Οι περισσότεροι μη νομικοί ρωτούν συχνά ποια η διαφορά μήνυσης και αγωγής, ενώ πολλοί όταν αναφέρονται στο ένα, εννοούν το άλλο και αντίστροφα.
Η μήνυση λοιπόν, η οποία απευθύνεται στον αρμόδιο εισαγγελέα, γίνεται προκειμένου να καταγγείλουμε μία εγκληματική πράξη, που έγινε εις βάρος μας π.χ εξύβριση, απειλή, σωματική βλάβη κλπ. ή και εις βάρος άλλων.
Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, η μήνυση πρέπει να υποβληθεί μέσα σε αποκλειστική προθεσμία 3 μηνών, άλλως χάνεται το δικαίωμα.
Εξετάζοντας τη μήνυσή μας, ο εισαγγελέας μπορεί είτε να διατάξει απευθείας τον κατηγορούμενο να εμφανιστεί σε Δίκη, είτε να διατάξει έρευνα προκειμένου να συλλεχθούν περισσότερα στοιχεία, είτε να θέσει τη μήνυση στο αρχείο, αν κρίνει ότι είναι αβάσιμη.
Σκοπός της μήνυσης είναι να τιμωρηθεί ο δράστης μίας άδικης πράξης, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον Ποινικό Κώδικα και όχι η οικονομική αποκατάσταση του θύματος.
Αίτημα καταβολής αποζημίωσης μπορεί να έχει μόνον η αγωγή, η οποία απευθύνεται στα πολιτικά-αστικά Δικαστήρια και όχι στα ποινικά, τα οποία ασχολούνται με τις μηνύσεις.
Οι αγωγές βέβαια δεν έχουν πάντα οικονομικό αντικείμενο, όπως π.χ η αγωγή με την οποία ζητείται η λύση του γάμου (διαζύγιο), αλλά στοχεύουν πάντα στην ικανοποίηση ιδιωτικών-αστικών δικαιωμάτων και προϋποθέτουν πάντα αντιδικία μεταξύ 2 ή περισσοτέρων προσώπων.
Στις μηνύσεις, υπάρχει και εκεί η δυνατότητα (η οποία φυσικά ενδείκνυται) ο μηνυτής να παραστεί στο ποινικό Δικαστήριο, ως πολιτικώς ενάγων, για να υποστηρίξει την κατηγορία και να συμμετάσχει στη Δίκη, ζητώντας τυπικά ένα μικρό ποσόν αποζημίωσης (έως 44 ευρώ).
Στην πράξη συνηθίζεται να ασκούνται παράλληλα, τόσο η αγωγή όσο και η μήνυση, π.χ σε περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμησης, όπου το ποινικό Δικαστήριο αποφασίζει αν τελέστηκε το έγκλημα και ποια ποινή θα επιβληθεί, ενώ το αστικό καθορίζει το ύψος της τυχόν αποζημίωσης για ηθική βλάβη κλπ.
Σημειώνεται τέλος ότι, με βάση το ισχύον καθεστώς, το ένα Δικαστήριο δεν δεσμεύεται από την απόφαση του άλλου και έτσι μπορεί να κρίνει διαφορετικά, π.χ να κριθεί αθώος ο κατηγορούμενος στο ποινικό Δικαστήριο, αλλά το αστικό να τον υποχρεώσει σε αποζημίωση και αντίστροφα !!
Η μήνυση λοιπόν, η οποία απευθύνεται στον αρμόδιο εισαγγελέα, γίνεται προκειμένου να καταγγείλουμε μία εγκληματική πράξη, που έγινε εις βάρος μας π.χ εξύβριση, απειλή, σωματική βλάβη κλπ. ή και εις βάρος άλλων.
Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, η μήνυση πρέπει να υποβληθεί μέσα σε αποκλειστική προθεσμία 3 μηνών, άλλως χάνεται το δικαίωμα.
Εξετάζοντας τη μήνυσή μας, ο εισαγγελέας μπορεί είτε να διατάξει απευθείας τον κατηγορούμενο να εμφανιστεί σε Δίκη, είτε να διατάξει έρευνα προκειμένου να συλλεχθούν περισσότερα στοιχεία, είτε να θέσει τη μήνυση στο αρχείο, αν κρίνει ότι είναι αβάσιμη.
Σκοπός της μήνυσης είναι να τιμωρηθεί ο δράστης μίας άδικης πράξης, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον Ποινικό Κώδικα και όχι η οικονομική αποκατάσταση του θύματος.
Αίτημα καταβολής αποζημίωσης μπορεί να έχει μόνον η αγωγή, η οποία απευθύνεται στα πολιτικά-αστικά Δικαστήρια και όχι στα ποινικά, τα οποία ασχολούνται με τις μηνύσεις.
Οι αγωγές βέβαια δεν έχουν πάντα οικονομικό αντικείμενο, όπως π.χ η αγωγή με την οποία ζητείται η λύση του γάμου (διαζύγιο), αλλά στοχεύουν πάντα στην ικανοποίηση ιδιωτικών-αστικών δικαιωμάτων και προϋποθέτουν πάντα αντιδικία μεταξύ 2 ή περισσοτέρων προσώπων.
Στις μηνύσεις, υπάρχει και εκεί η δυνατότητα (η οποία φυσικά ενδείκνυται) ο μηνυτής να παραστεί στο ποινικό Δικαστήριο, ως πολιτικώς ενάγων, για να υποστηρίξει την κατηγορία και να συμμετάσχει στη Δίκη, ζητώντας τυπικά ένα μικρό ποσόν αποζημίωσης (έως 44 ευρώ).
Στην πράξη συνηθίζεται να ασκούνται παράλληλα, τόσο η αγωγή όσο και η μήνυση, π.χ σε περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμησης, όπου το ποινικό Δικαστήριο αποφασίζει αν τελέστηκε το έγκλημα και ποια ποινή θα επιβληθεί, ενώ το αστικό καθορίζει το ύψος της τυχόν αποζημίωσης για ηθική βλάβη κλπ.
Σημειώνεται τέλος ότι, με βάση το ισχύον καθεστώς, το ένα Δικαστήριο δεν δεσμεύεται από την απόφαση του άλλου και έτσι μπορεί να κρίνει διαφορετικά, π.χ να κριθεί αθώος ο κατηγορούμενος στο ποινικό Δικαστήριο, αλλά το αστικό να τον υποχρεώσει σε αποζημίωση και αντίστροφα !!
ουσιαστικά, αυτή είναι και η διαφορά μεταξύ μήνυσης και έγκλησης, όπου γίνεται επίσης σύγχυση : η έγκληση είναι και αυτή "μήνυση", αλλά λέγεται έτσι, διότι ασκείται μόνον από τον παθόντα, από το έγκλημα και όχι από άλλον-τρίτο, μέσα σε σύντομη προθεσμία 3 μηνών, σε όσα αδικήματα, για να ασκηθεί δίωξη, απαιτείται αυτή (δηλαδή η έγκληση του θύματος) !
ΑπάντησηΔιαγραφή