ΌΝΤΩΣ ανεξάρτητοι και ότι η εκάστοτε εξουσία, δεν μπορεί να παίζει "εν ου παικτοίς" !

Ο "βασιλιάς" είναι πλέον γυμνός...

     Σε μια πρόσφατη εκδήλωση, ο τέως Πρόεδρος του ΣτΕ, κ. Πικραμμένος, σχεδόν δάκρυσε, μιλώντας για την ανάγκη να διαφυλαχθεί το κύρος του Δικαστηρίου αυτού, αλλά φοβάμαι πως μπορεί να είναι ήδη πολύ αργά...
 Οι μάσκες έπεσαν ή καλύτερα τα τελευταία φύλλα συκής, μετά τις αποκαλύψεις γνωστής ιστοσελίδας, για τις ...ανάρμοστες σχέσεις, μεταξύ αντιπροέδρου του ΣτΕ και νεαρής, παντρεμένης, "κυρίας", που αργότερα μπήκε επίσης στο Δικαστήριο αυτό, κατόπιν διαγωνισμού !
 Πριν λίγο, τα γατάκια οι συνάδελφοί τους, έβγαλαν ανακοίνωση ("οργισμένη" χαχα), όπου μιλούν για την ανάγκη προστασίας του ιδιωτικού βίου και των προσωπικών δεδομένων...
  Προφανώς, μας περνάνε για ιθαγενείς, για τελείως χαζούς : το ζητούμενο εδώ, ΔΕΝ είναι αν υπήρχε μια ερωτική, εξωσυζυγική σχέση, αυτό αφορά όντως τους ίδιους και ...τους συζύγους τους, ούτε αν κάποια χρησιμοποίησε το κρεβάτι της, για να μπει στο Δημόσιο (είναι γνωστό ότι πολλοί έκαναν ή θα έκαναν σχεδόν τα πάντα, για ένα διορισμό, πέρα από το να πουλήσουν την ψήφο τους, το κλασικό δηλαδή) !
  Η καταγγελία, είναι πολύ συγκεκριμένη και εκφεύγει ΚΑΤΆ ΠΟΛΎ του ιδιωτικού βίου : ο συγκεκριμένος Αντιπρόεδρος ελέγχεται, διότι φέρεται να έδωσε-διέρρευσε στην παντρεμένη ερωμένη του, τα θέματα των εξετάσεων και έτσι κατάφερε εκείνη να γίνει δικαστής...
  Μιλάμε για εξετάσεις, όπου μέχρι τώρα, χαρακτηρίζονταν "αδιάβλητες" και "σοβαρές" και εφόσον ισχύει η καταγγελία, αφενός πολύ σωστά διατάχθηκε πειθαρχική (...σε πρώτη φάση) έρευνα, από τον Υπουργό Δικαιοσύνης (κατόπιν ερώτησης βουλευτού, ήτοι "τραβάτε με και ας κλαίω", πιθανόν να το κουκούλωναν, αν δεν έπαιρνε διαστάσεις, όπως συνήθως) και αφετέρου, υποχωρούν και οι ιδιωτικότητες και τα γκομενιλίκια της μέσης ηλικίας !
  Το ζήτημα έχει μάλιστα και "ουρά", διότι αυτοί που ανακάλυψαν, όπως ανακάλυψαν την "ανάρμοστη σχέση" και όσα επακολούθησαν, ισχυρίζονται ότι ο εν λόγω Αντιπρόεδρος του ΣτΕ εκβιάζονταν, προκειμένου να ψηφίσει, με συγκεκριμένο τρόπο, στην υπόθεση των τηλεοπτικών Αδειών, για να μην δημοσιοποιηθεί το θέμα...
   Ο Νόμος Παππά και οι μεθοδεύσεις του τελευταίου, αποδεικνύονται σε σαράκι, σε καρκίνο, που σιγοτρώει το ...κύρος του ΣτΕ, που ξεγυμνώνει-ξεβρακώνει τη διαπλοκή εξουσίας και δικαιοσύνης και από την άποψη αυτή (και μόνον αυτή), έκανε καλό.
   Μπορεί αυτή τη στιγμή, το ΣτΕ να εμφανίζει εικόνα διάλυσης, άλλος έπαθε έμφραγμα, άλλος έσπασε το πόδι του, άλλος ελέγχεται πειθαρχικά, αλλά εν τέλει, θα συγκροτηθεί και θα αποφασίσει, διότι απλά ...δεν γίνεται αλλιώς !
   Και πλέον, η κήρυξη της αντισυνταγματικότητας του Νόμου Παππά, φαντάζει μονόδρομος, αυτό άλλωστε είναι και το Δίκαιο και το Ορθό, αλλά θα γίνει, όπως φαίνεται, περισσότερο, για να διασωθούν και τα τελευταία ψήγματα σοβαρότητας και κύρους του ΣτΕ, παρά γιατί αποφάσισαν, επιτέλους, να συμμορφωθούν με τη Νομιμότητα και να πάρουν σωστές αποφάσεις (και αυτό το συμπέρασμα δεν είναι τόσο αισιόδοξο).
   Η ακύρωση-εξαφάνιση του εκτρώματος αυτού, του Νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες, είναι φυσικά καλοδεχούμενη, ωστόσο, ακόμα και έτσι, φρονώ, ότι πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά και να περάσει ικανός χρόνος, προκειμένου να αποκατασταθεί το τρωθέν (βάναυσα και από τους ίδιους του δικαστές του !) κύρος του ΣτΕ και η αναγκαία εμπιστοσύνη του πολίτη στη Δικαιοσύνη, ως τελευταίο καταφύγιο, για να βρει το δίκιο του.
   Διότι ένα χελιδόνι δεν φέρνει την Άνοιξη και ο σεβασμός και το κύρος ΚΕΡΔΊΖΟΝΤΑΙ, δεν χαρίζονται και κερδίζονται με τις ΠΡΆΞΕΙΣ και με τις ορθές αποφάσεις (σε βάθος χρόνου, όχι μεμονωμένα, αλλά διηνεκώς), όχι με κούφια λόγια και δηλώσεις !

Φτώχεια και Αδικία

    Σήμερα, λέει, είναι Παγκόσμια Ημέρα (μία από τις πολλές...) Εξάλειψης της Φτώχειας και οι αριστεροί του συριζα, έβγαλαν ανακοίνωση, που λέει ότι ο κόσμος είναι πλούσιος ("λεφτά υπάρχουν"), αλλά άνισος και άδικος και γι' αυτό υπάρχει και μεγαλώνει η φτώχεια...
 Μιλάμε για μοναδική, στα χρονικά, κρίση ειλικρίνειας και αυτοκριτικής, από τους υπεύθυνους-υπαίτιους, για αυτή την κατάσταση, δηλαδή την Αριστερά (που κυβερνάει διαρκώς τη χώρα, από το 1981 έως και σήμερα) !
 Η μέρα αυτή συμπίπτει με τη δημοσίευση των τραγικών στατιστικών στοιχείων, που δείχνουν ότι 3,8 (από τα 10) εκατομμύρια Έλληνες, ζουν στα όρια της φτώχειας ή κάτω από αυτά, στερούνται βασικά αγαθά, είναι ανασφάλιστοι και στο έλεος του Θεού...
  Οι μόνοι, που δεν έχουν γευτεί φτώχεια και πείνα ακόμα, μετά από έξι και πλέον χρόνια Μνημονίων, είναι οι (περισσότεροι) συνταξιούχοι και οι Δ.Υ και αυτό είναι "κατόρθωμα" της ελληνικής Αριστεράς και μόνον.
  Μπορεί στα πλαίσια των περικοπών, να μιλάμε συνέχεια για συντάξεις, αλλά κανείς δε μιλάει, για το διαρκές ΈΓΚΛΗΜΑ των μισθών στο Δημόσιο, που εξακολουθούν να είναι προκλητικά μεγαλύτεροι, από ότι στον ιδιωτικό τομέα !
   Για αυτό το συνεχιζόμενο έγκλημα, που δεν έχει καμία ηθική ή νομική βάση, το να δίνει δηλαδή το ...χρεοκοπημένο ελληνικό Δημόσιο, μεγαλύτερες αμοιβές, από ότι μία εύρωστη ιδιωτική επιχείρηση, δε μιλάει κανείς και κυρίως δεν κάνει τίποτα.
   Οι Δ.Υ απολαμβάνουν πολύ μεγαλύτερες αμοιβές, μάλιστα, ενώ είναι γνωστό, ότι εργάζονται λιγότερο, έχουν μικρότερη παραγωγικότητα, μεγαλύτερες άδειες και ένα σωρό άλλα προνόμια, που δεν έχουν οι εργαζόμενοι, του ιδιωτικού τομέα και είναι να απορεί κανείς, γιατί αυτή η ΑΔΙΚΊΑ συνεχίζεται, με την ανοχή και των δανειστών μας ;
  Είναι μάλιστα ένας από τους λόγους, που πηγαίνουμε από μνημόνιο σε μνημόνιο, σε αντίθεση με όσους βγήκαν από αυτά και που πιθανόν να πάμε και σε τέταρτο, στο οποίο όμως ...καιγόμαστε.
  Αυτό που γίνεται, δεν είναι απλή αδικία-ανισότητα, μπορεί να παρομοιαστεί με έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, με γενοκτονία, καθώς επιβάλλονται χαράτσια και τεκμήρια σε ανύπαρκτα εισοδήματα, ακόμα και σε ανέργους, προκειμένου τα τρωκτικά του Δημοσίου, να απολαμβάνουν μεγάλους μισθούς, σπίτια, αυτοκίνητα και γενικά περιουσίες, δυσανάλογα μεγάλες, με αυτό, που προσφέρουν στην κοινωνία !
  Την ίδια στιγμή, που συζητείται να πέσει ο βασικός μισθός, σε επίπεδα Βουλγαρίας, διαβάζουμε ότι οι συριζοψεκασμένοι, έχοντας μάθει πλέον "τα κόλπα των προηγούμενων, διορίζουν στρατιές συμβούλων και λοιπών τρωκτικών, με μισθούς πάνω από 1500 ευρώ, με άλλα λόγια, μεγαλώνουν τη βδέλλα του Δημοσίου, που πίνει το αίμα των φτωχών, αντί να τη μικραίνουν...
   Για τις αδικίες, αναφορικά με τις αμοιβές στο Δημόσιο, πολλά μπορούν να ειπωθούν ακόμα, δεν είναι μόνον το ύψος τους, αλλά και οι αδικίες, ανάμεσα σε ίδιες περιπτώσεις, το πως αντιμετωπίζονται οι συμβασιούχοι-"μπλοκάκια" και ένα σωρό άλλες, ιστορίες τρέλας και παραλογισμού !
   Μέσα στα πλαίσια της χρεοκοπίας και του οικονομικού πολέμου, που βιώνουμε, θα έπρεπε όχι μόνον να εξισωθούν οι αμοιβές στον ιδιωτικό και δημόσιο Τομέα (ή και πιο κάτω στο Δημόσιο, εφόσον έχει χρεοκοπήσει, προ πολλού), δηλαδή τα ΑΥΤΟΝΌΗΤΑ, σε ένα πολιτισμένο Κράτος (ή και σκέτο "Κράτος"), αλλά να ληφθούν και πιθανά έκτακτα μέτρα.
  Σε ένα τέτοιο "καθεστώς ψωροκώσταινας", που ζούμε, θα έπρεπε να εξεταστούν και άλλα μέτρα, όπως η πλήρης ή μερική αναστολή μισθού ή σύνταξης, όταν ο άλλος έχει εισοδήματα, από άλλες πηγές, με τα οποία μπορεί να ζήσει, το χρεοκοπημένο ελληνικό Κράτος, πρέπει να πάψει να είναι γενναιόδωρο, εκεί που δεν πρέπει, για να γίνει εκεί που πρέπει...
   Ποιους βολεύει τελικά η διαιώνιση της ανισότητας, της αδικίας και εντεύθεν της φτώχειας ; Μήπως αυτούς, που βγάζουν ανακοινώσεις, όπως η σημερινή ; Επειδή είναι στην πλευρά των ευνοημένων, δηλαδή των αδικούντων και όχι των αδικουμένων ;
  Κάπου εδώ, έρχεται και κολλάει το διαχρονικό Παραμύθι, των τελειωμένων "αριστερών" αυτής της χώρας, ότι δηλαδή, αν μειωθούν οι αμοιβές στο Δημόσιο, "θα στεγνώσει" η Αγορά, δεν θα κυκλοφορεί το χρήμα...
   Αυτή η ευφάνταστη μαλακία των αριστερών, που δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να διαιωνίζει μία κατάσταση Άδικη, Παράνομη και Αδιέξοδη, με εμπνέει, ώστε αν έχω κάποιον πελάτη, που έχει διαπράξει ληστείες ή κλοπές, θα τον συμβουλεύσω στην απολογία του, να πει τα εξής : Όλα τα λεφτά, όλα τα κλοπιμαία, τα έριξα στην αγορά, πήρα μερσεντέ, πήγα στα μπουζούκια, πήρα ακριβά ρούχα κ.ο.κ, χάρη σε μένα, κινήθηκε η Αγορά και έφαγαν και άλλοι !
   Και ποιος ξέρει, μπορεί οι δικαστές, ως Δ.Υ και οι ίδιοι, να δείξουν κατανόηση, άλλωστε έχουν μάθει και αυτοί, να ληστεύουν την κοινωνία, ακόμα και μέσα στα Μνημόνια, διεκδικώντας φοροαπαλλαγές και αναδρομικά (για ...να τα ρίξουν στην Αγορά, ασφαλώς ασφαλώς) και να τον απαλλάξουν...
   Είναι ακριβώς ίδια η περίπτωση, όσο περίεργο και αν φαίνεται, με τον ίδιο τρόπο ληστεύει και το Κράτος, τους (φτωχούς) πολίτες, με φόρους, χαράτσια κλπ, ώστε να μπορεί να δίνει (δυσανάλογα-εγκληματικά) μεγάλες αμοιβές στο Δημόσιο.
    

προστασία de facto καταστάσεων

    Το ζήτημα αυτό, άπτεται του Διοικητικού Δικαίου, με το οποίο δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα στην πράξη, αλλά όσο να ναι, όλο και κάτι θυμόμαστε, από το Πανεπιστήμιο και σχετίζεται και με το θέμα των τηλεοπτικών αδειών ή καλύτερα, με την απόπειρα κλεισίματος καναλιών, που λειτουργούν επί είκοσι και πλέον χρόνια.
 Αυτά γράφονται, επειδή από χθες διέρρευσε ότι η εισήγηση ενός μέλους της Ολομέλειας του Σ.τ.Ε (που προφανώς ...φιλοδοξεί μια μέρα να γίνει Πρόεδρος), είναι απορριπτική, λέει, δηλαδή, ότι οι προσφυγές των καναλιών, πρέπει να θεωρηθούν απαράδεκτες και το Δικαστήριο, να μην μπει καν στο ζήτημα της ουσίας, της νομιμότητας και συνταγματικότητας του Νόμου Παππά.
  Δεν έγινε γνωστή φυσικά η αιτιολόγηση της άποψης, με λεπτομέρειες, αλλά αυτό καμία σημασία δεν έχει, στην επιχειρούμενη αυτή, νέα, αθλιότητα, όπου οι δικαστές, ως Πόντιοι Πιλάτοι, νίπτουν τα χείρας τους, για να μην δυσαρεστήσουν τα αφεντικά τους και αρνούνται να κάνουν ...τη δουλειά τους, με το παραμύθι της "τυπικής" απόρριψης προσφυγών και αιτήσεων.
  Το μόνο σίγουρο είναι, πως ...αν θες, βρίσκεις σοβαροφανείς και νομικίστικες αιτιολογίες, για να δικαιολογήσεις και το μεγαλύτερο Έγκλημα, τη μεγαλύτερη Αδικία...
  Κάποιοι άσχετοι, ακόμα και νομικοί, λένε ότι η de facto (ανενόχλητη) λειτουργία των καναλιών, επί είκοσι και πλέον χρόνια, δεν έχει καμία (νομική) σημασία, ότι αυτό δε νομιμοποιεί τη λειτουργία τους και δεν μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερο ΨΈΜΑ, από αυτό !
  Καταρχάς, είναι προφανές, ότι δεν μπορούν να χρεωθούν τα κανάλια, την αδυναμία, απροθυμία (ή όπως αλλιώς θέλει να το πει κανείς, κομψά ή ...λιγότερο κομψά) της Διοίκησης, να τους χορηγήσει άδειες, πριν από πολλά χρόνια ή στην αρχή ή την αδυναμία συγκρότησης π.χ του ΕΣΡ, πράγματα για τα οποία είναι, υποτίθεται, άλλοι υπεύθυνοι και υπόλογοι.
  Εδώ έχουμε ένα πραγματικό γεγονός : ότι τα κανάλια λειτουργούν και εκπέμπουν επί είκοσι και πλέον χρόνια, πληρώνουν φόρους, εισφορές, πρόστιμα και άλλα κέρατα και αυτό το πραγματικό γεγονός, χρήζει νομικής προστασίας, από ένα σημείο και μετά, μια de facto κατάσταση, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΊ, σύμφωνα με γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου και με βάση και την Αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη, προς τη Διοίκηση (άσχετα αν αυτή έχει χαθεί προ πολλού) ! 
   Θα ήταν αλλιώς, αν ήμασταν στα χρόνια, όπου υπήρχε μόνον ΥΕΝΕΔ και προκηρυσσόταν διαγωνισμός, όχι για τέσσερις, αλλά ακόμα και για μία, μόνον, άδεια, όποιος δεν θα έπαιρνε, δεν θα μπορούσε να πει τίποτα, με βάση το "τι είχαμε, τι χάσαμε"...
  Αν όμως λειτουργούν ΉΔΗ, δέκα π.χ κανάλια, δεν μπορείς να πεις ότι θα δώσω άδεια, στα μισά και όχι στα άλλα μισά, τα οποία έχουν κάνει επενδύσεις, έχουν υπαλλήλους κλπ. και εύλογα περιμένουν να νομιμοποιηθούν !
  Αν τα κανάλια, όλα αυτά τα είκοσι και πλέον χρόνια, λειτουργούσαν παράνομα, ΠΏΣ το Κράτος, εισέπραττε, από αυτά, φόρους, τέλη κλπ και ΠΏΣ το ΕΣΡ επέβαλε πρόστιμα, ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ, συνολικά ;
  Ή δεχόμαστε ότι τα κανάλια λειτουργούσαν, με προσωρινές άδειες και με την ανοχή του Κράτους ή αλλιώς, θα πρέπει να επιστραφούν όλα αυτά τα ποσά, που έχουν εισπραχθεί και κάποιοι να πάνε στην φυλακή...
  Η παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος, ως λόγος, που γεννά νομικά προστατευόμενες καταστάσεις, διατρέχει όλους τους κλάδους του Δικαίου : έτσι π.χ στο Ποινικό Δίκαιο, γίνεται λόγος για παραγραφή εγκλημάτων και ποινών, μετά από ένα ορισμένο διάστημα ή αντίστοιχα στο Αστικό Δίκαιο, για παραγραφή αξιώσεων.
  Χαρακτηριστικό παράδειγμα, από το Αστικό Δίκαιο, είναι και η χρησικτησία ακινήτων, όπου κάποιος, ακόμα και αν έχει καταλάβει παράνομα ένα ακίνητο, μετά από είκοσι χρόνια, γίνεται δικό του, εφόσον το χρησιμοποιεί ανελλιπώς, με διάνοια κυρίου !
  Αυτοί επομένως, που χρησιμοποιούν τις τηλεοπτικές συχνότητες, επί είκοσι και πλέον χρόνια, πληρώνουν για αυτή την χρήση, άμεσα ή έμμεσα, δέχονται πρόστιμα κλπ, ήτοι αναγνωρίζονται από το Κράτος, ως χρήστες, είναι "αεροπειρατές", κύριε Παππά(ρα) ; Δεν προστατεύονται αυτοί, κύριοι Δικ(χ)αστές ;
   Πέρσι το καλοκαίρι, κάποιοι "εγκέφαλοι" του ΥΠ.ΟΙΚ απέστειλαν στη μισή Αθήνα, επιστολές, ενόψει κτηματογράφησης, ότι τα σπίτια τους, οι πολυκατοικίες τους, έχουν χτιστεί σε δασικές εκτάσεις και μιλάμε για σπίτια, που χτίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ή και παλιότερα !
  Αν δεν έπαιρναν πίσω αυτό το τερατούργημα και έφταναν στα άκρα τον παραλογισμό τους, τι θα έπρεπε να γίνει ; να κατεδαφιστεί η μισή Αθήνα και χιλιάδες άνθρωποι, να μείνουν άστεγοι ; ΠΟΥ ήσουν εσύ, ως Κράτος, πριν από 40 και 50 χρόνια, όταν ΕΣΎ τους έδινες τις άδειες δόμησης, για να χτίσουν ; Τότε δεν έβλεπες ότι είναι δήθεν δασικές εκτάσεις και το είδες με καθυστέρηση μισού αιώνα ; Αντίστοιχα, αν αυτοί οι άνθρωποι, προσέφευγαν στο ΣτΕ, τι θα έλεγε εκείνο, ότι είστε παράνομοι, άρα απορρίπτω τις αιτήσεις, ως απαράδεκτες, ότι δεν έχετε έννομο συμφέρον, να ζητάτε να μείνετε, στα σπίτια, όπου κατοικείτε επί 40 και 50 χρόνια ; Έλεος, κάποια στιγμή, όλα έχουν τα όριά τους...
  Εύχομαι στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, να επικρατήσει η Λογική και κυρίως η Νομιμότητα, να γίνει ό,τι λέει ο Νόμος και οι γενικές Αρχές του Διοικητικού και Συνταγματικού Δικαίου.
   Αφενός, για να μπορούν και οι Δικαστές, να κυκλοφορούν στο δρόμο, χωρίς να κινδυνεύουν να φάνε σφαλιάρα ή ροχάλα και αφετέρου, για να μην χρειαστεί να πάει η υπόθεση στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και (ξανά) γίνουμε ρεζίλι διεθνώς, να μην γίνει ξανά εμφανές, στους Ευρωπαίους, ότι εδώ ζούμε σε Μπανανία και όχι σε Κράτος Δικαίου...

να μείνουν ή να φύγουν ;

     Αυτό το ερώτημα με βασανίζει, τον τελευταίο καιρό, αν δηλαδή πρέπει αυτή η κυβέρνηση να φύγει και ομολογώ ότι η απάντηση, είναι πιο δύσκολη από ποτέ !
  Κάνοντας έναν απολογισμό, μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης συριζανελ (οι πρώτοι εννιά μήνες ...των τρελών, δε μετράνε, προφανώς, αυτή η παρένθεση έκλεισε ευτυχώς γρήγορα), θα έλεγα ότι τα θετικά είναι περισσότερα, από τα αρνητικά.
  Όσο και αν κάποιες κινήσεις τους, προκαλούν και εξαγριώνουν την κοινωνία, αφενός τα θετικά μέτρα, που έχουν λάβει (σε μεγάλο βαθμό και κατά μεγάλη ειρωνεία, είναι όσα δίσταζαν να κάνουν οι σαμαροβενιζέλοι και έφαγαν τα μούτρα τους) και (ίσως κυρίως) ο φόβος να επανέλθουμε σε καθεστώς πασοκονεοδημοκρατίας, με κάνουν επιφυλακτικό στο να πω "ναι, πρέπει να φύγουν" !
  Η καλύτερη λύση, προς το παρόν, φαίνεται να είναι, αυτή, που ετοιμάζεται, δηλαδή ένας γενναίος ανασχηματισμός (από το καλοκαίρι, έπρεπε να είχε γίνει), με προσθήκη στελεχών, που δεν θα λένε "ναι μεν, αλλά" ή "πονάμε και κλαίμε, για τα μέτρα, που παίρνουμε", αλλά θα πιστεύουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, χωρίς αγκυλώσεις, οπισθοδρομήσεις και ιδεοληψίες.
  Αυτό νομίζω είναι και το πλέον απωθητικό, σε αυτή την κυβέρνηση, ότι πολλά στελέχη, βρωμάνε "αριστερίλα", μιλάνε και σκέφτονται ακόμα, σαν συριζα του 4% (ακόμα και ο Τσίπρας ενίοτε, γιατί το αίμα νερό δε γίνεται), ενώ υπάρχουν και αριστερούληδες, που επιθυμούν να αλλοιώσουν την ελληνική κοινωνία, ανατρέποντας Ιδανικά και Αξίες και φέρνοντας τον δήθεν μοντερνισμό και προοδευτισμό (των μηδενιστών).
  Μιλάμε για κόκκινες γραμμές, σαν αυτές, που θέλει να παραβιάσει ο Φίλης π.χ και εκεί δεν χωράει δεύτερη σκέψη στο αρχικό ερώτημα, εκεί ΌΛΟΙ μαζί, λέμε "να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν"...
  Αποδεικνύεται έτσι, πόση αξία έχει το ακροδεξιό αντίβαρο των ανελ, στην προσπάθεια αριστερής ισοπέδωσης των πάντων και πόσο πετυχημένη και προφητική, ήταν η προεκλογική καμπάνια, με τα τρενάκια του μικρού Αλέξη, αν και ο Καμμένος, θεωρώ, πως έχει ήδη βάλει πολύ νερό, στο κρασί του (για να μην πω, ότι είναι στα 4), προκειμένου να διατηρήσει την καρέκλα !
  Είναι γεγονός, πως η μεγάλη πλειοψηφία των (ευκαιριακών) οπαδών του συριζα, έχει ήδη γυρίσει την πλάτη, σε ένα κόμμα, που δεν έκανε ό,τι (ψευδώς) υποσχέθηκε, προεκλογικά, είτε λόγω απάτης, είτε ...λόγω αυταπάτης, για να υφαρπάξει την ψήφο του και δεν ξέρω πόσο πιθανόν είναι, να επιστρέψουν, έστω και αν εξαντληθεί η τετραετία (μάλλον απίθανο).
   Οι ραγιάδες αυτοί, που πηγαίνουν, εν μία νυκτί, σε άλλο κόμμα, ανάλογα με το τι τους υπόσχεται, είναι πιθανότερο να μην ξαναψηφίσουν, αποκλειστικά και μόνον, επειδή δήθεν εξαπατήθηκαν, ενώ είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι, που πίστεψαν ...τις απίστευτες προεκλογικές μπαρούφες και υποσχέσεις του Γενάρη του 2015 (σκισίματα μνημονίων, άφεση χρέους, μοίρασμα χρήματος και άλλα τέτοια τραγικά).
   Αν δεν κοπεί ο ομφάλιος λώρος, ανάμεσα στην εκάστοτε εξουσία και στα τρωκτικά, του δημόσιου χρήματος, που αυτός ταΐζει και γενικά η πελατειακή σχέση συναλλαγής και ρουσφετιού, ανάμεσα σε πολίτη και πολιτικό, δεν θα υπάρξει άσπρη μέρα...
   Από την άλλη, κάποιοι, πιο λογικοί άνθρωποι (...ή και σκέτο άνθρωποι), που δεν είχαν ψηφίσει έως τώρα συριζανελ, αν δουν ότι η κατάσταση στην χώρα βελτιώνεται και δεν κινδυνεύουμε να γίνουμε Β. Κορέα, μπορεί να αρχίσουν να καλοβλέπουν το ενδεχόμενο, να τους ψηφίσουν, για πρώτη φορά (βάζω και τον εαυτό μου, μέσα) !
  Βλέπετε, υπάρχει ακόμα μία μειοψηφία, στην χώρα, που ψηφίζει με βάση το καλό της χώρας και όχι έχοντας το μυαλό ...στην τσέπη, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν περιμένουμε τίποτα και από καμία εξουσία, στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, για επιβίωση.
  Αν ο συριζα δεν έρθει σε σύγκρουση με τους ανελ, για λόγους αριστερής ιδεοληψίας και καταφέρει να εξαντλήσει την τετραετία, μέχρι τότε, πολλά μπορούν να συμβούν, ακόμα και ανέλπιστα δώρα, όπως π.χ μία διάσπαση της ΝΔ, οπότε και ίσως μόνον έτσι, ο συριζα να αρχίσει να ονειρεύεται ξανά, την πρώτη θέση, σε εκλογές, με άλλα λόγια, όσο αργούν οι εκλογές, είναι πιθανότερο να φθείρονται οι άλλοι, παρά ο ίδιος.
  Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι για να κερδίσει την εμπιστοσύνη ψηφοφόρων, που δεν την ψήφισαν, η παρούσα κυβέρνηση, δεν έχει ακόμα πολλά να κάνει, μάλλον το αντίθετο !

ευτυχώς που υπάρχουν και τα Εφετεία...

    Μετά την προχθεσινή απόφαση του Μ.Ο.Δ για την ανατριχιαστική, όντως, υπόθεση, της μικρούλας Άννυ, από τη Βουλγαρία, που τεμαχίστηκε από τον ίδιο της τον πατέρα, δε νομίζω ότι γίναμε σοφότεροι...
 Από την αρχή, όταν ασκήθηκε η δίωξη, είχα εκφράσει αμφιβολίες, τόσο για την ορθότητα, όσο και τη βασιμότητα των αποδιδόμενων κατηγοριών, στα τρία αυτά πρόσωπα (πατέρα, μάνα και φίλο πατέρα).
  Στην εύλογη απορία του καταδικασθέντος, σε ισόβια, πατέρα "πως είμαι ένοχος ;", το Δικαστήριο, ως είθισται, τον παρέπεμψε στο ...σκεπτικό της απόφασης, για ...όταν δημοσιευτεί.
  Η υπόθεση αυτή είναι σίγουρα πολύ σκοτεινή και λόγω των "πρωταγωνιστών" (τελειωμένα πρεζάκια), όσο και ως προς το τι τελικά συνέβη και πως απεβίωσε το αγγελούδι αυτό και δεν είμαι, ξαναλέω, σίγουρος, με βάση όσα διέρρεαν, από την ακροαματική διαδικασία, ότι φωτίστηκε επαρκώς !
  Πρέπει εξαρχής, να ξεκαθαρίσουμε, πρώτον, ότι το ποιόν και ο τρόπος ζωής των κατηγορούμενων, δεν αποτελεί ένδειξη ή απόδειξη ενοχής, φυσικά, διότι στα ποινικά Δικαστήρια, δεν κρίνονται προσωπικότητες, εν γένει, αλλά συγκεκριμένες πράξεις, σε συνδυασμό με τα προσωπικά χαρακτηριστικά του δράστη.
  Και δεύτερον, ότι για την ποινική καταδίκη, δεν αρκούν ενδείξεις, λογικά άλματα και αυθαίρετα συμπεράσματα, αλλά απαιτούνται χειροπιαστές αποδείξεις και ότι η αμφιβολία, ως γνωστόν, οδηγεί σε απαλλαγή και όχι σε καταδίκη !
  Ουσιαστικά, από όσα ακούγαμε, από τα ΜΜΕ, που παρίσταντο στη Δίκη, το κρίσιμο στοιχείο, που έγειρε την πλάστιγγα, κατά των κατηγορουμένων, ήταν η κατάθεση του ιατροδικαστή, που φάνηκε σχεδόν κατηγορηματικός, ότι το παιδί τεμαχίστηκε εν ζωή.
  Εύλογα διερωτάται έτσι κανείς, πως είναι δυνατόν, μία και μόνον μαρτυρία, ενός ανθρώπου, που μιλάει, εκ των υστέρων και επιστημονικά, αρκεί να σε καταδικάσει σε ισόβια, ειδικά από την στιγμή, που υπάρχει ακριβώς αντίθετη γνωμάτευση, από άλλον αντίστοιχο επιστήμονα !
  Γιατί να έχει περισσότερη βαρύτητα η γνώμη του διορισθέντος από το Δικαστήριο πραγματογνώμονα (μήπως ...για αυτό ;) και όχι του τεχνικού συμβούλου της υπεράσπισης ; τις ίδιες σπουδές είχαν και την ίδια δουλειά κάνουν...
   Σίγουρα και εμείς οι αδαείς, υποψιαζόμαστε ότι για να τιναχτεί το αίμα, κατά τον τεμαχισμό, θα πρέπει να υπάρχει πίεση, όπερ δεν συμβαίνει, σε έναν νεκρό, αλλά δε νομίζω να είναι τόσο απλό.
  Αυτή η υπόθεση είναι όντως μυστήριο, γιατί θα μπορούσε το παιδάκι να πήρε, από μόνο του, κατά λάθος ή να του έδωσαν ναρκωτικά, "για πλάκα" και να έπεσε σε κώμα και σε τέτοια κατάσταση να τεμαχίστηκε, οπότε να δικαιολογείται και το τίναγμα του αίματος.
  Κάπου εκεί έτεινε, νομίζω και η υπερασπιστική γραμμή του πατέρα, ότι το τεμάχισε, όντας νεκρό ή νομίζοντας, θα πρόσθετα, ότι είναι νεκρό (οπότε μιλάμε για ανθρωποκτονία εξ αμελείας).
  Ειλικρινά δεν μπορώ καν να φανταστώ, τι μπορεί να λέει το σκεπτικό της απόφασης, για τον τρόπο θανάτου και κυρίως για το κίνητρο του δράστη, αν δηλαδή αυτά αποδείχτηκαν στο ακροατήριο ή αν ...θα αυτοσχεδιάσουν οι δικαστές !
   Μία άλλη πτυχή, που επίσης δεν αναδείχτηκε, ούτε φωτίστηκε, είναι πως αν το παιδί, τελικά, θανατώθηκε, από τους συγκεκριμένους κατηγορούμενους, είτε σκόπιμα (με άμεσο ή ενδεχόμενο δόλο), είτε κατά λάθος, δεν πρέπει να ξεχνάμε, όπως είπα, ότι πρόκειται για πρεζάκια και εφόσον έδρασαν, υπό την επήρεια ουσιών, θα έπρεπε να εξεταστεί το θέμα του μειωμένου καταλογισμού...
   Ο τεμαχισμός και η προσπάθεια συγκάλυψης, είναι, κατά κανόνα, ενδείξεις ενοχής, ωστόσο και αυτά, από μόνα τους, δεν μπορούν να οδηγούν σε καταδίκη, πέραν πάσης αμφιβολίας και σε ...ισόβια !
   Ειδικά, όταν υπάρχει λογικοφανής εξήγηση, ήτοι ο φόβος, για την αντίδραση της μάνας, που έλειπε, αν μάθαινε τι συνέβη, δηλαδή κάτι αντίστοιχο, με τις προσπάθειες, που κάνουν τα παιδιά, για να συγκαλύψουν τις ζημιές τους (από αμέλεια, προφανώς, όχι από δόλο), στα μάτια των γονιών, από το φόβο της τιμωρίας.
   Η καταδίκη και ποινή της μάνας, τώρα, νομίζω, ότι ήταν το πιο επικίνδυνο κομμάτι, διότι αλίμονο αν θεωρείται κακουργηματική έκθεση, κάθε φορά, που μία μητέρα, αφήνει το παιδί μόνο του, με τον ...πατέρα του (αν δεν έχει δείξει δείγματα, βέβαια αλλοπρόσαλλης ή βίαιης ή εγκληματικής συμπεριφοράς, σε βάρος του).
   Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ και ελπίζω, ότι το Μ.Ο.Ε θα φωτίσει καλύτερα τις πτυχές της υπόθεσης και θα μείνει στο νομικό, καθαρά, κομμάτι και όχι στο κοινωνικό ή στο ιστορικό ή ...στο μυθολογικό (βλέπε αγόρευση Εισαγγελέως, περί Ιφιγένειας) !
    

Εταιρίες Προσωρινής Απασχόλησης και δανεισμός εργαζομένου

     Στα πλαίσια των ευέλικτων μορφών εργασίας και σε συμμόρφωση προς κοινοτική οδηγία, εισήχθη και στην χώρα μας, το 2012, ο θεσμός των επιχειρήσεων προσωρινής απασχόλησης.
 Οι επιχειρήσεις αυτές, που μπορεί να είναι φυσικά ή νομικά πρόσωπα, συνάπτουν συμβάσεις εργασίας, με προσωρινά απασχολούμενους, με σκοπό να τους τοποθετήσουν, εν συνεχεία, σε άλλους εργοδότες, που ονομάζονται "έμμεσοι".
  Στους προσωρινά απασχολούμενους, εφαρμόζονται όλοι οι όροι εργασίας, που θα ίσχυαν, αν είχαν προσληφθεί απευθείας, από τον έμμεσο εργοδότη.
   Για την σύσταση και λειτουργία επιχείρησης προσωρινής απασχόλησης, απαιτείται η τήρηση σειράς διατάξεων και διατυπώσεων, η παραβίαση των οποίων, απειλείται με διοικητικά πρόστιμα και ποινικές κυρώσεις.
  Η σύμβαση τοποθέτησης του μισθωτού, στον έμμεσο εργοδότη, καταρτίζεται εγγράφως και έχει μέγιστη διάρκεια, τους 36 μήνες (μαζί με τυχόν ανανεώσεις), ειδάλλως, αν ξεπεραστεί αυτό το όριο, επέρχεται αυτομάτως μετατροπή της σύμβασης, σε αορίστου χρόνου (με τον έμμεσο εργοδότη, πάντα).
    Για την αποφυγή καταχρήσεων, επ' αυτού, ορίζεται ότι, αν γίνει νέα τοποθέτηση, μετά τη λήξη των συμβάσεων και πριν την συμπλήρωση 23 ημερολογιακών ημερών, λογίζεται και πάλι ότι πρόκειται για σύμβαση αορίστου χρόνου (εξαιρούνται εδώ οι απασχολούμενοι σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις, λόγω εποχικότητας).
  Αν υπάρξει κενή θέση, στον έμμεσο εργοδότη, οφείλει να ενημερωθεί και ο προσωρινά απασχολούμενος, ενώ είναι άκυρη κάθε ρήτρα, που απαγορεύει την μόνιμη πρόσληψή του, μετά τη λήξη της προσωρινής σύμβασης καθώς και κάθε ρήτρα, που θίγει τα συνδικαλιστικά ή ασφαλιστικά του δικαιώματα.
   Σε όλη αυτή τη διαδικασία, αρχική πρόσληψη, τοποθέτηση σε έμμεσο εργοδότη κλπ, ο Νόμος απαγορεύει την όποια οικονομική επιβάρυνση του ίδιου του μισθωτού.
   Η Ε.Π.Α, ως αρχικός και άμεσος εργοδότης, είναι υπόχρεη για την καταβολή του μισθού και των ασφαλιστικών εισφορών του εργαζομένου (εξάλλου, μπορεί να μεσολαβήσει ένα διάστημα, έως ότου βρεθεί έμμεσος εργοδότης), ενώ ο έμμεσος εργοδότης, είναι αλληλεγγύως και εις ολόκληρον συνυπεύθυνος, εκτός εάν αυτό αποκλειστεί ρητά, από την (δεύτερη) σύμβαση.
    Για την αποφυγή επίσης καταστρατήγησης του Νόμου και καταχρηστικών συμπεριφορών, δεν επιτρέπεται η εργασία μισθωτού, με καθεστώς προσωρινής απασχόλησης, σε έμμεσο εργοδότη, όταν π.χ ο τελευταίος είχε προβεί πρόσφατα (εντός τριμήνου) σε απολύσεις ή οι δικοί του εργαζόμενοι απεργούν καθώς και σε δυο-τρεις ακόμα περιπτώσεις.
   Τώρα, σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου ο εργαζόμενος, βρίσκεται να δουλεύει σε διαφορετικό, από τον αρχικό, εργοδότη του και ο τελευταίος ΔΕΝ είναι Ε.Π.Α (σύμφωνα με το Νόμο), θα πρόκειται για δανεισμό εργαζομένου.
   Ο δανεισμός εργαζομένου, δεν προβλέπεται ρητά από το Νόμο, αλλά επιτρέπεται με βάση την αρχή της ελευθερίας των συμβάσεων, που ορίζει ότι "αν κάτι δεν απαγορεύεται, σημαίνει ότι επιτρέπεται" και έχει διαμορφωθεί νομολογιακά, ως εξής :
-Ο δανεισμός πρέπει να έχει προσωρινό, εξ ορισμού, χαρακτήρα, χωρίς να τίθεται συγκεκριμένο όριο (εδώ οι 36 μήνες της Ε.Π.Α ίσως αποτελούν μία ένδειξη).
-Ο μισθωτός να συναινέσει σε αυτόν, είτε ρητά, είτε σιωπηρά, αναλαμβάνοντας δηλαδή υπηρεσία, στον νέο εργοδότη (που ασκεί προφανώς διαφορετική-αυτοτελή επιχείρηση).
-Διευθυντικό δικαίωμα, επί του μισθωτού, ασκεί ο δεύτερος εργοδότης και κάθε μεταβολή των όρων, εκ μέρους του, μπορεί να συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή.
-Υπόχρεος για την καταβολή του μισθού, παραμένει ο αρχικός εργοδότης, μπορεί όμως να συμφωνηθεί και αλλιώς (όλα ο δεύτερος ή ένα μέρος κλπ).
-Αν υπάρξουν απαιτήσεις από υπερωριακή απασχόληση ή άλλη αιτία, που δεν αφορά τον αρχικό εργοδότη, υπόχρεος είναι ο δεύτερος εργοδότης, προδήλως.
-Τέλος, ο δεύτερος εργοδότης, είναι (και λογικά) επιφορτισμένος, με την τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας και γενικά με την προστασία του δανεισμένου μισθωτού.

σφράγιση και αποσφράγιση

     Η σφράγιση πραγμάτων, διαμερισμάτων, καταστημάτων κλπ, γίνεται από τον Ειρηνοδίκη, του τόπου όπου βρίσκονται τα πράγματα, είτε αυτεπάγγελτα, είτε με αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέρον.
  Μιλάμε εδώ για περιπτώσεις δικαστικής σφράγισης λοιπόν και όχι διοικητικής (όπως π.χ όταν σημειώνονται φορολογικές παραβάσεις) και δύο παραδείγματα είναι αφενός, η σφράγιση των καταστημάτων επιχειρήσεων, που πτώχευσαν και αφετέρου, η περίπτωση, όπου πεθαίνει κάποιος, που έμενε μόνος σε διαμέρισμα-ακίνητο (με αίτηση της Αστυνομίας, που ερευνά και τα αίτια θανάτου, συνήθως).
  Η σφράγιση γίνεται προφανώς, για να αποφευχθεί το λεγόμενο πλιάτσικο και γενικά για να αποτραπεί κάποιος κίνδυνος.
 Διενεργείται κανονικά, από είτε από τον ίδιο τον Ειρηνοδίκη, είτε από συμβολαιογράφο, κατόπιν εντολής του πρώτου και μπορεί να γίνει και τη νύχτα.
  Αν στο διαμέρισμα βρεθεί διαθήκη, δίνεται άμεσα προς δημοσίευση, ενώ αν βρεθεί άλλο σημαντικό έγγραφο, δίνεται σε όποιον έχει δικαίωμα να το κατέχει ή φυλάσσεται στο αρχείο του Ειρηνοδικείου, έως ότου εξακριβωθεί, ποιος δικαιούται να το έχει.
  Όποιος ενεργεί την σφράγιση, οφείλει, να ερευνήσει, αν μέχρι εκείνη την στιγμή, έχει αφαιρεθεί κάποιο αντικείμενο, ενώ τα κλειδιά παραδίδονται στη γραμματεία του Ειρηνοδικείου.
   Αν υπάρχουν πράγματα, που υπόκεινται σε φθορά, μπορεί να διαταχθεί εκποίηση, ενώ άλλα πράγματα, που η σφράγισή τους, θα ήταν επιζήμια ή αδύνατη, δίνονται σε μεσεγγυούχο, να τα φυλάει.
   Για την σφράγιση, όπως είναι φυσικό, συντάσσεται έκθεση, που πρέπει να περιέχει τα κατά Νόμο στοιχεία.
   Αν τώρα η διατήρηση της σφράγισης δεν είναι πλέον αναγκαία ή προκειμένου να γίνει απογραφή, ο Ειρηνοδίκης αυτεπάγγελτα ή με αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέρον (π.χ εξ αδιαθέτου κληρονόμου), διατάσσει να γίνει αποσφράγιση, ενώ μπορεί να γίνει αποσφράγιση και άμεση επανασφράγιση, αν υπάρχει κίνδυνος ή σπουδαίος λόγος !
    Η σχετική αίτηση, δικάζεται σύμφωνα με τις διατάξεις της εκούσιας δικαιοδοσίας (ΠΡΟΣΟΧΉ εδώ : αν η σφράγιση, έγινε από αστυνομικό τμήμα, πρέπει αντίγραφό της, να επιδοθεί σε αυτό), ενώ ο Ειρηνοδίκης, υποχρεούται, λέει ο Νόμος, να καλέσει τόσο αυτόν, που ζήτησε την σφράγιση, όσο και όσους ήταν παρόντες σε αυτήν, καθώς και όσους πιθανολογεί, ότι μπορεί να είναι κληρονόμοι.
   Με την απόφαση αποσφράγισης, ο Ειρηνοδίκης ορίζει και τα πρόσωπα, στα οποία πρέπει να παραδοθούν τα αντικείμενα (μετά την απογραφή, αν απαιτείται) ή μεσεγγυούχο, ώσπου να αποφασισθεί σε ποιον θα δοθούν.
   Αυτός που ενεργεί την αποσφράγιση, ορίζει την ημέρα και ώρα, που θα γίνει και καλεί τους διαδίκους (ακόμα και προφορικά) ή τους πληρεξουσίους τους, να παραστούν, αλλά ο Νόμος λέει ότι μπορεί να παραστεί, οποιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον.
    Η απογραφή συνήθως διενεργείται από συμβολαιογράφο, ο οποίος οφείλει να διαπιστώσει την κατάσταση των σφραγίδων, αν έχουν παραβιαστεί κλπ (υπάρχει μάλιστα και σχετικό ποινικό αδίκημα, για παραβίαση σφραγίδων, σε αυτήν αλλά και σε άλλες περιπτώσεις).
    Τόσο για την αποσφράγιση, όσο και για την λεπτομερή απογραφή των αντικειμένων, συντάσσονται εκθέσεις, όπως και στην σφράγιση !
     Κάθε διαφορά ή δυσχέρεια στην σχετική διαδικασία, δικάζεται, όπως είπαμε, από το Ειρηνοδικείο, με τις διατάξεις της εκούσιας δικαιοδοσίας, ωστόσο οι αποφάσεις αυτές, έχουν προσωρινό χαρακτήρα και μπορούν να ανακληθούν ή τροποποιηθούν αργότερα, από το ίδιο ή άλλο Δικαστήριο, με την ίδια ή άλλη διαδικασία (π.χ με ασφαλιστικά μέτρα).
     

πρόβατα και τσοπανόσκυλα

     Χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, μόλις δύο ημέρες, μετά το σχόλιο-ανάρτησή μου, για τα όσα έγιναν ...και κυρίως δεν έγιναν, στη διάσκεψη του ΣτΕ, για το νόμο Παππά, δύο σύμβουλοι της Επικράτειας και μάλιστα αντιπρόεδροι, παραιτήθηκαν, αφήνοντας αιχμές και μιλώντας, σαν εμένα, για τη λέξη, που τα λέει όλα, εν προκειμένω : αρνησιδικία.
  Είναι παρήγορο, ότι υπάρχουν ακόμα έντιμοι Δικαστές, που τιμούν το ρόλο και την αποστολή τους και βρήκαν το θάρρος και την αξιοπρέπεια, να ξεφύγουν από το μαντρί, στο οποίο ήθελε, προκαταβολικά μάλιστα, να τους κλείσει το "τσοπανόσκυλο", ο Πρόεδρος.
 Ο τελευταίος, στις σημερινές του δηλώσεις, αυτό το ρόλο ακριβώς επικαλέστηκε, μιλώντας για "δικαστές ΤΟΥ" (!), με απίστευτη αλαζονεία, έδειξε ότι θεωρεί τα λοιπά μέλη της Ολομέλειας (κάποιοι είναι ίσως και αρχαιότεροι από εκείνον), ως κτήματα-πρόβατα του, που πρέπει να τα προστατεύσει, από το "κακό κλίμα", που δημιουργούν, αυτοί, που ...χάνουν παράνομα τις δουλειές τους, στα ιδιωτικά κανάλια.
 Αποκάλεσε "μικρή μειοψηφία" (πάλι καλά που δεν είπε και "θλιβερή") τους δύο έντιμους και θαρραλέους δικαστές, που δικαιολογημένα και ως όφειλαν, αντέδρασαν στην προσπάθεια επηρεασμού της κρίσης τους, κάτι σαν "μαύρα πρόβατα", που σήκωσαν κεφάλι και δεν συμμορφώθηκαν "με τις υποδείξεις".
  Φυσικά το γεγονός, ότι μόνον δύο "πρόβατα" αντέδρασαν, αποτελεί μομφή για το ίδιο το ΣτΕ και όχι για τους συγκεκριμένους δικαστές, διότι αποδεικνύεται ότι έτσι λειτουργεί, με όρους "μαντριού", με κατευθύνσεις, που δίνονται άνωθεν και όχι φυσικά με ανεξάρτητη και αμερόληπτη, προσωπική, άποψη, κάθε ενός ξεχωριστά.
   Ακόμα όμως και τα τσοπανόσκυλα (ή "οι μανάδες του λόχου" για να μην θεωρηθεί προσβολή ο παραλληλισμός με ζώο), έχουν, ως γνωστόν, αφεντικά και παίρνουν οδηγίες από αυτά, που δεν είναι άλλοι, από τους βοσκούς-τσοπάνηδες.
   Ο τσοπάνης, εν προκειμένω, είναι ο Τσίπρας, που ...όλως τυχαίως, τους κάλεσε σήμερα, για να τους πει, ότι οι αποδοχές τους δεν θα μειωθούν, αλλά μπορεί και να αυξηθούν...
   Πέρα από το γεγονός, ότι και αυτό δεν είναι παρά ένα ακόμα ψέμα, από τα χιλιάδες, που έχει πει, δεν παύει να είναι και αυτό, μία απόπειρα εξαγοράς, του αισχίστου είδους, προκειμένου να συνεχίσουν να βγάζουν αποφάσεις, που τον βολεύουν !
   Βλέπουμε λοιπόν, ότι η Χούντα της φασιστοαριστεράς, συνεχίζει να κυβερνάει, με την ίδια τακτική : μοιράζοντας κούφιες υποσχέσεις και χρήματα, που δεν διαθέτει, για να εξαγοράζει συνειδήσεις (το γνωστό σανό, για τα πρόβατο).
   Τελευταία, βλέπω όλο και συχνότερα, υβριστικά συνθήματα, στους τοίχους, εναντίον Τσίπρα και Καμμένου, αλλά φυσικά, δεν αξίζει κανένα έλεος και καμία συμπάθεια, για αυτούς, που τα γράφουν...
   Διότι, πρόκειται για εκείνους, που μετά από τόσα χρόνια χρεοκοπίας, συνεχίζουν να ψηφίζουν όσους λένε "λεφτά υπάρχουν" και τους τάζουν τον ουρανό με τα άστρα και ενώ την έχουν πατήσει, την ξανά πατάνε και μάλιστα πολύ χειρότερα, οπότε είναι άξιοι της μοίρας τους.
   Και άντε, πες, αυτοί, κατά κανόνα, είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου ή πολύ εξαρτημένοι με το (κρατικό) χρήμα, οι δικαστές ; Αυτοί τι δικαιολογία θα έχουν, αν πιστέψουν τα ψέματα και τις υποσχέσεις του Τσίπρα και του κάνουν τα χατίρια, με τις αποφάσεις τους ;
   Θα περίμενε κανείς, ένα άλλο επίπεδο, από τους δικαστές και λιγότερη εξάρτηση από "το τυράκι" των αποδοχών τους και αυτό είναι το πιο απογοητευτικό και απαισιόδοξο συμπέρασμα, από όλα τα άλλα !

φυσικά και νομικά πρόσωπα

   Πρόκειται για σημαντική νομική διάκριση : φυσικά πρόσωπα, είμαστε όλοι εμείς και ο καθένας ξεχωριστά, ο κάθε άνθρωπος, που αποκτάει δικαιώματα και υποχρεώσεις, με την γέννηση και έως τον θάνατο.
 Μάλιστα, ήδη το έβρυο-κυοφορούμενο, αποκτά δικαιώματα, μέσα στην κοιλιά της μητέρας του, εφόσον μετά γεννηθεί ζωντανό, έτσι π.χ αν πεθάνει ο πατέρας του, στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τον κληρονομεί.
 Τα νομικά τώρα πρόσωπα, είναι κυρίως ενώσεις φυσικών προσώπων, που επιδιώκουν κάποιο σκοπό (σωματεία, εταιρίες όλων των τύπων κλπ) και δευτερευόντως σύνολα περιουσίας, επίσης προς εξυπηρέτηση κάποιου σκοπού (κυρίως Ιδρύματα).
 Κάθε νομικό πρόσωπο, έχει, όπως λέμε, ξεχωριστή νομική προσωπικότητα, ξεχωριστή από τα μέλη του, δηλαδή, είναι, αυτοτελώς, φορέας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, έχει δικιά του έδρα, έχει Διοίκηση, δικιά του περιουσία κ.ο.κ
 Αφορμή για τα σημερινά σχόλια, αποτέλεσε μία είδηση για "απόφαση-βόμβα", που προέκυψε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, κατόπιν ...δελτίου τύπου δικηγορικής εταιρίας, που πέτυχε την έκδοση της εν λόγω απόφασης.
  Σύμφωνα με αυτήν, υποχρεώνεται να πληρώσει ορισμένα χρέη γνωστής ανώνυμης εταιρίας, που ήταν στην επικαιρότητα τελευταία ΚΑΙ η οικογένεια των βασικών μετόχων αυτής.
  Όπως είδαμε παραπάνω, μία τέτοια απόφαση, αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα, ότι για τα χρέη ενός νομικού προσώπου, ευθύνεται το ίδιο και μόνον, όχι τα μέλη του ή η Διοίκησή του.
  Εδώ ανοίγει παρένθεση, για να πούμε ότι ΔΕΝ είναι η πρώτη, ανάλογη απόφαση, έχουν υπάρξει και στο παρελθόν αντίστοιχες αποφάσεις, όπου "υποχωρεί" η νομική προσωπικότητα μιας εταιρίας και θεωρείται, ότι υπόλογο είναι ένα φυσικό πρόσωπο, το οποίο ελέγχει την εταιρία, σε (πολύ) μεγάλο βαθμό.
  Για τις αποφάσεις αυτές, ισχύει, γενικά το ρητό "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", αλλά με ένα μεγάλο ερωτηματικό, για την ορθότητά τους.
   Ουσιαστικά, πρόκειται για τις συχνές εκείνες περιπτώσεις, όπου η εταιρία, το νομικό πρόσωπο, είναι τελείως αφερέγγυο, ενώ οι ιδιοκτήτες, ας πούμε, έχουν μεγάλη, προσωπική, περιουσία και οι πιστωτές, προσπαθούν να βάλουν στο χέρι, τη δεύτερη, αφού η εταιρία έχει ελάχιστο ενεργητικό και τεράστιο παθητικό.
   Για να το πετύχουν αυτό, επικαλούνται κάποιες "νομικές κατασκευές", αμφίβολης βασιμότητας, ωστόσο ενίοτε (και ειδικά όταν ενάγοντες είναι οι εργαζόμενοι) τα Δικαστήρια, τους δικαιώνουν, δίνουν άδεια να βάλουν χέρι σε προσωπικές περιουσίες, άσχετες με την επιχείρηση !
   Προσωπικά, δεν θα ήθελα να πάρω θέση, απευθείας, ωστόσο η πρόβλεψη ξεχωριστής νομικής προσωπικότητας και περιουσίας, για τα νομικά πρόσωπα, είναι σαφής και δεν μπορεί να σχετικοποιείται, κατά το δοκούν και όποτε μας αρέσει...
   Ένα δυνατό επιχείρημα, υπέρ αυτής της άποψης, είναι η πρόβλεψη του Νόμου, για εταιρίες μονοπρόσωπες, όπερ σημαίνει ότι ο Νομοθέτης δίνει τη δυνατότητα ακόμα και σε φυσικά πρόσωπα, να ασκήσουν -ατομική- επιχειρηματική δράση, χωρίς να ρισκάρουν την προσωπική τους περιουσία.
  Ουσιαστικά, με αποφάσεις, όπως η σχολιαζόμενη, καταρρέει ολόκληρο το κοινωνικοοικονομικό σύστημα της ελεύθερης οικονομίας και του καπιταλισμού, στο οποίο ανήκει (τουλάχιστον, θεωρητικά) και η χώρα μας και το οποίο δίνει τη δυνατότητα, σε έναν ή περισσότερους, να επιχειρούν, ρισκάροντας μόνον όσα κεφάλαια, έχουν βάλει, διαχρονικά, στις εταιρίες τους.
   Εξάλλου, αν κάποιος θέλει να ρισκάρει την ατομική του περιουσία, μπορεί να ασκήσει επιχείρηση, στο όνομά του ή να συμμετάσχει σε προσωπική-ομόρρυθμη εταιρία, υπάρχει και αυτή η επιλογή.
  Αντίστοιχα, τα ίδια ισχύουν και για όσα είχαν ακουστεί πρόσφατα, για το ενδεχόμενο το Κράτος, να διώξει ατομικά, μέλη-μετόχους εταιριών, που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο !
  Να πούμε, πάντως, ότι σύμφωνα με το άρθρο 71 του Αστικού Κώδικα, παράλληλα με τις (αστικές) ευθύνες του νομικού προσώπου, για πράξεις ή  παραλείψεις των αντιπροσωπευτικών του οργάνων (στα πλαίσια πάντα της εξουσίας και των καθηκόντων τους), ευθύνεται εις ολόκληρον και το ίδιο το φυσικό πρόσωπο, που το εκπροσωπεί...
  Εδώ πάλι, δημιουργούνται άλλα ζητήματα, διότι, ως γνωστόν, σε εταιρίες, ιδίως κεφαλαιουχικές, τα πρόσωπα της Διοίκησης, μπορεί να μην έχουν ούτε μία μετοχή της εταιρίας, να είναι επαγγελματίες μάνατζερς ή οι απλοί και γνωστοί "αχυράνθρωποι", οπότε και πάλι περιορίζονται οι κίνδυνοι για τους αληθινούς ιδιοκτήτες.

αθώοι ; δε νομίζω

    Δεν πιστεύω να υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο, όπου το μηδέν, το απόλυτο τίποτα, γίνεται πρωτοσέλιδο και πρώτη είδηση και προκαλεί πολιτικές αναταράξεις και κόντρες, για να επιβεβαιωθεί η παροιμία "εδώ ο κόσμος χάνεται και το αιδοίο χτενίζεται" !
 Από νωρίς σήμερα, μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα, με τους "αθώους" και κακομοίρηδες συνταξιούχους, που τους ψέκασαν τα ΜΑΤ, ενώ προσπαθούσαν να φτάσουν στο μέγαρο Μαξίμου.
 Βλέποντας όμως κανείς το σχετικό βίντεο, θα διαπιστώσει ότι πριν την ρίψη των χημικών, τα τζόβενα αυτά, που βράζει το αίμα τους, προσπαθούσαν να αναποδογυρίσουν μία κλούβα των ΜΑΤ, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές και τις σωματικές ακεραιότητες, όσων ήταν μέσα ή από πίσω...
 Συνεπώς, το φλιτάρισμα των μάλλον νταβραντισμένων-καλοζωϊσμένων και όχι πεινασμένων ή κακομοίρηδων παππούδων, ήταν μία καθαρή κίνηση άμυνας και επαναφοράς "εις την τάξη" !
  Προσπαθώ ειλικρινά να καταλάβω, ποιο είναι το θέμα, που συζητάνε ακόμα και κόμματα, που δεν καταγράφονται καν στις δημοσκοπήσεις (βλέπε π.χ δημαρ) : ότι τους έριξαν χημικά, γιατί μπορεί να έχουν αναπνευστικά προβλήματα και δεν τους έσπασαν τα χέρια, με τα ρόπαλα ; Στον τρόπο που έπρεπε να επιβληθεί η κοινωνική τάξη και ειρήνη, που εκείνοι διασάλευσαν ;
  Αλήθεια, πόση υποκρισία και από τις δύο πλευρές, χωράει αυτή η χώρα ; Από τη μία, βολευτές και λοιπά τρωκτικά-πολιτικά στελέχη, με 6 και 7 χιλιάρικα μισθό το μήνα, να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και δήθεν να συμπάσχουν, με αυτούς, που οι ίδιοι έκοψαν τις συντάξεις τους, με δικές τους υπογραφές, έγιναν οι περικοπές και να το παίζουν τώρα, δήθεν λυπημένοι στα τηλεοπτικά παράθυρα...
  Από την άλλη, πόσο "αθώοι" είναι αυτοί, οι συνταξιούχοι, που προφανώς, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ψήφισαν συριζανελ και εξ αιτίας τους, τρώμε στη μάπα, τη χούντα της φασιστοαριστεράς, επί σχεδόν δύο χρόνια ;
  Αν είναι "αθώοι" όσοι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι με τον Πάγκαλο και έτρωγαν και με τα δύο χέρια, ποιος είναι ο ένοχος ; ο σημερινός 20άρης ;
  Αυτοί οι αυτοματισμοί του τύπου, βγάζουμε ανακοίνωση-δελτίο τύπου κάθε φορά, που γίνεται κάτι παρόμοιο, ελπίζοντας σε τι, κανείς δεν ξέρει, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσουν, να πάψουν να βιάζουν την κοινή λογική, τόσο άγρια !
  Σίγουρα, δεν μπορούμε να βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι όλους τους συνταξιούχους, αλλά δεν μπορώ να ακούω ότι είναι αθώοι, όσοι πήραν συντάξεις, χωρίς ούτε ένα ευρώ εισφορά ή στα 40 και 50 τους χρόνια και από όσους πλήρωναν εισφορές, οι περισσότεροι έχουν πάρει ήδη πίσω, στο πολλαπλάσιο, όσα πλήρωσαν...
   Κυρίως όμως, δεν δέχομαι να ονομάζεται αθώο, το πρόβατο (αν και αυτό μάλλον είναι προσβολή για το συγκεκριμένο ζώο, πρέπει να βρούμε κάποιο άλλο, για παρομοίωση), που πίστεψε (!) ότι ο συριζα θα αυξήσει τις συντάξεις, θα δώσει πίσω τα Δώρα και τις λοιπές μπαρούφες του Τσίπρα και πήγε και τους ψήφισε και υποχρέωσε και εμάς, στο όνομα της Δημοκρατίας-πλειοψηφίας, να ανεχόμαστε τους συριζοψεκασμένους, για τόσο καιρό.
   Είπαμε, κάποτε, όταν ακόμα, μπορούσαμε να δανειστούμε, από τις αγορές, όταν δεν είχαμε ακόμα χρεοκοπήσει, θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει στο "λεφτά υπάρχουν" (ή έστω θα βρεθούν, εις βάρος των μελλοντικών γενεών), εν έτει 2015, όμως, μετά από τόσα χρόνια Μνημονίων-χρεοκοπίας, ΔΕΝ υπάρχει δικαιολογία, να πεις ότι παρασύρθηκα ή πίστεψα σε υποσχέσεις.
   Ουσιαστικά εδώ δεν μιλάμε για αθώα και συμπαθή πρόβατα, αλλά για βρωμερά και αποκρουστικά, παμφάγα, γουρούνια, που δεν χορταίνουν ποτέ...
  Σίγουρα, στις αναγκαίες περικοπές, έγιναν ΚΑΙ αδικίες, κατά ένα μοναδικό, επίσης ελληνικό, όμως τρόπο, όσους αδικήθηκαν δεν θα τους δεις σχεδόν ποτέ να διαμαρτύρονται ή να συγκρούονται με ΜΑΤ, ανεβαίνουν τον Γολγοθά τους και υφίστανται την Αδικία, ήσυχα και αδιαμαρτύρητα.
  Από εκεί και μετά, το ζητούμενο δεν είναι αν τα ΜΑΤ φλίταραν μία χούφτα συνταξιούχους, που έκαναν φασαρίες, αλλά αν υπάρχουν αδικίες, να διορθωθούν, να μετακυλιστούν τα βάρη, από τους έχοντες στους μη έχοντες, από όσους παίρνουν τα πολλά ή έχουν λίπος, σε όσους παίρνουν λίγα ή έχουν ανάγκη, αυτό θα έπρεπε να είναι ο καημός του Τσίπρα και του κάθε τσίπρα και όχι αν θα χάσει (που τους είχε χάσει ήδη, με τα ψέματα που τους τάισε) μερικούς γέρους ψηφοφόρους (και αντίστοιχα, αν θα τους κερδίσει η "ευαίσθητη" αντιπολίτευση, με τις ανακοινώσεις του κώλου, που βγάζει).

τα γατάκια του ΣτΕ

      Η ...διακοπή της διάσκεψης της Ολομέλειας του ΣτΕ, για την αντισυνταγματικότητα του Νόμου Παππά, χαρακτηρίστηκε "πρωτοφανής" και έτσι είναι, ωστόσο η αρνησιδικία, η καθυστέρηση απονομής Δικαιοσύνης και οι άδικες και μεροληπτικές αποφάσεις, μόνον εξαίρεση δεν αποτελούν !
 Αυτό, που καταλαβαίνουμε, τόσο από όσα έγιναν πρόσφατα, όσο και κατά την συζήτηση των αιτήσεων ακύρωσης των καναλιών, είναι ότι, σε υψηλό τουλάχιστον επίπεδο, μεθοδεύεται η κωλοτούμπα, σε σχέση με την ως τώρα Νομολογία, για την αναγκαιότητα συμμετοχής του ΕΣΡ, στη διαδικασία και όχι μόνο...
 Ο "πρόλογος" του Προέδρου του Δικαστηρίου, τότε και τώρα, περί δήθεν ανεπηρέαστης κρίσης, από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αποδεικνύεται μάλλον, ότι προς τα εκεί έτεινε και τείνει, στο να επηρεάσει τους λοιπούς Δικαστές, ώστε να μην ακούσουν το 99,9% όσων λένε ότι ο Νόμος είναι αντισυνταγματικός, αλλά να ...υπακούσουν στο 0,01% των συριζαίων, που λένε ότι είναι (σίγουρα, μάλιστα) συνταγματικός.
  Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ορισμένοι δικαστές, που τιμούν τον Όρκο και την Αποστολή τους, αντέδρασαν στην εμμέσως πλην σαφώς, επιχειρούμενη ποδηγέτηση της κρίσης τους και έτσι φτάσαμε στην διακοπή και αναβολή της απόφασης και μάλιστα επ' αόριστον !
  Με άλλα λόγια, όταν είδε η ηγεσία του δικαστηρίου, ότι ο "πρόλογος" και το "μασάζ" δεν έχουν και τόσο αποτέλεσμα και τα κουκιά πιθανόν να μην βγαίνουν, ανέβαλε την απόφαση, με αστεία προσχήματα.
  Φαντάζομαι και θέλω να πιστεύω, ότι οι δικαστές δεν αρνούνται στα κανάλια, που εξαναγκάζονται σε κλείσιμο, το δικαίωμα να έχουν γνώμη και να την εκφράζουν δημόσια, το δικαίωμα να μην πουν "σφάξε με Αγά μου (δηλαδή, Παππά μου) να αγιάσω"...
  Εξάλλου, το ίδιο έκανε και η άλλη πλευρά και μάλιστα στο ανώτατο, πρωθυπουργικό επίπεδο, όταν ο Τσίπρας είπε στη ΔΕΘ, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κριθεί ο Νόμος αντισυνταγματικός !
  Από τη μία λοιπόν, είναι θετικό, πως δεν πέρασε η μεθόδευση της επιβολής της χούντας Παππά, στο τηλεοπτικό τοπίο, από την άλλη, η απόφαση ΠΡΈΠΕΙ οπωσδήποτε να βγει και να βγει άμεσα.
  Το λέω αυτό, διότι και από προσωπική εμπειρία, έχω διαπιστώσει ότι το Δικαστήριο, στο οποίο αναφερόμαστε σήμερα, εφαρμόζει, ολοένα και περισσότερο, την πρακτική "όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει".
  Αυτό, είτε γίνεται επίτηδες, είτε όχι (είναι εξίσου άθλιο, σε κάθε περίπτωση), οδηγεί σε αρνησιδικία, τύπου "Πόντιος Πιλάτος" και έχει ως αποτέλεσμα, οι διάδικοι να βρίσκονται προ τετελεσμένων γεγονότων, τα οποία ανατρέπονται δυσκολότερα, να επέρχεται κάμψη των αντιστάσεων και της διάθεσης αντιδικίας και γενικά να οδηγούμαστε σε τριτοκοσμικές καταστάσεις, όπου οι αποφάσεις, είτε δεν εκδίδονται ποτέ, είτε με μεγάλη καθυστέρηση, όταν τα πραγματικά δεδομένα έχουν αλλάξει.
  Από κοντά βέβαια, ακολουθεί και ένα ακόμα "κόλπο" για την αποφυγή έκδοσης απόφασης, που οδηγεί και πάλι σε Αδικία και είναι η απόρριψη αιτήσεων, για δήθεν τυπικούς λόγους, ώστε να μην υποχρεωθούν οι δικαστές να κρίνουν την ουσία της υπόθεσης, βγάζοντας και πάλι την ουρά τους απ' έξω και μην κάνοντας τη δουλειά τους, που είναι ...να δικάζουν.
  Κοινός παρονομαστής, σε αυτές τις μεθοδεύσεις, είναι ότι πρόκειται για υποθέσεις, ...δυσάρεστες στη Διοίκηση, με άλλα λόγια, το ίδιο το ΣτΕ, με τις συνεχείς αναβολές κλπ, "προσπαθεί" να ...νομιμοποιήσει εγκλήματα και παρανομίες διοικητικών οργάνων, ήτοι το ακριβώς αντίθετο από αυτό το οποίο, υποτίθεται θα έπρεπε να κάνουν οι καλοπληρωμένοι δημόσιοι λειτουργοί του (ο όρος "δημόσιοι υπάλληλοι" δεν τους αρέσει, όμως οι ίδιοι συμπεριφέρονται ως τέτοιοι και όχι ως δικαστές) !
   Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο, μάλιστα, είναι ότι εκτός από τους δεκάδες νομικούς, συνταγματολόγους κλπ, που έχουν επισημάνει κατηγορηματικά την αντισυνταγματικότητα του Νόμου Παππά, το ίδιο έχουν κάνει και τέως δικαστές-σύμβουλοι της Επικράτειας, απαλλαγμένοι, πλέον από "αγκυλώσεις", "δεσμεύσεις" και λοιπά υπηρεσιακά άγχη.
   Το μόνο σίγουρο είναι, πως αν τα γατάκια του ΣτΕ κάνουν κωλοτούμπα στην έως τώρα Νομολογία τους και κρίνουν συνταγματικό αυτό το Νόμο-έκτρωμα, ουσιαστικά ξεφτιλίζουν τον εαυτό τους, την έννοια της Δικαιοσύνης και το όποιο κύρος, τους είχε απομείνει, κανένας πλέον δεν θα μπορεί να εμπιστευθεί την υπόθεσή του, σε εκείνους και θα μείνουν να δικάζουν μόνον όσες Δίκες, προκαλούν "τα αφεντικά τους"...
   Δεν είναι τυχαίο, πως όσοι έχουν το χρόνο, το χρήμα και τη διάθεση να καταγγέλλουν τις τριτοκοσμικές πρακτικές της ελληνικής "δικαιοσύνης", σε Ευρωπαϊκά Όργανα, δικαιώνονται πάντα και το ελληνικό μόρφωμα-κράτος, καταδικάζεται σε αποζημιώσεις !
   Τέλος, δεν θέλω να πω, όπως στην προηγούμενη ανάρτηση, τι θα συμβεί στις ψυχές των δικ(χ)αστών εκείνων, που ενσυνείδητα ή όχι, αδικούν, αντί να αποδίδουν το Δίκαιο, γιατί μπορεί να είναι ...οπαδοί του Φίλη και να μην πιστεύουν σε τίποτα (όχι ότι αυτό θα τους σώσει).