χρειάζεται Μνημόνιο και στις ...δηλώσεις

   Αρκετά στελέχη του συριζα, είτε κομματικά, είτε κυβερνητικά, κατά καιρούς και τελευταία, έχουν προκαλέσει με δηλώσεις τους, σε ΜΜΕ (κυρίως τηλεόραση), ανάμεικτα συναισθήματα και αντιδράσεις : γέλιο, ειρωνεία, βρίσιμο, χλευασμό κλπ. και θα πρέπει μάλλον να μπει ...λιτότητα και σε αυτόν τον τομέα, από τον Τσίπρα, διότι κάνουν κακό στο κόμμα του και προκαλούν και τον κόσμο, που έχει αρχίσει να τους γυρνάει την πλάτη.
  Πρώτα, ήταν η Αυλωνίτου, που δήλωσε πως όσοι ψηφίσαμε "ΝΑΙ" στο περσινό δημοψήφισμα, θέλαμε έξοδο της χώρας από το ευρώ και προκάλεσε αυθόρμητα γέλια, ενώ στην προσπάθειά της να το αιτιολογήσει (!), έκανε λογικά άλματα, του τύπου : θέλω να πάω από την Αθήνα, στη Λαμία, αλλά θα πάω μέσω Πάτρας, για να κάνω 400 χιλιόμετρα παραπάνω, επειδή είμαι μαζοχιστής...
  Έπειτα ο Μάρδας, που δήλωσε ότι κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η κυβέρνηση συριζα, διαπραγματεύτηκε, πριν υπογράψει το δικό της Μνημόνιο.
  Εδώ, προκύπτουν αμφιβολίες, για την έννοια της λέξης "διαπραγμάτευση", εκτός αν δεχτούμε ότι και ο Δον Κιχώτης, έκανε διαπραγματεύσεις, με τους ανεμόμυλους...
   Η εξάμηνη "διαπραγμάτευση" του πρώιμου συριζα των τρελών, συνοψίζεται σε μία και μόνον πρόταση, είναι σαν να λες, στους συνομιλητές σου : "ακούστε, είμαι ζωσμένος με εκρηκτικά κάτω από τα ρούχα ή κάνετε αυτό, που ζητώ, ή γίνομαι κομμάτια και παίρνω μαζί μου ...και μερικούς, από εσάς", αν αυτό λέγεται "διαπραγμάτευση" Μάρδα, τότε, ναι, έχεις δίκιο !
  Το τρίτο κρούσμα, αφορά τον Ξυδάκη, ο οποίος δήλωσε πως συμπάσχουν με το λαό, για την υπερφορολόγηση και τα άλλα δυσάρεστα μέτρα...
   Εδώ τι να πεις ; Η συμπόνοια, σπάνια εκφράζεται με κούφια λόγια, όπως αυτά, θέλει συνήθως πράξεις-έργα, έτσι, αν το συνάφι του Ξυδάκη, καταλάβαινε από τέτοιες έννοιες, θα όφειλε, πρώτον, να κόψουν τις δικές τους, σκανδαλώδεις, φοροαπαλλαγές και δεύτερον, να μειώσουν τις, προκλητικές, αμοιβές τους, όλα τα άλλα είναι υποκρισία και αθλιότητα !
   Μία σημαντική παρατήρηση, πρέπει να γίνει εδώ, διότι, όπως λένε, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες : όλες αυτές οι δηλώσεις και παρόμοιες, έγιναν σε συστημικά ΜΜΕ, όχι στην ΕΡΤ, έγιναν στα "βοθροκάναλα της διαπλοκής", τα οποία πολεμούν, στην κυβέρνηση, ενώ αποδεικνύεται ότι τους δίνουν, ακόμα και τώρα, μετά από τόσο πόλεμο, βήμα, για να λένε ό,τι μπαρούφα τους καπνίσει και είναι τα ίδια κανάλια, που τους ανέβασαν στην εξουσία.
  Η μόνη διαφορά, είναι, ότι προεκλογικά, οι μαλακίες, που έλεγαν οι συριζαίοι και τις οποίες ακούγαμε, θέλοντας και μη, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό, ηχούσαν ευχάριστα, στα αυτιά των ψηφοφόρων τους, με τη "λογική" : τους άλλους, τους δοκιμάσαμε, τώρα θα δούμε και αυτούς (επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, άσχετα αν είναι νεκρή, προ πολλού).
  Αυτός, πάντως, που λέει, τις μεγαλύτερες, γενικόλογες, αηδίες, με το πιο σοβαρό ύφος, εξακολουθεί να είναι, με μεγάλη διαφορά, από τον δεύτερο, ο Πάκης, ο οποίος δεν περιορίζεται στον διακοσμητικό ρόλο του, αλλά θέλει ...και να μιλάει (για να δικαιολογήσει ίσως τον τεράστιο μισθό του) και έτσι γεννήθηκε, στο μυαλό μου, η ιδέα, στο εξής, να βάζουμε για ΠτΔ, ένα ρομπότ, που θα πηγαίνει στις εκδηλώσεις, που θα το καλούν, αλλά δεν θα μιλάει και δεν θα μας κοστίζει και τόσο ακριβά !

...απαιτεί, λέει (και όλη η Ευρώπη, γελάει)

   Σύμφωνα με το αυριανό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Real news, ο Τσίπρας φέρεται να δηλώνει σε συνέντευξη, ότι ...απαιτεί (από ποιους ;) ρύθμιση του χρέους και σμίκρυνση των απαιτούμενων πλεονασμάτων !
 Αν αποδώθηκε επακριβώς το ρήμα που χρησιμοποίησε, πρόκειται σίγουρα για άτυχη στιγμή και το γεγονός ότι δεν είναι απόφοιτος κάποιας θεωρητικής Σχολής, ώστε να ξέρει καλύτερα την ελληνική γλώσσα, δεν αποτελεί δικαιολογία, οπωσδήποτε (πρέπει να) ξέρει τι σημαίνει "απαιτώ".
  Και φυσικά, για να απαιτείς, σημαίνει, είτε ότι είσαι σε θέση ισχύος, έναντι του άλλου, είτε ότι σε μια ισότιμη σχέση, έχεις κάνεις εσύ αυτό, που απαιτείται από σένα και επομένως, με την σειρά σου, απαιτείς, από τον άλλον, να κάνει και εκείνος τα συμφωνηθέντα...
  Το πρώτο σίγουρα δεν συντρέχει, εφόσον η σχέση δανειστή και οφειλέτη, είναι σχέση δουλείας, ο οφειλέτης δεν μπορεί να απαιτεί, μπορεί μόνον να ζητάει ή να παρακαλάει ή ..να επαιτεί.
  Θα μπορούσε ίσως να απαιτήσει, κατ' εξαίρεση, μόνον αν ο δανειστής παραβιάζει τα συμφωνηθέντα ή κάποιους κανόνες Δικαίου, πράγμα που εδώ επίσης δεν συντρέχει.
  Διότι, ουσιαστικά, ποτέ μέχρι σήμερα και καμία ελληνική μνημονιακή κυβέρνηση δεν έκανε ή εφάρμοσε ό,τι της ζητήθηκε επακριβώς, προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν τους πελάτες-ψηφοφόρους, έκαναν τα δικά τους και τα αποτελέσματα, τα βλέπουμε...
   ΑΝ είχαν εφαρμόσει όσα μέτρα ζητήθηκαν από το 2010 έως σήμερα, ΈΤΣΙ ακριβώς, όπως ζητήθηκαν και είμασταν σήμερα στο ίδιο σημείο, τότε, ναι, θα είχαν κάποιο διαπραγματευτικό ατού, στα χέρια τους.
   Ερχόμαστε έτσι στη δεύτερη συνθήκη, προκειμένου να μπορείς να απαιτείς, ήτοι να έχεις κάνει αυτό, που απαιτήθηκε από σένα και εδώ η παρατήρηση της πραγματικότητας, είναι επίσης απογοητευτική !
   Πως βρε γκαφάλια, που λένε και στα Τρίκαλα, ζητάτε μικρότερα πλεονάσματα, όταν ΔΕΝ έχετε πετύχει, ακόμα, μετά από έξι χρόνια Μνημονίων , (αληθινό-ταμειακό) πλεόνασμα ;
  Πιάσε πρώτα πλεόνασμα, φτάσε σε σημείο να μην χρειάζεται να δανειστείς, είτε από το εξωτερικό, είτε ...από το εσωτερικό, για να πληρώσεις μισθούς Δ.Υ και συντάξεις, φτάσε σε σημείο, όπου οι δαπάνες θα είναι μικρότερες από τα έσοδά σου και ΜΕΤ'Α συζητάς, αν αυτό το πλεόνασμα, πρέπει να αυξηθεί ή να μειωθεί.
  Πως γίνεται να αυξομειώσεις, κάτι ...που δεν υφίσταται ακόμα ; (!) (υπάρχει ίσως μόνον στις ονειρώξεις, που δημιουργούν λογιστικές αλχημείες, με τις οποίες προκύπτει το λεγόμενο "δημοσιονομικό-μούφα πλεόνασμα")
  Τα ίδια και με το χρέος, το οποίο, αντί να μειώνεται, αυξάνεται, οπότε τι ρύθμιση ζητάς, όταν δεν είσαι σε θέση να αποδείξεις ότι μπορείς να το πληρώσεις ;
   Πολύ φοβάμαι ότι οι αυταπάτες του Τσίπρα, δεν αποτελούν κακό παρελθόν, αλλά είναι παρούσες και μάλιστα δυνατά και στη ΔΕΘ, θα προσφερθεί πάλι άφθονο ...το σανό, όχι επίτηδες, αλλά επειδή "έξις, δευτέρα φύσις", έτσι έχουν μάθει, αυτό ξέρουν να κάνουν και αυτό κάνουν, αυτή την (στρεβλή) αντίληψη των πραγμάτων έχουν (με τη διαφορά, ότι τις αυταπάτες τους, τις πληρώνει ο λαός και όχι μόνον τα πρόβατα, που τις πιστεύουν, δυστυχώς).
   Δεν είναι καν σε θέση, να κλείσουν έγκαιρα μια αξιολόγηση, τις τραβάνε, όπως και οι προηγούμενοι, για μήνες και τις κλείνουν όπως-όπως, τελευταία στιγμή και θα μας πουν ότι "απαιτούν" κιόλας ;
   Υπάρχει όμως και μία άλλη, χειρότερη, συνέπεια, αυτής της κουραδομαγκιάς του "απαιτώ" (είτε προέρχεται από θράσσος, είτε από αυταπάτες, μικρή σημασία έχει) : να γίνει κολλητική-μεταδοτική, στο εσωτερικό και να ξυπνήσουμε, όλοι εμείς, αύριο το πρωί και να ...απαιτήσουμε, να μην πληρώνουμε φόρους, να σταματήσει το χρεοκοπημένο Κράτος, να μας κλέβει τον ιδρώτα (που θα έχουμε και όλα τα δίκια του κόσμου), για να συντηρήσει ένα διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό και σπάταλο Δημόσιο !
   Μόνον έτσι, ίσως, θα μάθουν να σκέφτονται, πριν μιλήσουν, μόνον έτσι θα αρχίσουν να μιλάνε πιο σοβαρά και υπεύθυνα...
     

αυτά, ΟΎΤΕ στην ΕΣΣΔ !

   Αναρωτιέμαι, τι μπορεί να σκέφτεται, για την χώρα μου, ένας ανυποψίαστος ξένος, όταν διαβάζει, στις "διεθνείς ειδήσεις", ότι στην Ελλάδα, καλούνται κάποιοι να διοριστούν στο Δημόσιο και να αναλάβουν υπηρεσία, μετά από ...20 σχεδόν χρόνια ;
  Είναι από τις περιπτώσεις, όπου τσιμπιέσαι, για να δεις αν είσαι ζωντανός, αν ονειρεύεσαι ή αν αυτό συμβαίνει πραγματικά και δυστυχώς και για τον ξένο, αλλά και κυρίως για εμάς, είναι 100% αληθινό και δεν συμβαίνει σε κάποιο σοβιετικό καθεστώς, αλλά εδώ, εν έτει 2016, όταν ακόμα και τα βιβλία Ιστορίας, ίσως, δεν αναφέρουν τίποτα πλέον, για την έννοια της "Σοβιετίας" !
   Η είδηση αυτή, δημιουργεί εύλογες απορίες, σε κάθε λογικό άνθρωπο, που κινείται έξω από το παράλληλο σύμπαν του ελληνικού Δημοσίου, εκεί όπου η έννοια "λογική" δεν υφίσταται, αλλά και ο χρόνος, δεν υπάρχει, όλα είναι σχετικά και όλα σχεδιασμένα, ώστε να εφαρμόζεται το : "τα δικά μας, δικά μας και τα δικά σας, πάλι δικά μας", κανένας δεν χάνει, ούτε χάνεται (εκτός αν θεωρηθεί "χάσιμο" η μαύρη τρύπα, στην οποία ζουν).
   Η πρώτη απορία, είναι γιατί χρειάστηκαν πάνω από 18 χρόνια, για να διοριστούν 1.720 άνθρωποι, οι οποίοι μάλιστα συμμετείχαν σε διαγωνιστική διαδικασία και δεν έσπευσαν να μπουν από το παράθυρο, όπως συνήθως (ίσως αυτό ήταν το λάθος τους...).
   Η δεύτερη, είναι, ποιος έχει δίκιο ; Αυτοί, που τους κράτησαν 20 χρόνια αδιόριστους ή αυτοί, που τους διορίζουν τώρα ;
   Είμαι βέβαιος, ότι και οι δύο πλευρές και όλοι γενικά οι εμπλεκόμενοι, θα προσπαθούσαν, με ...λογικά επιχειρήματα, να μας πείσουν για το δίκιο τους, ότι όλα έγιναν σωστά και νόμιμα.
   Το ίδιο σίγουρο είναι όμως, ότι διορισμός μετά από 20 χρόνια, είναι μάλλον παράνομος, σύμφωνα με όσα μαθαίναμε στο Πανεπιστήμιο, στο μάθημα του Διοικητικού Δικαίου (το ίδιο παράνομος, όσο και η απόλυση κάποιου, μετά από 18 χρόνια, έστω και αν διορίστηκε με πλαστό πτυχίο) !
   Αλλά, όπως είπαμε, η έννοια "χρόνος" δεν υφίσταται στο ελληνικό Δημόσιο, θα μπορούσαν να τους διορίσουν και λίγο πριν ξεψυχήσουν, στα γεράματα και αν κάποιος είχε καμία ανύπαντρη θυγατέρα, γύρω στα 60, θα έπαιρνε και σύνταξη...
   Εύλογα, επίσης, αναρωτιέσαι, μετά από 18 χρόνια, τι να έχουν απογίνει αυτές οι 1.720 ψυχές : ζουν όλοι ακόμα ; είναι όλοι εδώ ή έχουν μεταναστεύσει ; πόσοι από αυτούς εργάζονται (πιθανώς και στο Δημόσιο) ; Πόσοι από αυτούς, θα προσέλθουν στις υπηρεσίες ; Κάποιοι μπορεί να έκαναν πλούσιο γάμο, άλλοι να έπιασαν το λαχείο κ.ο.κ. Επίσης, σε τι ηλικία συμμετείχαν στο διαγωνισμό ; Ένας σαραντάρης του 1998, είναι σήμερα 58 ετών, αυτός μήπως θα βγει, μετά από 9 χρόνια υπηρεσίας, σε (πλήρη ;) σύνταξη, στα 67 ;
    Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα, είναι "ψιλά γράμματα", για το άθλιο μόρφωμα, που λέγεται ελληνικό Κράτος και στο οποίο έχουμε την ατυχία να ζούμε και να ακούμε τέτοιες ειδήσεις...
    Επειδή όμως κάθε νόμισμα, έχει δύο όψεις, ακούστηκε παράλληλα και μία άλλη, θετική είδηση : ότι μέσα σε μόλις 24 ώρες, καλύφθηκαν 3.000 θέσεις απασχόλησης, μέσω ΟΑΕΔ, για απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, στον ιδιωτικό τομέα.
    Είναι παρήγορο ότι υπάρχουν ακόμα αυτοί, που δεν βλέπουν μόνον το τυράκι (τις αδικαιολόγητα και άδικα, μεγαλύτερες αμοιβές στο Δημόσιο), αλλά και την φάκα, το τίμημα δηλαδή, που θα πληρώσεις, αν σκοτώσεις τα όνειρα, τις ικανότητες και τις φιλοδοξίες σου, για μία κρατική αργομισθία !
     Για όλους εμάς, που ο διορισμός στο Δημόσιο, αποτελεί εφιάλτη, το να περιμένεις 18 χρόνια, για αυτό, μοιάζει με τα πιο φριχτά βασανιστήρια, κάτι σαν τον θανατοποινίτη, που περιμένει την εκτέλεσή του...

τι σημαίνει "δίκαιη ανάπτυξη" ;

     Ως συνήθως, οι γνωστοί "κύκλοι του Μαξίμου", διέρρευσαν, δηλαδή έκαψαν, το "αφήγημα", με το οποίο θα εμφανιστεί ο Τσίπρας στη ΔΕΘ ("δίκαη ανάπτυξη") και το ερώτημα είναι, τι εννοεί με αυτό ο ποιητής ;
  Βέβαια, ό,τι και αν εννοεί, το μόνο σίγουρο είναι, ότι πρόκειται για μία ακόμα γενικόλογη παπαριά, όπως ο "εκσυγχρονισμός" του κινέζου και η "επανίδρυση του Κράτους" του κουρασμένου, λόγια ωραία, αλλά κούφια, άνευ περιεχομένου !
  Αυτή την στιγμή, στην Ελλάδα, ούτε ανάπτυξη υπάρχει, κυρίως όμως δεν υπάρχει Δικαιοσύνη και αυτός είναι και ο λόγος, που δεν υπάρχει ανάπτυξη...
   Επί 40 σχεδόν χρόνια, όσοι έμπαιναν στη Βουλή, ψήφιζαν Νόμους, κομμένους και ραμμένους στα μέτρα των πελατών-ψηφοφόρων τους, δεν τους ενδιέφερε το Δίκαιο και το σύνολο των πολιτών, αλλά διαχώρισαν τους πολίτες, σε δήθεν α' (όσοι πληρώνονται από το ΓΛΚ, όπως οι ίδιοι) και β' κατηγορίας (υπάλληλοι ιδιωτικού τομέα και αυτοαπασχολούμενοι).
   Μάλιστα, επειδή ΚΑΙ οι μνημονιακοί Νόμοι, δεν ξέφυγαν από αυτόν τον κανόνα, η αδικία και η ανισότητα, μεγάλωσαν, διευρύνθηκαν, έτσι π.χ έναντι 1.500.000 απολυμένων του ιδιωτικού τομέα, δεν υπήρξε ΟΥΤΕ ΜΙΑ απόλυση, στο Δημόσιο.
   Σήμερα, η κατάσταση στην πραγματική οικονομία, είναι γνωστή : μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, ελαστικά ωράρια, μισθοί Βουλγαρίας, μακροχρόνια ανεργία, όσοι εργάζονται ακόμα, πληρώνονται έναντι και με μεγάλη καθυστέρηση κ.ο.κ
   Και αν κάποτε, η κρίση αποτελούσε άλλοθι για κάποιους εργοδότες, η γενίκευση του φαινομένου, αποδεικνύει ότι μιλάμε για πραγματικό πρόβλημα, όχι φτιαχτό...
   Απέναντι στη βουλγαροποίηση των εργασιακών σχέσεων, του ιδιωτικού τομέα, που οφείλεται στο πανάκριβο και σπάταλο Δημόσιο, που απορροφά την ρευστότητα των εργοδοτών, με την μορφή φόρων και εισφορών, υπάρχει αυτή ακριβώς, η παράλληλη, εικονική πραγματικότητα του Δημοσίου : μισθοί υπερδιπλάσιοι και φυσικά πάντα στην ώρα τους, με ελάχιστη, αν όχι μοναδική, υποχρέωση, να βαράς κάρτα, δύο φορές την ημέρα.
   Κάθε φορά, που η εκάστοτε κυβέρνηση κάνει απόπειρα εκλογίκευσης των αμοιβών των τρωκτικών του Δημοσίου, καταφεύγουν στα Δικαστήρια και τους δικαιώνουν (αυτά, καθορισμός αποδοχών ...δικαστικά, ούτε στη Β.Κορέα) και ο κλαυσίγελως είναι, ότι τη δύναμη και το χρήμα, για δικαστικούς αγώνες, τους τα χορηγεί ο ίδιος ο αντίδικός τους, δηλαδή το Δημόσιο !
   Αναρωτιέμαι, ποιος πολιτικός αρχηγός, θα τολμήσει να μιλήσει για "ανάπτυξη" σε μια χώρα, με 1.000.000 ανέργους και 3.000.000 συνταξιούχους (..με άλλες 350.000 να έχουν ήδη καταθέσει αίτηση συνταξιοδότησης) και 500.000 νέους, κυρίως επιστήμονες, να έχουν ήδη μεταναστεύσει και να εργάζονται στο εξωτερικό ;
    Για να μην πολυλογούμε, η έκφραση "δίκαιη ανάπτυξη" είναι, αν μη τι άλλο, άστοχη, το μοναδικό αίτημα της κοινωνίας, που έχει φτάσει και ξεπεράσει τα όριά της (και από τις προκλήσεις των τρωκτικών, που θέλουν να διατηρήσουν σκανδαλώδη προνόμια, όταν ο διπλανός πεινάει), είναι ένα, το πρώτο συνθετικό : ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και όλα τα άλλα θα έρθουν, από μόνα τους !
   Αν πάψει ο διαχωρισμός, σε δήθεν προνομιούχους και μη, αν ο Νόμος εφαρμόζεται παντού και χωρίς διακρίσεις και αν η Ισονομία και η Ισότητα, γίνουν πράξη ΚΑΙ από τις 3 εξουσίες, τότε θα έρθουν (ή να πω "θα έρχονταν ;", μήπως παραείμαι αισιόδοξος ;) και η Ανάπτυξη και τα πλεονάσματα και η μείωση των ελλειμμάτων και πολλά άλλα καλά.

παίζουν το τελευταίο τους χαρτί...*

 (* όμως είναι ήδη ...καμένο) Το μόνο, που μπορεί να παρηγορήσει, τους απογοητευμένους, πρώην συριζαίους ψηφοφόρους, όπως φαίνεται και εντεύθεν η μόνη εξαγγελία, που θα μπορούσε να κάνει ο Τσίπρας, στη ΔΕΘ, για να απαλύνει τον πόνο, της βίαιης μνημονιακής κωλοτούμπας, είναι η ...διεκδίκηση αποζημιώσεων από τη Γερμανία !
  Κάθε φορά, που τελειώνουν τα λεφτά, κάθε φορά που βλέπουν ότι το δημόσιο χρέος αυξάνεται, παρά τα συνεχή φορομπηχτικά μέτρα, βγάζουν από το σκονισμένο συρτάρι, το φάκελο "πολεμικές αποζημιώσεις και κατοχικό δάνειο", γιατί, είναι αλήθεια, ότι πολλοί δον κιχώτες αριστεροί, ακόμα ελπίζουν...
 Είμαι βέβαιος, ότι στις κατ' ιδίαν συνομιλίες Τσίπρα-Μέρκελ, η τελευταία έχει ξεκόψει κάθε συζήτηση, με ένα μόνο βλέμμα ή έκφραση στο πρόσωπό της και ο Τσίπρας έχει αλλάξει, αμέσως, θέμα συζήτησης, έχει αποδεχθεί ότι αυτό είναι κάτι, που απλά δεν πρόκειται να συμβεί.
  Για εσωτερική κατανάλωση, από τους σανοφάγους, όμως, δεν αποκλείεται να ξανάρθει στο προσκήνιο, ελλείψει άλλων παροχών.
  Δεν είναι λίγοι, αυτοί οι "αριστεροί" (κάθε κόμματος), που βγάζουν κομπιουτεράκια και υπολογίζουν πόσα μας "χρωστάνε" οι Γερμανοί, πόσα χρωστάμε εμείς, κάνουν συμψηφισμούς και άλλα τέτοια αστεία, για να περνάει η ώρα ευχάριστα.
  Νομικά, ομολογώ, ότι δεν έχω ψάξει το θέμα, αν δηλαδή υπάρχει μία στο εκατομμύριο πιθανότητα, να δικαιωθεί η Ελλάδα, δικαστικά, όμως πολιτικά και διπλωματικά, το να ανοίξεις μέτωπο, με τον μεγαλύτερο εταίρο και δανειστή σου, στην Ε.Ε, μοιάζει κάπως με αυτοκτονία !
  Αν τραβήξει η χώρα μας την κατάσταση στα άκρα, μοιραία θα έρθουν στην επιφάνεια και οι ακραίες, σκληρές απόψεις του Σόιμπλε και όσων συντάσσονται με αυτόν, για ένα "βελούδινο", ..όσο γίνεται βέβαια, Grexit.
  Η σχετική συζήτηση, που άναψε και πάλι, για να δείξει ο συριζα, ότι δεν ξέχασε ..το 100% των προεκλογικών του υποσχέσεων, είναι και άκαιρη και χωρίς νόημα.
  Ενόψει της ωμής, έστω και τόσο καθυστερημένης, παραδοχής της κυρίας βουλευτού του συριζα, προχθες στον Σκάι (μου διαφεύγει το όνομά της, τώρα) , ότι παροχές σε χρεωκοπημένη χώρα, δεν νοούνται, οι αποζημιώσεις, είναι ένα αποκούμπι, για τους αριστερούς (κάθε κόμματος, ξαναλέω) που τρώνε τις σφαλιάρες, τη μία μετά την άλλη, επί εφτά χρόνια !
   Στο ερώτημα, γιατί δώσατε υποσχέσεις παροχών προεκλογικά, ενώ γνωρίζατε την χρεοκοπία, δεν θυμάμαι τι απάντησε, αλλά θα ΜΠΟΡΟΎΣΕ να απαντήσει : ρωτήστε τους μαλάκες, που μας πίστεψαν και μας ψήφισαν (κάποτε αυτό δεν θα μπορούσε να ειπωθεί, πριν το 2010, μετά όμως ο καθένας είναι 100% υπεύθυνος, για το τι πιστεύει προεκλογικά και τι ψηφίζει).
   Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, το τεράστιο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, που βαίνει αυξανόμενο, όχι μειούμενο (ήδη 328 δισ. ευρώ), δεν θα σβηστεί με τρόπο μαγικό, ούτε με εκβιασμούς, ούτε με άλλα "αριστερά κόλπα"...
   Αντί να σπαταλούν χρόνο και χρήμα, στην κυβέρνηση και να ρισκάρουν διμερείς και όχι μόνον σχέσεις, με υποθέσεις προ 70 ετών, θα έπρεπε να δουν, πως πραγματικά, το χρέος, μπορεί να μειωθεί ή/και να ρυθμιστεί.
   Διότι τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, στο επτάμηνο, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι : υπάρχει μία μικρή αύξηση των εσόδων, αλλά και μία ακόμα μεγαλύτερη αύξηση δαπανών, πράγμα απαράδεκτο και ελεεινό.
   Σε κάθε περίπτωση, μετά από έξι χρόνια Μνημονίων και ληστρικής υπερφορολόγησης, το ταμειακό αποτέλεσμα, είναι μείον, τα έξοδα, είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα, όπερ σημαίνει ότι το χρέος ουδέποτε θα μειωθεί ή θα εξοφληθεί, αν δεν αλλάξει αυτό το ισοζύγιο, αν δεν επιτευχθούν αληθινά και όχι πέτσινα, εικονικά, πλεονάσματα (για το "μαγείρεμα" αυτών των στοιχείων, κανένας Εισαγγελέας δεν συγκινήθηκε, τόσα χρόνια, μόνον η ΕΛΣΤΑΤ τους καίει...)
   Για να αλλάξει το ισοζύγιο, προφανώς και χωρίς να είναι κανείς οικονομολόγος, δύο τρόποι υπάρχουν : είτε να μειωθούν και άλλο οι δαπάνες, σε επίπεδα κάτω από τα έσοδα, είτε να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα, πάνω από τις δαπάνες, όχι όμως ...με φόρους, αλλά με επενδύσεις, ανάπτυξη και αύξηση του ΑΕΠ, μέσω παραγωγικότητας δηλαδή και όχι κατανάλωσης !

τυχόν διάσπαση της Ν.Δ, είναι καλοδεχούμενη !

      Καθώς τα κομματικά επιτελεία, προετοιμάζονται, για το τι θα πουν-υποσχεθούν, στην ερχόμενη ΔΕΘ, όπως γίνεται παραδοσιακά, στη Ν.Δ, προσπαθούν να μας πείσουν, ότι εσωκομματικά, όλα είναι μέλι-γάλα...
  Η εικόνα αυτή, που προσπαθούν να περάσουν, προς τα έξω, μοιάζει κάπως μαγική και λίγο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, καθώς ο Κούλης, θέλει (και ορθά) να πάρει αποστάσεις, από την μαύρη πενταετία της ΝΔ (2004-2009).
  Έτσι, προσπαθεί να ισορροπήσει-συμβιβάσει τον φιλελευθερισμό, τον οποίο -υποτίθεται πως- επαγγέλεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τον κρατισμό, σοβιετικού μάλιστα τύπου, που εκφράζει ο καραμανλισμός και όσα στελέχη, συντάσσονται με αυτόν.
  Η Ν.Δ, είχα ξαναπεί στο παρελθόν, μοιάζει με κόμμα τραβεστί, ίσως ακούγεται σκληρό, αλλά δεν έχει ταυτότητα, άλλα λέει-επαγγέλεται και άλλα κάνει, σε κανένα άλλο κόμμα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη αναντιστοιχία λόγων-πράξεων.
  Θα με ρωτούσε κάποιος, βέβαια, ο (νέος) συριζα, μήπως έχει ταυτότητα και ...δεν θα μπορούσα να απαντήσω, αλλά τουλάχιστον αυτοί, έχουν μπροστά τους και ένα συνέδριο, όπου μπορούν να τα ξεκαθαρίσουν.
   Στη Ν.Δ, υποτίθεται και αυτή είναι η μεγάλη παγίδα, η ωρολογιακή βόμβα, ότι τα έχουν βρει, όμως η αλήθεια είναι διαφορετική, υπάρχουν εντός κόμματος, απόψεις, που ξεκινούν από την άκρα αριστερά και φτάνουν στην άκρα δεξιά και αυτό είναι δύσκολο να ισορροπήσει και να λειτουργήσει.
  Από την άποψη αυτή, όπως λέω και στον τίτλο, μία διάσπαση, θα αποτελούσε λύτρωση και για αυτούς και για εμάς ή μάλλον για τους ψηφοφόρους τους, ώστε να ξέρουν τι ψηφίζουν, όταν ψηφίζουν ΝΔ (αν και ΠΟΛΥ φοβάμαι, ότι δεν τους νοιάζει και τόσο...).
    Στην παρούσα φάση ο Κούλης, μοιάζει ιδανικός αρχηγός, γιατί είναι ήπιων τόνων, μετριοπαθής και ενώ είναι νεοδημοκράτης, από τα γεννοφάσκια του, δεν του φαίνεται καθόλου, δεν το βγάζει, όπως το βγάζουν οι καραμανλικοί και έτσι ελκύει ψήφους, από διαφορετικούς χώρους.
   Προσωπικά, έχω πάψει, προ πολλού, να πιστεύω, όσα υπόσχεται η ΝΔ και δεν πρόκειται να πιστέψω, ούτε αυτά, που θα υποσχεθεί στη ΔΕΘ, ο Κούλης, ότι δηλαδή θα μειώσει το Κράτος και εντεύθεν τους φόρους...
   Και δεν θα το πιστεύω, όσο βρίσκονται στο ίδιο κόμμα, οι λεγόμενοι καραμανλικοί, που ο "ηγέτης" τους, είχε φτάσει π.χ στο σημείο, να δίνει σε διορισμένα, από βο(υ)λευτικά γραφεία, κομματόσκυλα σε (ζημιογόνες) ΔΕΚΟ, μισθούς 3.000 ευρώ, με προσόν το απολυτήριο Λυκείου.
   Έτσι, σε περιπτώσεις ζευγαριών π.χ έμπαιναν στο σπίτι έξι χιλιάρικα το μήνα και το Δεκέμβρη, δώδεκα (!), με συνέπεια να μην ξέρουν τι να τα κάνουν ή να παίρνουν το αεροπλάνο, για να ψωνίσουν στο Μιλάνο και να επιστρέφουν αυθημερόν ή την επόμενη !
   Μιλάμε δηλαδή για μηνιαίο, οικογενειακό, εισόδημα, ίσο με το ετήσιο εισόδημα, ενός καλοπληρωμένου ιδιωτικού υπαλλήλου...
    Όλα αυτά, βέβαια, με δανεικά, αφού οι ΔΕΚΟ ήταν και είναι μονίμως ζημιογόνες ΚΑΙ ΈΤΣΙ φτάσαμε σήμερα, κάθε νεογέννητο βρέφος, να χρωστάει περί τις 33.000 ευρώ (δεν κλαίει, για αυτό, αλλά θα μπορούσε να είναι και αυτή μια εξήγηση) στους ..."κακούς, ξένους, δανειστές".

μία λάντσα που βυθίστηκε-ναυάγησε, ολόκληρη η χώρα

    Ο τίτλος, όπως γίνεται κατανοητό, αναφέρεται στις κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις του ναυτικού, πολύνεκρου δυστυχήματος της Αίγινας (ο μοιραίος "καπετάνιος" είναι αυτό που λέμε "βίος και Πολιτεία", μια περίπτωση όμως, που μόνον εξαίρεση δεν αποτελεί στην Ελλάδα), ωστόσο εδώ θα σταθούμε στις νομικές, αποκλειστικά.
  Αφού σε ελάχιστες ημέρες, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά, καλείται να λύσει το γόρδιο δεσμό, να άρει την διαφωνία Ανακρίτριας-Εισαγγελέως, αναφορικά με την τύχη του κατηγορούμενου, ενώ παράλληλα, ως συνήθως, ακούστηκαν ουκ ολίγα "μαργαριτάρια" (και δυστυχώς, όχι μόνον από δημοσιογράφους, αλλά και από "νομικούς κύκλους").
  Για να απαντηθεί το ερώτημα, αν μπορεί ή πρέπει να προφυλακιστεί ο φερόμενος ως "καπετάνιος", του μοιραίου ταχύπλοου, θα πρέπει να γίνει έρευνα, σε δύο επίπεδα-στάδια : πρώτον, ποια κατηγορία μπορεί να αποδωθεί και να σταθεί, εις βάρος του και δεύτερον, αν πληρούνται οι όροι της προσωρινής κράτησης, όπως τους είδαμε, στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση.
  Εδώ ανοίγει μικρή παρένθεση, για να πούμε, ότι οι ισχυρισμοί του κατηγορούμενου, τους οποίους διατύπωσε δημόσια και ο Υπουργός Δρίτσας, ότι δηλαδή πρόκειται για έμπειρο "θαλασσόλυκο", είναι μάλλον εις βάρος του, αφού το συμβάν δεν το επιβεβαίωσε και παράλληλα, δημιουργεί υπόνοιες, μήπως τελικά οδηγούσε άλλος το ταχύπλοο (κλείνει η παρένθεση, αυτό είναι ζήτημα των Αρχών, να το βρουν, αν ισχύει).
  Ως προς τις κατηγορίες τώρα : οι δύο κακουργηματικού χαρακτήρα, είναι η πρόκληση ναυαγίου, με νεκρούς και η διατάραξη της ασφάλειας των θαλάσσιων συγκοινωνιών, πάλι με νεκρούς.
  Και οι δύο, απαιτούν, όμως, πρόθεση, δηλαδή δόλο, έστω και ενδεχόμενο και είναι -θεωρώ- πρακτικά σχεδόν αδύνατον, να στηριχθούν.
   Ο ενδεχόμενος δόλος, δεν είναι κάποιο ξεχωριστό "αδίκημα", όπως έσπευσαν να δηλώσουν ημιμαθείς συντάκτες, αλλά το ένα, το υποκειμενικό στοιχείο του εγκλήματος (το άλλο είναι το αντικειμενικό, το τι έκανες δηλαδή), αν έδρασες δηλαδή με πρόθεση ή από αμέλεια.
   Για να στοιχειοθετηθεί ο δόλος, έστω και ενδεχόμενος, σημαίνει ότι πρέπει να δεχθούμε, ότι υπήρχε κίνητρο π.χ ότι είχε προηγούμενα με τον καπετάνιο της λάντσας (ή λάντζας, σωστό είναι και αυτό, αλλά προτιμώ το πρώτο) ή με κάποιον από τους επιβάτες, πράγμα, μάλλον άτοπο και απίθανο !
   Όσον αφορά επομένως, τις δύο κακουργηματικές κατηγορίες, είναι μάλλον αβάσιμες, ωστόσο, έχω τη γνώμη, πως ο Εισαγγελέας, όφειλε να επικεντρωθεί κυρίως στο μετά και όχι στο πριν, την σύγκρουση, των δύο σκαφών...
   Εκεί, στο μετά, ίσως υπάρχει κακουργηματική συμπεριφορά, που ονομάζεται έκθεση (άρθρο 306 παράγραφος 2 του Ποινικού Κώδικα), στο κατά πόσον δηλαδή προσέφερε την απαιτούμενη βοήθεια στα θύματα, της προηγούμενης, εγκληματικά αμελούς, συμπεριφοράς του !
   Βέβαια, αν προστεθεί τέτοια κατηγορία, εκ των υστέρων, που θα ήταν μάλλον ευκτέο, ίσως χρειαστεί να απολογηθεί εκ νέου, παρόλο, που ...από μόνος του, έδωσε κάποιες εξηγήσεις ήδη, οι οποίες όμως, δεν είναι και τόσο πειστικές και έρχονται και σε αντίφαση με τις μαρτυρίες των θυμάτων.
   Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν δεν στοιχειοθετηθεί κακουργηματική κατηγορία, η ανθρωποκτονία εξ αμελείας, κατά συρροή, όπως εδώ, που είναι αδιαμφισβήτητη, δικαιολογεί, από μόνη της και κατ' εξαίρεση, προσωρινή κράτηση (έως έξι μήνες).
  Εδώ, ως μόνη προϋπόθεση, τίθεται ο σκοπός φυγής του δράστη, αν αφεθεί ελεύθερος, πράγμα και πάλι κομματάκι ζόρικο, εφόσον έχει γνωστή διαμονή και με την ηλικία και τα προβλήματα υγείας του, είναι μάλλον δύσκολο να διαφύγει.
   Ανοίγω πάλι παρένθεση, επειδή κάποιοι "νομικοί κύκλοι" είπαν ότι ο σκοπός φυγής, προκύπτει από το ότι δεν βοήθησε τα θύματα, αλλά έφυγε ! Εντάξει, όλοι έχουμε τις άσχημες στιγμές μας...
    Η "φυγή" εδώ, έχει την έννοια, ότι ο κατηγορούμενος δεν θα παρουσιαστεί στο Δικαστήριο και θέλει να αποφύγει τις συνέπειες της όποιας απόφασης και ενόψει του γεγονότος, ότι παραδόθηκε αυτοβούλως, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, είναι υπέρ του, στο σημείο αυτό.
    Εκεί όμως, που βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης και ο "'άσσος" του κατηγορούμενου, για να γλιτώσει την φυλακή, είναι η κατάσταση της υγείας του !
    Αν διαπιστωθεί, προσοχή, με εξέταση από γιατρούς-πραγματογνώμονες, όχι ...με βάση τα όσα ο ίδιος υποστηρίζει, ότι έχει αναπηρία, από 50% και πάνω και δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, τότε τα χέρια των Δικαστών, είναι δεμένα και δεν μπορεί να κρατηθεί προσωρινά, σε φυλακή...
    Συμπερασματικά, το κρίσιμο στοιχείο, είναι αυτό, αν έχει και σε τι βαθμό αναπηρία : αν κριθεί ότι μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, ανοίγει η πόρτα της φυλακής (το γεγονός ότι κάνει βόλτες με ταχύπλοο, από μόνο του, δεν παραπέμπει σε ..ανήμπορο άνθρωπο), αν πάλι κριθεί ότι δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί στην φυλακή και έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, η λύση είναι πάλι μία : εξάμηνος κατ' οίκον περιορισμός (το οποίο ισοδυναμεί, ουσιαστικά, με φυλακή, μέσα στο ίδιο σου το σπίτι).
    Το να αφεθεί τελείως ελεύθερος, με άλλου είδους περιοριστικούς όρους (εμφάνιση, εγγύση κλπ), θεωρώ, ότι δεν αποτελεί επιλογή, μετά και τις δηλώσεις των συγγενών των θυμάτων, ότι θα πάρουν το Νόμο, στα χέρια τους...

το (νέο) καθεστώς προσωρινής κράτησης (προφυλάκιση)

    Με αφορμή το ναυτικό, πολύνεκρο, δυστύχημα της Αίγινας και την διαφωνία Ανακρίτριας και Εισαγγελέως, για την δικονομική τύχη του κατηγορούμενου, μετά την μαραθώνια απολογία του, ας πούμε μερικά πράγματα, για τις προϋποθέσεις προσωρινής κράτησης (προφυλάκισης), με βάση και τον τελευταίο Νόμο (Παρασκευόπουλου, από τον Απρίλη του 2015).
  Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, υπήρχε ήδη μία τάση αυστηροποίησης των προϋποθέσεων προφυλάκισης και εντεύθεν περιορισμού της, ωστόσο οι αλλεπάλληλες και αποσπασματικές ρυθμίσεις, κάνουν τη ζωή όλων των εμπλεκομένων (δικαστών, εισαγγελέων, δικηγόρων) δυσκολότερη, αφού εισάγονται εξαιρέσεις επί εξαιρέσων και είναι ασαφές, κάθε φορά, τι ισχύει...
  Για το δυστύχημα της Αίγινας, βέβαια, θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά, όχι μόνον από νομικής απόψεως, αλλά και κυρίως, από κοινωνική και πολιτική άποψη, καθώς εμφανίζει κενά και σκοτεινά σημεία, που δεν έχουν φωτιστεί πλήρως και δημιουργούν εύλογα υπόνοιες, ότι κάτι κρύβεται.
   Είναι όντως δύσκολο να πιστέψεις ότι τρεις ...80χρονοι και μία 65χρονη, πήραν το ...ταχύπλοο, για να κάνουν διαδρομή αναψυχής και σκόρπισαν τον όλεθρο, από την άλλη όμως, δεν υπάρχουν -ακόμα- μαρτυρίες, για το αν οδηγούσε όντως αυτός ο "χάρος" ή κάποιος άλλος, από την στιγμή μάλιστα, που τα θύματα έδιναν μάχη για την ζωή τους και δεν είχαν τον νου τους, στο ποιος τους σκοτώνει...
   Στο θέμα μας τώρα : περιοριστικοί όροι, στο στάδιο της προδικασίας, μπορούν να επιβληθούν, εφόσον διώκεσαι για κακούργημα ή πλημμέλημα (με κατώτερη ποινή 3 μήνες), αν προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής και με σκοπό να εξασφαλιστεί η παρουσία σου, στη Δίκη.
   Οι συνηθέστεροι περιοριστικοί όροι, είναι, ως γνωστόν, η απαγόρευση εξόδου, από την χώρα, η καταβολή εγγύησης, η εμφάνιση σε Αστυνομικό Τμήμα, η απαγόρευση διαμονής σε συγκεκριμένο τόπο και η αποφυγή συναναστροφής με συγκεκριμένα πρόσωπα.
   Ένας νέος και μάλλον επαχθέστερος περιοριστικός όρος (αφού ουσιαστικά είσαι φυλακισμένος στο σπίτι σου), είναι ο "κατ' οίκον περιορισμός με ηλεκτρονική επιτήρηση", ο οποίος δύναται να επιβληθεί, εφόσον κριθεί -αιτιολογημένα- ότι οι άλλοι περιοριστικοί όροι, δεν επαρκούν.
   Παράλληλα, θα πρέπει -καταρχήν- να διώκεσαι για κακούργημα, να έχεις γνωστή διαμονή (εννοείται, αφού εκεί θα περιοριστείς) και ταυτόχρονα, με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, να κρίνεσαι ύποπτος φυγής ή να υπάρχει κίνδυνος τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων εκ μέρους σου, αν αφεθείς ελεύθερος.
   Ο περιοριστικός αυτός όρος, μπορεί να επιβληθεί, αντί για προσωρινή κράτηση, ακόμα και σε σοβαρά κακουργήματα, εφόσον έτσι διασφαλίζεται και κρίνεται ότι δεν υπάρχει φόβος διάπραξης νέων αδικημάτων, εκ μέρους του κατηγορούμενου.
    Εδώ όμως εξαιρούνται μία σειρά κακουργημάτων, όπως η ανθρωποκτονία, ο βιασμός, η αποπλάνηση και η πορνογραφία ανηλίκων, η ληστεία και μερικά ακόμα, όπου δεν μπορεί να γίνει επίκληση και χρήση κατ' οίκον περιορισμού.
    Εν συνεχεία όμως, θεσπίζεται εξαίρεση στην εξαίρεση, καθώς όσοι έχουν αναπηρία από 67% και πάνω ή από 50% και πάνω, αλλά δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, μπορούν να ζητήσουν τον κατ' οίκον περιορισμό, ακόμα και αν π.χ σκότωσαν με πρόθεση...
    Ο περιοριστικός αυτός όρος, επίσης κατ' εξαίρεση, μπορεί να επιβληθεί και σε περιπτώσεις, όπως του μακελάρη της Αίγινας (μία από τις κατηγορίες, βέβαια), δηλαδή σε ανθρωποκτονίες εξ αμελείας, κατά συρροή, αν όμως προκύπτει σκοπός φυγής του κατηγορουμένου και για έξι μήνες, το πολύ.
    Εδώ χρειάζεται προσοχή και μία σημαντική επισήμανση : σε όσες περιπτώσεις παρέχεται η δυνατότητα κατ' οίκον περιορισμού, θα πρέπει να το ζητήσεις εσύ, ο ίδιος, ...αν το ξεχάσεις, το πιθανότερο είναι να πας φυλακή !
    Τώρα, η προσωρινή κράτηση (προφυλάκιση, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται), επιβάλλεται καταρχήν, μόνον σε κακουργήματα και μόνον εφόσον ο κατηγορούμενος δεν έχει γνωστή διαμονή ή δεν υπέβαλε αίτημα κατ' οίκον περιορισμού, όπως είπαμε πριν ή κρίνεται ύποπτος φυγής, με βάση ορισμένα κριτήρια ή κρίνεται, πως αν αφεθεί ελεύθερος, θα εγκληματίσει ξανά.
    Σε πολύ σοβαρά κακουργήματα τώρα και με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης (αν τελέστηκε κατ' εξακολούθηση ή στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης) ή τον αριθμό των θυμάτων, αρκεί, ως προϋπόθεση επιβολής της προφυλάκισης, ο κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων (δεν παίζει ρόλο δηλαδή αν έχεις μόνιμη και γνωστή κατοικία, δεν εξετάζεται ο κίνδυνος φυγής).
   Κατ' εξαίρεση και πάλι, σε περιπτώσεις, όπως του μακελάρη της Αίγινας, σε ανθρωποκτονίες κατά συρροή, που είναι πλημμέλημα, μπορεί να επιβληθεί προφυλάκιση, έως έξι μήνες, με μόνη προϋπόθεση, τον σκοπό φυγής του κατηγορούμενου.
   Εδώ όμως, έρχεται και πάλι η εξαίρεση της εξαίρεσης, που αφορά τους ανάπηρους, με τα ποσοστά, που ανέφερα παραπάνω και σε αυτές τις περιπτώσεις, επιβάλλονται μόνον περιοριστικοί όροι ή εισαγωγή σε Νοσοκομείο, κατόπιν αίτησης του κατηγορούμενου.
    Να πούμε επίσης τον κανόνα, ότι μπορεί κάποιος, που δεν προφυλακίστηκε, να φανεί αγνώμων και να καταλήξει έμμεσα και σίγουρα στην φυλακή, αν παραβιάσει τους περιοριστικούς όρους, που του επιβλήθηκαν...
    Τέλος, κατ΄οίκον περιορισμός, ακόμα και προσωρινή κράτηση, μπορεί να επιβληθεί και σε ανήλικο, που έχει συμπληρώσει τα 15 έτη, σε σοβαρά κακουργήματα και υπό προϋποθέσεις.
    Επειδή η παρούσα ανάρτηση, είναι ήδη μεγάλη, θα εκφράσω τελικά την άποψή μου, συγκεκριμένα, για το μακελάρη της Αίγινας, στην αμέσως επόμενη.

εκλογολογίας το ανάγνωσμα

    Τον τελευταίο καιρό, είχαν φουντώσει τα σενάρια, για "απόδραση" Τσίπρα, μέσω εκλογών, ότι δηλαδή θα πάει σε αυτοκτονία, γνωρίζοντας ότι σήμερα (αύριο, δεν ξέρουμε τι θα γίνει), είναι δεύτερος στις δημοσκοπήσεις !
  Και όλα αυτά, μόλις ένα χρόνο, μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, για την ακρίβεια, λιγότερο από ένα χρόνο...
  Η ΝΔ βέβαια, παρακαλάει για εκλογές, μονίμως και συστηματικά, εκεί εξαντλείται η αντιπολίτευση που κάνει, όμως υπήρξαν χρησμοί περί εκλογών και από άλλους, επαγγελματίες πολιτικούς, κυρίως του πασοκ.
   Εδώ, είτε ισχύει η παροιμία "ο πεινασμένος, καρβέλια ονειρεύεται", είτε ξέρουν κάτι παραπάνω, από το κλίμα, που επικρατεί, στα περιστύλια και τα καφενεία της Βουλής, όπου οι βουλευτές όλων των κομμάτων, συγχρωτίζονται, όπως όλα τα καλά φιλαράκια.
   Η κυβέρνηση, επίσημα τουλάχιστον, λέει το αυτονόητο : ότι δεν έχει διάθεση ούτε αυτοκτονίας, ούτε παραίτησης, όπως ο "κουρασμένος" το 2009 (εξάλλου, δεν τα έχει κάνει ΣΚΑΤΆ, όπως εκείνος, για να φύγει, σαν τον κλέφτη) !
    Απλά διακινούνται και κάποια "προχωρημένα" για εμάς, τους αδαείς, σενάρια, περί αιφνιδιασμού και τρίχες, για απόπειρα "δεξιάς παρένθεσης" και άλλα τέτοια, τα οποία αποδεικνύουν απλώς, ότι κάποιοι σκέφτονται μόνον την καρέκλα και όχι τον τόπο, ήτοι για αυτούς ισχύει η παρομία "εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν" (υπάρχουν βέβαια και πιο hardcore εκδοχές αυτής)...
   Αυτό είναι το μόνο σίγουρο, ότι δηλαδή οι επαγγελματίες πολιτικοί, έχουν την εξουσία ως αυτοσκοπό και ως μέσο εξυπηρέτησης των ιδίων και κάποιων "ημετέρων και όχι ως βήμα υπηρέτησης των πολλών και της πατρίδας (και φυσικά κανείς δεν σκέφτεται και το μεγάλο κόστος των συνεχόμενων εκλογών και δεν το σκέφτονται, αφού ...άλλοι το πληρώνουν) !
  Από κοινωνικοοικονομική άποψη τώρα, η μόνη πίεση για την κυβέρνηση, είναι κάποιες αναγκαίες περικοπές συντάξεων και η πιθανή ενεργοποίηση του δημοσιονομικού "κόφτη".
   Ωστόσο, ο "κόφτης", στο άκουσμα και μόνον του οποίου, ορισμένοι λούζονται από τον κρύο ιδρώτα, δεν είναι κάτι τόσο τραγικό : θα τον παρομοίαζα με τον εμετό...
   Πολλοί άνθρωποι (ανάμεσά τους και ο γράφων) δυσκολεύονται να κάνουν εμετό, προσπαθούν (μάταια) να τον αποφύγουν, όμως αν το στομάχι θέλει να αποβάλλει έτσι, δεν υπάρχει γυρισμός και το θέμα είναι, ότι ΜΕΤΆ νιώθεις ανακούφιση, πολύ καλύτερα, από πριν !
    Ο κόφτης και η συγκράτηση ή μείωση περιττών, κρατικών δαπανών, είναι τα μόνα αντίβαρα, στην διαφαινόμενη τάση μείωσης των δημόσιων εσόδων, από μία χειμαζόμενη και "στραγγισμένη" κοινωνία.
   Από την άλλη, παρατηρεί κανείς τα βράδυα, όλα τα μαγαζιά, καφετέριες, φαγάδικα κλπ, να είναι ασφυκτικά γεμάτα, που σημαίνει ότι υπάρχει ακόμα λίπος και διάθεση για ξόδεμα χρημάτων...
   Πριν μερικούς μήνες, κάποιοι Δ.Υ, αν όχι όλοι, πήραν αυξήσεις, στους μισθούς τους, αρκετά σημαντικές και είναι σαν να ζουν σε άλλη χώρα, σε παράλληλο σύμπαν !
   Ίσως, στη Βενεζουέλα, χώρα-πρότυπο, για τον πρώιμο σύριζα, των Λαφαζάνη και Μπαρουφάκη, όπου οι άνθρωποι, συνωστίζονται σε τεράστιες ουρές, για να προμηθευτούν βασικά είδη πρώτης ανάγκης και ο Μαδούρο ανακοίνωσε, από 1.9, αυξήσεις 50% σε όλους τους Δ.Υ...
    Η πλάκα (για όσους δεν ξέρουν) είναι πως και αυτοί, που πήραν αυξήσεις, έχουν ΉΔΗ γυρίσει την πλάτη τους, στον συριζα, για να επιβεβαιωθεί το διαχρονικό "ουδείς πιο αχάριστος, του ευεργετηθέντος" και πως με το να δίνεις, σε κάποιον, αυτό που πετυχαίνεις, είναι να τον κάνεις να ζητάει συνέχεια περισσότερα.
     Η φωνή του καημένου του Νικολό Μακιαβέλλι, ανά τους αιώνες, μοιάζει με "φωνή βοώντος εν τη ερήμω", όταν λέει πως οι υπήκοοι, μισούν τον Ηγεμόνα, όχι όταν δεν τους δίνει, αλλά όταν τους παίρνει !
     Αν π.χ αντί να δώσει αυξήσεις σε Δ.Υ, ο συριζα μείωνε και δεν αύξανε τον ΕΝΦΙΑ, θα έχει πολύ περισσότερα πολιτικά οφέλη, αλλά που μυαλό...
     Αντί αυτού, βλέπουμε, όπως σε όλες τις αριστερές κυβερνήσεις, ότι υπάρχει ένα ανελέητο φοροκυνηγητό, εν εξελίξει, με κλεισίματα εποχικών επιχειρήσεων κλπ, που περιμένουν 3 μήνες το χρόνο, για να βγάλουν τα έξοδα και των δώδεκα και γενικά μία τάση να τα αρπάξουν, προκειμένου να κάνουν μετά "κοινωνική πολιτική", δηλαδή αποτυχημένα και αδιέξοδα ρουσφέτια (...χωρίς να ευλογούμε την φοροδιαφυγή, έτσι ;)
    Ουσιαστικά, με αυτά και με εκείνα, νομίζουν ότι θα αποφύγουν έτσι, τον αναπόφευκτο εμετό, δηλαδή τον "κόφτη" (κόφτες, καλύτερα), που θα ανακουφίσει-λυτρώσει και εμάς και αυτούς, ήτοι φοβούνται κάτι που θα έχει θετικές συνέπειες !
     Αν ο Τσίπρας φοβάται ή διστάζει να ξεράσει και να ανακουφιστεί και "επιλέξει" (σε εισαγωγικά, γιατί αυτό ΔΕΝ αποτελεί λογική επιλογή) να πάει σε εκλογές, θα έχει πολύ περισσότερο γέλιο, καθώς τα πρόβατα θα ψηφίσουν Κούλη και θα φάνε στη μάπα, τα δικά του ξερατά, ο κόφτης θα ενεργοποιηθεί, τελικά, από εκείνον...

η κόντρα Ψυχάρη*-κυβέρνησης εκθέτει (και) τους δικαστές

     Ο Σ. Ψυχάρης, βρίσκεται, ως γνωστόν, στο στόχαστρο των δικαστικών Αρχών, τελευταία, λόγω ελλείψεων-μη δηλωθέντων περιουσιακών στοιχείων στο "πόθεν έσχες" του.
  Η δικαστική έρευνα, εις βάρος του, ξεκίνησε, όλως ...τυχαία, μετά από κάποιες αιχμές, που άφησε σε βάρος του Τσίπρα, μέσω της εφημερίδας "Το Βήμα" !
  Χωρίς να υπάρχει ισότητα στην παρανομία, να σημειώσουμε ότι με την δημοσίευση των "πόθεν έσχες" των 300 της Βουλής, πρόσφατα, τα οποία αφορούσαν το έτος 2012, ήτοι με 4 χρόνια καθυστέρηση, γέλασε και το παρδαλό κατσίκι (μόνον οι Εισαγγελείς έμειναν ...παυλόπουλοι, όπως πάντα).
  Η Δίκη του Ψυχάρη, ορίστηκε σε χρόνο ρεκόρ, τις προάλλες και μάλιστα η δίωξη, που ασκήθηκε είναι σε βαθμό πλημμελήματος, ενώ ξεκίνησε ως κακούργημα (το γνωστό "να σε κάψω Γιάννη, να σ'αλείψω λάδι" ή μέλι, για όσους το προτιμούν)".
  Στη Δίκη, οι δικηγόροι του Ψυχάρη, προέβαλαν ένσταση ακυρότητας του κατηγορητηρίου, επειδή δεν οριζόταν αν το αδίκημα τελέστηκε με δόλο ή εξ αμελείας και έγινε δεκτή, με συνέπεια να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση (δεν αναβλήθηκε, όπως είπαν οι άσχετοι δικαστικοί συντάκτες...).
  Πριν μερικές μέρες, μάθαμε ότι η νέα Εισαγγελέας του Α.Π, που όρισε η κυβέρνηση συριζα, άσκησε αναίρεση εναντίον αυτής της απόφασης και κάπου εκεί, έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες, για την πολιτική πλευρά της δίωξης (η νομική είναι δεδομένη και αν είναι ένοχος, να καταδικαστεί, κανείς δε λέει το αντίθετο).
   Πρόσφατα λέγαμε, ότι η εν λόγω Εισαγγελέας, με αφορμή άλλη αναίρεση, εκείνη εναντίον του αθωωτικού βουλεύματος, στην υπόθεση του Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, ξεκίνησε την θητεία της, με ...το αριστερό και ευχηθήκαμε να μην υπάρξει ανάλογη συνέχεια, αλλά "πριν αλέκτωρ φωνήσαι", μας διέψευσε !
   Δεν ξέρω αν υπάρχει, στα δικαστικά χρονικά, άλλη, παρόμοια περίπτωση αυτεπάγγελτης αναίρεσης, για αυτό το λόγο, εκ μέρους του Α.Π, αλλά σίγουρα η "πρεμούρα" της κ. Δημητρίου, δείχνει σε εμάς, στο μέσο πολίτη, αυτής της χώρας, ένα ..άγχος να φανεί αρεστή στην κυβέρνηση συριζα, που την τοποθέτησε.
   Αυτό, βέβαια, σημαίνει πως δεν είναι αχάριστη, αλλά, όπως και να το δει κανείς, κλονίζει λιγάκι (...έως αρκετά) το μύθο περί ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, στην Ελλάδα.
   Το μόνο, που θα δικαιολογούσε μία τέτοια παρέμβαση, ακόμα και αν είχε-έχει δίκιο, θα ήταν ένας πιθανός κίνδυνος παραγραφής όλων ή μερικών αδικημάτων, πράγμα, που δε γνωρίζω φυσικά, από τη δικογραφία και κρατώ μία μικρή επιφύλαξη, επ' αυτού.
   Αν όμως δεν τίθεται κανένα ζήτημα παραγραφής, η παρέμβαση ήταν εντελώς αχρείαστη και μόνον κακούς συνειρμούς, δημιουργεί, για τους Δικαστές, όπως είπαμε.
   Επί της -νομικής- ουσίας τώρα : τα συναφή με το πόθεν έσχες αδικήματα, όταν είναι σε βαθμό πλημμελήματος, μπορεί να τελούνται είτε με δόλο, είτε εξ αμελείας, οπότε, ανάλογα, διαμορφώνεται και το πλαίσιο ποινής, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, μπορεί η πράξη να μείνει και ατιμώρητη.
   Συνεπώς, για να είναι ΠΛΉΡΩΣ ορισμένο το κατηγορητήριο, όπως απαιτεί ο ΚΠοινΔ, θα έπρεπε αυτό να διευκρινίζεται, για να ξέρει ο κατηγορούμενος, για ποια περίπτωση από τις δύο, διώκεται και ανάλογα, να διαμορφώσει την υπερασπιστική του γραμμή !
    Εξ αντιδιαστολής, στην κακουργηματική δίωξη, που αφορά μόνον περιπτώσεις δόλου, η αναφορά στο δόλο, μέσα στο κατηγορητήριο, είναι προφανώς περιττή...(και εκεί πάντως ο κατηγορούμενος, μπορεί να ισχυριστεί αμέλεια, για να πέσει στα πιο μαλακά, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)
    Το επιχείρημα της Εισαγγελέως του Α.Π., είναι πως και στις πλημμεληματικές περιπτώσεις, εφόσον δεν γίνεται αναφορά, στο υποκειμενικό στοιχείο, ..εξυπακούεται ότι διώκεσαι για την βαρύτερη από τις δύο περιπτώσεις, ήτοι για δόλια απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων.
    Το πόσο αυτονόητο είναι κάτι τέτοιο, δεν είμαι σίγουρος και θα το κρίνουν οι δικαστές του Α.Π, που θα κληθούν να αποφασίσουν επί της αιτήσεως αναίρεσης...
    Δεν είμαι σίγουρος, γιατί υποθέτω, ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις, όλοι οι κατηγορούμενοι, προανακριτικά, θα επικεντρώνουν την υπεράσπισή τους εκεί, στο ότι δηλαδή δεν είχαν πρόθεση, αλλά έγινε κατά λάθος, οπότε το τελικό κατηγορητήριο, θα όφειλε, κατά τη γνώμη μου, να διευκρινίζει αν έγινε δεκτός ο ισχυρισμός σου ή όχι και για ποια από τις δύο περιπτώσεις, τελικά, διώκεσαι.

*όπου Ψυχάρης = εκδοτικό και μιντιακό κατεστημένο

άκυρα κατηγορητήρια, κατά βούληση

   Το φιάσκο με τη Δίκη, για την υπόθεση της Siemens (ή Μίζενς), είναι ακόμα νωπό, οι αντιδράσεις δεν έχουν κοπάσει και ήδη προχθές έγινε γνωστό, ότι διώκονται πειθαρχικά και 3 (γνωστοί) Εισαγγελείς.
  Το σίριαλ αυτό, με τίτλο "χαμένοι στη μετάφραση", προέκυψε από το γεγονός πως η Δίκη αναβλήθηκε, επειδή τα κατηγορητήρια δεν είχαν μεταφραστεί στη γλώσσα, των αλλοδαπών κατηγορουμένων.
  Άσχετα, αν έγινε αυτό, από αμέλεια ή εσκεμμένα, το σίγουρο είναι πως η Δικονομία πρέπει να τηρείται και είναι αυτονόητο, ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να πληροφορείται το λόγο, για τον οποίο κατηγορείται και δικάζεται, σε γλώσσα, που κατανοεί, ειδάλλως πως θα μπορέσει να ετοιμάσει την υπεράσπισή του ; (!)
  Μέχρι εδώ, ...ας πούμε, όλα καλά, υπήρξε λάθος των δικαστικών Αρχών, οι δικηγόροι το πρόσεξαν και το προέβαλαν και η ένσταση έγινε δεκτή και η Δίκη αναβλήθηκε, για τα νόμιμα.
  Τα δύσκολα και τα ζόρικα, ξεκινούν αμέσως μετά την παραδοχή της ένστασης, διότι είναι σαν να άνοιξε ο ασκός του Αιόλου (ή το κουτί της Πανδώρας), με αυτή την απόφαση !
  Υπάρχει μία κάπως φρικαλέα διάσταση στο θέμα, την οποία, για να είμαι δίκαιος, ανέδειξε, πρώτος, με άρθρο του, σε γνωστή εφημερίδα, ο διακεκριμένος συνάδελφος και ποινικολόγος, Μιχ. Δημητρακόπουλος.
   Η φρίκη ξεκινάει από τη θλιβερή διαπίστωση, ότι επί δεκαετίες, στην χώρα μας, έχουν δικαστεί πολλές χιλιάδες αλλοδαποί, με κατηγορητήρια, που είναι συντεταγμένα, στην ελληνική Γλώσσα, πρακτική, που συνεχίζεται, με άλλα λόγια, η υπόθεση Ζήμενς, ήταν μία εξαίρεση στον κανόνα, ήταν μία αναλαμπή νομιμότητας, σε έναν ωκεανό μη νομιμότητας !
   Όλο αυτό, μοιάζει με την στιγμή, που κατά λάθος ή επειδή ξεχάστηκες, σηκώνεις λίγο το χαλί, όπου συνήθιζες να κρύβεις από κάτω τα σκουπίδια σου και βλέποντας το φρικτό θέαμα, έχεις 2 επιλογές : είτε να το σηκώσεις τελείως και να το καθαρίσεις, είτε να το ξαναστρώσεις, όπως ήταν...
    Στην περίπτωσή μας, σηκώνω το χαλί και καθαρίζω σημαίνει, ότι απαιτούνται πολλά άτομα, στις Εισαγγελίες, για να μεταφράζουν τα κατηγορητήρια, σε κάθε πιθανή ή απίθανη γλώσσα, μετά και την εισροή πλήθους αλλοδαπών στην χώρα μας.
    Από την άλλη και θεωρητικά, όλοι αυτοί οι αλλοδαποί, που δικάστηκαν στο πρόσφατο ή απώτερο παρελθόν, με κατηγορητήρια γραμμένα στα ελληνικά, θα μπορούσαν είτε να ζητήσουν επανάληψη της Δίκης τους, αν είναι δικονομικά εφικτό, είτε να ζητήσουν αποζημιώσεις, σε εθνικά ή κοινοτικά Δικαστήρια, για παραβίαση βασικών υπερασπιστικών δικαιωμάτων τους !
    Η ποινική Δικονομία, ορίζει τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η ποινική Δίκη και φοβάμαι ότι δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα, από τα Δικαστήρια...
    Σε αυτό συντελεί και το γεγονός, ότι πολλές ακυρότητες της διαδικασίας, είναι σχετικές, όπερ σημαίνει ότι πρέπει να τις προβάλλει ο κατηγορούμενος και μάλιστα έγκαιρα, ειδάλλως καλύπτονται.
    Αλλά και οι απόλυτες ακυρότητες, σπάνια εξετάζονται αυτεπάγγελτα, όπως ορίζεται, από τους δικαστές, οι οποίοι περιορίζονται συνήθως στο να εξετάσουν αν έχει κλητευθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα ο κατηγορούμενος, σε όσες περιπτώσεις απουσιάζει και τίποτα περισσότερο.
    Παρατηρείται και εδώ, δηλαδή, μία προχειρότητα, μία τσαπατσουλιά και μία μπακαλίστικη νοοτροπία, που δεν τιμάει κανέναν και δεν δικαιολογείται, από την βιασύνη να τελειώνουν οι υποθέσεις, δεν μπορεί να προσαρμόζεται ο Νόμος, στις πραγματικές συνθήκες λειτουργίας του δικαστικού συστήματος απονομής Δικαιοσύνης (για τις οποίες είναι υπεύθυνο το ίδιο...) και όχι το αντίστροφο !

ο μαρμαράς που έγινε βουλευτής

     Ο βουλευτής, από σπόντα, ως επιλαχών, αφού υπήρξε παραίτηση άλλου (άλλης, για την ακρίβεια) του συριζα, Γ.Κυρίτσης, απασχόλησε πρόσφατα την επικαιρότητα, με κάποιες δηλώσεις του και δεν είναι η πρώτη φορά.
  Στο βιογραφικό του, διαβάζουμε ότι στο παρελθόν εργάστηκε ως μαρμαράς και ως υπάλληλος βιβλιοπωλείου, πριν γίνει δημοσιογράφος (λένε, ως γνωστόν, πως όσοι απέτυχαν σε όλα τα άλλα επαγγέλματα, γίνονται δημοσιογράφοι), σε αριστερά ΜΜΕ, με πολύ μικρή, είναι η αλήθεια, απήχηση-αναγνωσιμότητα (αν δεν κάνω λάθος, η "Αυγή", ακόμα και σήμερα (!) πουλάει τα μισά φύλλα, από το "ριζοσπάστη").
  Να διευκρινίσω πως όσα αναφέρω, είναι απλά, ουδέτερα, γεγονότα, δεν είναι αξιολογικές κρίσεις, καμία δουλειά δεν είναι ντροπή και στη δημοκρατία, ο καθένας, που έχει δικαίωμα εκλέγεσθαι, μπορεί να γίνει βουλευτής κλπ.
  Προσωπικές εκτιμήσεις, είναι μόνον όσα ακολουθούν : καταρχάς, μου φαίνεται περίεργο, που ορισμένοι πέφτουν από τα σύννεφα με τις δηλώσεις του !
  Ο άνθρωπος είναι συριζαίος, τόσο απλά, τι δεν καταλαβαίνετε ; Εδώ όμως, πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι συριζαίος πλέον, πρέπει να ονομάζεται ΜΌΝΟΝ όποιος, όπως ο Κυρίτσης, εκφράζει τον συριζα του 4%...
  Οι περισσότεροι συριζαίοι βέβαια, μετά την στροφή του περασμένου καλοκαιριού, είτε παραιτήθηκαν, είτε έκαναν άλλα κόμματα (βλέπε λαφαζάνης, στρατούλης, κωνσταντοπούλου και βαρουφάκης), όμως υπάρχουν ακόμα και σήμερα, στον συριζα του 30%, εκείνοι, που έχουν μείνει πιστοί, στις ιδέες του παλιού.
  Ο σκουλαρικάς, γνήσια αριστερός Κυρίτσης, που σήμερα παίρνει έξι χιλιάρικα το μήνα, ως βουλευτής, θα βολευόταν, όπως και συνέβη, σε κάποια άλλη κρατική θέση-αργομισθία, λόγω ότι είναι παλιό και πιστό στέλεχος, όμως του διαφεύγει κάτι.
   Από την στιγμή, που μιλάς ως κυβερνητικό στέλεχος ή ως βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας, οφείλεις να είσαι πιο προσεκτικός, να μην προκαλείς, με άλλα λόγια να προσαρμοστείς ΕΣΥ στα νέα δεδομένα, στον συριζα δηλαδή, που έγινε κόμμα πλειοψηφίας-εξουσίας και όχι το αντίστροφο.
   Αν δεν συμφωνείς με την κυβερνητική πολιτική, αν θεωρείς δηλαδή ότι Σακκάς και Σεϊσίδης, δεν έπρεπε να συλληφθούν, ενώ διώκονταν, ο μόνος αξιοπρεπής δρόμος είναι η παραίτηση, όπως έκανε ο Σακελλαρίδης και τόσοι άλλοι, δεν μπορεί να συμπεριφέρεσαι σαν τη μύγα μέσα στο γάλα.
   Ουσιαστικά, αποδεικνύεται ΚΑΙ με τις δηλώσεις Κυρίτση, αυτό που λέω, εδώ και αρκετό καιρό, ο κυβερνητικός συριζα, δεν έχει "καθαρίσει" τελείως, από στελέχη, που εμμένουν σε ιδεολογίες, που ούτε χρήσιμες, ούτε εφαρμόσιμες είναι (όπως δείχνει και η ιστορία-παλινωδία με τις ιδιωτικοποιήσεις).
    Κάποιος θα μπορούσε να πει, ότι έχουμε δημοκρατία και ελευθερία έκφρασης και ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, όμως δεν είναι φυσικά έτσι, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, σταματάει εκεί, που αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων, οι Νόμοι και όταν εκφράζεις απόψεις επικίνδυνες (όπως π.χ είναι οι ρατσιστικές απόψεις ή ακόμα ακόμα και η διαφήμιση της δραχμής, ως δήθεν εναλλακτικού σεναρίου).
   Για να μην μακρηγορώ, άνθρωποι σαν τον Κυρίτση, που μέχρι πριν δύο χρόνια, έχω την αίσθηση ότι δεν τους ήξερε η μάνα τους, κατά το κοινώς λεγόμενο, έγιναν γνωστοί και παίζουν ρόλο, στα δημόσια πράγματα της χώρας, χάρη στα "βοθροκάναλα της διαπλοκής", τα οποία θέλουν τώρα, εμμέσως, να κλείσουν και αυτό είναι -το λιγότερο- αχαριστία !
   Είναι καλό, ότι μπήκαν νέα πρόσωπα στη Βουλή, με την έννοια του να μην τρώνε συνέχεια οι ίδιοι και οι ίδιοι, να λιγδώσουν το αντεράκι τους και άλλοι και αυτό συνέβη, χάρη σε ιστορικές συγκυρίες και λόγω απηύδησης με τους προηγούμενους.
   Όλο αυτό, μου θυμίζει μεταφορικά, το τι συμβαίνει, όταν εκκινεί το πλοίο, από το λιμάνι, όταν γυρνούν οι μεγάλες προπέλες, ο βυθός αναδεύεται και έρχονται τα κάτω πάνω, έστω για λίγο (το λίγο αναφέρεται στο πρώτο εξάμηνο συριζα, σήμερα κυβερνάει άλλο κόμμα, προφανώς).
    Από εκεί και μετά, καλό είναι να μην προκαλούμε την κοινωνία, που δοκιμάζεται πολλαπλά και επί πολλά χρόνια, να μην ηρωοποιούμε π.χ κάποιους εγκληματίες, επειδή ντύνουν τα εγκλήματά τους, με δήθεν ιδεολογικό μανδύα ή δηλώνουν "αναρχικοί" ή "αντιεξουσιαστές", πόσω μάλλον όταν ...είμαστε μέλη-φορείς της εξουσίας !
   

μισές δουλειές στο Δημόσιο

     Κάποια στιγμή, τον Ιούνιο, είχα στείλει εμαιλ στο Δήμο Αθηναίων, προκειμένου να καθαρίσει έναν πεζόδρομο, με σκάλες, στο Κολωνάκι, από όπου περνούν αρκετοί από τους τουρίστες, με προορισμό τον Λυκαβηττό και παράλληλα, να κλαδέψουν λίγο τα παρτέρια, εκατέρωθεν αυτού.
 Ο καθαρισμός έγινε, σχετικά γρήγορα και μάλιστα καθιερώθηκε ως τακτικός (έως τότε οι υπηρεσίες αγνοούσαν την ύπαρξή του, προφανώς), ενώ στις αρχές Ιουλίου, έγινε και το κλάδεμα.
  Η υπάλληλος, κάθε φορά, ευγενική, απαντούσε με εμαιλ, είτε ότι προωθήθηκε το αίτημα αρμοδίως, είτε ότι έγινε αυτό, που ζητήθηκε και μέχρι εδώ καλά.
  Το "πανηγύρι" ξεκινάει, από το γεγονός, ότι σήμερα, ένα μήνα και βάλε μετά, στο σημείο υπάρχει η εξής εικόνα : το συνεργείο, που έκανε τα κλαδέματα, παράτησε τα κομμένα φυτά, σε μία άκρη του πεζοδρόμου, όπου παραμένουν (και θα παραμείνουν, για ΠΟΛΥ ακόμα, όπως όλα δείχνουν).
  Οι περαστικοί, βλέποντας αυτό, ίσως θεωρούν ότι είναι σημείο εναπόθεσης σκουπιδιών και αφήνουν μπουκάλια, άδειους καφέδες και ό,τι άλλο θέλουν να πετάξουν (προφανώς οι καημένοι, θεωρούν ότι σύντομα κάποιος θα τα μαζέψει, δεν μπορούν να ξέρουν ότι είναι εκεί, για σχεδόν 40 μέρες), με συνέπεια να δημιουργείται μία μίνι χωματερή, που αρχίζει να μυρίζει και να προκαλεί απόβλητα.
   Νομίζω ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό, του τρόπου, που (δεν) είναι οργανωμένη και (δεν) λειτουργεί η Δημόσια Διοίκηση, που βουλιάζει στη δυσκινησία και τη γραφειοκρατία (...οι απλοί υπάλληλοι εκτελούν εντολές, είναι οι τελευταίοι, που φταίνε, φταίει το "σύστημα" και "οι από πάνω" τους).
   Κάποιος εγκέφαλος, κάποτε, θεώρησε ότι άλλη υπηρεσία θα πρέπει να κάνει τα κλαδέματα και άλλη, μετά, να μαζέυει τα κομμένα φυτά, κλαδιά κλπ, αντί η υπηρεσία πρασίνου, να διαθέτει ένα δικό της φορτηγάκι, για αυτή τη δουλειά, ώστε να μη μένει στη μέση και το τελικό αποτέλεσμα, όπως στο παράδειγμα, είναι χειρότερο, από την αρχική κατάσταση !
   Προφανώς, (και) αυτό έγινε, για να μεγαλώσει το τέρας του Δημοσίου και να βολευτούν μερικοί ακόμα ημέτεροι-πελάτες-ψηφοφόροι, αλλά και έτσι ακόμα, ...πόσο δύσκολο είναι να συνεννοηθούν μεταξύ τους, οι δύο υπηρεσίες, ώστε την ίδια ημέρα, να γίνουν και τα δύο ;
   Αν το έκανε αυτό, ένας ιδιώτης, θα είχαν πέσει να τον φάνε και θα πήγαινε κατηγορούμενος, για αυθαίρετη κατάληψη του πεζοδρόμου, πρόκληση ρύπανσης κλπ.
   Το ηθικό δίδαγμα, για τις ημέρες, που διανύουμε, είναι πως, δεν μπορείς, αφενός, να υπερφορολογείς τους πολίτες σου, ως Κράτος και αφετέρου, να τους παρέχεις μηδαμινές ή "φτωχές" υπηρεσίες, η υπεροφορολόγηση, θα είχε κάποιο νόημα, μόνον αν παρείχε το ελληνικό Κράτος, εξαιρετικές υπηρεσίες, στον πολίτη, πράγμα, που ηχεί σαν ανέκδοτο, όταν δεν διαθέτει καν ασθενοφόρα, σε ώρα ανάγκης...
    Και επειδή, ...δεν αναμένεται, στο εγγύς μέλλον, αύξηση του επιπέδου των κρατικών παροχών, προς τον φορολούμενο, η ΜΌΝΗ λύση, είναι η μείωση του κόστους λειτουργίας του Δημοσίου (μισθολογικού και μη μισθολογικού), με αντίστοιχη φοροελάφρυνση.

όταν ο "μπαμπούλας" απουσιάζει

    Στο παρελθόν είχα αφιερώσει και άλλη ανάρτηση, για να περιγράψω, με συντομία, τον τρόπο με τον οποίο (δεν) λειτουργούν οι Εισαγγελικές Αρχές, στην Ελλάδα, αλλά επανέρχομαι, με κάπως ειδικότερες αναφορές, σε σχέση με τη δημόσια διοίκηση.
  Από την εμπειρία μου και φαντάζομαι οι περισσότεροι θα συμφωνούν, έχει αποδειχθεί, ότι για να κάνεις τη δουλειά σου, όταν απευθύνεσαι σε δημόσιες υπηρεσίες γενικά, ενίοτε, χρειάζεται να απειλήσεις με μηνύσεις κλπ, να χρησιμοποιήσεις τον "μπαμπούλα" του Εισαγγελέα, δηλαδή.
  Και μόνον στο άκουσμα της λέξης "εισαγγελέας" ή "μήνυση", οι δημόσιοι υπάλληλοι-λειτουργοί, κάθε βαθμίδας, ξαφνικά ενεργοποιούνται και κάνουν τη δουλειά τους, αυτό που πριν ήταν "αδύνατο", γίνεται, ως ...δια μαγείας, κατορθωτό και σύντομα !
  Ένα πρόσφατο και τρανταχτό παράδειγμα, αποτελεί το όνειδος της Ειδομένης : μία κατάσταση τραγική, που έφτανε παντού, ως εικόνα, σε όλον τον κόσμο, από τα ΜΜΕ, συνεχιζόταν επί μήνες και ίσως θα συνεχιζόταν και άλλο, αν δεν κατέθετε μηνυτήρια αναφορά, ο Τζιτζικώστας, οπότε, ο πρόχειρος καταυλισμός, διαλύθηκε σε χρόνο-ρεκόρ...
   Το ερώτημα όμως, είναι, γιατί ο "μπαμπούλας" του Εισαγγελέα, να μην λειτουργεί αφ' εαυτού, γιατί πρέπει να τον φωνάξει κάποιος πολίτης, σε ανάλογες περιπτώσεις, που γίνονται γνωστές, από τα ΜΜΕ και να μην επεμβαίνει, αυτεπάγγελτα, όπως ορίζει άλλωστε και ο Νόμος !
   Πρόσφατα επίσης παραδείγματα : ο παππούς, στην Κρήτη, προχθές, που ξεψύχησε περιμένοντας ...4 ώρες για ασθενοφόρο και ο άλλος παππούς στην Β. Εύβοια, πρόσφατα, που μεταφέρθηκε, με τη φιάλη οξυγόνου, στο Νοσοκομείο, πάνω σε καρότσα αγροτικού, επειδή ούτε εκεί υπήρχε ασθενοφόρο...
   Πόσοι άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν ακόμα, για να επέμβει Εισαγγελέας, σε τέτοια αυτόφωρα εγκλήματα εξ αμελείας (δε λέω κακουργήματα, γιατί ο ενδεχόμενος δόλος, είναι δύσκολο να στοιχειοθετηθεί), που αφορούν μάλιστα στην ανθρώπινη ζωή, το πολυτιμότερο δηλαδή έννομο αγαθό ;
   Αν οι δημόσιοι λειτουργοί, από τον Υπουργό, μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο, δεν είναι σε θέση ή αδιαφορούν στο να οργανώσουν και να στελεχώσουν το ΕΚΑΒ (παίρνοντας π.χ οδηγούς από άλλες υπηρεσίες, που τα ξύνουν τώρα), μόνον μία Εισαγγελική, αυτεπάγγελτη, επέμβαση, σε περιπτώσεις, όπως οι παραπάνω, θα μπορούσε να τους υποχρεώσει να το κάνουν !
   Όσον αφορά, τους λόγους, που ο "μπαμπούλας" απουσιάζει και δεν παίζει το ρόλο του, υπάρχουν δύο εκδοχές, κατ' εμέ : πρώτον, οι ίδιοι οι Εισαγγελείς απορροφώνται από το πνεύμα αποχαύνωσης και ξεχαρβάλωσης της δημόσιας διοίκησης (αδιαφορούν δηλαδή και οι ίδιοι, όπως οι άλλοι Δ.Υ) ή δεύτερον, φοβούνται μήπως κατηγορηθούν ότι ασκούν πολιτική και μπαίνουν σε "ξένα χωράφια", δεν θέλουν να δώσουν αφορμές να ακουστεί η φράση "κράτος Δικαστών".
   Ωστόσο, εδώ δε μιλάμε, για άσκηση πολιτικής, αλλά για αυτόφωρα εγκλήματα, για καθαρά νομικά ζητήματα, όπως στο παραπάνω παράδειγμα, η ανθρωποκτονία εξ αμελείας ή η έκθεση σε κίνδυνο, η δίωξη και επίλυση των οποίων, θα είχε και ευνοϊκές διοικητικές συνέπειες, αλλά όχι άμεσα, αλλά έμμεσα, πράγμα το οποίο όχι μόνον δεν απαγορεύεται, αλλά μάλλον επιβάλλεται και είναι καλοδεχούμενο.
  Από την στιγμή, που ορισμένοι, δεν καταλαβαίνουν αλλιώς ή έχουν μάθει-συνηθίσει στην ατιμωρησία, στον ωχαδερφισμό και αγνοούν βασικές έννοιες, όπως "ευθύνη" και "καθήκον", μόνον η επέμβαση της Δικαιοσύνης (γενικά, όχι μόνον της Εισαγγελίας), θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα, προς το καλύτερο, για τον πολίτη.
  Μην ξεχνάμε, εξάλλου και μία άλλη διάσταση του θέματος : όταν ο πολίτης βλέπει, ότι σε ώρα ανάγκης, είναι απροστάτευτος, όταν το Κράτος, δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε καν τη ζωή ή την ασφάλειά του, όταν οι κρατικές υπηρεσίες υπολειτουργούν, εύλογα αναρωτιέται, ποιο το νόημα να πληρώνει δυσβάσταχτους φόρους και αντισυνταγματικά χαράτσια...



 

Παρασκευόπουλε, πρέπει να φύγεις !

      Μπορεί να υπήρξα φοιτητής σου, να σε σέβομαι και να σε εκτιμώ, ως δάσκαλο και ως γηραιότερο, όμως από την στιγμή, που επέλεξες να αφήσεις το Πανεπιστήμιο και να μπεις στην πολιτική, σε κρίνω ως πολιτικό και μόνον.
  Επειδή πρέπει και μάλλον θα γίνει ανασχηματισμός, οσονούπω, θεωρώ ότι δεν έχεις θέση, στην επόμενη κυβέρνηση, η παρουσία σου, στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, μέχρι τώρα, δε δικαιολογεί κάτι τέτοιο !
  Καταρχάς, απορώ πως μπορείς και κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια, όταν οι εγκληματίες, που αποφυλακίστηκαν, πρόωρα, με δικούς σου Νόμους, βγήκαν και ξανά σκότωσαν, βίασαν, λήστεψαν κλπ.
  Σε άλλα Κράτη, Υπουργοί παραιτούνται, για ήσσονος σημασίας ζητήματα, εσύ (και δεν είσαι ο μόνος) όμως δεν χαμπαριάζεις (ίσως πιστεύεις ότι θα ξανά σκότωναν είτε έβγαιναν τώρα, είτε αργότερα)...
  Κατά τα λοιπά, υπάρχει μία εικόνα διάλυσης του Κράτους, με καταλήψεις, βανδαλισμούς δημόσιων κτιρίων (μεταξύ των οποίων και το Πανεπιστήμιο, όπου δούλευες, μέχρι πρόσφατα) κλπ, από πολυεθνικά λέσια, όπου σαφώς ευθύνεται, εν μέρει και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
   Η απόλυτη ξεφτίλα, όμως, η απόλυτη κατάντια, είναι η διακοπή της Θείας Λειτουργίας, από ορδές άπλυτων, στην Θεσ/νικη, κάτι που δεν πρέπει να έχει γίνει ξανά, όσο υπάρχει το ελληνικό, ελληνορθόδοξο Κράτος, να διακόψει κάποιος και μάλιστα οργανωμένα και προσχεδιασμένα ό,τι πιο Ιερό υπάρχει και μάλιστα να μείνει ατιμώρητος !!
  Μαθαίνουμε μάλιστα, ότι ετοιμάζεσαι να καταργήσεις και το αδίκημα της κακόβουλης βλασφημίας, αλλά μάλλον δεν θα προλάβεις, γιατί κάποια πράγματα είναι πάνω από τις δυνάμεις μας...
  Εσύ, ως γνήσιος αριστερός, μπορεί να είσαι άθεος, φίλος κάθε περιθωριακού στοιχείου, μπορεί να θέλεις, μετά θάνατον, να καείς στη Βουλγαρία ή να ταριχευθείς, δεν ξέρω, δικαίωμά σου, όμως είσαι Υπουργός στην Ελλάδα και αυτό, πρέπει να το σεβαστείς και να προσαρμοστείς, στα ιστορικά και κοινωνικά δεδομένα και όχι το αντίστροφο, να προσαρμοστεί η χώρα, στις δήθεν "προοδευτικές" ιδέες σου.
   Μπορεί οι πολιτικοί μας, να κατέστρεψαν οικονομικά και να χρεοκόπησαν τη χώρα, όμως αυτό είναι αναστρέψιμο, η ηθική και κοινωνική χρεοκοπία και ξεχαρβάλωση, που επιχειρούν ακροαριστεροί, όπως εσύ και ο Φίλης, δεν μπορεί να επιτραπεί, διότι θα είναι πιο καταστροφική, για αυτό, Τσίπρα ξύπνα !
   Αν πραγματικά νοιάζεσαι τόσο και κόπτεσαι, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όφειλες, πρώτα και κύρια, να βάλεις τέλος, με Νόμο, στο δικαστικό ανέκδοτο, που είναι σε εξέλιξη : αναφέρομαι στις διώξεις όσων διορίστηκαν με πλαστά στο Δημόσιο, με τις διατάξεις περί καταχραστών του Δημοσίου.
  Αυτό το κακόγουστο αστείο, χωρίς νομική ή άλλη λογική, πρέπει να σταματήσει αύριο το πρωί κιόλας, όσο και αν καθαρά επαγγελματικά, αν το δούμε, μειώνει τη δικηγορική ύλη και απασχόληση...
  Αφού δεν καταλαβαίνουν (!), οι δικαστές, ότι οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος, είναι άλλοι και όχι αυτοί, θα πρέπει να επέμβεις, δεν υπάρχει άλλη λύση και να κάνεις έτσι και κάτι σωστό, πριν φύγεις και να κερδίσεις και λίγη (θετική) υστεροφημία, να μην σε θυμούνται, μόνον αρνητικά.

Υ.Γ : σκέφτηκα ότι, επειδή κάποιοι, μπορεί να μην παρακολουθούν τακτικά το blog, να διευκρινίσω ότι δεν είμαι ακροδεξιός, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις-παρερμηνείες, που είναι τόσο εύκολες.
   

Δικαστές του καφενείου

     Τελευταία ξέσπασε νέα κόντρα μεταξύ δικαστών και του (υφ)υπουργού Υγείας, Πολάκη, με εκατέρωθεν ανακοινώσεις και κατηγορίες, ωστόσο το θέμα μας δεν είναι, ούτε ο Πολάκης-τσε γκεβάρα και οι αναρτήσεις του, στο ...φβ, ούτε ποιος έχει δίκιο, εν προκειμένω, στη μεταξύ τους αντιπαράθεση.
   Εξάλλου, ο Πολάκης θα έχει σίγουρα πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί, καθώς σήμερα έγινε γνωστό, πως ένας παππούς, στην Κρήτη, τόπο καταγωγής του, απεβίωσε, περιμένοντας μάταια, να έρθει ασθενοφόρο, επί πολλές ώρες, γιατί ...δεν υπήρχε οδηγός (τα ΜΜΕ μιλούν για "τραγωδία", όμως η μόνη τραγωδία, είναι το ελληνικό κράτος και η -μη- λειτουργία του).
  Το θέμα μας, είναι εδώ, οι δικαστές και το γεγονός, ότι αυτό-γελοιοποιούνται και αυτό-εξευτελίζονται, από μόνοι τους, δεν έχουν ανάγκη κανέναν Πολάκη, να το κάνει, το κάνουν οι ίδιοι, με τις κατά καιρούς αποφάσεις, που παίρνουν !
  Τελευταίο κρούσμα, η απόφαση να παραπεμφθεί σε Δίκη, ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Γεωργίου, επειδή λέει "μαγείρεψε" τα στοιχεία (δεν ήταν Γιάννη, ήταν Γιαννάκης, δεν ήταν π.χ 15% του ΑΕΠ, ήταν 13%), για το έλλειμμα και έτσι μπήκαμε στα Μνημόνια...
  Μόλις το έμαθα, το ευτύχημα είναι, πως βρισκόμουν σε μίνι διακοπές, δεν είχα υπολογιστή, κοντά, διότι, μετά από καιρό, μου ήρθε η επιθυμία να βρίσω και να βρίσω άσχημα !
   Το να είσαι δικηγόρος και να ..βρίζεις τους δικαστές, βέβαια, θα έλεγαν οι περισσότεροι πως δεν είναι και ό,τι καλύτερο και πιο έξυπνο, αλλά όταν συμβαίνουν τόσο ελεεινές καταστάσεις, όταν προσβάλλουν τόσο προκλητικά τη λογική και τη νοημοσύνη μας, η ψυχραιμία, πάει περίπατο και το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι...
   Εξάλλου, έχω ξαναπεί, ότι ποτέ δεν τα πήγαινα καλά, με το "γλύψιμο", στο οποίο επιδίδονται ακόμα και προβεβλημένοι και επιτυχημένοι (λέτε να συνδέονται αυτά τα δύο ;) συνάδελφοι.
   Νομίζω πως αυτή είναι η πρώτη σοβαρή απόφαση, που παίρνεται, υπό τη νέα Εισαγγελέα του Α.Π και σίγουρα φαίνεται πως ξεκίνησε με το ...αριστερό και ας ευχηθούμε, να μην υπάρξει ανάλογη συνέχεια !
   Τι μας λένε, δηλαδή, οι δικαστές μας ; ότι για την χρεοκοπία του 2010, για τα έξι χρόνια ήδη Μνημονίων, φτωχοποίησης και υπερφορολόγησης κλπ, ίσως και για το προπατορικό αμάρτημα, φταίει ένας (ΈΝΑΣ, με πόσο μεγάλα γράμματα να το γράψω, για να γίνει σαφές ;) και μόνον άνθρωπος, κάποιος κύριος Γεωργίου, πρώην δημόσιος υπάλληλος...
    Αν ρωτήσει κανείς, ειδικά στην επαρχία, τον κόσμο, "ποιος είναι ο κύριος Γεωργίου ;", οι περισσότεροι δεν θα τον ξέρουν καν, ενώ άλλοι, θα τον μπερδέψουν με τον ξεδοντιάρη αθλητικό δημοσιογράφο.
    Το όλο θέμα, που συζητούνταν στα καφενεία (εξ ού και ο τίτλος), τόσο στα πραγματικά, όσο και στα εικονικά (βλέπε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις κλπ), έφτασε να γίνει παραπεμπτικό βούλευμα και ενώ αρχικά, είχε μπει, ορθά και λογικά, στο Αρχείο (τι άλλαξε, άραγε ; θα γίνει ο Γεωργίου αποδιοπομπαίος τράγος και για το Μνημόνιο σύριζα, εκτός από τα προηγούμενα ; η "θυσία" του Γεωργίου, θα πιάσει τόπο, τουλάχιστον, ώστε να κατευναστεί η κοινή γνώμη ;)
    Ενώ ο κόσμος καιγόταν και βούλιαζε, μία άλλη κυρία, δημόσιος υπάλληλος, που όλα αυτά τα χρόνια είχε λιγδώσει το αντεράκι της, με τους παχυλούς μισθούς, που έπαιρνε, όταν απομακρύνθηκε, από το βάζο με το μέλι, άρχισε να κάνει καταγγελίες και "επειδή ο πνιγμένος, από τα μαλλιά του πιάνεται", πολύς κόσμος, μεταξύ των οποίων και οι δικαστές, όπως φαίνεται, τσίμπησαν και βρήκαν ποιος φταίει, που τους έκοψαν το μισθό ή την σύνταξη (πραγματικά δεν ξέρεις, αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις, με όσα ζούμε στην Ψωροκώσταινα).
    Από τους καλοπληρωμένους και μορφωμένους Δικαστές, όμως, που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και κατακεραυνώνουν τον Πολάκη, όταν "τους την λέει", περιμένεις κάτι καλύτερο, από το να ενδίδουν σε λογικές καφενείου, περιμένεις να κάνουν χρήση της Λογικής, διότι σήμερα το θύμα τους, είναι ο Γεωργίου, αύριο, μπορεί "το ζώο, προς θυσίαν", να είναι κάποιος από εμάς.
    Οι πραγματικοί υπαίτιοι, για την δυστυχία, που βιώσαμε και βιώνουμε, εδώ και έξι χρόνια, κυκλοφορούν ελεύθεροι και ανενόχλητοι, έχουν ακόμα και πιστούς οπαδούς (!), συχνάζουν ακόμα σε ένα μεγάλο κτίριο, πάνω από την πλατεία Συντάγματος, κάνουν διακοπές όλο το χρόνο, φωτογραφίζονται σε ταβερνεία και παραλίες, επειδή οι δικαστές μας είναι γατάκια, που μπορούν να τα βάλουν μόνον με τον Γεωργίου και επειδή οι Νόμοι, περί μη ευθύνης Υπουργών και Πρωθυπουργών, τους δένουν τα χέρια, αλλά και επειδή "κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει", υπάρχει μία ιδιότυπη ομερτά, όλων των πολιτικών φορέων, για τα εγκλήματα της διακυβέρνησης του "κουρασμένου" (κυρίως), που άφησε καμμένη γη, πίσω του και όταν άρχισε να συνειδητοποιεί τι έκανε (όταν του είπαν, δηλαδή, γιατί ο ίδιος δεν χαμπάριαζε τίποτα), έφυγε σαν τον κλέφτη (με την διαφορά, ότι αυτοί γνωρίζουν πως ποτέ δεν θα τιμωρηθούν, σε αυτή τη ζωή, τουλάχιστον).