Να παίρνετε την "Σχεδία"

      Σήμερα, αγόρασα μόλις για τρίτη φορά, το τεύχος 32 του περιοδικού δρόμου "σχεδία", μου πήρε 29 ολόκληρους μήνες, να αγοράσω το πρώτο (τεύχος 30), τον περασμένο Οκτώβριο, αλλά έκτοτε είμαι τακτικός αναγνώστης !
   Έβλεπα, όλα αυτά τα χρόνια, τους πωλητές της "σχεδίας", με τα κόκκινα γιλέκα, έξω από Δικαστήρια, κυρίως, όμως δεν ξέρω τι ήταν αυτό, που με εμπόδιζε να αγοράσω, το περιοδικό, αν και είχα την σχετική πρόθεση.
   Τα τρία ευρώ, που κοστίζει, ασφαλώς δεν είναι πολλά, ούτε και λίγα, όσο κάνει περίπου ένας καφές, όμως το λάθος, που έκανα, όπως αποδείχθηκε και το οποίο μάλλον κάνουν όλοι, όσοι διστάζουν, να αγοράσουν το περιοδικό, είναι το εξής : θεωρούν, ότι ουσιαστικά κάνουν φιλανθρωπία, στους πωλητές και θα πάρουν ένα περιοδικό, που δεν αξίζει και ίσως δεν θα διαβάσουν ποτέ.
    Είναι γνωστό, ότι οι πωλητές της "σχεδίας", που ξεροσταλιάζουν, υπό όλες τις καιρικές συνθήκες, σε συγκεκριμένα μέρη, είναι και αυτοί θύματα της κρίσης, πρώην άνεργοι ή ακόμα και άστεγοι, στους οποίους καταλήγει το 50% του αντιτίμου (ήτοι, 1,5 ευρώ, ανά περιοδικό) και ότι αντίστοιχα, περιοδικά δρόμου, υπάρχουν σε πολλές ξένες χώρες και βοηθούν αυτούς τους ανθρώπους, να ξαναβρούν την αξιοπρέπειά τους και ένα εισόδημα.
     Όταν λοιπόν, κατάφερα, με δυσκολία, είναι η αλήθεια, να υπερνικήσω τις επιφυλάξεις μου και να πάρω το πρώτο τεύχος (για μένα, 30ο στη σειρά) και ο πωλητής, μου είπε ότι πρόκειται, για ένα ωραίο περιοδικό, ανακάλυψα, ότι είχε δίκιο !
      Η "σχεδία" ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ και κυρίως διαβάζεται ΟΛΟΚΛΗΡΗ, από την αρχή έως το τέλος, το διάστημα του ενός μήνα, είναι υπεραρκετό, για να διαβάσεις το περιοδικό, στον ελεύθερο χρόνο σου και αυτό είναι κάτι σπάνιο, για περιοδικά, τα οποία συνήθως τα ξεφυλλίζαμε, απλά και τα πετούσαμε, στο παρελθόν, χωρίς να "μένει" κάτι.
      Ουσιαστικά, δηλαδή, αν πάρει κανείς και διαβάσει τη "σχεδία", θα καταλάβει ότι τα 3 ευρώ, "πιάνουν τόπο", ότι αγοράζει κάτι καλό και ενδιαφέρον και παράλληλα, βοηθάει και τον/την πωλητή/πωλήτρια !
     Προτείνω, λοιπόν, σε όλους (νομίζω βέβαια, ότι κυκλοφορεί μόνον σε Αθήνα και Θεσ/νίκη) να παίρνουν "τη σχεδία", μία φορά το μήνα, αυτά τα 3 ευρώ, είναι χρήματα, που αξίζει να δώσεις, για πολλούς λόγους, να μην αισθάνονται ότι κάνουν χάρη ή ελεημοσύνη τους πωλητές (άλλωστε αυτό θέλουν να αποφύγουν και οι ίδιοι, δεν ζητιανεύουν).
      Αν δεν απατώμαι, η σημερινή κυκλοφορία της "σχεδίας" ανέρχεται σε 20.000 τεύχη, το μήνα και θεωρώ ότι μπορεί και πρέπει να φτάσει τις 50.000, τουλάχιστον και φυσικά, αυτά τα γράφω, ως αναγνώστης, πλέον και τίποτα περισσότερο.

Να καταργηθούν όλα τα ποινικά αδικήματα, που σχετίζονται με χρέη !

     Το να χρωστάς, είτε στο Κράτος, είτε σε ιδιώτες άλλους, δεν είναι έγκλημα, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι έγκλημα, η αδυναμία να ανταποκριθείς, σε κάποιες υποχρεώσεις σου, η οποία αδυναμία, μπορεί να οφείλεται σε χίλιους δύο λόγους, δεν συνιστά δόλο, που να δικαιολογεί ποινικές κυρώσεις.
   Είναι καιρός να καταργηθούν λοιπόν, όλα τα ποινικά αδικήματα, που σχετίζονται με μη καταβολή χρημάτων, προς εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία, εργαζόμενους, ακόμα και οι ακάλυπτες επιταγές, τα οποία έχουν θεσπιστεί, εδώ και κάποιες (πολλές) δεκαετίες (σ.σ δε γνωρίζω τι ισχύει σε άλλα κράτη).
   Έτσι και τα Δικαστήρια, θα αποσυμφορηθούν, θα πάψουν να αποτελούν γρανάζια του συστήματος, απλοί εισπράκτορες του Κράτους, που λειτουργούν ως "μπαμπούλες", λες και αν δεν υπάρχει δυνατότητα, να πληρωθεί ένα χρέος, θα βρεθούν τα χρήματα, ως δια μαγείας, προκειμένου να αποφευχθεί η ποινική κύρωση (συνήθως με αναστολή).
    Η επιχειρηματική αποτυχία, είναι σχεδόν πάντα αναπόφευκτη και "μέσα στο πρόγραμμα", δεν μπορεί να ποινικοποιείται και να διαπομπεύεται ο οφειλέτης, στα ποινικά Δικαστήρια, ως εγκληματίας, επειδή έφτασε σε σημείο να μην μπορεί να καλύψει τα χρέη του, ειδικά σε περιόδους μεγάλης οικονομικής ύφεσης, όπως η σημερινή !

     Να παραμείνουν, ως αδικήματα, μόνον εκείνα, που προϋποθέτουν και εμπεριέχουν δόλο, όπως π.χ τα εικονικά τιμολόγια, το λαθρεμπόριο και η μη απόδοση ΦΠΑ (με την αυτονόητη όμως, επισήμανση, ότι ..έχει εισπραχθεί ο ΦΠΑ, γιατί στην Ελλάδα, δεν είναι αυτονόητο, πάντα).

      Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, όπου κάποιος βρέθηκε σε ΑΔΥΝΑΜΙΑ, να πληρώσει κάποιο χρέος, δεν μπορεί να επιβάλλονται και ποινές και εφόσον αποδεικνύεται, ότι έχει περιουσία, τα μέσα αναγκαστικής εκτέλεσης, εναντίον του, είναι υπεραρκετά, ώστε να καλύψουν και τις περιπτώσεις εκείνες (συντριπτική μειοψηφία), όπου κάποιος έχει και δεν πληρώνει (λαμόγιο-μπαταχτσής, εκ πεποιθήσεως, δηλαδή).

      Αυτά, τα έχω ξαναγράψει, στο παρελθόν, όμως αυτό, που επιβάλλει να γίνει, άμεσα, είναι η εξοργιστική ασυλία, κρατικών και δημόσιων λειτουργών, για ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ αδικήματα, ήτοι η επιλεκτική εφαρμογή του Νόμου, η έλλειψης αναλογίας, όταν οι όροι αντιστρέφονται, δηλαδή χρωστάει το Κράτος, σε ιδιώτες !

      Προχθές π.χ πτώχευσε ο Δήμος Σαλαμίνας, οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας (μονοπώλιο) ακούμε ότι πάνε επίσης για φούντο και το εύλογο ερώτημα, είναι, θα τιμωρηθεί κανείς, για αυτά και αντίστοιχα (δεκάδες ή εκατοντάδες περιπτώσεις ελλειμματικών ΔΕΚΟ) ;

      Το ελληνικό Κράτος, χρεοκόπησε το 2010, επίσημα, μετά από τον ανεξέλεγκτο και εγκληματικό υπερδανεισμό, των προηγούμενων χρόνων, θα πάει στη φυλακή, κάποιος Πρωθυπουργός, Υπουργός, Βουλευτής κλπ, από όσους κυβέρνησαν, τα προηγούμενα χρόνια και υπέγραφαν-ψήφιζαν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς ;

       Οι ελληνικές τράπεζες, κατά βάση κρατικές, έχουν χρεοκοπήσει τρεις φορές, τα τελευταία χρόνια, τα χρέη τους, βαραίνουν την υπόλοιπη κοινωνία και δεν ανοίγει ρουθούνι...

       Υπουργεία, Ο.Τ.Α κλπ δημόσιοι Οργανισμοί, οφείλουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, στη Δ.Ε.Η, με συνέπεια να ακριβαίνει το ρεύμα, για όλους και πάλι δε συγκινείται κανείς Εισαγγελέας (οι οφειλές προς τη ΔΕΗ ξεπερνούν τα 2 δισ. ευρώ και εκείνη κόβει το ρεύμα, από φουκαριάρηδες, άρρωστους κλπ, μιλάμε για καραμπινάτη περίπτωση απιστίας, του 390 ΠΚ για όλες τις Διοικήσεις του μονοπωλίου, διαχρονικά και όμως πέρα βρέχει).

      Το ίδιο το ελληνικό Δημόσιο, οφείλει, περί τα 6 δισ. ευρώ, σε ιδιώτες, από παρασχεθείσες εργασίες, υπηρεσίες, εμπορεύματα κλπ, ακόμα και επί 10 χρόνια, ακόμα και κατόπιν τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων, με συνέπεια επιχειρήσεις να κλείνουν, εργαζόμενοι να μένουν στο δρόμο και επιχειρηματίες να αυτοκτονούν και αντί να τιμωρούνται οι υπεύθυνοι, για αυτά τα εγκλήματα, τιμωρούνται αυτοί, που είναι θύματα !!

      Λοιπόν, γατάκια νομοθέτες και Δικαστές, αποφασίστε : ή θα τιμωρούνται όλοι ή κανένας, απλά πράγματα και σύμφωνα με το Σύνταγμα, που ορίζει ότι όλοι είναι ίσοι, έναντι του Νόμου.

οι "έξυπνοι" και τα "κορόιδα"

     Τόσο στην κανονική κοινωνία, όσο και στην παράλληλη, διαδικτυακή, πλέον, κυκλοφορούν ένα σωρό (λεγόμενοι) "πουθενάδες", άτομα που περιφέρονται, χωρίς νόημα και σκοπό (οι ίδιοι βέβαια, νομίζουν-ονειρεύονται, ξύπνιοι, ότι έχουν και νόημα και σκοπό) και θέλουν να έχουν άποψη, για τα πάντα και ενίοτε να την επιβάλλουν και στους άλλους...
   Πρόκειται κυρίως για συνταξιούχους (μην ξεχνάμε ότι 1 στους 3 Έλληνες, σχεδόν, είναι πλέον συνταξιούχος) και άλλους αργόσχολους ή αργόμισθους, άεργους, που δηλώνουν άνεργοι κλπ, οι οποίοι, συνήθως, αυτοπροσδιορίζονται ως "αριστεροί".
    Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι ανήκουν σε όλα τα κόμματα και όλους τους πολιτικούς χώρους, από το ΚΚΕ έως τη χ.α, ο χαρακτηρισμός "αριστερός", πλέον, έχει αποκτήσει άλλο νόημα, είναι αυτός, που έχει μάθει να ζει, ως παράσιτο, στις πλάτες των άλλων.
    Σε κάποια συνομιλία, που είχα πρόσφατα, με έναν από αυτούς, σε κάποιο διαδικτυακό "καφενείο", του είπα για πλάκα : θέλω να μου δείξεις, πως θα γίνω "αριστερός", πως δηλαδή, θα έχω πάντα τις τσέπες μου γεμάτες, χωρίς να χρειάζεται να κάνω κάτι, όπως εσύ...
    Εκείνος, μάλλον το πήρε στα σοβαρά και απάντησε : "άστο δεν είναι για σένα αυτά, αυτά θέλουν ..μυαλό" και αυτό δείχνει το μέγεθος της πλάνης, στην οποία ζουν αυτά τα άτομα !
    Ονομάζουν "εξυπνάδα" την πουστιά, την απάτη, το "γλύψιμο", το να φιλάς κατουρημένες ποδιές μια ζωή, να κάνεις ψεύτικες υποκλίσεις και να χρησιμοποιείς παντού και πάντα "μέσον", για να καταφέρεις το ο,τιδήποτε..
     Αυτοί, δηλαδή, που είναι για λύπηση και για οίκτο, αυτοί που χαράμισαν και χαραμίζουν τις ζωές τους, για να τρώνε από τα έτοιμα, να μην έχουν ούτε σκοπό, ούτε προορισμό, στη ζωή, καμία φιλοδοξία και κυρίως καμία προσφορά, στο κοινωνικό σύνολο, δήθεν λυπούνται, εμάς, τα "κορόιδα", που βάλαμε την αξιοπρέπεια, πάνω από όλα και επιλέξαμε την ελευθερία, έναντι της ασφάλειας (αντιστρόφως ανάλογα μεγέθη, όσο αυξάνει το ένα, μειώνεται το άλλο).
      Η ζωή είναι μία και σχετικά μικρή, για να την ζήσεις, ως "Αριστερός", ως παράσιτο, να σκοτώσεις τα όνειρα και τις φιλοδοξίες σου, να είσαι υποχρεωμένος στον κάθε καραγκιόζη "ευεργέτη" σου, να μην έχεις εξέλιξη και πρόοδο (οι ίδιοι βέβαια έχουν αυταπάτες, ότι προόδευσαν, επειδή έκαναν περιουσίες με κρατικό χρήμα, οικογένειες, παιδιά, εγγόνια κλπ).
      Επίσης, όλα, στη ζωή, έχουν το τίμημά τους, το εύκολο χρήμα, είναι καλό ..δόλωμα, όμως αφήνει ένα αίσθημα ανικανοποίητου, που έχει τεράστιο κόστος και βάρος, ψυχικό και συναισθηματικό, αντίθετα, το ψωμί, που τρως, με τον ιδρώτα σου, με προσπάθεια κλπ, όσο λίγο και αν είναι, έχει γλυκιά γεύση, πέρα από την ψυχική ευχαρίστηση ότι προσφέρεις και βοηθάς άλλους.
      Όπως έχω ξαναπεί ίσως, είχα την ..ευκαιρία, στο παρελθόν, να "βολευτώ" σε κάποια κρατική αργομισθία, ως δικηγόρος, όμως δεν το έκανα, γιατί με το δικό μου σύστημα αξιών και τα δικά μου "πιστεύω", η αμοιβή, είναι κάτι, που παίρνεις, έναντι αυτού, που δίνεις, όχι μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, πληρώνομαι, χωρίς απαραίτητα να κάνω κάτι, ουσιαστικό..
      Η ζωή, που θα ζήσουμε, διαμορφώνεται από τις επιλογές μας και κυρίως από τα ΟΧΙ, που λέμε, τα συνεχόμενα "ναι" συνήθως, οδηγούν σε σκοτεινές καταστάσεις και σε τελική ανάλυση, στην απώλεια του ελέγχου της ζωής μας, που είναι και η μεγάλη τραγωδία, όσων αυτοπροσδιορίζονται ως "έξυπνοι" και χαρακτηρίζουν εμάς, ως κορόιδα.
      Πάντως, όσο πωρωμένος και αν είσαι, όσο κολλημένος στη συνήθεια, όσο και αν προσπαθείς να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου, η Αλήθεια, κάποια στιγμή, βγαίνει στην επιφάνεια, ένας καθρέφτης, που σου δείχνει, ότι τα πράγματα, τελικά, τα έβλεπες εντελώς ανάποδα, έως εκείνη τη στιγμή, από ό,τι είναι !
       

σύμβαση μερικής απασχόλησης

    Το συγκεκριμένο ζήτημα, εμφανίζει αρκετά μεγάλο, νομικό ενδιαφέρον και ειδικά σήμερα, όπου, λόγω κρίσης και ύφεσης, οι ευέλικτες μορφές εργασίας, είναι πιο συνήθεις, από ποτέ !
  Αφορά κυρίως τους εργοδότες, αλλά και τους εργαζόμενους, ενώ να διευκρινίσουμε, ότι μιλάμε για εργασία, στον ιδιωτικό τομέα.
   Ο Νόμος προβλέπει, ότι η σύμβαση μερικής και όχι πλήρους απασχόλησης, πρέπει να καταρτιστεί εγγράφως, με ποινή ακυρότητας, ήτοι ότι διαφορετικά δεν ισχύει και επιπλέον, ότι ο εργοδότης, οφείλει να ενημερώσει σχετικά, εντός 15 ημερών, την αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας.
    Η πρόβλεψη αυτή και η αυστηρή τυπική διαδικασία, που θέτει, δημιουργούν παρανοήσεις, όχι μόνον στους εμπλεκόμενους, αλλά και στα Δικαστήρια, η πλειοψηφία των οποίων, ερμηνεύει μάλλον λανθασμένα, τις σχετικές διατάξεις και τις συνέπειες, που έχει η μη τήρησή τους..
     Το μεγάλο ερώτημα, δηλαδή, που προκύπτει, είναι, ΤΙ συμβαίνει, όταν δεν τηρήθηκε ο έγγραφος τύπος και η σύμβαση μερικής απασχόλησης, καταρτίστηκε προφορικά : η πλειοψηφία θεωρεί, λανθασμένα, ότι σε αυτή την περίπτωση και μάλιστα, δίχως άλλο, υπάρχει σύμβαση πλήρους απασχόλησης !
     Προς αυτή την κατεύθυνση, της πλάνης, οδηγεί, η επίσης ρητή πρόβλεψη, ότι αν ο εργοδότης, δεν αποστείλει, εντός της προθεσμίας των 15 ημερών, το σχετικό έγγραφο συμφωνητικό, ΤΕΚΜΑΙΡΕΤΑΙ, ότι υφίσταται σύμβαση πλήρους και όχι μερικής απασχόλησης...
     Ταυτίζουν δηλαδή, εσφαλμένα, ορισμένοι, καταρχήν, το ζήτημα της ανυπαρξίας του εγγράφου, με το ζήτημα της μη έγκαιρης προσκόμισής του, στην Επιθεώρηση Εργασίας, που είναι προφανώς δύο διαφορετικά πράγματα.
      Σε κάθε περίπτωση, το τεκμήριο αυτό, είτε δεν υπάρχει καθόλου έγγραφο, είτε δεν προσκομίστηκε εμπρόθεσμα στην Επιθεώρηση, δεν μπορεί, παρά να είναι μαχητό και όχι να καταλήγουμε, στο παράλογο συμπέρασμα, ότι μία άκυρη σύμβαση μερικής απασχόλησης, ισοδυναμεί με ...έγκυρη πλήρους !
      Αν κάποιος εργαζόμενος, δηλαδή, δούλευε 4 ώρες ημερησίως, επί πέντε χρόνια και ξαφνικά φεύγοντας, από τη δουλειά, ανακαλύπτει ότι ο εργοδότης, δεν τον είχε βάλει να υπογράψει "χαρτί" ή το είχε υπογράψει, αλλά δεν πήγε ποτέ στην Επιθεώρηση, θα μπορούσε, ως πονηρός, να ζητήσει αναδρομικά, επιπλέον μισθούς, επιδόματα κλπ, σαν να δούλευε οκτάωρο ;
      Δε νομίζω ότι ο Νόμος ή το Δίκαιο, μπορεί να ανεχτεί μία τέτοια παράλογη κατάσταση, να εξετάζεται δηλαδή ένα τυπικό στοιχείο και όχι ένα πραγματικό και αληθινό, ήτοι το πόσες ώρες δούλευε, πραγματικά, ο εργαζόμενος !
      Με βάση αυτό, βέβαια, εννοείται ότι ισχύει και το αντίστροφο, ήτοι, αν μία σύμβαση μερικής απασχόλησης, έγινε τυπικά εντάξει, αλλά ο εργαζόμενος δούλευε ..10ωρα, σαφώς, μπορεί και πρέπει να είναι σε θέση, να διεκδικήσει επιπλέον αμοιβές, πέρα από τις τυπικότητες και τα τεκμήρια.
      Όταν μία σύμβαση εργασίας, είναι άκυρη, για τον οποιονδήποτε τυπικό λόγο, όπως εδώ, τότε υπάρχει, αυτό, που ονομάζουμε "σχέση εργασίας" και ο εργασθείς δικαιούται μισθούς, επιδόματα κλπ, με άλλη νομική βάση και όχι από την άκυρη σύμβαση, ωστόσο δεν μπορεί να του δοθεί,  προφανώς (;), κάτι περισσότερο, από αυτό, που δούλεψε ή δικαιούται...
      Αν λοιπόν και αυτό είναι προφανώς ζήτημα πραγματικό, όχι νομικό, ήτοι ζήτημα απόδειξης, η άκυρη σχέση εργασίας, ήταν μερικής και όχι πλήρους απασχόλησης, ο εργαζόμενος δικαιούται τις αντίστοιχες αποδοχές της μερικής απασχόλησης και όχι της πλήρους, με βάση τα παραπάνω "τεκμήρια", που δημιουργούν σύγχυση και οδηγούν, ενίοτε, στην προβολή ..τεκμαρτών, αλλά ανύπαρκτων αξιώσεων !

άλλο οι θρησκείες, άλλο οι πιστοί τους

    Με αφορμή τα ειδεχθή εγκλήματα, που διαπράττουν, σε όλο τον κόσμο, φανατικοί μουσουλμάνοι-ισλαμιστές, που αποκαλούνται και τζιχαντιστές, κάποια σούργελα, που μπερδεύουν τη βούρτσα, με το άλλο, έχουν αρχίσει συγκρίσεις και παραλληλισμούς, με τωρινές ή παρελθοντικές καταστάσεις και καταλήγουν ότι "όλες οι θρησκείες είναι ίδιες" !
   Βάζουν στο ίδιο τσουβάλι και τον Χριστιανισμό, αναφέρονται σε ..σταυροφορίες, σε γκρεμίσματα ειδωλολατρικών ναών και γενικά, κάνουν τα πάντα, για να αποδείξουν τι τρικυμία, επικρατεί στον εγκέφαλό τους..
    Τα πράγματα είναι απλά : κάθε Θρησκεία, μπορεί να κριθεί, με βάση το τι επίσημα πρεσβεύει και κηρύσσει, μέσα από τα Ιερά Κείμενά της, όχι με βάση το τι έκαναν ή κάνουν, όσοι δηλώνουν, πιστοί ή Λειτουργοί της, τώρα ή στο παρελθόν.
    Ο Χριστιανισμός είναι η τέλεια, η ανώτερη θρησκεία, που παραδώθηκε στον κόσμο, απευθείας, από τον Υιό του Θεού, τον Χριστό, που έζησε και δίδαξε, με τη δεύτερη φύση Του, την ανθρώπινη.
     Απαραίτητη διευκρίνιση, ότι μιλώντας για Χριστιανισμό, αναφέρομαι πάντα, στην Ορθόδοξη Πίστη και Διδασκαλία, όχι στις διάφορες αιρέσεις-παραλλαγές, όπως ο καθολικισμός κλπ !
     Ο Χριστιανισμός, λοιπόν, όπως αποκαλύπτεται κυρίως στην Αγία Γραφή και δη στην Καινή Διαθήκη, είναι η τέλεια θρησκεία, η θρησκεία της απόλυτης Αγάπης, η οποία αποθεώνεται και αναδεικνύεται στη μέγιστη αρετή, ενός Χριστιανού, χωρίς την οποία η Πίστη, είναι γράμμα κενό.
      Στην πιο δύσκολη, ίσως, εντολή-παρακαταθήκη, που μας άφησε ο Χριστός, λέει να αγαπάμε ΚΑΙ  τους εχθρούς μας, όσους μας αδικούν και μας κακοποιούν, όχι μόνον στα λόγια, αλλά και έμπρακτα, να τους ανταποδίδουμε καλό, έναντι του κακού, που μας έκαναν !
      Δε λέει απλά, να μην ανταποδίδουμε το κακό, που μας έκαναν οι άλλοι, ούτε μόνον να γυρνάμε και το άλλο μάγουλο, όταν μας ραπίσουν στο ένα ή να δίνουμε και τον άλλο χιτώνα, όταν μας κλέψουν τον ένα, αλλά να κάνουμε θετικές σκέψεις, για αυτούς και τελικά, να τους ευεργετούμε επιπλέον.
      Για να δώσουμε ένα κατανοητό παράδειγμα, αν κάποιος σου σκοτώσει το παιδί, είτε με δόλο είτε εξ αμελείας, ο Χριστός λέει, αν καταλήξει στη φυλακή ο φονιάς του παιδιού σου, να τον επισκεφτείς, να του πας και ρούχα και φαγητά !
      Το ποιος μπορεί, βέβαια, να φτάσει σε αυτά τα επίπεδα αγάπης, είναι ένα άλλο ζήτημα, γιατί σίγουρα θέλει μεγάλο ψυχικό σθένος, που ελάχιστοι το διαθέτουν, βέβαια, η σωτηρία της ψυχής, δεν είναι εύκολη υπόθεση και απαιτεί είσοδο, από τη ..στενή πόρτα.
      Αν οι άνθρωποι, λοιπόν, ακόμα και όταν δηλώνουν "Χριστιανοί", δεν γνωρίζουν τι πρεσβεύει η Θρησκεία τους ή δεν μπορούν να εφαρμόσουν, όσα επιτάσσει, προφανώς (!) δεν φταίει η ίδια η Θρησκεία.
      Μην ξεχνάμε εξάλλου, ότι ο μεγαλύτερος και διαχρονικός Ύμνος στην Αγάπη, έχει γραφτεί από έναν μεγάλο Χριστιανό (πρώην άπιστο, μάλιστα και διώκτη των Χριστιανών), τον Απόστολο Παύλο, σε μία από τις Επιστολές Του !
      Ο Απόστολος των Εθνών, σε μία μακρινή και δύσκολη εποχή, με τεράστιες κοινωνικές και άλλες ανισότητες και αδικίες, διδάσκει και προτρέπει την Αγάπη, προς ΌΛΟΥΣ ανεξαιρέτως, εξισώνει τους ανθρώπους, ως αδέρφια και παιδιά ενός Θεού και καταργεί κάθε διάκριση, με βάση το φύλο, την καταγωγή ή τη θρησκεία.
       Επομένως, όταν μιλάμε για Θρησκείες, καλό είναι, αφενός, να ξέρουμε πρώτα, πέντε πράγματα, για αυτές και αφετέρου, να έχουμε τη στοιχειώδη πνευματική αντίληψη και ωριμότητα, για να καταλάβουμε τη διαφορά, ανάμεσα στην Θρησκεία και σε όσους την έχουν ασπαστεί, μόνον τυπικά, μόνον κατ' όνομα ή την χρησιμοποποιούν, για να δικαιολογήσουν τα αίσχη τους.
       
      



 

σε τι θα ωφελούσε η ενότητα ;

    Γελάνε και τα τσιμέντα, όταν βλέπουν τον Τσίπρα, να επισκέπτεται τον ΠτΔ, αναζητώντας συναινέσεις και εθνική ενότητα, δηλαδή αυτόν, που έριξε την προηγούμενη κυβέρνηση, αρνούμενος να παράσχει την παραμικρή συναίνεση...
  Δύο μήνες μόλις, μετά τις εκλογές, η νέα κυβέρνηση συριζοψεκασμένων, μετράει μόλις 153 βουλευτές και φυλλορροεί, δηλαδή οδεύει προς απώλεια της δεδηλωμένης, ενώ αυτή, που έριξε ο Τσίπρας, είχε τη δεδηλωμένη, αλλά απλά όχι και την αυξημένη πλειοψηφία, για να εκλέξει ΠτΔ !
   Το θέμα είναι, γιατί απαιτείται, τώρα, ενότητα, πως την εννοεί ο Τσίπρας και με ποιο σκοπό...Αν συνεργαστεί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δηλαδή με κόμματα, που έχουν ήδη κυβερνήσει και έκαναν ακριβώς αυτά, που κάνει τώρα η παρούσα κυβέρνηση και για τα οποία κατηγορούσε τους προηγούμενους, δεν έχει νόημα, προφανώς.
    Τα μόνα κόμματα, τα οποία θα μπορούσαν να μπουν σε κυβερνητική πλειοψηφία και δεν έχουν κυβερνήσει, είναι η Ένωση Κεντρώων και Το Ποτάμι, ωστόσο μια τέτοια συνεργασία κρίνεται δύσκολη, γιατί θα υπάρξουν όροι και προϋποθέσεις, που δύσκολα θα γίνουν αποδεκτά, τόσο από τους μεν, όσο και από τους δε !
    Ο Τσίπρας, αναζητά εξωτερικούς συμμάχους, γιατί καταρρέει το δικό του κόμμα, μέσα στο συριζα, είναι το πρόβλημα, όχι απ' έξω, όσο και αν καθάρισε με την "έξωση" της αριστερής πλατφόρμας, τα "κομμούνια" παραμένουν, γιατί το αίμα, νερό δε γίνεται, το κάστρο πέφτει, ξανά και ξανά, από μέσα, όχι απ' έξω.
    Ακόμα όμως και αν βρει τελικά πρόθυμους συμμάχους, εξωτερικούς, ο Τσίπρας, τι νόημα και σκοπό θα είχε αυτό ; Απλά να μπορέσει να εφαρμόσει το δικό του, τρίτο, Μνημόνιο και το ερώτημα είναι, κατά πόσον, έχει ανάγκη αυτό ο τόπος !
    Διότι τα παραμύθια, που λέει να κοιμίσει τους εσωκομματικούς εχθρούς (εχθρούς, πάντως, για άλλους, άσχετους λόγους), είναι απλά ..παραμύθια : ότι δηλαδή, κάντε υπομονή και θα βγούμε στο ..ξέφωτο.
     Ποιος θα πιστέψει, ότι αυτή η κυβέρνηση θα κάνει κάτι καλύτερο, από τις προηγούμενες, ακολουθώντας την ΊΔΙΑ πολιτική ; (μόνον ένας ηλίθιος, είναι η απάντηση) 
     Εδώ χρειάζεται η αναγκαία διευκρίνηση : αυτό που λέμε, τόσα χρόνια, ότι δηλαδή το πρόβλημα ΔΕΝ είναι τα Μνημόνια, αυτά είναι αναγκαία, για να υπάρχει δανεισμός της χώρας, το πρόβλημα, είναι το ΠΩΣ εφαρμόζονται !
     Από το 2010 έως και σήμερα, όπως αποδεικνύει ο άθλιος προϋπολογισμός του 2016, που κατατέθηκε προχθές, ακολουθείται η ΊΔΙΑ, καταστροφική συνταγή : αντί για γενναία μείωση δαπανών (κυρίως μισθών Δ.Υ και συντάξεων, αλλά όχι μόνον), επιλέγεται η αύξηση των φόρων και ο αφανισμός του ιδιωτικού τομέα και της παραγωγής.
    Ο λόγος φυσικά, είναι ότι οι πολιτικοί δεν θέλουν να μειώσουν τις αποδοχές των ψηφοφόρων τους, των κομματόσκυλων και λοιπών δημοσιοκηφήνων και χτυπάνε ανελέητα και απάνθρωπα, την παραγωγική τάξη, με φοροεπιδρομές, χτυπάνε δηλαδή το μόνο, που μπορεί να φέρει ανάπτυξη, κρατικά έσοδα και νέες θέσεις εργασίας, στην ουσία δηλαδή ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΤΑΪΖΕΙ !
     Συνεπώς, το να ενωθούν, ακόμα ένα, δύο ή και όλα τα κόμματα της Βουλής, για να συνεχισθεί αυτή η απάνθρωπη και γενοκτόνα πολιτική, είναι προφανές, ότι δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ νόημα.
     Το ρεζουμέ της ιστορίας, είναι ότι σε μία διαιρεμένη, από τους ..πολιτικούς, κοινωνία, σε μονίμως και σκανδαλωδώς ευνοημένο δημόσιο τομέα και έναν μονίμως αδικημένο και υπερφορτωμένο ιδιωτικό τομέα, ΤΙ να την κάνεις την ενότητα, στη Βουλή ;
      Όταν βλέπω π.χ τους Δ.Υ, τις άγαμες θυγατέρες και τους (πρόωρα) συνταξιούχους να ζουν, ως παράσιτα, ως βδέλλες, πάνω μου, να μου πίνουν το αίμα, τι με νοιάζει, αν συνασπιστούν τα κόμματα, για να διαιωνιστεί, αυτό το πράγμα ; (δεν ξέρω ποια λέξη, θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει)
     Δεν μπορεί να υπάρξει υγιής οικονομία, όταν η κοινωνία νοσεί, όταν βασιλεύουν η αδικία, ο διαχωρισμός των πολιτών σε α΄ (τρομάρα τους) και β΄ κατηγορίας, η διαπλοκή, η διαφθορά, το ρουσφέτι κ.ο.κ και η παρούσα κυβέρνηση, μέχρι τώρα, δεν έχει πείσει, ότι προσπαθεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση, όχι επειδή έγινε μνημονιακή, αλλά επειδή κάνει, σχεδόν, ό,τι και οι προηγούμενοι, προστατεύει τη σαπίλα και θάβει ο,τιδήποτε δημιουργικό !
   

βγείτε από τα γραφεία

     Ένα, αν όχι ..το μοναδικό, θετικό στοιχείο της προηγούμενης επτάμηνης διακυβέρνησης συριζα, ήταν ότι έβλεπες μπαλώματα στους δρόμους, όπου υπήρχαν λακκούβες, για πολύ καιρό και γενικά, ίσως επειδή είχαν όρεξη, ως νέοι, για έργο, έκαναν κάποιες παρεμβάσεις, όχι μόνον αισθητικής, αλλά και ουσίας, σε δρόμους και όχι μόνον.
  Η όρεξη αυτή, φαίνεται να έχει εξασθενήσει αρκετά, πλέον, μετά από ελάχιστους μήνες στην κυβέρνηση και υπάρχει μία εικόνα αδιαφορίας και εγκατάλειψης, στο αστικό περιβάλλον, όπου κινούμαστε.
   Αναφέρομαι κυρίως, στην άθλια εικόνα, που παρουσιάζουν οι χώροι πρασίνου της Αθήνας, που έχουν να καθαριστούν, να κλαδευτούν κλπ, για πολύ καιρό, αν και αυτό είναι μάλλον ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης και όχι της κεντρικής εξουσίας...
   Είμαι σίγουρος, ότι αν στείλω email στη διεύθυνση πρασίνου του Δήμου και τους πω, πηγαίνετε εκεί, να καθαρίσετε τον τάδε χώρο, θα πάνε και μάλιστα σύντομα, όμως το γράφω εδώ, αφενός, μήπως και το δει κανείς, γιατί το πρόβλημα είναι γενικό, δεν αφορά ένα συγκεκριμένο μέρος και αφετέρου, επειδή φαντάζομαι ότι αφορά και άλλους Δήμους, πέραν της Αθήνας !
    Είναι τόσο δύσκολο, δηλαδή, να βγαίνουν συνεργεία, κάθε τόσο και να κάνουν τη δουλειά τους ή να βγαίνουν "περιπολίες" υπαλλήλων, που να εντοπίζουν τα πιθανά προβλήματα και μετά να ειδοποιούν τα συνεργεία, όχι μόνον σε θέματα πρασίνου, αλλά και φωτισμού, σκουπιδιών, δρόμων κλπ ;
     Τώρα, είμαστε σε φάση, όπου σκύβουμε για να περάσουμε, από τα πεζοδρόμια, γιατί πέφτουν κλαδιά και εμποδίζουν, τόσο τους πεζούς, όσο και τα αυτοκίνητα, οι χώροι πρασίνου έχουν γίνει "ζούγκλες", πρέπει να συμμαζευτούν, ώστε να απελευθερωθεί δημόσιος χώρος, να υπάρχει καλύτερη εικόνα, στους τουρίστες, μεγαλύτερη ασφάλεια, λιγότερα σκουπίδια κρυμμένα κ.ο.κ.
      Δεν μπορώ να πιστέψω, ότι το κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση, δεν έχουν τα μέσα και το προσωπικό, για να κάνουν έστω αυτή τη στοιχειώδη εργασία, ώστε και οι ίδιοι να δικαιολογούν τα λεφτά, που παίρνουν και ο φορολογούμενος, να έχει την εντύπωση, ότι πιάνουν τόπο, τα χρήματα, που πληρώνει, για φόρους, δημοτικά τέλη κλπ.
      Αν δεν μπορούν να βγαίνουν κάθε μέρα, ας βγαίνουν μία φορά τη βδομάδα, που λέει ο λόγος και όχι μία ή δύο φορές ..το χρόνο, ούτε να περιμένουν πότε θα τους καλέσει ο πολίτης να επέμβουν, για να κάνουν τη ..δουλειά τους !
       Χθες έγινε γνωστό, ότι σε κάποια δημόσια υπηρεσία, έγινε αιφνιδιαστικός έλεγχος και από τους 38 περίπου υπαλλήλους, ήταν παρόντες μόλις 4...Η προϊσταμένη, πάντως, "κατάφερε" να δικαιολογήσει ΟΛΟΥΣ τους απόντες (υποθέτω θα νιώθει περήφανη και αυτή και οι υφιστάμενοί της) !
        Όμως, άθελά της, είπε και κάτι, που γυρίζει "μπούμερανγκ" εναντίον της, ότι δηλαδή, παρά τις απουσίες, η υπηρεσία λειτουργούσε μια χαρά, χωρίς πρόβλημα, όπερ σημαίνει όμως, ότι μάλλον υπάρχουν υπεράριθμοι, αφού η δουλειά, μπορεί να γίνει με 4, γιατί να πληρώνουμε 34 ή 44 ή 144, όχι μόνον εκεί, αλλά και σε άλλες υπηρεσίες ;

μεγάλα συμπεράσματα, από μικρές ειδήσεις

     Την προηγούμενη εβδομάδα, έγινε γνωστό, ότι σε κάποιο χωριό του Πηλίου, ένας γαμπρός, γύρω στα 35, έκλεψε δύο φορές το σπίτι της πεθεράς του, γύρω στα 60 και στο τέλος, του έβαλε και φωτιά και το έκαψε, για να καλύψει τα ίχνη του !
   Δεν εξετάζουμε εδώ την συμπεριφορά του, από ποινική ή εγκληματολογική άποψη (ήταν τόσο πρωτάρης, που τα κλεμμένα λεφτά τα έβαλε σε νέους τραπεζικούς λογαριασμούς, που άνοιξε και τα βρήκε η Αστυνομία...), αλλά από κοινωνιολογική.
   Χωρίς να γνωρίζουμε τίποτε περισσότερο, για δράστη και θύμα, π.χ αν ο δράστης έχει θέματα εξάρτησης (δεν μοιάζει πιθανό, αφού έβαλε τα λεφτά στην τράπεζα), μπορούμε να βγάλουμε κάποια γενικότερα συμπεράσματα, για την ελληνική κοινωνία, με ένα ποσοστό πάντα κινδύνου, να πέφτουμε έξω ή να γενικεύουμε, υπέρ το δέον !
    Η είδηση αυτή, που δεν πήρε μεγάλη έκταση, ούτε σχολιάστηκε πολύ, θεωρώ ότι καθρεφτίζει ωραία την ελληνική κοινωνία, όχι φυσικά με την έννοια ότι είναι όλοι κλέφτες κλπ, αλλά με μία άλλη : ότι οι 50ρηδες και 60ρηδες, έχουν λεφτά και οι νέοι πεινάνε, είναι σε απόγνωση και φτάνουν σε τέτοια σημεία...
     Η σημερινή γενιά, δηλαδή όσοι είμαστε από 20 έως 50, ουσιαστικά καλείται να πληρώσει τα σπασμένα και τα φαγωμένα, της προηγούμενης κυρίως (και λιγότερο της προπροηγούμενης), όσων δηλαδή είναι από 50 έως 80, χοντρικά πάντα !
     Η προηγούμενη αυτή γενιά, ο Πάγκαλος δηλαδή και η παρέα του, στο φαγοπότι, σε γενικές γραμμές, αφού έκαναν το πάρτι, με τα δανεικά, που πληρώνουμε τώρα, από το 1981 έως το 2010, είναι τώρα στη σύνταξη και έχουν καταλάβει ελάχιστα, από κρίση και δυστυχία.
     Τα Μνημόνια τους έθιξαν ελάχιστα, αφού τα βάρη έπεσαν στις μελλοντικές γενιές, συνεχίζουν τη dolce vita τους, με εκδρομές κλπ (σημειώνω, ότι το θύμα της ιστορίας, έλειπε σε ..εκδρομή, όταν την έκλεβε ο γαμπρός της) και με τις τσέπες πάντα γεμάτες (όσο και αν κλαίγονται καμιά φορά), με καταθέσεις και λεφτά στα στρώματα, όπως εδώ !
      Αντίθετα, οι νέοι, παντρεμένοι, όπως ο άνδρας της ιστορίας αυτής ή μη (μάλλον το δεύτερο), είναι μονίμως στην ανεργία, στη φτώχια και στη δυστυχία, φυτοζωούν ή μεταναστεύουν, έχουμε μία κοινωνία δύο ταχυτήτων, με τους όρους αντεστραμμένους, αντί να ευνοούνται και να πριμοδοτούνται οι νέοι, ισχύει το αντίθετο, επιβραβεύονται αυτοί, που ΤΑ έφαγαν...
      Όσοι από εμάς, έχουμε ακόμα δουλειά, ουσιαστικά, εργαζόμαστε, για τα ενοίκια, τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές, δε μένει τίποτα, στην τσέπη, πληρώνουμε, για να συντηρούνται οι μεγαλύτεροι (λογικό, αλλά ως ένα σημείο) και να ξεπληρωθούν τα δάνεια, που οι εγκληματίες πολιτικοί πήραν και έδωσαν, ουσιαστικά, σε αυτούς !
      Φυσικά, μιλάω, για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τους αυτοαπασχολούμενους, όχι για τους Δ.Υ, οι οποίοι εξακολουθούν να τα έχουν όλα πληρωμένα, να απολαμβάνουν σκανδαλωδώς μεγαλύτερες αμοιβές, για παροχή εργασίας, μικρότερης αξίας, συνήθως, από τον ιδιωτικό τομέα, με άλλα λόγια, υπάρχει ακόμα και διαιωνίζεται και στην παρούσα γενιά, μία ακόμα αδικία...
       Χωρίς να δικαιολογώ, νομικά, τον δράστη της ιστορίας αυτής, μίας ακόμα ιστορίας τρέλας, στη χώρα του παράλογου, εντούτοις, ανθρώπινα, μπορώ να τον καταλάβω, να τον κατανοήσω, ήθελε και αυτός, να αποκτήσει έστω χίλια ή δύο χιλιάδες ευρώ, στο λογαριασμό του, να λέει ότι έχει κάτι, στην οικογένειά του και στον περίγυρό του, δεν άντεξε να βλέπει τις γριές, χήρες ή ζωντοχήρες, να κάνουν εκδρομές, με γεμάτες τσέπες και αυτός να μην έχει ΜΙΑ (!), δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος να "σπάσει", να τρελαθεί, από το αίσθημα της αδικίας !

αυτό ΔΕΝ είναι πόλεμος

      Μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, αρκετοί, μεταξύ αυτών και ο Γάλλος πρόεδρος, μίλησαν για "πόλεμο" και έτσι άνοιξε μία συζήτηση, εντός και εκτός Γαλλίας, για το τι είναι "πόλεμος" και αν οι ενέργειες αυτές, είναι πολεμικές.
  Θεωρώ πως είναι σαφές, ότι δεν υπάρχει πόλεμος, όταν συγκρούεται ένας ένοπλος, με έναν τελείως ...άοπλο και ανυποψίαστο, ο πόλεμος προϋποθέτει δύο αντιμαχόμενα, αλλά ένοπλα, μέρη !
  Από την άποψη, αυτή, επιθέσεις, όπως εκείνη της 13ης Νοέμβρη, στο Παρίσι, είναι πράξεις εγκληματικές-δολοφονικές, του κοινού ποινικού Δικαίου και κυρίως πράξεις άνανδρες (σε αυτό ασφαλώς είχε δίκιο ο Γάλλος πρόεδρος), όταν κάποιος οπλισμένος σαν αστακός, επιτίθεται σε άοπλα και ανυποψίαστα γυναικόπαιδα, χωρίς να υφίσταται "πεδίο μάχης", δε μιλάμε για μαχητές ή στρατιώτες κλπ, αλλά για άνανδρους και γελοίους δολοφόνους.
   Τέτοιες ενέργειες, λαμβάνουν χώρα, συχνά, κυρίως στις ΗΠΑ, λόγω της ελεύθερης οπλοκατοχής, όπου κάθε τόσο, ψυχασθενείς, που τους απέρριψαν οι φίλοι ή η γκόμενα ή τους είπαν "άσχημους" κ.ο.κ, παίρνουν ένα όπλο και σκοτώνουν αθώους και ανυποψίαστους πολίτες, όπως περίπου έγινε και εδώ !
    Δεν προσπαθώ να υποτιμήσω την απειλή των τζιχαντιστών, απλά να την βάλω στα σωστά όρια, γιατί μάλλον έχει υπερτιμηθεί, η απειλή αυτή, είναι ακόμα σε περιορισμένο επίπεδο, τα πολεμικά μέσα και οι "άνθρωποι" του λεγόμενου (αλλά ανύπαρκτου) ισλαμικού κράτους, είναι σαφώς υποδεέστερα, από εκείνα του δυτικού κόσμου.
     Ο καθένας, θεωρητικά, θα μπορούσε να βρει ένα καλάσνικοφ, στη μαύρη αγορά και να επιτεθεί σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, σε αθώους, άοπλους και ανυποψίαστους πολίτες, για τον οποιονδήποτε λόγο, είναι κάτι, που δύσκολα μπορεί να προβλεφθεί ή να αποφευχθεί, γιατί πρόκειται για δολοφονικές ενέργειες, στα πλαίσια ενός ακήρυκτου πολέμου, που σημαίνει ότι τα υποψήφια θύματα είναι απροετοίμαστα (και φυσικά δε συμμερίζομαι την άποψη του Τράμπ, ότι πρέπει, σαν ..λύση, να επιτραπεί η οπλοκατοχή παντού) !
     Απλά, αυτό που τρομάζει εδώ, είναι η πώρωση των δραστών, το μέγεθος του κακού, που ήθελαν να προξενήσουν (κανείς δεν θέλει να σκέφτεται τι θα γινόταν, αν έμπαιναν οι ζωσμένοι με εκρηκτικά, μέσα σε ένα κατάμεστο ποδοσφαιρικό γήπεδο) και το γεγονός, ότι συνδέουν τη δράση τους, με ένα υποτιθέμενο, ανώτερο, ακόμα και "ιερό" σκοπό...
      Ο πραγματικός-αληθινός πόλεμος, είναι αυτός, που εκτυλίσσεται, εδώ και χρόνια, πλέον, στη Συρία, όλα τα άλλα, είναι παράπλευρες απώλειες, αθώων, από αρρωστημένα μυαλά, μην ξεχνάμε ότι πριν την επίθεση στο Παρίσι, η Ρωσία θρήνησε περισσότερα θύματα, από τους τζιχαντιστές, ακόμα και ..μωρά, που επέβαιναν στη μοιραία πτήση, πάνω από την Αίγυπτο !
      Αυτό, που προβληματίζει, είναι πως οι δράστες έδρασαν, σχεδόν ανενόχλητοι, μέσα στην καρδιά της Ευρώπης, κάτω από τη μύτη των μυστικών υπηρεσιών και ουσιαστικά στο Βέλγιο, εκεί όπου εδρεύουν οι διοικητικές υπηρεσίες της Ε.Ε...
      Παρόμοιες τρομοκρατικές επιθέσεις, μπορούν να αποφευχθούν μόνον με αυξημένα αστυνομικά-προληπτικά μέσα προστασίας και κυρίως με τον εντοπισμό και την απομόνωση-εξουδετέρωση των ακραίων ισλαμιστών, από τους ίδιους τους μουσουλμάνους, πρώτα απ' όλα, γιατί εκείνους δυσφημούν και γελοιοποιούν με τις υποτιθέμενα "ευάρεστες στον "Προφήτη" πράξεις τους, οι παρανοϊκοί δολοφόνοι-εγκληματίες αυτοί !

ένορκος : ο δικαστής της διπλανής πόρτας

       Εκτός, από τους τακτικούς-"επαγγελματίες" δικαστές, διαχρονικά και σε πολλές χώρες, καλούνται και απλοί πολίτες, να εκτελέσουν δικαστικά καθήκοντα, οι οποίοι ονομάζονται ένορκοι.
   Ενώ σε κάποιες χώρες, η τελική κρίση και απόφαση, ανήκει αποκλειστικά στους ενόρκους, εδώ εφαρμόζεται, ως γνωστόν, ένα μεικτό σύστημα, ήτοι στη σύνθεση του δικαστηρίου, συμμετέχουν τόσο ένορκοι (4), οι οποίοι αποκαλούμενοι και "λαϊκοί δικαστές" όσο και τακτικοί-"κανονικοί" δικαστές (3).
   Τα μεικτά ορκωτά δικαστήρια, δικάζουν σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, σοβαρές υποθέσεις-κατηγορίες, δηλαδή κακουργήματα, ενώ οι ψήφοι δικαστών και ενόρκων, είναι ισότιμες και συχνά συμβαίνει κάποιος να αθωωθεί ή να καταδικαστεί, μόνον με τις ψήφους των ενόρκων, αφού είναι περισσότεροι (4 έναντι 3).
    Επειδή όμως, οι ένορκοι δεν έχουν, κατά κανόνα, νομικές γνώσεις, υπάρχουν νομικά και άλλα προδικαστικά ζητήματα, στο πλαίσιο μίας Δίκης, για τα οποία αποφασίζουν, αποκλειστικά, οι τακτικοί δικαστές !
     Όσον αφορά τώρα, τα προσόντα του ενόρκου, αυτά είναι : α) στα Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια, να είναι Έλληνες πολίτες, άνδρες ή γυναίκες, από 30 έως 70 ετών, να είναι τουλάχιστον απόφοιτοι στοιχειώδους εκπαίδευσης και να μην έχουν στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα και β) στα Μικτά Ορκωτά Εφετεία, τα ίδια, με μόνες διαφορές, ότι πρέπει να είναι τουλάχιστον 40 και όχι 30 ετών και να έχουν απολυτήριο Λυκείου, τουλάχιστον ή γυμνασίου παλαιού τύπου.
      Και στις δύο, περιπτώσεις, θα πρέπει οπωσδήποτε να κατοικούν ή να διαμένουν στην έδρα του Πρωτοδικείου, ή Εφετείου αντίστοιχα, όπου συγκροτείται το Μ.Ο.Δ (οι Δημόσιοι υπάλληλοι θεωρούνται ότι διαμένουν, εκεί, όπου υπηρετούν).
      ΔΕΝ μπορούν να είναι ένορκοι, οι ιερείς και μοναχοί, τα μέλη της κυβέρνησης, οι βουλευτές, οι γ.γ των υπουργείων, νομάρχες, καθηγητές πανεπιστημίων, δήμαρχοι, πρόεδροι κοινοτήτων και υπάλληλοι στις γραμματείες των Δικαστηρίων, για όσο, εννοείται, έχουν τις αντίστοιχες ιδιότητες.
      Επίσης, δεν είναι ικανοί, ισοβίως, να είναι ένορκοι, όσοι καταδικάστηκαν αμετάκλητα, σε ποινή άνω των 3 μηνών φυλάκισης, για έγκλημα με δόλο και προσωρινά, όσοι έχουν παραπεμφθεί σε Δίκη, για τέτοιο αδίκημα ή βρίσκονται σε δικαστική απαγόρευση ή είναι τυφλοί και κωφάλαλοι ή ασθενείς διανοητικά ή έχουν πτωχεύσει και δεν έχουν αποκατασταθεί.
      Η επιλογή των ενόρκων, γίνεται μέσα από καταλόγους, που καταρτίζονται σε ετήσια βάση και στο τελικό στάδιο, με κλήρωση : από δέκα ονόματα, επιλέγονται οι 4 τακτικοί και 2 αναπληρωματικοί, δηλαδή έξι.
      Η κλήτευση των ενόρκων, γίνεται εγκαίρως, με νόμιμο τρόπο και αν κάποιος, δεν διαθέτει ή έχει χάσει τα προσόντα διορισμού, πρέπει να το δηλώσει, για να διαγραφεί ή να αντικατασταθεί.
      Ο ένορκος, που κλητεύθηκε και δεν παρουσιάστηκε, τιμωρείται με χρηματική ποινή, από 59 έως 120 ευρώ, ενώ αν απουσιάσει αδικαιολόγητα ξανά, με 88 έως 180 ευρώ, χρηματική ποινή.
      Νόμιμοι λόγοι απουσίας του ενόρκου, θεωρούνται : α) ασθένεια του ιδίου ή μέλους της οικογένειας, που βεβαιώνεται με ιατρικό πιστοποιητικό β) έκτακτη δημόσια υπηρεσία, που βεβαιώνεται από την προϊσταμένη Αρχή και γ) κάθε σπουδαίος λόγος, που δεν επέτρεψε την εμφάνισή του.
      Εφόσον κληρωθούν και ...ορκιστούν, οι ένορκοι και δεν υπάρχει στο πρόσωπό τους, κώλυμα διορισμού ή ασυμβίβαστο, όπως π.χ όταν έχουν συγγενική σχέση, με κάποιο παράγοντα της Δίκης ή έχουν ασκήσει ανακριτικά καθήκοντα, στην υπόθεση ή έχουν υπάρξει συνήγοροι, κάποιου διαδίκου, το Μ.Ο.Δ συγκροτείται νόμιμα και προχωράει στην εκδίκαση της υπόθεσης, όπου οι ένορκοι, όπως είπαμε, συμμετέχουν ισότιμα και μπορούν να κάνουν ερωτήσεις κλπ, όπως οι τακτικοί Δικαστές.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού

     Η παρούσα ανάρτηση, αναφέρεται στο μεγάλο προσφυγικό ρεύμα, από τη Μ. Ανατολή, το οποίο αντιμετωπίζεται ως απειλή, αλλά, μπορεί να κρύβει και θετικά στοιχεία και πρέπει να ιδωθεί και υπό ένα διαφορετικό πρίσμα.
   Είναι κάποιες σκέψεις, που έκανα, αλλά προτού μπορέσω να τις αποτυπώσω εδώ, με πρόλαβαν, κυρίως η Λαγκάρντ, με πρόσφατο άρθρο της, για τα πιθανά οφέλη της Ευρώπης, από το προσφυγικό ρεύμα και δευτερευόντως ο Ντράγκι, ο οποίος έκανε επίσης αναφορές, στο ίδιο μήκος κύματος...
   Περισσότερο βέβαια, με πρόλαβε το χθεσινοβραδυνό αιματοκύλισμα του Παρισιού, από τους τζιχαντιστές, το οποίο σοκάρει, όχι γιατί είναι το πρώτο, αλλά λόγω του μεγάλου αριθμού των θυμάτων.
    Ακούγεται κάπως ..περίεργο, να μιλάει (τώρα) κανείς, για τα οφέλη του προσφυγικού ρεύματος, όταν, μετά από ένα τρομοκρατικό χτύπημα, τέτοιου μεγέθους, η ξενοφοβία χτυπάει κόκκινο !
     Ωστόσο, δεν μπορεί μία χούφτα ακραίων και φανατικών μουσουλμάνων, που αγγίζουν τα όρια της παραφροσύνης, να επισκιάζουν ή να χαρακτηρίζουν, τα εκατομμύρια προσφύγων, που αναζητούν, μία καλύτερη ζωή, στην Ευρώπη, να αλλάζει ολόκληρη την ατζέντα, τον προγραμματισμό κλπ (εξ ού και θεωρώ αστείες τις εκφράσεις τύπου "τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο", οι τζιχαντιστές δεν είναι σημερινό ή χθεσινό πρόβλημα, κρατάει πολλά χρόνια αυτή η τρέλα).
     Έτσι, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, οι χώρες υποδοχής των προσφύγων, μπορεί να ωφεληθούν, από αυτούς, να τους αξιοποιήσουν και όχι φυσικά να τους "εκμεταλλευτούν", διότι το τελευταίο αυτό ρήμα, έχει μάλλον αρνητική χροιά, η εκμετάλλευση παραπέμπει σε κάτι αρνητικό, παρά θετικό.
      Αφήνω στην άκρη, τα πιο έμμεσα και χειροπιαστά οφέλη, όπως η πιθανή χαλάρωση του ελληνικού προγράμματος, η εισροή νέων κεφαλαίων κλπ.
      Οι πρόσφυγες, είναι άνθρωποι, με όνειρα για ένα νέο ξεκίνημα, με γνώσεις, δεξιότητες, με όρεξη για δουλειά, με νέες ιδέες και θα μπορούσαν να κάνουν, με το δικό τους τρόπο, πράγματα, που ήδη γίνονται στις χώρες υποδοχής.
      Επομένως, δε μιλάμε, μόνον, για φθηνά (;) εργατικά χέρια, από τη στιγμή, μάλιστα, που η ίδια η Ευρώπη, είναι μάλλον σε φάση οικονομικής κάμψης, αλλά για νέες επενδύσεις, για δημιουργία μικρομεσαίων επιχειρήσεων, από τους ίδιους τους πρόσφυγες, ώστε να αξιοποιηθούν οι δεξιότητες, που "κουβαλάνε", μαζί τους !
      Κυρίως όμως, το προσφυγικό ρεύμα, θα βοηθήσει στην τόνωση του πληθυσμού, σε γερασμένες και με δημογραφικό πρόβλημα χώρες, όπως είναι ιδίως η Ελλάδα.
      Τα σημερινά βρέφη και παιδιά των προσφύγων, αν ριζώσουν κάπου, μάθουν τη γλώσσα, αν όχι τα ίδια, τουλάχιστον τα παιδιά τους, θα αφομοιωθούν ουσιαστικά, από τις χώρες υποδοχής, ίσως αποκτήσουν και ιθαγένεια, στο μέλλον, θα πηγαίνουν ίσως στο στρατό, θα πληρώνουν φόρους κλπ, όπως κάθε πολίτης της χώρας υποδοχής !
       Σίγουρα, το ζήτημα της "αφομοίωσης" των προσφύγων, από τις εκάστοτε τοπικές κοινωνίες, είναι μεγάλο και ευαίσθητο, γιατί παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες, όπως η γλώσσα, η θρησκεία κ.ο.κ, αλλά ο παράγων, που λέγεται "χρόνος", είναι επίσης καθοριστικός, αν μείνει κάποιος, επί μακρόν κάπου, αν όχι ο ίδιος, τα παιδιά του, θα αισθάνονται πλέον, τη χώρα υποδοχής, ως "πατρίδα".
       Αυτές οι απόψεις, που εκφράζω εδώ, φοβάμαι ότι είναι περιθωριακές και υποανάπτυκτες στη χώρα μας, οι περισσότεροι βλέπουν το προσφυγικό ρεύμα, ως "κακό" και ως "απειλή".
       Ξεχνούν ίσως, ότι οι δικοί μας, οι δικοί τους, γονείς, υπήρξαν μετανάστες, κυρίως στη Γερμανία και σε εκείνους οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, η σημερινή εικόνα, της συγκεκριμένης χώρας.
       Επομένως, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι αν δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τους πρόσφυγες, είναι δικό μας πρόβλημα, όχι δικό τους, σε δική μας έλλειψη δομών, οφείλεται, στην αποβιομηχάνιση, στην εγκατάλειψη της αγροτικής και όχι μόνον παραγωγής, στη γραφειοκρατία, στην ανομία, τη διαφθορά και τα λοιπά δεινά, που μαστίζουν και τους ..αυτόχθονες !


 

Κλείστε τις τηλεοράσεις !

     Αν κάποιος αγαπάει και σέβεται τον εαυτό του, θεωρώ, ότι οφείλει να απορρίψει, κυρίως, τις πρωινές, δήθεν ενημερωτικές εκπομπές, που χειραγωγούν και ενίοτε παραπληροφορούν (όχι πάντα εσκεμμένα ή μάλλον συνήθως, λόγω άγνοιας, είναι σαν να οδηγεί ένας τυφλός, έναν άλλο τυφλό) τον τηλεθεατή !
   Πριν κάποια χρόνια, είχε κυκλοφορήσει η ταινία "Arizona Dream" του Emir Kusturica, στην οποία ακούγεται το πολύ ωραίο τραγούδι, του Goran Bregovic και το οποίο ερμηνεύει ο Iggy Pop, με τίτλο "tv screen".
   Η βασική και ορθή του ιδέα-σύλληψη, είναι : "tv screen makes you feel small", ότι δηλαδή η οθόνη της τηλεόρασης, σε κάνει να νιώθεις "μικρός" και ότι δεν έχεις δικιά σου ζωή (αφού ασχολείσαι με ..τις ζωές των άλλων).
   Αυτή είναι η άσχημη πραγματικότητα, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν και εκπομπές, που αξίζει να δει κανείς, όπως μία ωραία ταινία !
    Το πρόβλημα, εντοπίζεται κυρίως στις ενημερωτικές εκπομπές λόγου, αλλά και στην ψυχαγωγία, όπου όλα "φωνάζουν" ότι είναι "στημένα", για τα νούμερα τηλεθέασης και τις εντυπώσεις...
     Τις προάλλες, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αναγκάστηκε να εκδώσει κοτζάμ ανακοίνωση, επειδή σε πρωινή εκπομπή, παρουσιάστηκε ότι άνεργος, "'έφαγε" 22 μήνες φυλάκισης, για μη πληρωμή εισιτηρίου, με σχετικό υπότιτλο, μάλιστα, στην οθόνη !
      Η Αλήθεια, ήταν ...κάπως διαφορετική : ο εν λόγω άνθρωπος, είχε μηνύσει τους ελεγκτές, για παράνομη κατακράτηση, η μήνυση απορρίφθηκε και εκείνοι, του έκαναν, με τη σειρά τους, μήνυση, για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμηση, αδικήματα, για τα οποία και καταδικάστηκε...
     Το λυπηρό είναι, ότι στο πάνελ, υπήρχε και συνάδελφος, αλλά δεν μπόρεσε να κατανοήσει, από τα λεγόμενα του καταδικασθέντος, τι είχε συμβεί (δεν είναι όλοι οι δικηγόροι, που εμφανίζονται στην τηλεόραση "μάχιμοι" και δη ποινικά και δεν είναι κακό αυτό, ο καθένας έχει μία άλλη εξειδίκευση, π.χ τελευταία καλούνται δικηγόροι, που ασχολούνται με "κόκκινα δάνεια")
      Με αφορμή, αυτό το περιστατικό, να πούμε τα εξής, νομικά, ενδιαφέροντα : στα αυτόφωρα πλημμελήματα και κακουργήματα, οι ανακριτικοί υπάλληλοι και ιδίως οι αστυνομικοί, έχουν υποχρέωση να συλλάβουν το δράστη, ενώ οι απλοί πολίτες, έχουν δικαίωμα, να προβούν στη σύλληψή του και όχι υποχρέωση !
     Όσο η μη πληρωμή εισιτηρίου, λοιπόν, ήταν πλημμέλημα, μπορούσαν να συλλάβουν τον παραβάτη οι ελεγκτές (που δεν είναι αστυνομικοί) και όχι μόνον, ακόμα και ένας επιβάτης άλλος...
    Από το 2011, όμως, το σχετικό αδίκημα, έγινε πταίσμα, που τιμωρείται με κράτηση ή πρόστιμο, άρα, εκ των πραγμάτων, δεν θα μπορούσε ο άνεργος, να έχει καταδικαστεί σε 22 μήνες Φ. για μη πληρωμή εισιτηρίου, στο λεωφορείο !
    Συνεπώς, κατά κανόνα, δεν μπορεί να συλληφθεί ο παραβάτης, για αυτόφωρο πταίσμα και μπορεί μόνον να κρατηθεί, έως ότου δώσει τα στοιχεία του.
     Σύλληψη, για αυτόφωρο πταίσμα, επιτρέπεται, ωστόσο μόνον από αστυνομικό ή άλλο ανακριτικό υπάλληλο και μόνον εφόσον συνεδριάζει εκείνη την ώρα πταισματοδικείο ή μπορεί να συγκροτηθεί άμεσα, ήτοι, προκειμένου να δικαστεί αμέσως.
     Άρα, στην εξεταζόμενη περίπτωση, που δεν ξέρουμε τι ακριβώς συνέβη, θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί παράνομη κατακράτηση, σε βάρος των ελεγκτών, μόνον αν κράτησαν τον παραβάτη, πέραν αυτού του ορίου, για περισσότερο δηλαδή, από όσο χρειαζόταν, προκειμένου να δώσει τα στοιχεία του, σε αυτούς !
      Η ουσία, σε κάθε περίπτωση, είναι πως η τηλεόραση συχνά τρομοκρατεί τον κόσμο, δίχως λόγο ή πρόθεση, ασκεί στον τηλεθεατή αχρείαστη ψυχολογική βία, την οποία μπορείς να αποφύγεις, απλά κλείνοντάς την...

ο Πανούσης ΔΕΝ είναι συριζαίος

       Απορώ, ειλικρινά, ΤΙ δεν καταλαβαίνουν, όσοι, έπεσαν δήθεν από τα σύννεφα, με τις αποκαλύψεις του Γ. Πανούση, τέως Υπουργού ΠΡΟ-ΠΟ, της επτάμηνης αριστερής κυβέρνησης-παρένθεσης !
   Ο Γ. Πανούσης, δέχτηκε πρόσκληση από τον Τσίπρα, να συμμετάσχει στην τότε κυβέρνηση, ως στέλεχος της ΔΗΜΑΡ και εκείνος δέχτηκε (δεν ξέρω αν το έχει μετανιώσει, αλλά σίγουρα θα αισθάνεται ότι ανακατεύτηκε με τα πίτουρα και τον έφαγαν οι κότες, ειδικά μετά και τις τελευταίες εξελίξεις) και μάλιστα σε ένα "βαρύ" Υπουργείο.
    Δεν ξέρω με ποια κριτήρια επιλέχθηκε ο Πανούσης, από τον Τσίπρα, φαντάζομαι επειδή είναι (ήταν ;) καθηγητής, ποτέ άλλοτε και πουθενά, δεν διορίστηκαν τόσοι καθηγητές, σε κρατικές θέσεις-αξιώματα (για τον σύριζα, ισχύει το : καθηγητές, αυτούς ξέρουμε, αυτούς εμπιστευόμαστε), ΞΕΡΩ όμως, ότι η επιλογή αυτή, αποδείχθηκε σωτήρια, κρίνοντας και εκ του αποτελέσματος.
    Σωτήρια και για τη χώρα και για τον ίδιο τον συριζα, διότι με "αριστερό" υπουργό προ-πο, σήμερα ίσως να μην υπήρχε Κράτος, για να κυβερνηθεί, από το νέο, ανανεωμένο συριζα, αν κάποιος είναι υπόχρεος στον άλλον, αυτός είναι ο συριζα προς τον Πανούση και όχι το αντίστροφο !
     Σε μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της νεότερης ελληνικής Ιστορίας και στην σκοτεινότερη, μετά τη μεταπολίτευση του 1974, ο Πανούσης ουσιαστικά, μόνος του, κράτησε όρθια την Αστυνομία και το Κράτος, δεν επέτρεψε να αλωθούν και να διαλυθούν, από τη "ροζ λαίλαπα" της φασιστοαριστεράς του συριζα...
     Ιδεολογικά, ο Πανούσης, ανήκει στο μετριοπαθές ΠΑΣΟΚ (δε λέω "πατριωτικό", γιατί αυτό θα συνιστούσε ιεροσυλία και αντίφαση), μπορεί να είναι αριστερός, αλλά δεν είναι σαν αυτούς, τους απίθανους τύπους, με τα μακριά μαλλιά, τα μούσια και τα σκουλαρίκια, που ήρθαν από το πουθενά και κατέλαβαν καίριες κρατικές θέσεις και μάλιστα αμειβόμενες, από τον φορολογούμενο.
      Οι τρομοκράτες, όπως όλοι οι κρατούμενοι, στις φυλακές, ασφαλώς έχουν και δικαιώματα, πρέπει να έχουν ανθρώπινη αντιμετώπιση, όμως από το σημείο αυτό, μέχρι να συνδιαλέγονται με κρατικούς παράγοντες, για το ...τι Νόμοι, πρέπει να ψηφιστούν, η απόσταση είναι τεράστια !
      Όταν έγινε Υπουργός Δικαιοσύνης, ο Παρασκευόπουλος, είχα πει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι μπορεί να τους βγάλει όλους έξω από τις φυλακές και σχεδόν επαληθεύτηκε : μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, όσοι αποφυλακίσθηκαν με το δικό του Νόμο, διέπραξαν ειδεχθή εγκλήματα (ληστείες, μετά φόνου) και αν μπορεί εκείνος να κοιμάται ήσυχος, τα βράδια, εμάς δε μας πέφτει λόγος...
      Οι αριστερούληδες, διαχρονικά, θέλουν να (αυτό)προβάλλονται, ως δήθεν πιο ευαίσθητοι από εμάς, τους υπόλοιπους, ότι δήθεν κόπτονται περισσότερο, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όμως, φτάνουν στο άλλο άκρο : όσοι είναι εγκληματίες πωρωμένοι και αδίστακτοι, αμετανόητοι κλπ, είναι από μόνοι τους υπεύθυνοι, για ό,τι τους συμβαίνει, η θέση τους είναι στη φυλακή, προκειμένου να προστατεύεται η κοινωνία και όχι να αφήνονται ελεύθεροι, στο όνομα ..των δικαιωμάτων τους !
      Ο Πανούσης, είναι αξιέπαινος, για τη σθεναρή στάση, που τήρησε ως Υπουργός, που δεν υπέκυψε σε απειλές, εκβιασμούς κλπ., που θα οδηγούσαν στην ξεχαρβάλωση και ίσως διάλυση του Κράτους και του κοινωνικού ιστού, ο συριζα πρέπει να του είναι υπόχρεος και όχι να τον απειλεί με μηνύσεις κλπ (κινήσεις σπασμωδικές και πανικού).
       Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα, από αυτή την ιστορία, είναι πως, ο Τσίπρας, μπορεί να έσπασε το απόστημα της επτάμηνης αριστερής παρένθεσης και να επέστρεψε κάπως στη Λογική και το ρεαλισμό, όμως το απόστημα, δεν έχει καθαρίσει τελείως, ο συριζα απέχει ακόμα, από το να χαρακτηριστεί, ως ένα υγιές, "κανονικό" κόμμα, έχει στις τάξεις του, ακόμα, στελέχη, που δεν θα έπρεπε !

Δεν υπάρχουν απλές και περίπλοκες (ποινικές) υποθέσεις

    Στην πραγματικότητα, πολλές φορές, τα φαινόμενα απατούν και οι λεγόμενες "δύσκολες" υποθέσεις, επιλύονται ευκολότερα, από τις λεγόμενες απλές, όπου εκεί ακριβώς εντοπίζονται, συνήθως, μεγαλύτερα νομικά προβλήματα, από τις πρώτες.
   Ένας λόγος, που συμβαίνει αυτό, είναι η αυθυποβολή των συμμετεχόντων σε "απλές" υποθέσεις, ότι είναι τέτοιες, με συνέπεια, να μην τις ψάχνουν και πολύ (ή καθόλου) και να δικάζονται σχεδόν μηχανικά-τυπολατρικά, με μοναδικό χαμένο την ασφάλεια Δικαίου και την ίδια τη Δικαιοσύνη, ως έννοια-αξία !
   Το καλύτερο παράδειγμα, ίσως, σε αυτή την κατηγορία, είναι οι υποθέσεις ακάλυπτων επιταγών, όπου Δικαστές και λοιποί παράγοντες της Δίκης, μιλάνε στερεότυπα για "τυπικό αδίκημα", με άλλα λόγια, λένε πως αν εξέδωσες τέτοια επιταγή, ΠΡΕΠΕΙ και να καταδικαστείς, σχεδόν, άνευ ετέρου...
    Όμως, αντικειμενική ποινική ευθύνη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ (εκτός ίσως από την Β. Κορέα), πάντα θα πρέπει να εξετάζεται το υποκειμενικό στοιχείο, του εγκλήματος, ήτοι ο απαιτούμενος στο Νόμο δόλος ή αμέλεια !
    Παλιότερα, όταν ο Νόμος περί επιταγών, μιλούσε για "εν γνώσει" έκδοση ακάλυπτης, προϋπόθεση καταδίκης, ήταν ο άμεσος δόλος, η πρόθεση του δράστη, τώρα πλέον, με την εξάλειψη της φράσης αυτής, "αρκεί" και ο ενδεχόμενος δόλος, ότι δηλαδή ο κατηγορούμενος μπορούσε να προβλέψει αυτό το ενδεχόμενο, δηλαδή να μην καλυφθεί η επιταγή (μετά από μήνες, συνήθως, αφού η πλειοψηφία των επιταγών, είναι μεταχρονολογημένες).
    Επομένως, οφείλει το Δικαστήριο να εξετάσει αν υπάρχει ή όχι ο απαιτούμενος, έστω και ενδεχόμενος δόλος και όχι να μιλάει για "τυπικά" αδικήματα, προκειμένου να αποφύγει τη δουλειά του και κυρίως να αιτιολογεί, γιατί υπάρχει, ειδικά από τη στιγμή, που προβάλλεται ισχυρισμός, για πτώχευση και γενικά για ξαφνική πτώση των εργασιών (εκτός αν θεωρήσουμε ότι η επιχειρηματική αποτυχία, που ειδικά στην Ελλάδα, οφείλεται σε εξωγενείς-απρόβλεπτους παράγοντες, είναι, από μόνη της, ποινικό αδίκημα).
    Στην πράξη, σε αυτόν, ο οποίος είναι θύμα της κρίσης ή έπεσε έξω η επιχείρησή του και δεν μπόρεσε να καλύψει μία ή περισσότερες επιταγές, τα Δικαστήρια αναγνωρίζουν δόλο (!) και "χρυσώνουν" το χάπι, με αναγνώριση ελαφρυντικού και αυτό, όχι πάντα...
     Ένα άλλο ζήτημα, τώρα, που προκύπτει, από τις "απλές" αυτές υποθέσεις, είναι το ποιος δικαιούται να υποβάλλει την έγκληση, διότι στο παρελθόν, ειδικά, υπήρχε μεγάλη αμφισβήτηση, αν μπορεί να υποβάλλει, όχι μόνον ο τελευταίος κομιστής, ήτοι αυτός, που την εμφανίζει, προς πληρωμή, στην τράπεζα, αλλά και κάποιος προηγούμενος, εφόσον εκείνος αποζημίωσε τον τελευταίο και την ξαναπήρε στα χέρια του.
     Το θέμα αυτό, επιλύθηκε (;) νομοθετικά το 1996, με την προσθήκη της παραγράφου 5, στο άρθρο 79 του Νόμου περί επιταγών και προβλέπεται ρητά πλέον, η δυνατότητα και σε αυτόν, που δεν ήταν τελευταίος κομιστής, αλλά την απέκτησε, εξ αναγωγής, όπως λέγεται, επειδή την πλήρωσε, να υποβάλλει την έγκληση, κατά του εκδότη αυτής !
     Εν τούτοις, υπάρχουν και αποφάσεις, αρκετά μεταγενέστερες του 1996, που δεν αποδέχονται την έγκληση, όταν δεν έχει υποβληθεί, από τον τελευταίο κομιστή, βασιζόμενες, φαντάζομαι, στη γενική διάταξη, που ορίζει ότι έγκληση υποβάλλει ο ΑΜΕΣΩΣ παθών, από το έγκλημα και όχι ο εμμέσως.
     Σε πρόσφατη σχετική Δίκη, ο κατηγορούμενος είχε εκδώσει δύο επιταγές : η μία σε διαταγή του εγκαλούντος, ο οποίος και την εμφάνισε και η δεύτερη, σε διαταγή εταιρίας, η οποία την είχε οπισθογραφήσει, στον εγκαλούντα, ωστόσο ως τελευταίος κομιστής, εμφανιζόταν (στο σώμα της επιταγής, που είναι και το κύριο στοιχείο του εγκλήματος) ένα τρίτο πρόσωπο, ήτοι φαινόταν ότι ο εγκαλών την είχε μεταβιβάσει έτι περαιτέρω, σε άλλον.
     Όταν ρώτησα τον εγκαλούντα, πως ήρθε στα χέρια του, η δεύτερη επιταγή, στην οποία φέρεται ως τελευταίος κομιστής, άλλος, ένας τρίτος, στον οποίο προφανώς, την είχε μεταβιβάσει εκείνος (δηλ. ο εγκαλών) απάντησε ότι δεν ξέρει ποιος είναι αυτός, ο τρίτος (!!) και εντούτοις το Δικαστήριο, έκανε πως δεν άκουσε...
     Στο σημείο αυτό και με αφορμή το παραπάνω γεγονός, το οποίο ΔΕΝ αναγραφόταν στο κατηγορητήριο, ήτοι πως κατέστη, ο εγκαλών, νόμιμος κομιστής μιας επιταγής, που εμφανίστηκε προς πληρωμή, από ..άλλον, οφείλω να παρατηρήσω, ότι σχεδόν τα μισά κατηγορητήρια για επιταγές, έχουν ασάφειες, ελλείψεις κλπ, που τα καθιστούν μάλλον άκυρα !
     Υποθέτω, ότι οι Εισαγγελείς, έχουν μία φόρμα και απλά αλλάζουν κάθε φορά, τα νούμερα των επιταγών, τα ποσά και τα ονόματα, ωστόσο έτσι δε γίνεται δουλειά και πολύ συχνά, όχι μόνον δεν είναι ξεκάθαρα τα κατηγορητήρια, αλλά γράφουν άλλα αντί άλλων...
      Όταν βέβαια, επισημαίνεις στο Δικαστήριο, αυτές τις ασάφειες και τις παραλείψεις, είτε δεν εξετάζουν καν την ένσταση ακυρότητας, είτε την απορρίπτουν με αστείες δικαιολογίες (φαντάζομαι, για να καλύψουν τους ..συναδέλφους τους).
      Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή και οι Δικαστές, να αρχίσουν να ..δικάζουν, δηλαδή να εφαρμόζουν τους Νόμους, τόσο τους ουσιαστικούς, όσο και τους δικονομικούς και να μην αντιμετωπίζουν τα αδικήματα ως "τυπικά", αλλά ΌΛΑ με τη δέουσα σοβαρότητα, να μην μετατρέπονται σε απλούς γραφειοκράτες-Δ.Υ, με μπακαλίστικη νοοτροπία και τη "λογική" να τελειώνουμε, να πάμε παρακάτω...
      Μία Δίκη, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να εκφυλίζεται έτσι, σε μία μηχανιστική διαδικασία, όπου η καταδίκη εμφανίζεται ως ..μονόδρομος και τα όποια υπερασπιστικά επιχειρήματα, μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο, ιδίως όταν ο εκφυλισμός αυτός, προέρχεται από την ίδια τη Δικαστική Εξουσία.

Δικαστές-δικηγόροι : φίλοι ή εχθροί ;

       Αυτό, φαντάζομαι πως είναι ένα ερώτημα, που βασανίζει, όχι μόνο εμένα, αλλά και όλους τους λεγόμενους "μάχιμους" δικηγόρους, όσους δηλαδή έρχονται, συχνά, σε επαφή με Δικαστήρια και Δικαστές και αντιμετωπίζουν τις συμπεριφορές τους !
  Μέσα από εδώ, όποιος παρακολουθεί τις δημοσιεύσεις, θα έχει καταλάβει ότι, κατά κανόνα, "κράζω" τους Δικαστές, τις αποφάσεις και τις συμπεριφορές τους, δεν ακολουθώ την τακτική των "δημοσίων σχέσεων", όπως άλλοι, ακόμα και καταξιωμένοι συνάδελφοι, το "γλύψιμο" είναι κάτι, που απεχθάνομαι, μια ζωή (στο σχολείο, στο στρατό, παντού)...
   Χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι δεν έχω αποδώσει εύσημα, για ορθές αποφάσεις κλπ, διότι αλλιώς θα ήμουν άδικος και θα γενίκευα επικίνδυνα, απλά δεν θεωρώ ότι πρέπει να επαινούμε τους Δικαστές, όταν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, μία καλά αμειβόμενη και μάλιστα από τον φορολογούμενο, εργασία !
   Ποτέ φυσικά, δεν θα έφτανα στο σημείο, να ..φιλήσω το χέρι του Ανακριτή (ενός "ωραίου" και σωστού ανακριτή), όπως έκανε χθες ο εντολέας μου, επειδή αφέθηκε ελεύθερος, χωρίς κανένα περιοριστικό όρο, ένα "ευχαριστώ" ίσως είναι (υπέρ)αρκετό.
   Γιατί απλά, όταν έχεις το Δίκαιο και το Νόμο, με το μέρος σου, ο Δικαστής δεν σου κάνει ..χάρη, ώστε να του είσαι υπόχρεος !
   Ίσως τελικά, το μεγαλύτερο προσόν ενός Δικαστή, να είναι αυτό, το είναι "ψυχρός" εφαρμοστής του Νόμου, να μένει ανεπηρέαστος, από εξωγενείς παράγοντες και κυρίως να μην βγάζει εμπάθεια και προσωποποιεί τις Δίκες, ανάλογα με το ποιος είναι κατηγορούμενος ή συνήγορός του.
    Εμένα δηλαδή, που δε μου αρέσει ο ρόλος του "καλού παιδιού", το να κάθομαι "φρόνιμος", απέναντι στην έδρα, επειδή εκείνοι κάθονται λίγο ψηλότερα ή έχουν την εξουσία (δοτή) να αποφασίζουν, να προσέχω τι θα πω και να μην τους στενοχωρήσω, πιθανόν να με βάλουν σε "μπλακ λιστ", αλλά δε με νοιάζει !
    Αφενός, πρέπει οι Δικαστές να καταλάβουν, ποιος είναι ο ρόλος και η αποστολή του δικηγόρου, που είναι να τους βοηθήσει να καταλήξουν σε ορθή απόφαση (όχι ..πάντα βέβαια, για να μην ξεχνιόμαστε και να λέμε και τα δικά μας), να δουν κάτι, το οποίο, είτε λόγω βιασύνης, είτε λόγω φόρτου εργασίας, δεν είχαν προσέξει και μπορεί να οδηγούσε σε αδικία και δικαστική πλάνη.
    Αφετέρου, ότι η τυχόν εμπάθεια, που μπορεί να βγάλουν, απέναντι στο δικηγόρο, δεν βλάπτει τον τελευταίο, αλλά βλάπτει και αδικεί, τον εντολέα, που εκπροσωπεί και ο οποίος δεν φταίει σε τίποτα, να πληρώνει αμαρτίες άλλων !
     Υπάρχουν "έδρες" (και μάλλον είναι η πλειοψηφία, παρά η μειοψηφία, φοβάμαι και αναφέρομαι κυρίως σε χαμηλόβαθμα Δικαστήρια), που δίνουν την εντύπωση, ότι θέλουν να δικάζουν, ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΛΟΓΟ (!) ή δυνατόν και ερήμην κατηγορουμένου (ιδανικά, για αυτούς, να "ξεπετάνε" τις υποθέσεις και να πηγαίνουν στην επόμενη) και ότι αν εμφανιστεί, δικηγόρος, ο οποίος κάνει τη δουλειά του, υποβάλλει αιτήματα και ενστάσεις, είναι σχεδόν ..ανεπιθύμητος, αντιμετωπίζεται ως μίασμα, σχεδόν.
     Δικαστές, οι οποίοι, ενώ ήταν ήρεμοι, μέχρι εκείνη τη στιγμή, μεταμορφώνονται κυριολεκτικά, επειδή τους ζητάς να εξετάσουν ένα απλό χαρτί, μέσα από το φάκελο της δικογραφίας (π.χ το αποδεικτικό επίδοσης, στον κατηγορούμενο), χάνουν την ψυχραιμία τους, προβάλλουν με τη σειρά τους παράλογες απαιτήσεις, ακόμα και ..ξεχνούν τον ΚΠοινΔ : και φυσικά, όλο αυτό, καταλήγει συνήθως σε λανθασμένες αποφάσεις !
     Ζητούν να υποβάλλεις το αίτημα γραπτά, ενώ όταν το κάνεις, δεν διαβάζουν καν το χαρτί (έστω, για τα μάτια του κόσμου), αφήνουν αιτήσεις ανεξέταστες, απορρίπτουν ενστάσεις, χωρίς αιτιολογία (ή τις βαφτίζουν "αόριστες") και όλα αυτά, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς γιατί (εκτός από το ότι βγάζουν εμπάθεια ή προσπαθούν να καλύψουν λάθη και παραλείψεις ..συναδέλφων τους).
     Με αυτή τη συμπεριφορά, όμως, σε τελική ανάλυση, τι "πετυχαίνουν" : αφενός, δίνουν έξτρα εργασία και έσοδα σε εμάς, αφού αναγκαζόμαστε να προσφύγουμε σε Εφετεία και αφετέρου, χαντακώνουν την προσωπική τους σταδιοδρομία και εξέλιξη !
   

Αν δεν σπάσεις τα αυγά, ομελέτα δεν τρώς

    Προχθές, ένας βουλευτής Τρικάλων του συριζα, έκανε δώρο, στον Τσίπρα και μέσα στη Βουλή, ένα βιβλίο, με θέμα τον "Άρη Βελουχιώτη". Ο τελευταίος είναι σίγουρα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και δεν προτίθεμαι να πάρω θέση, υπέρ ή κατά, όμως το σίγουρο είναι, ότι στην Ιστορία έμεινε ως "Ηγέτης" !
  Και το ερώτημα (ή ερωτηματικό) είναι το κατά πόσον, μπορεί ο ίδιος ο Τσίπρας να είναι ή να γίνει "ηγέτης", μία ιδιότητα, που είναι ουσιαστική και όχι τυπική, το να είσαι αρχηγός κόμματος, κράτους κλπ, δεν σε κάνει αυτόματα "ηγέτη", πρέπει να έχεις συγκεκριμένα χαρακτηριστικά...
  Για το θέμα "ηγεσία" έχουν γραφτεί εκατομμύρια σελίδες, σε χιλιάδες βιβλία, κυρίως στο χώρο του μάρκετινγκ και των επιχειρήσεων, όπου και εκεί παίζει φυσικά, πολύ σημαντικό ρόλο, όπως και στον αθλητισμό και σε άλλες δραστηριότητες, κατά βάση ομαδικές, όπου ένας καλείται να κατευθύνει την ομάδα και να την οδηγήσει στην επίτευξη του εκάστοτε στόχου.
     Ειδικά, από το χώρο του ποδοσφαίρου, ξέρουμε ότι αν ο προπονητής-ηγέτης μιας ομάδας, χάσει, όπως λέγεται, τον έλεγχο των αποδυτηρίων, αν χάσει το σεβασμό των παικτών, αν δημιουργηθούν στην ομάδα "κλίκες", όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, θα χάσει με μαθηματική ακρίβεια το κεφάλι του (διότι ο Πρόεδρος, προφανώς, δεν θα διώξει όλους τους ποδοσφαιριστές, που είναι και ό,τι πολυτιμότερο έχει, αλλά τον έναν, τον υπεύθυνο να τους κουμαντάρει) !
   Ο Τσίπρας βέβαια, καλείται, όχι μόνο να διαλύσει τυχόν κλίκες, στην ομάδα-κυβέρνησή του και να διώξει όσους την εμποδίζουν, από το να προοδεύσει, αλλά και να πάρει σημαντικές-κομβικές αποφάσεις, ώστε η χώρα να βγει από το σπιράλ του θανάτου της χρεοκοπίας, στο οποίο βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια (επίσημα).
    Διότι, με αυτό που βλέπουμε σήμερα, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές : κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ ό,τι και οι προηγούμενοι, προσπαθεί άρον άρον και με την ψυχή στο στόμα, να ικανοποιήσει τα προαπαιτούμενα, για τη λήψη της "δόσης" του, με την ίδια αποτυχημένη συνταγή, ήτοι αυξάνοντας βάρη-φόρους και όχι μειώνοντας τις κρατικές δαπάνες ! (από αυτή την σκοπιά και αν συνεχίσει έτσι, η ανάκαμψη δεν θα έρθει, ούτε το 2034, όπως είπαν κάποιοι, μάλλον ..αισιόδοξοι, διεθνείς αναλυτές)
    Το μεγάλο στοίχημα του Τσίπρα, είναι αν θα μπορέσει να μεταμορφωθεί από απλό εφαρμοστή-διεκπεραιωτή των Μνημονίων, όπως οι προηγούμενοι, σε ηγέτη, που θα πάρει τις επώδυνες μεν, αλλά αναγκαίες αποφάσεις, που θα μας βγάλουν από το τέλμα : και οι αποφάσεις αυτές, όσο σημαντικές είναι, άλλο τόσο απλές είναι, ήτοι ΜΕΙΩΣΗ της ετήσιας κρατικής δαπάνης, για μισθούς και συντάξεις, ένα πράγμα, τόσο απλό και όμως, δεν έχει γίνει -ουσιαστικά- ακόμα !
    Αντ' αυτού, ακούμε πάλι για ..αυξήσεις σε Δ.Υ, για συνεχείς διορισμούς, ήτοι για μεγάλωμα, αντί για σμίκρυνση του Δημόσιου Τομέα, δηλαδή για μία συνταγή, που οδηγεί, όχι τόσο στην έξοδο από τα Μνημόνια, όσο στην έξοδο, από το ευρώ και την είσοδο στον λεγόμενο και Τρίτο Κόσμο, σε πείνα και δυστυχία.
    Αλήθεια, πότε θα εξηγηθεί (..λογικά, εννοείται), γιατί ένας Δ.Υ έχει διπλάσιες αποδοχές, από έναν ιδιωτικό, με τα ίδια ή και χαμηλότερα προσόντα, με τις ίδιες ή και πολύ λιγότερες ώρες εργασίας και κυρίως με το 1/10 (ή πολύ βάζω ;) της παραγωγικότητας ;
     Πως θα εξηγήσεις και θα επιβάλλεις νέους φόρους, σε πολίτες, που μαθαίνουν, ότι γιατρός-καθηγητής, "εξαφανίστηκε" από τη Θεσ/νικη, το 2012, μετά από περίπτωση ιατρικής αμέλειάς του, που οδήγησε ασθενή σε θάνατο και εντούτοις, εξακολουθεί να λαμβάνει, έκτοτε, 1500 ευρώ, το μήνα ;
      Πως τολμάς και βάζεις νέους φόρους, όταν ακόμα και αυτή τη στιγμή π.χ εξακολουθούν να καταβάλλονται συντάξεις σε ..νεκρούς, επειδή το Κράτος, δεν μπορεί να ξέρει ποιος πολίτης-συνταξιούχος του, πέθανε, την ίδια μέρα κιόλας ;
      Αν ο Τσίπρας, δεν καταλάβει (αυτή είναι μία βασική ιδιότητα του Ηγέτη, να ξέρει ανά πάσα στιγμή, τι πρέπει να κάνει) ότι πρέπει να κλείσει τον πάτο του βαρελιού, προτού ρίξει μέσα ο,τιδήποτε, αν δεν κάνει δηλαδή κάτι διαφορετικό, από ότι έκαναν οι προηγούμενοι, θα έχει -προφανώς- την ίδια τύχη, με εκείνους !
       Σίγουρα, θα σκέφτεται, όπως και οι προηγούμενοι, ότι έτσι μπορεί να γίνει δυσάρεστος και να χάσει "αριστερούληδες" ψηφοφόρους, αυτούς δηλαδή, που έχουν πάντα γεμάτες τσέπες, χωρίς να κάνουν τίποτα, όμως δεν καταλαβαίνει (και αυτό γνώρισμα του Ηγέτη, να προεξοφλεί τις συνέπειες των πράξεών του) ότι έτσι, θα μπει σε "ξένα χωράφια", θα αλώσει το πολιτικό πτώμα, που λέγεται ΝΔ και θα κερδίσει ψήφους, από το λεγόμενο κεντροδεξιό χώρο...
      Φαντάζομαι ότι κάποιος, που θέλει να κυβερνήσει, επί μακρόν, με τις ψήφους των πολιτών, απλά τις μετράει και δεν βλέπει, δεν τον νοιάζει ..τι χρώμα έχουν !

Ανομία στα ..Δικαστήρια

    Σήμερα, πέρασα για λίγο, από τα Δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, από το συγκρότημα δηλαδή του Πρωτοδικείου Αθηνών και αντίκρυσα μία τριτοκοσμική εικόνα και κατάσταση !
  Παντού παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια, εκεί όπου κανονικά δεν επιτρέπεται, ακόμα και πάνω σε πεζοδρόμια (όχι ότι οι δια-δρόμοι είναι για αυτοκίνητα), πλέον το να πας από ένα κτίριο, σε ένα άλλο, είναι δύσκολο, έως και επικίνδυνο...
  Το πρόβλημα αυτό, δεν είναι σημερινό, απλά όσο πάει και επιδεινώνεται και εύχομαι να μην χρειαστεί να γίνει ατύχημα, με κάποιο πεζό, για να υπάρξει κάποια λύση !
   Στη μεγάλη πλειονότητά τους, τα αυτοκίνητα αυτά, λογικά και πρακτικά, ανήκουν σε Δικαστές, ήτοι σε εκείνους, που καλούνται να εφαρμόσουν και να επιβάλλουν το Νόμο και όμως, οι ίδιοι, αγνοούν επιδεικτικά και τους πεζούς (την "πλέμπα") και το Νόμο...
    Οι εντός του χώρου αστυνομικοί βέβαια, αφενός δεν είναι η δουλειά τους, να κόβουν κλήσεις και αφετέρου, δεν τολμούν να τα βάλουν με τους Προϊσταμένους τους, ενώ τους φαίνεται σχεδόν ..φυσιολογικό να κάνει ό,τι θέλει π.χ ένας Εισαγγελέας, δεν μπορούν (;) να αντιληφθούν, ότι όλοι υπόκεινται στους Νόμους !
    Σίγουρα, αυτή η εικόνα χάους και ανομίας, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει και παρκάρει όπου θέλει, πρέπει να τελειώνει, ειδικά σε έναν χώρο, όπου υποτίθεται επιβάλλεται η τάξη και η ευνομία..(αλλιώς σε λίγο, θα μπαίνουν και στις δικαστικές αίθουσες με Ι.Χ και μηχανάκια)
    Άκουσα διάφορες δικαιολογίες, για την επικρατούσα κατάσταση, ήτοι ότι έχουν έρθει πολλοί Δικαστές, από άλλα μέρη, ότι τα κτίρια "προκάτ" κατέλαβαν χώρο του τέως πάρκινγκ (εδώ και κάτι χρόνια, όμως) και ότι η σύμβαση των Δικαστών, με το παρακείμενο (ιδιωτικό) parking, έχει λήξει και περιμένουν να ανανεωθεί, από το Υπουργείο, ήτοι μας λένε οι Δικαστές, ότι πρέπει να πληρώσει ο φορολογούμενος και αυτό !
     Όλα αυτά, μου ακούγονται ως "προφάσεις εν αμαρτίαις" και όπως λέει και η παροιμία "η γυναίκα του Καίσαρα, δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται ως τέτοια".
     Η ημέρα, που θα έμπαινε η Τροχαία ή η Δημοτική Αστυνομία και θα μοίραζε κλήσεις ή θα έπαιρνε με γερανούς αυτοκίνητα Δικαστών, ΜΕΣΑ από το χώρο της πρώην σχολής Ευελπίδων, μάλλον δεν θα έρθει ποτέ, ωστόσο, αν συνέβαινε αυτό, θα ζούσαμε σίγουρα, σε μία άλλη, καλύτερη χώρα !

αναφορικά με τα νέα τέλη κυκλοφορίας

   Όπως και με καθετί σε αυτή τη χώρα, έτσι και στα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων, επικρατεί ένας παραλογισμός, όπου σαπάκια 15ετίας και 20ετίας, με μηδαμινή πλέον εμπορική αξία, πληρώνουν περισσότερα, από ολοκαίνουργια και πανάκριβα αυτοκίνητα !
  Ο δεύτερος παραλογισμός, έχει να κάνει, με το ότι κάποια αυτοκίνητα, ακόμα και μεγάλης αξίας (π.χ το i8 της bmw έχει, αν δεν κάνω λάθος, πάνω από 150.000), δεν πληρώνουν τέλη, επειδή είναι υβριδικά ή ηλεκτρικά και γενικά, επειδή δεν εκπέμπουν πολλούς ρύπους..
   Και το ερώτημα, φυσικά, που γεννάται, είναι : τι είναι τα τέλη κυκλοφορίας ; ποια είναι η φύση τους ; μήπως είναι φόρος ..περιβαλλοντικός ;
   Δε νοείται, αυτοκίνητο να ..κυκλοφορεί και να μην πληρώνει τέλη ..κυκλοφορίας (ειδικά μετά το σκάνδαλο της VW, όπου φαίνεται ότι οι εκπομπές ρύπων, μπορεί να είναι και πλασματικές..), πρόκειται, όπως το βλέπω, με φόρο, που έχει διττή έννοια : πρώτον, ως φόρος κατοχής Ι.Χ (κάτι αντίστοιχο, με τον ενφια στα ακίνητα) και δεύτερον, ως αντάλλαγμα, για την χρησιμοποίηση του οδικού δικτύου κλπ.
    Συνεπώς, μία ίσως δίκαιη λύση, θα ήταν, όπως έχει ειπωθεί, να πληρώνει ο καθένας, ανάλογα με τα χιλιόμετρα, που διανύει, όσο περισσότερο ..κυκλοφορείς, να πληρώνεις και περισσότερο, όμως το σύστημα αυτό, είναι πολύπλοκο και μάλλον ανεφάρμοστο !
     Όπως με όλους τους φόρους, ο μπούσουλας είναι και εδώ το Σύνταγμα (το θυμάται κανείς ;), ήτοι να πληρώνει ο καθένας, ανάλογα με τις δυνάμεις του...Τι σημαίνει, αυτό, εν προκειμένω ; Ανάλογα, με την αξία, με την τρέχουσα εμπορική αξία, του αυτοκινήτου του, που δείχνει και τις οικονομικές δυνάμεις-δυνατότητες του καθενός.
    Συνεπώς, επειδή ετοιμάζεται τώρα, νέο σύστημα αλλαγής, στα τέλη κυκλοφορίας, γράφεται και ξεγράφεται, ενώ υπάρχουν και διαρροές (εσκεμμένες, για να δουν αντιδράσεις ;), θεωρώ ότι πρέπει να γίνουν τα εξής :
-Να πληρώνουν ΟΛΑ τα αυτοκίνητα, ο,τιδήποτε κυκλοφορεί, πρέπει να πληρώνει τέλη κυκλοφορίας, χωρίς κανένα περιορισμό (ρύπων κλπ). Σίγουρα, όσοι αγόρασαν, αυτοκίνητο, με απαλλαγή, θα νιώσουν κάπως εξαπατημένοι, ωστόσο δεν είναι λογικό να μην πληρώνουν τίποτα ή ελάχιστα, από τη στιγμή, που το όχημα, μπορεί να αξίζει ακόμα και δεκάδες χιλιάδες ευρώ.
-Να υπάρξουν γενναίες μειώσεις, στα τέλη των παλαιών αυτοκινήτων π.χ δεν είναι δυνατόν ένα 2λιτρο πλέον της 15ετίας, να επιβαρύνεται με 660 ευρώ, ετησίως, όταν η αξία του είναι πλέον μηδαμινή (επειδή πιθανόν, έχει και μεγάλη κατανάλωση βενζίνης), ήτοι τα έξοδα συντήρησης (τέλη, ασφάλεια, βενζίνες) να υπερβαίνουν την εμπορική του αξία. Έτσι, ίσως πάρουν πίσω τις πινακίδες και αρκετοί, που τις είχαν καταθέσει, με επιπλέον όφελος, για την Οικονομία, εν γένει.
-Να επιβληθούν ενιαία τέλη, με βάση την τρέχουσα εμπορική αξία, με κλίμακες π.χ 0 έως 10.000, από 10 έως 20.000, από 20 έως 30.000 κ.ο.κ, ανεξάρτητα από εκπομπές ρύπων ή κυβικά εκατοστά και να υπάρξουν λογικές και προοδευτικές αυξήσεις, σε όσα αξίζουν πάνω από 20.000 ευρώ. Με το σύστημα αυτό, βέβαια, θα πρέπει, κάθε χρόνο, κάποιος να πληρώνει, κατά τι, λιγότερα, εφόσον η αξία του οχήματός του, θα πέφτει..
     Παράλληλα, βέβαια, πρέπει να παταχθεί η παραβατικότητα, να γίνονται έλεγχοι και να επιβάλλονται κυρώσεις, για να μην κυκλοφορούν "Λιάπηδες" χωρίς πληρωμένα τέλη ή με πλαστές πινακίδες, χωρίς ασφάλεια κλπ, αλλά και οι "έξυπνοι", που κυκλοφορούν πανάκριβα αυτοκίνητα, στην ..Ελλάδα, με ..ξένες πινακίδες !
     

όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν

    Και ο πλέον δύσπιστος "οπαδός" του συριζα, πρέπει να έχει καταλάβει ήδη, ότι η ψήφος του, ούτε την ελπίδα έφερε, ούτε έδιωξε το "παλιό" : ό,τι γινόταν και ό,τι ακούγαμε, επί 5 χρόνια, τα ίδια γίνονται και τα ίδια ακούμε !
 "Ανακεφαλαιοποίηση", "ισοδύναμα", "προαπαιτούμενα", "αξιολόγηση", "τρόϊκα (ή θεσμοί)", τα ίδια λέμε και τα ίδια κάνουν : ό,τι δηλαδή κατηγορούσαν, τους προηγούμενους, αυτούς, που έριξαν, προκειμένου "να σκίσουν τα Μνημόνια" (όπως ο Σαμαράς)...
  Ψηφίζουν Νόμους, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος (οι άλλοι ήταν ..αντιδημοκράτες, όταν το έκαναν), για ποιο λόγο ; Για να εξασφαλίσουν και αυτοί τη "δόση" τους, τρέχουν κάθε φορά, τελευταία στιγμή, όπως και οι προηγούμενοι, για να εφαρμόσουν με ειδικότερα μέτρα, συμφωνίες, που έχουν ΉΔΗ ψηφίσει και συμφωνήσει !
    Όπως ο τοξικομανής, έχει ανάγκη τη δόση του, έτσι και το ελληνικό μόρφωμα, χρειάζεται τη δικιά του, κάθε τόσο, προκειμένου να συνεχίσει να συντηρεί, μέσω του ΓΛΚ, τους μισούς περίπου πολίτες του...
    Το μόνο που άλλαξε, με τις εκλογές, είναι τα πρόσωπα, που διαχειρίζονται τα Μνημόνια, τίποτε άλλο, ούτε το μείγμα της πολιτικής, ούτε τίποτα (ακόμα, τουλάχιστον), παρά τις υποσχέσεις, ότι θα γίνουν περικοπές, ότι θα πέσουν τα βάρη, στους πιο ισχυρούς κλπ.
    Συνεχίζεται η ίδια συνταγή αυτοκαταστροφής : αντί για περιορισμό του αδηφάγου και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα, αντί για περικοπή της κρατικής σπατάλης, ψάχνουν για νέα έσοδα, από τους ίδιους και τους ίδιους, θέλουν να βάλουν νέα βάρη, σε μία χειμαζόμενη και υφεσιακή Οικονομία (χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι δεν υπάρχει ακόμα "λίπος", που δεν έχει πληρώσει το λογαριασμό).
    Μπορεί ο Τσίπρας, να απαλλάχθηκε, από κλόουν, όπως ο Βαρουφάκης (με μεγάλη καθυστέρηση, βέβαια) και από τον καρκίνο της αριστερής πλατφόρμας (γιατί, είπαμε, είμαστε ..αριστεροί, αλλά όχι και τόσο), με χειρουργική ακρίβεια (ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του), ωστόσο ο συριζα και η κυβέρνηση ειδικότερα, έχουν ακόμα πολλά βαρίδια !
    Μιλάμε για στελέχη, κυρίως, που προέρχονται από τη μεγάλη δεξαμενή των πρώην πασόκων, αλλά και όσους, ήταν (απλά) κομμουνιστές, αλλά δεν ήθελαν να ενταχθούν στο ΚΚΕ.
     Για να μιλάμε συγκεκριμένα και με ονόματα, αλλά ενδεικτικά, σε αυτήν την κυβέρνηση, δεν έχουν (καμία) θέση : Κατρούγκαλος, Κουρουπλής, Βίτσας, Σκουρλέτης, Φίλης κ.α.
     Αν ο Τσίπρας, θέλει να μακροημερεύσει και να μην πέσει, χωρίς να το καταλάβει, πρέπει να απαλλαγεί, από τα "βαρίδια", που τον συμπαρασύρουν προς τα κάτω, αν δεν ξανά αποκτήσει, ως οφείλει, τον έλεγχο της κυβέρνησης και αφήσει τους Υπουργούς του, να κάνουν κηδείες, με ξένα κόλλυβα, θα έχει σίγουρα πρόβλημα !
     Κάποιος, ο οποίος στέκεται στις μύτες των ποδιών, για να φαίνεται ψηλότερος, σε αναμνηστική φωτογραφία, πέρα από το ότι είναι προφανώς κομπλεξικός, δεν κάνει όχι για Υπουργός, αλλά ούτε για κλητήρας...
     Το ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο, όπως είχε δομηθεί και οργανωθεί τα προηγούμενα χρόνια, οδήγησε σε μία χαμένη γενιά Ελλήνων, πρέπει να αλλάξει ριζικά και όμως, ακούμε για αστείες μειώσεις συντάξεων, μονοψήφιες (μάλλον θέλουν να χαθεί άλλη μία γενιά, δεν εξηγείται αλλιώς).
      Οι πάνω από 1000 ευρώ συντάξεις, πρέπει να κοπούν σε διψήφια ποσοστά και αναλογικά με το πόσα χρόνια δούλεψε κάποιος και πλήρωσε εισφορές και φυσικά να υπάρχει μία, ενιαία, σύνταξη, για τη συντήρηση του "απόμαχου", όχι να ζει ο τελευταίος, στην πλάτη των υπόλοιπων, ως μίασμα-παράσιτο.
     Από όσους είναι σήμερα συνταξιούχοι, η συντριπτική πλειοψηφία, έχει ήδη πάρει πίσω και με το παραπάνω, τις όποιες εισφορές είχε καταβάλει (οπότε το παραμύθι "τόσα χρόνια πλήρωνα" έχει πάει περίπατο).
     Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, μιλάμε για (γνήσια) σκάνδαλα : όπως αποκάλυψαν, πρόσφατα, εργαζόμενοι τράπεζας, ταμείο της εν λόγω επιχείρησης, έχει χορηγήσει συντάξεις ακόμα και 200.000 ευρώ (συνολικά) έναντι εισφορών (συνολικά, πάλι), ακόμα και κάτω από ..1000 ευρώ !
    Φυσικά κανενός Εισαγγελέα το αυτί δεν ίδρωσε και αντί αυτοί που έδωσαν τις συντάξεις (όχι τόσο αυτοί, που τις πήραν) να σαπίζουν τώρα στις φυλακές, ακούμε για αστείες μειώσεις 3% και 5% ή το γνωστό παραμύθι, από γνήσιους νεοπασόκους-συριζαίους, ότι δεν πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις, για να πέσει χρήμα στην αγορά...
     Να δουλεύει δηλαδή ο νέος, για να έχει άνεση ο "παππούς" (από ..50 και πάνω) να ξοδεύει και ο ίδιος ο εργαζόμενος, να φυτοζωεί, έτσι αντιλαμβάνονται την Οικονομία και τη Δικαιοσύνη οι αριστεροί, με τις δεξιές τσέπες !
     Και φυσικά, δεν είναι μόνον οι υψηλές συντάξεις, που πρέπει να περικοπούν γενναία, αλλά και οι μισθοί των τρωκτικών στο Δημόσιο, ώστε να είναι πιο κοντά στη σύγχρονη πραγματικότητα και πιο κοντά, στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα..
     Αν ο Τσίπρας, δεν τολμήσει και δεν κάνει κάτι διαφορετικό, από ό,τι γινόταν μέχρι τώρα, αν δεν απομακρύνει στελέχη, που δεν έχουν, ούτε μπορούν να προσφέρουν σε αυτό, που ευαγγελιζόταν προεκλογικά, ήτοι το "νέο", τότε κακό του κεφαλιού του !