υπερπλεόνασμα ...απάτης και κοροϊδίας

      Φαίνεται πως αυτή είναι η (κακή) μοίρα της Ψωροκώσταινας : τα ίδια αριστερά ντουγάνια, που κατηγόρησαν τον Γεωργίου ότι "μαγείρεψε" τα στατιστικά και "φούσκωσε" το Δημόσιο Χρέος, τώρα "μαγειρεύουν" τα στατιστικά, αλλά από την ανάποδη, ήτοι "φουσκώνουν" τα (πέτσινα) πλεονάσματα !

  Ο Γεωργίου φυσικά, αθωώθηκε ξανά και ξανά, διότι κανένας (φυσιο)λογικός άνθρωπος, δεν θα μπορούσε να μην δεχτεί, ότι η βενεζουέλα των βαλκανίων, το 2010, ήταν μια υπερδανεισμένη-υπερχρεωμένη και χρεοκοπημένη χώρα...

  Αυτό που συμβαίνει όμως, μετά το 2010, ήτοι η εμφάνιση πλαστών και εικονικών πλεονασμάτων, είτε για να παίρνουν τις "δόσεις" τους, τα κρατικοδίαιτα "πρεζάκια", είτε για να κάνουν (αντι)κοινωνικές πολιτικές, λίγο πριν τις εκλογές, είναι ένα ΑΛΗΘΙΝΌ κακούργημα !

  Πρόκειται για έγκλημα, που έκαναν και οι σαμαροβενιζέλοι, όπως προανέφερα μόλις, με συμμετόχους και τους άλλους αριστερούς, δηλαδή τους δανειστές μας-ευρωπαίους πολιτικούς ή τεχνοκράτες (...του πισινού), που δέχονται τα στοιχεία, όπως τους ανακοινώνονται...

    Ο λόγος που το κάνουν αυτό οι Ευρωπαίοι δανειστές μας, είναι μάλλον, για να δείξουν και στους ...δικούς τους υπηκόους, ότι "να, δέστε, πως σώσαμε την Ελλάδα -με τα χρήματα σας- και τώρα έχει πλεονάσματα και όχι ελλείμματα, όπως πριν την "σώσουμε" (χαχα) !

    Η βασική διαφορά, που έχει η σημερινή κυβέρνηση από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, είναι πως το έχει τερματίσει, ΔΕΝ πληρώνει ΤΊΠΟΤΑ, ούτε σεντ, έτσι βγάζει τα δήθεν πλεονάσματα και όταν λέμε "τίποτα", εννοούμε τίποτα...

    Οι προηγούμενοι σαμαροβενιζέλοι, πλήρωναν έστω και με καθυστέρηση τους προμηθευτές του Δημοσίου και γενικά τις οφειλές προς ιδιώτες, αυτοί πληρώνουν μόνον Δ.Υ, "συμβούλους"-κομματόσκυλα και δαπάνες τύπου "ταξιδάκι Κουντουρά στη Νέα Υόρκη μετά της συνοδείας αυτής" !

     Και μην ακούτε όσα λένε για τις οφειλές του Δημοσίου, κατά καιρούς, είναι και αυτά ψέμματα, τα χρέη είναι ΠΟΛΎ μεγαλύτερα, από αυτά, που ανακοινώνονται...

    Εξάλλου, όταν εκκρεμούν, επί πολλά χρόνια, τόσες χιλιάδες συντάξεις και εφάπαξ, δεν μπορείς να μιλάς (ούτε αν είσαι μπακάλης) για "πλεόνασμα" : εξοφλήστε πρώτα όσα χρωστάτε και μετά να δούμε, αν έχετε πλεόνασμα και αν μπορείτε να κάνετε (αντι)κοινωνική πολιτική.

    Άλλωστε, πόσο ...αριστερό και κοινωνικό είναι (χαχα), να έχουν πεθάνει χιλιάδες άνθρωποι-δικαιούχοι, πριν προλάβουν να πάρουν σύνταξη και εφάπαξ ;

     Αυτό όμως, που ακυρώνει εντελώς τους δήθεν πανηγυρισμούς των αριστερών (εντός και εκτός χώρας) για τα πλεονάσματα, είναι ένα άλλο στατιστικό, πιο βέβαιο αυτή τη φορά, που ανακοινώθηκε σχεδόν ταυτόχρονα : ότι δηλαδή το Δημόσιο Χρέος της βενεζουέλας των βαλκανίων, αυξήθηκε σε ένα χρόνο, κατά 17 δις ευρώ !

      Τι να τα κάνω τα πέτσινα πλεονάσματα και τα "μαξιλάρια", από την παύση πληρωμών του Δημοσίου και την άγρια και αντισυνταγματική υπερφορολόγηση (ορισμένων), αν δεν μειώνεται το χρέος μου ; Είναι σαν μία τρύπα ...στο νερό.

      Και φυσικά, το να σκεφτείς να κάνεις "παροχές" με αυτά τα πλασματικά και δήθεν πλεονάσματα, σημαίνει ότι απλά ...είσαι αριστερός και δεν θα γίνεις άνθρωπος ΠΟΤΈ, ούτε θα μάθεις ποτέ, πως όσα και να δώσεις στα πρόβατα, αυτά έχουν ήδη αποφασίσει να ψηφίσουν Κούλη και αυτό δεν αλλάζει έτσι !

    Αντίθετα, με δύο απλές κινήσεις, ήτοι άμεση μείωση αφορολόγητου (σε πιο ...ευρωπαϊκά επίπεδα, χαχα) και μείωση υψηλών συντάξεων, αλλά και πάσης φύσεως αμοιβών στο Δημόσιο, θα μπορούσε να γυρίσει, αλλά πραγματικά αυτή την φορά, το παιχνίδι, όχι μόνον υπέρ του συριζα, αλλά και υπέρ της ψωροκώσταινας (θα μου πεις, ποιος νοιάζεται για αυτήν ;)

υπάλληλοι κυβερνήσεων (δηλαδή, κομμάτων) και τραπεζών

     Ως το συντομότερο ανέκδοτο, τείνει να μεταβληθεί η έκφραση "ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη", όπως αποδεικνύουν οι ίδιοι οι δικαστές, σχεδόν καθημερινά, με τις αποφάσεις τους !

  Διότι προφανώς, δεν έχει σημασία το ...τι λέει κάποιος πως είναι, το ποιόν του ανθρώπου, φαίνεται μέσα από τα έργα και τις πράξεις του, τα λόγια τα παίρνει ο αέρας, στα λόγια ...όλοι είναι "ανεξάρτητοι", "καλοί", "δίκαιοι" κ.ο.κ.

  Παράλληλα, δεν είναι κάποια υποκειμενική άποψη δική μου, ούτε εμπάθεια, είναι απλή παρατήρηση της δικαστικής καθημερινότητας, είναι συμπεράσματα αντικειμενικά, που βγαίνουν από τις εκδιδόμενες δικαστικές αποφάσεις, ειδικά όταν αυτές ...επαναλαμβάνονται !

   Τα "χτυπήματα" της περασμένης εβδομάδας, ήταν δύο : πρώτον, η απαλλακτική εισαγγελική πρόταση για στέλεχος του πασοκ, που παραδέχθηκε δημόσια ...ότι μοίραζε μίζες.

  Προφανώς και δεν έχει κανένα νόημα, να εξετάσουμε την αιτιολογία ή τη "λογική" μιας τέτοιας αθωωτικής πρότασης, όπως εκφράστηκε και γέλασε ο κάθε πικραμμένος !

   Σημασία έχει να μπορούμε να δούμε "πίσω από τα φαινόμενα και όσα εξωτερικεύονται", για να δούμε τι πραγματικά κρύβεται στο νου και στις ψυχές αυτών των δικ(χ)αστών, αυτό δηλαδή που ΔΕΝ λένε...

   Αυτό, λοιπόν, σε απλά λόγια, θα μπορούσα να το διατυπώσω (για να τους απαλλάξω από το βάρος, χαχα), ως εξής : "Δεν μπορούμε να καταδικάσουμε ένα στέλεχος ενός κόμματος, το οποίο πιθανόν να μας διόρισε, που μπορεί να μας έδωσε και προαγωγή, αυτό χάρη στο οποίο λίγδωσε το αντεράκι μας, που μας έδωσε αναδρομικά με τη σέσουλα κλπ" !

   Από τη μία, αυτό δείχνει ότι οι δικαστές δεν είναι αχάριστοι και δεν τιμωρούν τα πρώην αφεντικά-εργοδότες τους, απλά, από την άλλη, θα πρέπει να σταματήσουν να πιπιλίζουν την καραμέλα ότι είναι ανεξάρτητοι και αδέκαστοι, διότι κοροϊδεύοντας έτσι ...τον εαυτό τους, εξευτελίζονται στα μάτια του κόσμου, έτι περαιτέρω.

    Επίσης, για να πάψουν να (αυτο)εξευτελίζονται, εφόσον δεν θέλουν να τιμωρούν τους πραγματικούς καταχραστές του δημόσιου χρήματος, καλό θα ήταν να αποφεύγουν τις πολυετείς καθείρξεις σε μη καταχραστές (όπως καθαρίστριες, που σφουγγάριζαν έχοντας τελειώσει την Ε' Δημοτικού και όχι την ΣΤ') και να μην διώκουν γριούλες, που πουλάνε χόρτα ή πλεκτά σε λαϊκές ...δίχως άδεια.

    Η δεύτερη απόφαση, έχει να κάνει, ασφαλώς, με τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο, όπου και εκεί οι δικαστές του Α.Π, φρόντισαν να μην δυσαρεστήσουν τις τράπεζες, τα ...άλλα αφεντικά τους (αν και αυτά συγχέονται, εννοώ κυβέρνηση και τράπεζες, ενώ και τη μεγαλύτερη έκθεση σε τέτοια δάνεια, έχει τράπεζα, που ελέγχεται πλέον από αμερικάνικα κεφάλαια, οπότε έτσι καταλήγουμε ...στο Μεγάλο Αφεντικό) !

    Μικρή έως ελάχιστη σημασία, έχει και εδώ η "αιτιολογία", το πως (και είναι το μόνον εύκολο) μπορεί να αιτιολογείται μία ΆΔΙΚΗ απόφαση, μία απόφαση που δεν έρχεται σε αντίθεση μόνον με το λεγόμενο "κοινό περί Δικαίου αίσθημα", αλλά και (φευ) με γραπτούς νομικούς κανόνες, τους οποίους οι αρεοπαγίτες ...έκαναν ότι δεν βλέπουν.   

   Το αν ενημερώθηκαν οι καταναλωτές-λήπτες των συγκεκριμένων δανείων, για τις συνέπειες της απόφασης τους, δεν έχει ΚΑΜΊΑ αξία, δεν είναι αυτό το κρίσιμο, διότι απλά δεν είχαν ...την εσωτερική πληροφόρηση, που είχε ο αντισυμβαλλόμενος, δηλαδή οι τράπεζες, ότι δηλαδή το ελβετικό φράγκο, δεν θα υποτιμούνταν έναντι του ευρώ ποτέ, αλλά θα συνέβαινε το αντίθετο (τόσο πολύ βέβαια, ίσως να μην το περίμενε κανείς) !

      Από όλα τα νομίσματα του κόσμου, οι τράπεζες επέλεξαν -εκ του ασφαλούς- το συγκεκριμένο, για να "παίξουν" με τις ισοτιμίες, αλλά με τρόπο μάλλον ά-τιμο...

      Το να έχει αποπληρώσει κάποιος, ολόκληρο το κεφάλαιο και τους τόκους του δανείου και να του ζητάνε ...άλλα τόσα, δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, από καμία κυβέρνηση, που λέει ο λόγος και από ΚΑΝΈΝΑ δικαιϊκό σύστημα και από κανέναν δικαστή (που να μην αισθάνεται ...υπάλληλος των τραπεζών-ισχυρών) !

       Εδώ λοιπόν, χρειάζεται νομοθετική πρωτοβουλία-παρέμβαση, αν και πολύ φοβάμαι ότι ούτε η (αριστερή-ευαίσθητη, χαχα) κυβέρνηση, θέλει να λύσει το ζήτημα με δίκαιο τρόπο, διότι αφενός υπολογίζει ότι οι ...ψήφοι-δανειολήπτες δεν είναι πολλοί και αφετέρου, ότι θα προκληθεί ζημία σε τράπεζες (και μάλιστα σε ελεγχόμενη από τους "φίλους" αμερικάνους).

    Δεν ξέρω κατά πόσον, μία νομοθετική λύση υπέρ των δανειοληπτών του ελβετικού φράγκου, θα προξενούσε ζημία στις τράπεζες, είναι σίγουρο όμως, ότι προηγούμενοι Νόμοι, όπως ο νόμος Κατσέλη και η αναστολή πλειστηριασμών, προξένησαν ΠΟΛΎ μεγαλύτερη ζημία σε αυτές, ζημία που κλήθηκε να πληρώσει ο ...συνήθης μακάκας, δηλαδή ο φορολογούμενος !

     Και η βασική διαφορά είναι πως οι δανειολήπτες του ελβετικού φράγκου ΠΛΗΡ'ΩΝΟΥΝ, αλλά δεν μπορούν να ξεχρεώσουν, λόγω της μεγάλης υποτίμησης του ευρώ, ενώ οι "κοινοί" δανειολήπτες, στην πλειοψηφία τους, είχαν παύσει τις πληρωμές, είτε από πραγματική αδυναμία, είτε από λαμογιά...(και δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά, που η βενεζουέλα των βαλκανίων επιβραβεύει τα λαμόγια και όχι τους νοικοκύρηδες)

ο ...απολογισμός της υπόθεσης energa power

      Αποσβολωμένοι κυριολεκτικά, παρακολουθούμε όλοι και ειδικά εμείς οι δικηγόροι, τα ...απόνερα της υπόθεσης energa, όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν, με αφορμή αυτήν την υπόθεση.

 Κάτι που ξεκίνησε, ως μια "απλή" υπόθεση υπεξαίρεσης (το μέγεθος του ποσού, μόνον την έκανε "μεγάλη", τα 256 εκατομμύρια ευρώ), έχει (μέχρι στιγμής) τον εξής απολογισμό : ένας δικηγόρος στο χώμα, ένας Αλβανός κακοποιός επίσης, σφαγμένος άγρια μέσα στις φυλακές, δύο δικηγόροι στην φυλακή και άλλοι δύο να έχουν συλληφθεί και να κινδυνεύουν επίσης με φυλάκιση !!!

   Προφανώς, η υπόθεση αυτή, δεν μπορεί παρά να είναι καθρέφτης της κοινωνίας και της χώρας, στην οποία ζούμε, όπως διαμορφώθηκε μετά από 40 χρόνια αριστερής διακυβέρνησης, δηλαδή της βενεζουέλας των βαλκανίων...

  Μια παρέα νεαρών επιχειρηματιών (εντός ή εκτός εισαγωγικών), φτιάχνει μία εταιρία παροχής ρεύματος, πιθανόν με πολιτικές πλάτες (όπως "δείχνει" και η επιλογή των συνηγόρων τους) και κάποια στιγμή, γίνεται γνωστό ότι έχουν υπεξαιρεθεί τα 256 εκατομμύρια.

  Ενώ οι ποινές που επιβλήθηκαν στους κατηγορούμενους, ήταν ποινές-χάδια, αν όχι αστείες και μόνον τρεις μπήκαν στην φυλακή, ο φερόμενος, ως εγκέφαλος, που με τα 21 χρόνια κάθειρξης, θα έμενε μέσα το πολύ 8 χρόνια (ακόμα και αν δεν έπεφτε στο Εφετείο, δηλαδή), φέρεται να δίνει εντολή σε Αλβανούς να σκοτώσουν τον δικηγόρο της πολιτικής αγωγής !

  Εκεί η Λογική, σηκώνει τα χέρια ψηλά : αντί να εκτίσει την σχετική μικρή ποινή του και να λέει και "ευχαριστώ", αποφασίζει να σκοτώσει ...έναν δικηγόρο, γιατί ; ΤΙ θα πετύχαινε ; Δεν θα έβαζε η πολιτική αγωγή άλλον δικηγόρο, μετά ;

   Το αποτέλεσμα είναι ότι πρωτόδικα, "τσίμπησε" άλλα 13 χρόνια κάθειρξης για την ηθική αυτουργία στην απόπειρα ανθρωποκτονίας (εφόσον ο δικηγόρος στάθηκε τυχερός και επέζησε), ποινή πάλι μικρή σχετικά...

 Εκτός από τους δικαστές, όμως, που αντιμετώπισαν με "σεβασμό" (και μάλλον αντιμετωπίζουν ακόμα) τον φερόμενο ως εγκέφαλο της υπεξαίρεσης και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι (όπως ομολόγησε ο εκπρόσωπος τους, στα κανάλια), φέρεται να δέχονταν πιέσεις για "ειδική μεταχείριση".

   Κάπως έτσι φτάσαμε και στο φιάσκο της αποφυλάκισης του, για μερικές ημέρες, το καλοκαίρι με "μούφα" αναπηρίες !

  Το τραγικό της υπόθεσης, λοιπόν, είναι πως τώρα, ο βασικός κατηγορούμενος, έχει μεταβληθεί σε κατήγορο και γενικά μια υπόθεση που θα μπορούσε να έχει τελειώσει σύντομα, αυτή τη στιγμή έχει ξεφύγει (κυριολεκτικά) με πολλές, "παράπλευρες απώλειες"...

  Το ότι ένας κατηγορούμενος-εγκληματίας του "λευκού κολλάρου", δηλαδή οικονομικού εγκλήματος, "τακίμιασε" στις φυλακές με Αλβανούς του κοινού ποινικού Δικαίου και από εκεί "ξεκίνησαν τα όργανα", θα πρέπει να προβληματίσει, για το ούτως ή άλλως προβληματικό, σωφρονιστικό (;), μας σύστημα !

     Η υπόθεση όμως ξέφυγε, όχι μόνον επειδή μπλέχτηκαν, χωρίς ουσιαστικό λόγο, οι Αλβανοί ποινικοί, αλλά και επειδή κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες (βλέπε και μεγαλοδικηγόροι) μυρίστηκαν "αίμα", δηλαδή χρήμα, άσχετα αν αυτό ήταν κλεμμένο (και χωρίς ίσως να υπολογίζουν πόσο από αυτό, βρίσκεται ακόμα στην κατοχή των εμπλεκομένων)...

     Η συναλλαγή, που επιχειρήθηκε (δώσε μας λεφτά, για να μην παραστούμε ως πολιτική αγωγή), δεν είναι άγνωστη στον δικηγορικό κόσμο, ειδικά στους παλαιότερους συναδέλφους, ωστόσο αυτό δεν συνηθίζεται σε τέτοιου είδους αδικήματα (απόπειρα ανθρωποκτονίας) !

   Χρηματικός συμβιβασμός θα μπορούσε να γίνει σε αστικής φύσεως υποθέσεις, σε κατ' έγκληση διωκόμενα αδικήματα ή σε αδικήματα, όπως π.χ η δυσφήμιση, αλλά το να "αθωώνουμε" ένα δολοφόνο, επειδή μας έδωσε λεφτά, δεν έχει λογική, πέραν ...της απληστίας και της αγάπης για το χρήμα.

     Η απληστία, ωστόσο, δεν είναι ποινικό αδίκημα, το θέμα είναι να ερευνηθεί αν εδώ υπήρξε εκβιασμός (...του εγκληματία) ή απλά μια συζήτηση περί συμβιβασμού (έστω και αδόκιμου, λόγω της φύσεως της υπόθεσης, όπως ανέφερα).

     Αυτό, όμως, που τρομάζει και εμένα, ως δικηγόρο, είναι ...η ευκολία, με την οποία αποδίδεται σε συναδέλφους η κατηγορία της "εγκληματικής οργάνωσης" !!

  Ο ένας μάλιστα, προφυλακισμένος, δικηγόρος φέρεται να εμπλέκεται σε εγκληματική οργάνωση, μαζί με τον ...παρολίγον δολοφόνο του (είναι αστείο, έτσι ;).

  Δεν μπορεί να κινδυνεύει ο δικηγόρος, από "κοριούς", με συλλήψεις, επειδή ...μιλάει με έναν πελάτη του ή και αντίδικο, εντός των φυλακών, σε ένα πιο φιλικό τόνο ή αν του δανείσει ή και χαρίσει π.χ 500 ευρώ !

      Σε κάθε περίπτωση, επειδή γίνεται συνέχεια λόγος, για "μαφία των φυλακών", τελευταία, το μόνον σίγουρο, στην βενεζουέλα των βαλκανίων, είναι πως οι μαφίες (εντός ή εκτός εισαγωγικών) είναι πολύ περισσότερες και κυρίως ΕΚΤΌΣ των φυλακών, κάποιες μάλιστα υπεράνω υποψίας (πολιτικές, δικαστικές κλπ).

όταν μένεις ...με την αγόρευση στο χέρι

     Αυτή είναι μία ακόμα ιστορία, από την καθημερινότητα ενός μάχιμου δικηγόρου, που θα πρέπει να επιλέξει και να ετοιμάσει την καλύτερη (όπως την εννοεί ο ίδιος) υπερασπιστική γραμμή, για τον εντολέα του.

  Η αλήθεια είναι, όπως έχουμε ξαναπεί, πως στα νομικά (επειδή δεν είναι μαθηματικά, 1+1 = 2) και στα Δικαστήρια, ειδικότερα, βρίσκει εφαρμογή ενίοτε η θεωρία του Χάους ή ακόμα και ο Νόμος του Μέρφι, με την έννοια πως τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα, όπως τα περιμένεις...

 Αυτός είναι και ο λόγος, που ο μάχιμος δικηγόρος, οφείλει να εφαρμόζει μιαν άλλη αρχή, εκείνη που λέει δηλαδή : si vis pacem para bellum, να προετοιμάζεται και για τα χειρότερα, από τα πιθανά, σενάρια !

  Από την άλλη, βέβαια, κανένας, δεν μπορεί να πει ή να νιώσει ότι είναι προετοιμασμένος 100%, αυτό ούτε εφικτό, ούτε ανθρώπινο είναι...

  Πάντως, εκτός από το να πηγαίνεις για ...περίπατο και να την πατήσεις, συμβαίνει και το αντίθετο, ευτυχώς, να πηγαίνεις για το χειρότερο και να κυλούν όλα ομαλά και ευχάριστα !

  Έτσι συνέβη και σε δύο, πρόσφατες, περιπτώσεις : στην πρώτη, ανάμεσα σε τρεις εντελώς όμοιες υποθέσεις, οι μεν δύο πρώτες είχαν μπει στο Αρχείο, η δε τρίτη έφτασε στο ακροατήριο...

   Εκεί, πλέον, η πρώτη και αυθόρμητη σκέψη που κάνεις, είναι πως ο/η Εισαγγελέας στην τρίτη περίπτωση, είναι (...περισσότερο, χαχα) γατάκι, σε σχέση με τους προηγούμενους και μην έχοντας τα κότσια να αρχειοθετήσει την υπόθεση, την στέλνει, ως πόντιος πιλάτος, σε Δίκη, για να αποφανθεί το Δικαστήριο !

    Αυτή τη "λογική" της Εισαγγελίας, την έχουμε στηλιτεύσει και αλλού, αν και από την άποψη της ...δικηγορικής τσέπης, είναι καλή και "αγία" (χαχα).

    Επειδή δεν μπορείς όμως, όπως είπαμε, να είσαι σίγουρος, για το τι να περιμένεις στο ακροατήριο, αναγκαστικά προετοιμάζεσαι και για το χειρότερο σενάριο !

     Έτσι και σε αυτή την περίπτωση, είχα ετοιμάσει μιαν αγόρευση και μάλιστα είχα κατέβει στο γραφείο, ημέρα Σάββατο, που δεν το συνηθίζω, μιαν αγόρευση, σε λίγο υψηλούς τόνους, με αναφορές πολιτικές και κοινωνικές, επειδή και το timing της δίωξης ήταν άσχημο και ατυχές...

   Τελικά, δεν χρειάστηκε να πω ούτε λέξη, πέρα από το ότι "συντάσσομαι με την απαλλακτική πρόταση της Εισαγγελέως", οι δικαστές του Πρωτοδικείου, ήταν διαβασμένοι και ενώ μέχρι τότε "τσεκούρωναν" τους προηγούμενους, αρκέστηκαν στα έγγραφα, που προσκομίσαμε (...τα ίδια, δηλαδή, που είχαμε προσκομίσει και προανακριτικά) !

      Εδώ ανοίγω μια παρένθεση, διότι, είχα σκεφτεί, σε περίπτωση που η Εισαγγελική πρόταση δεν ήταν απαλλλακτική, να βγάλω ως "άσο από το μανίκι" το γεγονός ότι οι άλλες δύο (όμοιες) υποθέσεις, είχαν ήδη μπει στο Αρχείο.

   Αυτό βέβαια, όπως καταλαβαίνει κανείς, θα ήταν δίκοπο μαχαίρι, με την έννοια πως υπήρχε (;) περίπτωση, αντί να αθωωθεί ο κατηγορούμενος, να βγουν από το Αρχείο οι άλλες δύο υποθέσεις !

   Είναι οι λεπτές ισορροπίες, όπου ο δικηγορικός εγωϊσμός, συγκρούεται με το συμφέρον των πελατών-εντολέων και εκεί μάλλον (ή σίγουρα) πρέπει να επικρατεί το δεύτερο...

     Στην δεύτερη υπόθεση, τώρα, όπου έμεινα με την αγόρευση στο χέρι, αυτό συνέβη, επειδή έγινε δεκτή η ένσταση παραγραφής του αδικήματος, από το Εφετείο (η αγόρευση προφανώς αφορούσε την ουσία της κατηγορίας και έτσι δεν χρησιμοποιήθηκε, εφόσον το θέμα της παραγραφής εξετάστηκε εξαρχής και προδικαστικά, όπως είναι και το ορθό).

   Ενώ επρόκειτο για "καραμπινάτη" περίπτωση παραγραφής, όφειλα να είμαι προετοιμασμένος, διότι αφενός δεν είχε γίνει δεκτό πρωτόδικα (μετά από μια διαδικασία-Δίκη παρωδία, με σημεία και τέρατα) και αφετέρου, η ύπαρξη μειοψηφίας (!), ενός από τους τρεις Εφέτες, απέδειξε του λόγου το αληθές...

     Τέλος, να πούμε, ότι σε αντίθεση με τους πρωτοδίκες, οι Εφέτες φάνηκαν μάλλον αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι, ενώ τη διαδικασία δυσκόλεψε και η μη συνεργασιμότητα της ...πολιτικής αγωγής, που θεωρούσε ότι ...είναι καθήκον της, να αποκρύπτει στοιχεία ή να μην εμφανίζει έγγραφα, που αποδεικνύουν, μη ευχάριστα για την ίδια, κρίσιμα πραγματικά περιστατικά !

ποιος εμπιστεύεται τα Δικαστήρια ;

     Να πω εξαρχής ότι η σημερινή ανάρτηση δεν έχει πολιτικό χαρακτήρα, δεν σχετίζεται με την υπόθεση novartis, είναι γενική και καθαρά νομικής φύσεως. δηλαδή αφορά την ποιότητα της απονεμομένης δικαιοσύνης, από τα Δικαστήρια και μόνον.

  Επίσης, δεν χρησιμοποίησα επίτηδες τον όρο "Δικαιοσύνη", στον τίτλο, επειδή η έννοια αυτής είναι πολύ μεγαλύτερη και πιο ιερή, από το έργο που επιτελούν ...οι δημόσιες υπηρεσίες, που ονομάζονται "δικαστήρια" και αποτελούνται από δικαστές, εισαγγελείς και γραμματείς (οι τελευταίοι, ως υπάλληλοι, καμία ή ελάχιστες ευθύνες μπορεί να έχουν, πάντως).

   Μάλιστα, οι γραμμές αυτές γράφονται, ενώ προέρχομαι από δύο "κερδισμένες" ποινικές Δίκες, ωστόσο η δουλειά μου, δεν είναι οι δημόσιες σχέσεις, όπως κάνουν άλλοι συνάδελφοι (με δελτία τύπου κλπ), ενώ, όπως έχω ξαναπεί, δεν θεωρώ λογικό να ...επαινείς κάποιους, τους δικαστές, εν προκειμένω, όταν κάνουν απλά τη δουλειά τους και εφαρμόζουν ορθά το Νόμο !

   Σύμφωνα, λοιπόν, με την τελευταία σχετική δημοσκόπηση, την "δικαιοσύνη" εμπιστεύεται το 53% των ερωτηθέντων (+5% από την προηγούμενη), ήτοι ένας στους δύο...

   Δεν είμαι αυτός, που θα πει, αν πρέπει ή όχι ο κόσμος να έχει εμπιστοσύνη στα Δικαστήρια, απλά ως μέρος του "συστήματος", δηλαδή και από την προσωπική μου εμπειρία, αλλά και ως θεατής και ακροατής των δικαστικών αποφάσεων, από τα ΜΜΕ, η εμπιστοσύνη μου, πολλές φορές, κλονίζεται και θα αναφέρω κάποια παραδείγματα (μάλλον όχι τυχαία...).

    Συμβαίνει π.χ με βάση τα ίδια πραγματικά περιστατικά και την ίδια κατηγορία, όμοιες δηλαδή υποθέσεις, από τις 3, οι δύο να μπαίνουν (και ορθά) στο Αρχείο και η τρίτη να φτάνει στο ακροατήριο και εδώ δε νομίζω ότι υπάρχει λογική εξήγηση !

   Παρατηρούνται επίσης, κάποιες ...πονηριές (που φτάνουν μέχρι ποινικά αδικήματα) από την Εισαγγελία : π.χ να επιδίδονται, με "θυροκόλληση", στον κατηγορούμενο, στα όρια της παραγραφής, το βούλευμα, μαζί με την κλήση και όχι πρώτα το ένα και να έχουν πάνω μία ημερομηνία και μια μονογραφή, που η μία μοιάζει ως απομίμηση της άλλης, δίχως ονόματα, δίχως τίποτα άλλο και να υποψιάζεσαι εύλογα, ότι ίσως υπάρχει ...πλαστογραφία (από τους διώκτες της), για να φανεί ότι επιδόθηκαν εμπρόθεσμα...

   Φυσικά, είναι δύσκολο να αποδειχθεί, ειδικά αν κάποιος δεν έχει όρεξη και χρήμα να το κυνηγήσει, ενώ είναι μάλλον βέβαιο, ότι η υπόθεση θα έμπαινε στο Αρχείο (αν π.χ είχε κάνει την πλαστογράφηση δικαστικός υπάλληλος, κατόπιν εντολής εισαγγελέα, κανένας εισαγγελέας δεν θα καταδίκαζε ...τον υφιστάμενο του, θα κοίταζε να τον καλύψει, μαζί με τον εαυτό του, εννοείται) !

   Επίσης, είτε επίτηδες, είτε (μάλλον) από αβλεψία, συνέβη ο κατηγορούμενος να πάρει κλητήριο θέσπισμα, το οποίο δεν είχε το περιεχόμενο ακριβώς του κατηγορητηρίου, ήτοι το τελευταίο είχε διαφορές, που σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος, δεν ξέρει γιατί πράγμα δικάζεται, με βάση ποιο άρθρο του ποινικού Νόμου και συνακόλουθα δεν μπορεί να απαντήσει στην κατηγορία (ή απαντάει σε αυτή, για την οποία θεωρεί ότι θα δικαστεί με βάση την κλήση, που έλαβε).

  Εκεί όμως, που θεωρώ ότι πραγματικά και ανεπανόρθωτα καταρρακώνεται το (όποιο) κύρος των Δικαστηρίων και κλονίζεται η εμπιστοσύνη του πολίτη σε αυτά, είναι όταν ίδιες υποθέσεις, κρίνονται με διαφορετικό τρόπο...

   Το ζήσαμε πολύ πρόσφατα, με τον τραγέλαφο των "πλαστών διορισμών" και των καθαριστριών : ενώ η μία (από το Βόλο) απαλλάσσεται ορθά και μάλιστα από το ανώτατο Δικαστήριο, τον Άρειο Πάγο, η άλλη, προχθές, στα Ιωάννινα, καταδικάστηκε (το ότι μειώθηκε η ποινή, είναι ...ανέκδοτο, όχι παρηγοριά) !

    Γιατί δεν ακολουθούν τα Δικαστήρια των Ιωαννίνων και όλης της χώρας τη Νομολογία του Αρείου Πάγου (με αφορμή την υπόθεση της καθαρίστριας από τον Βόλο), ώστε να υπάρχει πλέον ενιαία αντιμετώπιση και ...επαναφορά στη νομική και όχι μόνον Λογική και συνεχίζουν να κάνουν "τα δικά τους" (για να μην τα χαρακτηρίσω...) ;

     Και αν η καθαρίστρια από τα Γιάννενα, "έφαγε" τρία χρόνια με αναστολή, κανείς δεν θέλει να σκεφτεί, τι συμβαίνει ακόμα, σε υποθέσεις, όπου δεν έχουν λάβει δημοσιότητα και δεν έχουν βγει στα μανταλάκια !

     Διότι αποδεικνύεται ότι, στην βενεζουέλα των βαλκανίων, για να βρεις το δίκιο σου, θα πρέπει τελικά, να πας στα κανάλια, να πάρεις την κοινή γνώμη με το μέρος σου (που μπορεί να μην έχει γνώσεις νομικές, έχει όμως "αίσθημα Δικαίου") και να νιώσουν πίεση δικαστές, μπάτσοι κλπ, ώστε να αποδώσουν Δικαιοσύνη και αυτό σίγουρα δεν δημιουργεί αίσθημα εμπιστοσύνης, στα Δικαστήρια, μάλλον το αντίθετο...

είναι τρομαχτικό...

    Ενόψει της διπλής εορτής της 25ης Μαρτίου, η δημοσιογράφος είχε πάει σε λαϊκή αγορά και ρωτούσε τον κόσμο, τι γιορτάζουμε την συγκεκριμένη ημέρα.

 Σωστή απάντηση έδωσε ένα 20% μετά βίας, όλοι οι υπόλοιποι έλεγαν ότι δεν γνωρίζουν ή άλλα αντί άλλων (π.χ το "όχι") !

 Το να μην ξέρει ο νεαρός μανάβης, που πιθανόν να μην έχει πάει και σχολείο, είναι κάπως κατανοητό, αλλά το να μην ξέρουν άνθρωποι, που ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το μάταιο αυτό κόσμο, που ήταν και η πλειοψηφία, είναι πραγματικά σοκαριστικό.

 Εκείνη την στιγμή ακριβώς, λοιπόν, πάγωσε το αίμα μου, έκανα αυθόρμητα και αυτόματα την σκέψη "όλοι αυτοί δηλαδή, αύριο θα ψηφίσουν και θα καθορίσουν το μέλλον μου" ;

 Και φυσικά, δεν θα το κάνουν μόνον στις επερχόμενες εκλογές, εφόσον ψηφίζουν ΉΔΗ επί δεκαετίες (με τα γνωστά, μετά το 2010 τουλάχιστον, αποτελέσματα) !

 Εκτός από την "ποιότητα" των εκλογέων-ψηφοφόρων, που καθορίζει και την "ποιότητα" της (τρόπος του λέγειν) δημοκρατίας μας, εξίσου τραγικά είναι και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων...

  Σύμφωνα με αυτά, εννιά χρόνια μετά την (επίσημη) χρεοκοπία της χώρας από τα δύο κόμματα εξουσίας, τα ντουγάνια, που ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις, στην βενεζουέλα των βαλκανίων, προτίθενται να δώσουν ...σε αυτά (τα ίδια), περίπου το 80% των ψήφων !

 Τόσα είναι τα ποσοστά, που φέρεται να συγκεντρώνουν αθροιστικά, τα δύο αυτά κόμματα, δηλαδή ΝΔ και παλιό και ...νέο πασοκ (δηλαδή συριζα), αν υποθέσουμε ότι και οι αναποφάσιστοι θα καταλήξουν κάπου εκεί.

  Είναι αλλιώς να ξέρεις απλά κάτι, να το αισθάνεσαι ή να το υποψιάζεσαι και αλλιώς να το βλέπεις και αποτυπωμένο, σε γκάλοπ στις λαϊκές ή σε δημοσκοπήσεις, είναι μια πραγματικότητα εξαιρετικά θλιβερή, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον της Ψωροκώσταινας.

   Κάτι άλλο, εξαιρετικά τραγικό, αλλά παράλληλα και εξαιρετικά οξύμωρο, είναι πως σε άλλες δημοσκοπήσεις, μόλις 1 στους 10, εμπιστεύεται τα πολιτικά κόμματα !

   Οι ίδιοι (ψυχοπαθείς ;), που δεν εμπιστεύονται τα κόμματα, τα ψηφίζουν (τα ίδια !) φανατικά και εμμονικά, όλα αυτά τα χρόνια και εκεί η Επιστήμη και η Λογική, σηκώνουν τα χέρια ψηλά...

    Ένα ακόμα στοιχείο, που επιβεβαιώνουν οι δημοσκοπήσεις και με δικαιώνουν και για όσα γράφω εδώ τόσα χρόνια, είναι και το βασικό κριτήριο με το οποίο ψηφίζει ο μέσος ψηφοφόρος (αυτός που πάει από ΝΔ σε πασοκ, μετά σε συριζα και πάλι πίσω).

     Μην σας ξεγελάει ο τίτλος ("οικονομία"), κανένα τρωκτικό δεν ενδιαφέρεται για την οικονομία της χώρας, για το μέλλον της, για το μέλλον των άλλων, των νέων κλπ, το μόνον που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους τσέπη και τίποτα περαιτέρω...

    Ο (να μην τον χαρακτηρίσω) γέρος, που γέρασε και δεν έμαθε, ούτε φρόντισε να μάθει ποια δύο γεγονότα εορτάζουμε στις 25 Μαρτίου (αλλά τρώει μπακαλιάρο, επειδή προφανώς ...τρώνε και οι άλλοι), ψηφίζει αυτόν, που (υπόσχεται ότι) θα του αυξήσει το "μισθό".

    Έτσι ονομάζουν πολλοί ...την σύνταξη, ακόμα και άνθρωποι που μπορεί να μην δούλεψαν ποτέ, ενώ ο μισθός είναι κάτι πολύ διαφορετικό, είναι αντάλλαγμα, για παροχή (πραγματικής) εργασίας.

   Για να μην πολυλογούμε, αν δεν υπάρξει διάχυση των ψήφων σε νέα και μικρότερα κόμματα, δεν διαφαίνεται σωτηρία, για την βενεζουέλα των βαλκανίων !

το σύνδρομο της βενεζουέλας

     Σύμφωνα με προχθεσινό ρεπορτάζ κυριακάτικης εφημερίδας, τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, δεν τα έχει η Σαουδική Αραβία, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά η ...Βενεζουέλα και μάλιστα με μεγάλη διαφορά !

 Καταλαβαίνει έτσι κανείς, αφενός πόσο οξύμωρο είναι, να "κάθεται" πάνω σε έναν τέτοιο θησαυρό, αλλά οι κάτοικοι της να πεθαίνουν, κυριολεκτικά, από την πείνα ή να μην έχουν ρεύμα τα Νοσοκομεία και αφετέρου, πόσο κακό κάνει, όπου κυβέρνησε και πόσο άθλια είναι η Αριστερά...

  Όπως εκεί, έτσι και εδώ, στην βενεζουέλα των βαλκανίων, που επίσης κρύβει "θησαυρούς" και μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης, προς όφελος όλων, οι πολλοί υποφέρουν και οι λίγοι, όσοι είναι στην εξουσία και πέριξ αυτών, περνούν καλά, εις βάρος των υπολοίπων.

  Διότι, ακριβώς, για να περάσει καλά η αριστερή χούντα-χολέρα, που ζει παρασιτικά, από τους φόρους, που πληρώνουν όσοι εργάζονται πραγματικά, φθάνει στο σημείο, να διώκει, να δικάζει και να επιβάλλει πρόστιμα, ακόμα και σε γριούλες, που πουλάνε χόρτα, χωρίς ...άδεια !

  Για να συνδεθούμε και με την προηγούμενη ανάρτηση, ένα ακόμα παράδειγμα ανθρώπου, πετυχημένου, που ...καταστράφηκε, όταν έγινε καθαρόαιμος αριστερός και ασχολήθηκε με την πολιτική, είναι και ο Πιτσιόρλας (αν θυμάμαι καλά, ίσως το είχα προβλέψει, θα μου πεις, σιγά το πράγμα χαχα, ήταν εύκολο να προβλεφθεί).

   Όσο ήταν πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, σε μια όχι τόσο πολιτική, όσο τεχνοκρατική θέση, οι αποκρατικοποιήσεις πήγαιναν "τρένο", μόλις πήγε σε υπουργείο και άρχισε και αυτός ...να λέει ψέματα, να δίνει ψευδείς υποσχέσεις και να ασχολείται 100% με την πολιτική και ό,τι αυτό σημαίνει, οι αποκρατικοποιήσεις βάλτωσαν...

   Δεν μπορούν να πουλήσουν ούτε φιλέτα, όπως τα ΕΛΠΕ (!), το  project του Ελληνικού είναι στάσιμο, παρόλο που ακόμα και οι αριστεροί πλέον έχουν γλυκαθεί με το ζεστό χρήμα, που μπαίνει στα ταμεία με τις αποκρατικοποιήσεις (βλέπε ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ) και δεν είναι ...εναντίον τους, όπως παλιά.

   Απλά, δεν βιάζονται, "το μοναστήρι να είναι καλά", δηλαδή οι φορολογούμενοι, που αρμέγουν-ληστεύουν και όσο οι τελευταίοι πληρώνουν τα παράνομα και αντισυνταγματικά χαράτσια των μνημονίων, δε νιώθουν καμία πίεση, κανένα άγχος, ώστε να "τρέξουν" τις αποκρατικοποιήσεις ή τα έργα, που θα βοηθούσαν την βενεζουέλα των βαλκανίων, να πάψει να είναι "ψωροκώσταινα" και να σταθεί στα πόδια της !

  Και φυσικά, όταν ξυπνήσει ο λαός της βενεζουέλας και διεκδικήσει ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, για αυτόν και τα παιδιά του (με ή χωρίς εξωτερική βοήθεια), χωρίς την αριστερή χούντα που κυβερνά σήμερα, θα βγουν οι κάθε λογής ...ΚΚΕδες με τις δεξιές τσέπες και θα κατηγορήσουν τους "φονιάδες των λαών" Αμερικάνους και άλλους, που "έβαλαν στο μάτι τα πετρέλαια της βενεζουέλας" (χαχα), το μέλλον είναι εύκολο να προβλεφθεί, όταν ...γνωρίζεις το παρελθόν.

λίγο πριν και λίγο μετά

     Όσο πλησιάζουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές, όλοι βλέπουμε-βλέπετε ξαφνικά να γίνονται "έργα" σε Δήμους κλπ, όλοι αυτοί που άπλωναν τραχανά, επί χρόνια, ξαφνικά ...αποφασίζουν να αλλάξουν πλάκες σε πεζοδρόμια και πλατείες, για να τους ξανά ψηφίσουν οι ιθαγενείς.

 Γίνονται ίσως και έργα ουσιαστικά, όπως οι κανονικές ασφαλτοστρώσεις (αντί για τα συνήθη ..."μπαλώματα") των άθλιων δρόμων, ωστόσο το timing που γίνονται, καταντάει το όλο εγχείρημα κοροϊδία και "στάχτη στα μάτια".

   Η κατάσταση των δρόμων, ακόμα και μέσα σε αστικά κέντρα, σε "καλές" περιοχές και σε "πλούσιους" Δήμους, που παραπέμπει σε χώρες του λεγόμενου "τρίτου κόσμου", είναι η ασφαλέστερη απόδειξη αποτυχίας της αυτοδιοίκησης και των "αρχόντων" της.

   Και το ζήτημα δεν είναι φυσικά ...αισθητικό, καθώς οι άθλιοι δρόμοι, οδηγούν σε ατυχήματα, σε απώλεια ζωών, αλλά και σε μη συνήθεις φθορές των οχημάτων, άρα σε απώλεια ιδωτικής περιουσίας, αυτά (ζωή-περιουσία), που -υποτίθεται- βάσει Συντάγματος οφείλει να διασφαλίζει το Κράτος στους φορολογούμενους πολίτες.

   Ενώ λοιπόν δεν έχουν κάνει ούτε τα βασικά, επί 4 χρόνια, αποφασίζουν, τελευταία στιγμή, να κάνουν έργα βιτρίνας, για να υφαρπάξουν εκ νέου την ψήφο του δημότη.

   Μέχρι και ...η Δούρου, με 125 νεκρούς στο λαιμό της, ανακοινώνει π.χ έργα στο "μπαρουτάδικο" του Αιγάλεω, ενώ τα έχει κάνει "όλα μπαρούτι" στο Μάτι, για να πείσει (ποιους ;) να την ξαναψηφίσουν !

   Πέρα όμως, από αυτούς, που θυμούνται ότι είναι ήδη Δήμαρχοι, λίγο πριν τις επόμενες εκλογές, υπάρχουν και αυτοί, που έρχονται, οι επόμενοι, αυτοί που έρχονται (δήθεν ή όντως) ...φορτσάτοι και ορεξάτοι.

    Η εμπειρία, διδάσκει και εδώ, ότι ο ενθουσιασμός κρατάει πολύ λίγο, πολύ σύντομα γίνονται και αυτοί ίδιοι ή ...χειρότεροι, από τους προηγούμενους !

    Αυτό συμβαίνει παντού και με όλους, ακόμα δηλαδή και με ανθρώπους, που δεν είναι ...επαγγελματίες πολιτικοί και οι οποίοι μπορεί να ήταν πολύ πετυχημένοι, στον τομέα τους, πριν εμπλακούν με την πολιτική.

    Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα, για το πως το αδηφάγο "σύστημα" αλλάζει και αφομοιώνει τους νεοεισερχόμενους στην πολιτική, είναι η Ένωση Κεντρώων και ο Ψινάκης.

     Η πρώτη, αφού μπήκε στη Βουλή, μετά από δεκαετίες που το πάλευε, έχει εγκαταλείψει προ πολλού τον αρχικό καταγγελτικό της λόγο και έχουν γίνει και αυτοί "πρόβατα", από το σανό που τρώνε (βλέπε 7 χιλιάρικα "αποζημίωση"), χωρίς αυτό να σημαίνει πάντως ότι δεν αποτελεί ακόμα μία καλύτερη, σε σχέση με τους άλλους, επιλογή για τις επερχόμενες εκλογές.

     Ο Ψινάκης, όντας πετυχημένος στον ιδιωτικό τομέα και στο αντικείμενο του, μπήκε στην πολιτική, είτε από επιλογή-σχέδιο για κάτι καλύτερο, είτε από χαβαλέ και όλοι μπορούμε να δούμε ...την πορεία του.

      Αρχικά και επειδή δεν είχε προηγούμενη αντίστοιχη εμπειρία, από Δημόσιο, έφριξε με αυτά που συνάντησε και προσπάθησε να καθαρίσει, όπως θυμόμαστε, το Δήμο, από τρωκτικά και λαμόγια, ωστόσο και αυτό έμεινε μάλλον στη μέση...

     Μετά, μπήκε και αυτός, μοιραία, στη λογική των άλλων (του 99,9%), δηλαδή στη λογική ...της αργομισθίας, με συνέπεια σήμερα να είναι υπόδικος-υπόλογος για 100 νεκρούς και να επιδιώκει να πάει στην ευρωβουλή, για να μαζέψει χρήματα, για την εξαγορά της τυχόν ποινής του, εκεί ...κατάντησε.

    Υπάρχει βέβαια και το 0,01%, Δήμαρχοι πετυχημένοι (στην επαρχία-περιφέρεια), που προσφέρουν ουσιαστικό έργο στους δημότες, με σωστές υποδομές, με μηδενικές ανεργίες, με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και σεβασμό στο περιβάλλον, με πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, που δεν απλώνουν το χέρι ως ζήτουλες στον Υπουργό, για να τους δώσει λεφτά (να ...κάνουν ρουσφέτια) κλπ.

    Αυτοί, για τους οποίους μιλάει το -ουσιαστικό- έργο τους, είναι και οι μόνοι που αξίζουν ψήφο, όλοι οι άλλοι, είναι μόνον λόγια και δημόσιες σχέσεις, ενδιαφέρονται μόνον για την καρέκλα-αργομισθία και τίποτα παραπάνω (η εξαγορά συνειδήσεων μέσω ρουσφετιού προφανώς είναι ...παρακάτω, όχι παραπάνω).