σύμβαση μερικής απασχόλησης

    Το συγκεκριμένο ζήτημα, εμφανίζει αρκετά μεγάλο, νομικό ενδιαφέρον και ειδικά σήμερα, όπου, λόγω κρίσης και ύφεσης, οι ευέλικτες μορφές εργασίας, είναι πιο συνήθεις, από ποτέ !
  Αφορά κυρίως τους εργοδότες, αλλά και τους εργαζόμενους, ενώ να διευκρινίσουμε, ότι μιλάμε για εργασία, στον ιδιωτικό τομέα.
   Ο Νόμος προβλέπει, ότι η σύμβαση μερικής και όχι πλήρους απασχόλησης, πρέπει να καταρτιστεί εγγράφως, με ποινή ακυρότητας, ήτοι ότι διαφορετικά δεν ισχύει και επιπλέον, ότι ο εργοδότης, οφείλει να ενημερώσει σχετικά, εντός 15 ημερών, την αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας.
    Η πρόβλεψη αυτή και η αυστηρή τυπική διαδικασία, που θέτει, δημιουργούν παρανοήσεις, όχι μόνον στους εμπλεκόμενους, αλλά και στα Δικαστήρια, η πλειοψηφία των οποίων, ερμηνεύει μάλλον λανθασμένα, τις σχετικές διατάξεις και τις συνέπειες, που έχει η μη τήρησή τους..
     Το μεγάλο ερώτημα, δηλαδή, που προκύπτει, είναι, ΤΙ συμβαίνει, όταν δεν τηρήθηκε ο έγγραφος τύπος και η σύμβαση μερικής απασχόλησης, καταρτίστηκε προφορικά : η πλειοψηφία θεωρεί, λανθασμένα, ότι σε αυτή την περίπτωση και μάλιστα, δίχως άλλο, υπάρχει σύμβαση πλήρους απασχόλησης !
     Προς αυτή την κατεύθυνση, της πλάνης, οδηγεί, η επίσης ρητή πρόβλεψη, ότι αν ο εργοδότης, δεν αποστείλει, εντός της προθεσμίας των 15 ημερών, το σχετικό έγγραφο συμφωνητικό, ΤΕΚΜΑΙΡΕΤΑΙ, ότι υφίσταται σύμβαση πλήρους και όχι μερικής απασχόλησης...
     Ταυτίζουν δηλαδή, εσφαλμένα, ορισμένοι, καταρχήν, το ζήτημα της ανυπαρξίας του εγγράφου, με το ζήτημα της μη έγκαιρης προσκόμισής του, στην Επιθεώρηση Εργασίας, που είναι προφανώς δύο διαφορετικά πράγματα.
      Σε κάθε περίπτωση, το τεκμήριο αυτό, είτε δεν υπάρχει καθόλου έγγραφο, είτε δεν προσκομίστηκε εμπρόθεσμα στην Επιθεώρηση, δεν μπορεί, παρά να είναι μαχητό και όχι να καταλήγουμε, στο παράλογο συμπέρασμα, ότι μία άκυρη σύμβαση μερικής απασχόλησης, ισοδυναμεί με ...έγκυρη πλήρους !
      Αν κάποιος εργαζόμενος, δηλαδή, δούλευε 4 ώρες ημερησίως, επί πέντε χρόνια και ξαφνικά φεύγοντας, από τη δουλειά, ανακαλύπτει ότι ο εργοδότης, δεν τον είχε βάλει να υπογράψει "χαρτί" ή το είχε υπογράψει, αλλά δεν πήγε ποτέ στην Επιθεώρηση, θα μπορούσε, ως πονηρός, να ζητήσει αναδρομικά, επιπλέον μισθούς, επιδόματα κλπ, σαν να δούλευε οκτάωρο ;
      Δε νομίζω ότι ο Νόμος ή το Δίκαιο, μπορεί να ανεχτεί μία τέτοια παράλογη κατάσταση, να εξετάζεται δηλαδή ένα τυπικό στοιχείο και όχι ένα πραγματικό και αληθινό, ήτοι το πόσες ώρες δούλευε, πραγματικά, ο εργαζόμενος !
      Με βάση αυτό, βέβαια, εννοείται ότι ισχύει και το αντίστροφο, ήτοι, αν μία σύμβαση μερικής απασχόλησης, έγινε τυπικά εντάξει, αλλά ο εργαζόμενος δούλευε ..10ωρα, σαφώς, μπορεί και πρέπει να είναι σε θέση, να διεκδικήσει επιπλέον αμοιβές, πέρα από τις τυπικότητες και τα τεκμήρια.
      Όταν μία σύμβαση εργασίας, είναι άκυρη, για τον οποιονδήποτε τυπικό λόγο, όπως εδώ, τότε υπάρχει, αυτό, που ονομάζουμε "σχέση εργασίας" και ο εργασθείς δικαιούται μισθούς, επιδόματα κλπ, με άλλη νομική βάση και όχι από την άκυρη σύμβαση, ωστόσο δεν μπορεί να του δοθεί,  προφανώς (;), κάτι περισσότερο, από αυτό, που δούλεψε ή δικαιούται...
      Αν λοιπόν και αυτό είναι προφανώς ζήτημα πραγματικό, όχι νομικό, ήτοι ζήτημα απόδειξης, η άκυρη σχέση εργασίας, ήταν μερικής και όχι πλήρους απασχόλησης, ο εργαζόμενος δικαιούται τις αντίστοιχες αποδοχές της μερικής απασχόλησης και όχι της πλήρους, με βάση τα παραπάνω "τεκμήρια", που δημιουργούν σύγχυση και οδηγούν, ενίοτε, στην προβολή ..τεκμαρτών, αλλά ανύπαρκτων αξιώσεων !