Τα "κοράκια" των αγορών !

   Το τελευταίο διάστημα και ειδικά την τελευταία εβδομάδα, παρατηρούμε ένα πάρτι υποτιμητικής κερδοσκοπίας, στο Χρηματιστήριό μας, όπου κάποιοι, δεν το αφήνουν να πάρει ανάσα, το κρατάνε, θα λέγαμε, με τα γκέμια, σε επίπεδα χαμηλότερα, από ότι θα έπρεπε να βρίσκεται, για να αγοράζουν φθηνά !
 Μετά τη μεγάλη πτώση, που παρατηρήθηκε σε όλες τις αγορές παγκοσμίως, τα διεθνή χρηματιστήρια, έχουν ανακάμψει σημαντικά, ωστόσο το δικό μας, συνέχισε να υποχωρεί...
 Παρά τα θετικά νέα από τα stress tests των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες τα πέρασαν με επιτυχία και ενώ θα περίμενε κανείς αυτό, να αποτυπωθεί και στο ταμπλό, εντούτοις κάποιοι επιτήδειοι, μετέτρεψαν τις ελληνικές τράπεζες, σε "αρκούδες" (έτσι αποκαλούνται οι μετοχές, που παραμένουν στάσιμες ή πτωτικές και δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι) !
 Διέρρευσαν ότι οι ελληνικές τράπεζες, θα χρειαστούν νέα κεφάλαια, νέες αυξήσεις κεφαλαίου, κάτι που όμως δεν φαίνεται, πως ισχύει : η είδηση και μόνον, ότι μία εισηγμένη, θα προχωρήσει σε αύξηση κεφαλαίου, είναι ικανή να οδηγήσει σε μαζικές ρευστοποιήσεις μετοχών και είναι περίεργο, ότι δεν υπήρξε επίσημη διάψευση, ώστε να σταματήσει το ξεπούλημα...
  Αυτή τη στιγμή, δεν κατέχω μετοχές κάποιας εισηγμένης τράπεζας, ωστόσο η εκτίμησή μου, είναι, ότι στα παρόντα επίπεδα, αξίζει να αγοράσει κανείς, αφού, πάντα κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν περιθώρια ανόδου, στους τίτλους των τραπεζών, τουλάχιστον 50 % !
   Γενικά, πιστεύω ότι το ελληνικό χρηματιστήριο, πρέπει να κινηθεί, προς τις 1500 μονάδες, σε αυτά τα επίπεδα, θα έλεγε κανείς, ότι αντικατοπτρίζεται πιο λογικά, η εικόνα της ελληνικής αγοράς και οικονομίας.
   Από εκεί και μετά, βέβαια, είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν και έχουν καθυστερήσει, όπως η ρύθμιση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων και μάλιστα, όχι δικαστικά, όπως σχεδιάζεται, αλλά είτε με διαπραγματεύσεις, είτε, καλύτερα, απευθείας, με το νέο Νόμο !
   Αυτό το λέω, γιατί οι δικαστές μας, έχουν δείξει, ειδικά στα πλαίσια του άρθρου 99, ότι "δεν την παλεύουν" και τόσο, έχουν μεσάνυχτα, από την πραγματική ζωή και οικονομία και προσπαθούν να λύσουν με καθαρά νομικά μέσα και κριτήρια, υποθέσεις, που είναι καθαρά επιχειρηματικές και οικονομικές, με ολέθρια αποτελέσματα...
   Ίσως τελικά, να είναι καλύτερο και πιο τίμιο, για όλους (ακόμα και για τους δικαστές), οι σχετικές ρυθμίσεις των δανείων, να γίνουν με Νόμο, ώστε να είναι υποχρεωτικές για όλους και να μην επαφίονται κάθε φορά, στην καλή θέληση (που σπάνια υπάρχει) και συμφωνία των πιστωτών !
   Δεν πρέπει, εξάλλου, να ξεχνάει κανείς τις τεράστιες ευθύνες του τραπεζικού μας συστήματος, για την Κρίση, που βιώνουμε (στην Κύπρο, τόλμησαν και έβαλαν στην φυλακή τον κεντρικό τραπεζίτη, εδώ "πέρα βρέχει", για τις δικαστικές Αρχές) και είναι καιρός, να περάσουν ΟΛΕΣ οι τράπεζες, σε ιδιωτικό έλεγχο και κυρίως, να αλλάξουν τρόπο λειτουργίας και προσέγγισης, να γίνουν πιο φιλικές στον πελάτη, ιδιώτη ή επιχειρηματία...
   Δεν πρέπει να λειτουργούν, ως κράτος εν κράτει, να νομίζουν ότι είναι υπεράνω των Νόμων και να διατηρούν σωρεία καταχρηστικών και παράνομων όρων, στις συμβάσεις τους, συχνά αγνοώντας ακόμα και δικαστικές αποφάσεις !
   Η άποψη, που έχει ο περισσότερος κόσμος, θεωρώ, για τις τράπεζες και τον τρόπο λειτουργίας τους, είναι αρνητική και αυτό είναι 100% δικαιολογημένο, ωστόσο είναι στο χέρι των τραπεζών, να αλλάξει αυτό και να γίνουν πιο φιλικές, γεγονός, που θα αυξήσει και τα κέρδη τους..

 

Νομολογία δημιουργούν μόνο ..σοβαρές αποφάσεις !

   Με τον όρο "Νομολογία" εννοούμε, τον τρόπο που ερμηνεύουν και εφαρμόζουν το Νόμο, τα Δικαστήριά μας : ο τρόπος αυτός, συνήθως δεν είναι ενιαίος, αλλά όταν παγιώνεται κάποια άποψη, γίνεται λόγος για σταθερή Νομολογία και χρησιμοποιείται αυτό, ως επιχείρημα, σε νέες Δίκες !
   Εξάλλου, όπως έχει τονιστεί, στο δικό μας νομικό σύστημα, ο δικαστής δε δεσμεύεται, από προηγούμενες κρίσεις συναδέρφων του, πάνω στο ίδιο ζήτημα και μπορεί να αποφασίσει, σύμφωνα με τη δικιά του κρίση και ερμηνεία.
   Βέβαια, στην πράξη, οι δικαστές, φαντάζομαι ότι προσπαθούν να συμμορφώνονται, τουλάχιστον με περιπτώσεις πάγιας Νομολογίας, για λόγους, που σχετίζονται με την προσωπική τους υπηρεσιακή εξέλιξη...(διότι δεν είναι ό,τι καλύτερο, οι αποφάσεις σου, να ανατρέπονται στο Εφετείο ή στον Άρειο Πάγο)
   Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση, αποτέλεσε μία χθεσινή είδηση νομικού ενδιαφέροντος, σύμφωνα με την οποία, διοικητικό Δικαστήριο ακύρωσε την ανάκληση διορισμού, δημοτικού υπαλλήλου, που είχε προσληφθεί με πλαστό πτυχίο !
   Η είδηση συνοδευόταν με το σχόλιο (άγνωστο ποιου) ότι η απόφαση αυτή δημιουργεί ..Νομολογία, ωστόσο το περιεχόμενό της, δεν αφήνει τέτοια περιθώρια αισιοδοξίας και καλό θα ήταν να υπάρξει αυτοσυγκράτηση στην τάση κάποιων να δημοσιοποιούν δικαστικές αποφάσεις, με την ελπίδα ή την εντύπωση-εκτίμηση, ότι θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες...
    Κάποιες φορές μάλιστα, δημοσιοποιούν μία αθωωτική απόφαση, χωρίς καν να αναφέρουν το σκεπτικό-αιτιολογικό της, ώστε να ξέρουμε και εμείς, τι να υποστηρίξουμε στο μέλλον και αν ταιριάζει με άλλες περιπτώσεις !
    Η συγκεκριμένη απόφαση, του διοικητικού Δικαστηρίου, ακύρωσε, λέει, την ανάκληση του διορισμού, διότι στη σχετική διαπιστωτική πράξη, της Διοίκησης, δεν αναφερόταν ότι ο υπάλληλος έδρασε με ...δόλο (που είναι προϋπόθεση, για την κατ' εξαίρεση και χωρίς χρονικό περιορισμό ανάκληση) : περιττό να πω, πόσο σοβαρή είναι μία τέτοια αιτιολόγηση...Δηλαδή τι μας λέει το Δικαστήριο ; Ότι ο υπάλληλος, προσκόμισε το πλαστό πτυχίο, από ..αμέλεια ; Ότι ..παράπεσε, μέσα στα λοιπά δικαιολογητικά ; Δεν έχει δόλο, κάποιος που μπήκε στη διαδικασία να κατασκευάσει ή να αγοράσει ένα πλαστό πτυχίο και χρειάζεται αυτό αιτιολόγηση ;
     Ακόμα όμως και αν έπρεπε να αναφέρεται στη διαπιστωτική πράξη η λέξη "ΔΟΛΟΣ", μιλάμε για μία τυπική έλλειψη της σχετικής απόφασης, που διορθώνεται σε ..μία μέρα, με άλλα λόγια, ο υπάλληλος δεν κερδίζει πίσω τη θέση του, αλλά λίγο ακόμα χρόνο !
     Οι αποφάσεις αυτές, που ακυρώνουν μία διοικητική πράξη, για καθαρά τυπικούς λόγους, δε νομίζω ότι αξίζει να γίνονται ειδήσεις και να παρασύρεται και ο κόσμος, που τυχόν ενδιαφέρεται, για ανάλογες υποθέσεις, να πιστεύει ότι δημιουργούν ..Νομολογία ή λύνουν το πρόβλημά του.
     Υπάρχουν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΙ λόγοι, για τους οποίους μπορεί και θα έπρεπε να ακυρωθεί μία ανάκληση διορισμού, αλλά αποφάσισα τελικά να μην τους αποκαλύψω, όπως αρχικά σχεδίαζα, διότι σκέφτηκα ότι δεν είναι σωστό να προσφέρω, αφιλοκερδώς, έτοιμες λύσεις και επιχειρήματα, σε αγνώστους, είναι από τις ιδέες, που νομίζω ότι πρέπει να ..πληρώνονται (χωρίς να ισχυρίζομαι βέβαια ότι ανακάλυψα την Αμερική) !
      Όταν αρχίσουν (γιατί από την ύπαρξη επιχειρήματος, έως το να γίνει δεκτό, υπάρχει μία απόσταση) τα Δικαστήρια να κάνουν δεκτούς τέτοιους, ουσιαστικούς, λόγους ακύρωσης των αποφάσεων ανάκλησης διορισμών (όπου υπάρχουν, εννοείται αυτοί, γιατί δεν εφαρμόζονται σε όλες τις περιπτώσεις), τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μία σχετική Νομολογία...

Πότε θα τελειώσει η Κρίση ;

  Καθώς τα Μνημόνια πλησιάζουν, ούτως ή άλλως, στη λήξη τους, ζωντανεύει ο χειρότερος εφιάλτης, όσων κομμάτων ψηφοθηρούν ακόμα (!) στα θολά νερά του "αντιμνημονιακού παραμυθιού" (συριζα-ανελ-χ.α), βάζοντας το κάρο, μπροστά από το άλογο (ήτοι παρουσιάζοντας το αποτέλεσμα της Κρίσης, δηλ. το Μνημόνιο, ως αιτία της)...
 Αυτός φυσικά είναι και ο λόγος, που ζητούν -κάθε μέρα- εκλογές, διότι αν τελειώσει το Μνημόνιο, δεν θα έχουν τι να πουν και πως να παραπλανήσουν τα πρόβατα-ψηφοφόρους !
 Πάντως, πέρα από το τυπικόν του πράγματος, υπάρχει και το ουσιαστικό : το τέλος των Μνημονίων, δε σημαίνει αυτόματα, ότι γίναμε Κράτος, ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα ή ότι δεν θα υπάρχει επιτήρηση και εποπτεία (κάτι που θέλουν τόσο οι δικοί μας, όσο και οι ξένοι, αφού ξέρουν, ότι χωρίς εποπτεία, η χώρα θα γυρίσει σε χρόνο dt στο 2009 και μάλιστα, όχι με κυβέρνηση συριζα, αλλά και με την παρούσα)...
  Η απάντηση στην ερώτηση του τίτλου, δεν μπορεί να είναι και τόσο αισιόδοξη, οι πραγματικά καλές μέρες, για τη χώρα, θα αργήσουν, όσο δεν προχωράνε βασικές και θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις και όσο δεν αλλάζει η νοοτροπία, κυβερνώντων και κυβερνωμένων !
  Η είδηση, που δείχνει ότι η Κρίση είναι ακόμα εδώ, ολοζώντανη και παρούσα, είναι ασφαλώς ότι για 500 προσλήψεις, σε θυγατρική της ΔΕΗ, υποβλήθηκαν ..12.000 αιτήσεις, το όνειρο του μέσου Έλληνα, εξακολουθεί να είναι το "βόλεμα" στο Δημόσιο (στενό π.χ καθηγητής, αστυνομικός ή στρατιωτικός ή ευρύτερο, δηλ. δεκο κλπ).
  Η ΜΟΝΗ ΑΣΦΑΛΗΣ ένδειξη ότι η χώρα βγαίνει από το τέλμα και τη σαπίλα, θα είναι, όταν για 500 θέσεις, στο Δημόσιο, οι ενδιαφερόμενοι θα είναι ..400, μόνο τότε !
   Στις παλιές "καλές" εποχές, της ψεύτικης ευ-δαιμονίας των δανεικών, αυτό θα ήταν αναμενόμενο, αλλά δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει, ότι τόσο πολλοί άνθρωποι, θέλουν να υπηρετήσουν έναν εργοδότη, που πτώχευσε, πριν από μόλις 4 χρόνια...
    Και αν στις τότε "καλές εποχές" των μαζικών διορισμών, στο Δημόσιο, από την κυβέρνηση "κουρασμένου", τόσο μαζικών, που παραπέμπουν σε ΕΣΣΔ και όχι δημοκρατία, κάποιοι χρησιμοποιούσαν πλαστά έγγραφα, φαντάζεται κανείς, τι θα γίνεται τώρα, όπου οι θέσεις είναι ΠΟΛΥ λιγότερες και δυσεύρετες !
   Διότι, αποδείχτηκε ότι ο κόσμος, για να διοριστεί, όχι απλά πουλούσε την ψήφο του, αλλά κατασκεύαζε ή αγόραζε "πέτσινα" πτυχία, προκειμένου να ζήσει το "ελληνικό όνειρο" μίας κρατικής αργομισθίας...
   Δυσκολεύομαι να μπω στη "λογική" αυτών των 12.000, όσο δύσκολες και αν είναι οι εποχές : μπορεί να εξασφαλίζεις έναν μισθό (το ύψος του οποίου, μόνο δεδομένο, δεν είναι, εκτός αν ανήκεις σε αυτές τις κατηγορίες, των οποίων ο μισθός καθορίζεται από ..τα διοικητικά δικαστήρια), με ελάχιστο κόπο, ωστόσο με ποιο τίμημα ;;
   Πως αποτιμάται, το να δουλεύεις σε ένα καθεστώς απόλυτης αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας, όπου ευνοούνται μονίμως, τα λεγόμενα "βύσματα", όπου δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ανέλιξης και εξέλιξης, όπου δεν μπορείς να ξεδιπλώσεις τα ταλέντα και τις ικανότητές τους, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ το θέλεις ;;
   Επομένως, το "κέρδος" είναι εκτιμητέο, όσο περίπου ο μισθός, αλλά η (προσωπική) ζημία ανεκτίμητη και ανεπανόρθωτη και όμως χιλιάδες συνάνθρωποι, "την καταπίνουν", για μία θέση στο Δημόσιο ! 
    Αυτός πρέπει να είναι και ο βασικός, αν όχι ο μοναδικός, λόγος, που όταν κάποιος παραιτείται από κρατική (ή κοινοτική) αργομισθία, όλοι ψάχνουν να βρουν σκοτεινά κίνητρα και θεωρίες, δυσκολεύονται (λόγω ζήλειας) να πιστέψουν ότι κάποιος κατόρθωσε να ξεφύγει από τη "φωλιά του κούκου" και να κυνηγήσει τα όνειρά του...


 

Διατάραξη ασφάλειας συγκοινωνιών και συναφή αδικήματα !

   Τα συναφή, με τις συγκοινωνίες, εγκλήματα, επανήλθαν στο προσκήνιο, μετά το περίεργο και πολύνεκρο τροχαίο, επί της Λεωφόρου Πέτρου Ράλλη, την προηγούμενη εβδομάδα.
  Στον υπαίτιο οδηγό, που επικαλέστηκε επιληπτικές κρίσεις, ασκήθηκε δίωξη, όχι μόνο για σωματικές βλάβες και ανθρωποκτονίες εξ αμελείας, αλλά και για διατάραξη ασφάλειας συγκοινωνιών, σε βαθμό κακουργήματος !
  Σήμερα, έγινε γνωστό, ότι προέκυψε διαφωνία ανακριτή και εισαγγελέα, για την προφυλάκισή του ή μη και θα αποφασίσει το Δικαστικό Συμβούλιο : το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να ξανά-οδηγήσει, όχι σύντομα τουλάχιστον, όπως φάνηκε και από τις κάμερες της Τροχαίας...
  Η διατάραξη της ασφάλειας της συγκοινωνίας στους δρόμους, μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους (εκτός από φθορά, γιατί αυτό συνιστά άλλο αδίκημα) και κυρίως με παραβίαση του Κ.Ο.Κ, ήτοι οδήγηση με υπερβολική ταχύτητα, οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών, υπερφόρτωση οχήματος, οδήγηση με "προβληματικό" όχημα (στα φρένα και όχι μόνον) κλπ.
   Από τα σχετικά βίντεο, που διέρρευσαν, προκύπτει ότι το όχημα του υπαίτιου, για το μακελειό, στην Π. Ράλλη, κινούνταν με υπερβολική ταχύτητα, παραβίασε ερυθρό σηματοδότη και επιπλέον έκανε επικίνδυνους ελιγμούς, με συνεχείς εναλλαγές λωρίδας κυκλοφορίας, επομένως ορθά ασκήθηκε δίωξη, για υπαίτια διατάραξη ασφάλειας συγκοινωνιών.
  Το εν λόγω έγκλημα, μπορεί να διαπραχθεί, τόσο με πρόθεση (άμεσο ή και ενδεχόμενο δόλο), όσο και από αμέλεια : στη δεύτερη περίπτωση είναι πλημμέλημα (φυλάκιση έως 5 έτη), ενώ στην πρώτη, μπορεί να είναι τόσο πλημμέλημα (με την ίδια ποινή), όσο και κακούργημα (με κάθειρξη, από 5 έως 20 έτη) !
   Για να είναι κακούργημα, θα πρέπει να έχει επέλθει θάνατος, ως συνέπεια της (υπαίτιας) διατάραξης της ασφάλειας της συγκοινωνίας, άρα μιλάμε για περίπτωση "εγκλήματος εκ του αποτελέσματος", αποτέλεσμα για το οποίο, δεν απαιτείται όμως δόλος, αλλά αρκεί και αμέλεια...
  Ο δόλος δηλαδή κρίνεται μόνον, για την διατάραξη και όχι για την ανθρωποκτονία, η οποία εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως "εξ αμελείας" και συρρέει αληθινά, με την (κακουργηματική) διατάραξη, επιβάλλονται δηλαδή ξεχωριστές ποινές !
  Αντίστοιχα, ισχύουν και για τις μη οδικές συγκοινωνίες, ήτοι τις ακτοπλοϊκές, αεροπορικές και σιδηροδρομικές :
-Όποιος, με πρόθεση, διαταράσσει την ασφάλεια αυτών, τιμωρείται με φυλάκιση, από 2 έως 5 έτη, αν από την πράξη, μπορεί να προκύψει κίνδυνος, για ξένα πράγματα.
-Με κάθειρξη, από 5 έως 20 έτη, αν μπορεί να προκύψει κίνδυνος, για άνθρωπο και
-Με ισόβια κάθειρξη ή κάθειρξη, από 10 έως 20 έτη, αν επήλθε θάνατος !
  Αν η πράξη τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται μόνον φυλάκιση, έως 5 έτη, ενώ πρέπει να τονίσουμε, ότι για τη στοιχειοθέτηση των σχετικών εγκλημάτων, ΑΡΚΕΙ η διακινδύνευση, ότι δηλαδή δημιουργήθηκε (αντικειμενικά) κίνδυνος, χωρίς να απαιτείται και επέλευση του κινδύνου...
   Πριν από ένα χρόνο, προστέθηκε άρθρο, στον ποινικό Κώδικα, μετά τα αλλεπάλληλα κρούσματα κλοπής τροχαίου υλικού, κυρίως από τον ΟΣΕ (καλώδια χαλκού κλπ), σύμφωνα με το οποίο, όποιος κλέβει ή καταστρέφει υλικό, που προορίζεται, για το σιδηρόδρομο, τιμωρείται με κάθειρξη (κακούργημα), από 5 έως 20 έτη, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από την αξία αυτών που αφαιρέθηκαν ή της ζημίας, που προκλήθηκε !
   Τέλος, υπάρχει και το γνωστό αδίκημα της παρακώλυσης των συγκοινωνιών, γνωστό κυρίως από τις κινητοποιήσεις των αγροτών, κατά καιρούς, με κλείσιμο εθνικών οδών (μάλιστα, για τις μεγάλες κινητοποιήσεις του έτους 1997, υπήρξε απαλλαγή με Νόμο !).
   Πρόκειται για πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση, από 3 μήνες έως 5 έτη, όταν τελείται με πρόθεση και φυλάκιση έως 6 μήνες, όταν τελείται από αμέλεια (ομολογώ πως έως σήμερα, είχα την εντύπωση, ότι η παρακώλυση τιμωρείται, μόνον, όταν υπάρχει δόλος) : συνεπώς, ακόμα και αν παρκάρεις βιαστικά κάπου, όπου (χωρίς να το καταλάβεις) εμποδίζεις την κυκλοφορία, είναι εφικτό να διωχθείς ποινικά !
     Η παρακώλυση της συγκοινωνίας, δεν αναφέρεται φυσικά, μόνον στις οδικές μεταφορές, αλλά σε όλα τα είδη συγκοινωνιών, συμπεριλαμβανομένων των ταχυδρομικών και "τηλεγραφικών"...



 

Roxana (?) and son..

   Το ενδιαφέρον και οι εικασίες, για το ποιος "αναπαύεται" στον τύμβο Καστά της Αμφίπολης, είναι παγκόσμια και όλοι παρακολουθούν, με δέος, τις αποκαλύψεις, της αρχαιολογικής σκαπάνης, λόγω της μοναδικής ομορφιάς και της καλλιτεχνικής αξίας του μνημείου και μετά, από αρκετό καιρό, θέλησα να καταθέσω την άποψη μου, χωρίς φυσικά να είμαι ειδικός.
  Ο καθένας βέβαια, λέει το μακρύ του και το κοντό του, άλλοι εκφράζουν ευσεβείς πόθους, άλλοι βγάζουν χολή και ζήλια, με κίνδυνο να εκτεθούν και μόνο η ολοκλήρωση της ανασκαφής, θα δώσει τις απαντήσεις...Ανασκαφή, που γίνεται και πρέπει να γίνεται με όρους επιστημονικούς-αρχαιολογικούς και όχι τηλεοπτικούς, δεν υπάρχει λόγος βιασύνης, λες και ο νεκρός θα δραπετεύσει !
  Από την αρχή, η διαίσθησή μου, έλεγε ότι ο ένοικος είναι Γυναίκα, ειδικά από τη στιγμή, που αποκαλύφθηκαν οι δύο υπέροχες (!) Καρυάτιδες, εν συνεχεία κλονίστηκε προσωρινά, έως ότου αποκαλυφθεί το τρίτο πρόσωπο του ψηφιδωτού : η μορφή της Περσεφόνης, που, πλέον, πέραν μεγάλης έκπληξης, παραπέμπει σε γυναικείο πρόσωπο, το οποίο έχει ταφεί εκεί.
   Οι πιθανές εκδοχές, είναι δύο : είτε η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, η Ολυμπιάδα, είτε η σύζυγός του, Ρωξάνη (μαζί με τον υιό της, Αλέξανδρο Δ'), από τη στιγμή, που μιλάμε για τόσο μεγαλοπρεπή-βασιλικό τάφο !
    Η Ρωξάνη, δεν ήταν Ελληνίδα-μακεδόνισσα, ήταν αλλοδαπή, από την Περσία και μάλιστα η πιο όμορφη γυναίκα αυτής, της αχανούς περιοχής και φυσικά, ο άνθρωπος, που κατέκτησε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, δεν θα μπορούσε να συμβιβαστεί, με κάτι λιγότερο.
    Πιο πιθανό και λογικό είναι βέβαια το σενάριο, να πρόκειται για τη Ρωξάνη, διότι η Ολυμπιάδα, δολοφονήθηκε, στην αρχαία Πύδνα, ήτοι στα Πιέρια παράλια του Θερμαϊκού κόλπου (σημερινή περιοχή Κολινδρού) και θα ήταν πολύ περίεργο, να μεταφέρθηκε στην Αμφίπολη...
    Στην περιοχή εκείνη μάλιστα, του Μακρύγιαλου, υπάρχει λόφος, που παραπέμπει σε τύμβο και είναι σφόδρα πιθανολογούμενο, να συνιστά τον τάφο της Ολυμπιάδας, γεγονός, που δείχνει αφενός πόσους αρχαιολογικούς θησαυρούς κρύβει ακόμα η ελληνική Γη και αφετέρου, πόσο ..απρόθυμοι είναι οι αρχαιολόγοι κλπ, να κάνουν τη δουλειά τους !
    Τόσο η Ολυμπιάς, όσο και η Ρωξάνη, μαζί με τον υιό της, Αλέξανδρο Δ', δολοφονήθηκαν από τον ίδιο άνθρωπο, τον σφετεριστή του Μακεδονικού θρόνου, Κάσσανδρο (ο οποίος είχε παντρευτεί την Θεσσαλονίκη και για χάρη της, ίδρυσε την ομώνυμη πόλη), μόνο όμως η  Ρωξάνη και το παιδί, που απέκτησε με τον Μ. Αλέξανδρο, σκοτώθηκαν εκεί, στην Αμφίπολη, αφού έμειναν για ένα διάστημα φυλακισμένοι (από την άποψη αυτή, είναι "τι κάνει νιάου νιάου, στα κεραμίδια", αλλά ποτέ ας μην είμαστε απόλυτοι).
    Η μόνη ένσταση, που σοβαρά διατυπώνεται, είναι πως είναι δυνατόν, να ετάφη η Ρωξάνη, με τόσες τιμές και ένα μεγαλοπρεπές Μνημείο, από τους πολιτικούς της αντιπάλους και εξοντωτές της...
     Βέβαια, την εποχή εκείνη, συνέβαιναν πολλά περίεργα, ήταν μία περίοδος σκοτεινή, με δολοπλοκίες, ίντριγκες και αμέτρητες δολοφονίες, η εξουσία έπρεπε να αποκτηθεί και να διατηρηθεί, με το σπαθί, ωστόσο ο σεβασμός και η τιμή, προς τους νεκρούς, ήταν Παράδοση αδιαμφισβήτητη !
     Όπως και να έχει, όποιος και αν είναι ο ένοικος του τάφου της Αμφίπολης, η ουσία δεν αλλάζει : από τη μία επιβεβαιώνεται ξανά και πανηγυρικά η ελληνικότητα της Μακεδονίας (ο όμορφος μύθος της Περσεφόνης είναι ελληνικός, όχι ρωμαϊκός...) και από την άλλη, η υψηλή καλλιτεχνική δεινότητα των προγόνων μας (είναι σφόδρα πιθανόν, το Μνημείο να κατασκευάστηκε, από καλλιτέχνες της νότιας Ελλάδας, ακόμα και Αθηναίους).
     Για όσους ξένους, βγάζουν χολή και κόμπλεξ, λέγοντας ότι θα απογοητευτούν οι Έλληνες, αν δεν πρόκειται, για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, να πούμε, πρώτον, ότι πρόκειται για άνθρωπο-θρύλο και "ανδρών επιφανών, πάσα γη τάφος" και δεύτερον, μας βολεύει να μην βρεθεί ποτέ ο τάφος του, για να συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι είναι ακόμα ζωντανός...
    

Η πόλωση δεν βοηθάει εκείνους, που την προκαλούν !

   Επανέρχομαι σήμερα, με ένα γενικότερο, πολιτικό σχόλιο, παρότι με μαλώνει ο αδερφός μου, που ανεβάζω μη νομικές αναρτήσεις : είναι γνωστό, πως όποιος βιάζεται, σκοντάφτει και ότι ο πανικός, θολώνει το μυαλό και δεν είναι καλός σύμβουλος !
  H δίψα του συριζα, για την κατάληψη της εξουσίας (προς ίδιον όφελος, όπως πάντα) και η αδημονία, που καλλιεργούν οι δημοσκοπήσεις, τους ωθούν να ζητούν συνέχεια εκλογές (σαν να φοβούνται ότι θα χαθεί το προβάδισμα) και όλο αυτό κινδυνεύει, να τους γυρίσει σαν μπούμερανγκ...
  Η κίνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, για ψήφο εμπιστοσύνης, ήταν έξυπνη, όχι μόνο, για το θλιβερό, ομολογουμένως και αντικειμενικά, θέαμα του τσίπρα, στη Βουλή, όσο, γιατί ήδη άρχισαν να εκδηλώνονται, οι ανεξάρτητοι βουλευτές, σχετικά με την εκλογή Προέδρου !
   Χθες, ο πρώτος, που είπε ξεκάθαρα, ότι θα υπερψηφίσει, ήταν ο Λυκούδης και δίπλα του, όταν το άκουσε ο Παπαδημούλης, άρχισε να πίνει νεράκι και να ξεροκαταπίνει, εμμέσως πλην σαφώς, το είπε, στη Βουλή και ο Ντάβρης, ενώ το ίδιο αναμένεται να κάνει και ο Οικονόμου, άρα, αμέσως-αμέσως, πάμε στους 155+3=158 ήδη και μένουν άλλοι 22 (ΑΝ απαιτηθεί τελικά πλειοψηφία 180)...
   Η εμμονή του συριζα να ζητάει συνέχεια εκλογές, τώρα, σίγουρα κάνει κακό και στη χώρα, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι φταίει για την κατάρρευση των διεθνών χρηματιστηρίων : όποιος έχει μία σχετική εμπειρία, από τα Χρηματιστήρια (όχι να το παινευτώ), ΜΠΟΡΟΥΣΕ να δει, ότι είχε δημιουργηθεί μία "φούσκα" (στις ανεπτυγμένες αγορές, τουλάχιστον, όπως ΗΠΑ και Γερμανία), που περίμενε ΑΦΟΡΜΗ, για να σπάσει !
   Τα Χρηματιστήρια, έτσι είναι, δεν ήρθε ξαφνικά το τέλος του κόσμου, κινούνται, όπως η οικονομία, εν γένει, σε κύκλους, σαν μία τσιχλόφουσκα, που φουσκώνει και ξεφουσκώνει και σε συνδυασμό, με την αγελαία νοοτροπία των περισσότερων επενδυτών-προβάτων, μόλις δοθεί το "σύνθημα" από μία (πραγματικά ή φαινομενικά) κακή είδηση, αρχίζουν να παίρνουν κάποιοι τα κέρδη τους και άλλοι να προσπαθούν να σταματήσουν τις ζημίες...
   Βέβαια, οι κανόνες των χρηματαγορών, είναι τόσο πολλοί, που συνοψίζονται ...σε έναν : όταν οι αξίες υποχωρούν, ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ και όταν ανεβαίνουν, πουλάμε, το αντίθετο δηλαδή από ότι κάνει το 80% των επενδυτών-προβάτων, που πάνε με το "ρε(ύ)μα" !
   Είναι αστείο να θεωρήσουμε τον ..τσίπρα, ως υπαίτιο, για το χάσιμο τόσων δις, από τις κεφαλαιοποιήσεις των διεθνών χρηματιστηρίων, δεν έχει τόση αξία και επιρροή, αν και οι προβλέψεις του Πάγκαλου, ότι με το συριζα, θα έρθει πείνα και δυστυχία, δεν απέχουν και πολύ από την (ελληνική όμως) πραγματικότητα....
    Βλέποντας το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, να απομακρύνεται οι συριζαίοι, άρχισαν να ρίχνουν τόνους λάσπης στον ανεμιστήρα, να απειλούν, να εκβιάζουν και να θυμίζουν τις πιο σκοτεινές εποχές του παλαιοκομματισμού : εξίσου αποκρουστική, είναι και η έπαρση και η αλαζονεία, με την οποία βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, ξεχνώντας ότι έχουν μόλις 25% της κοινής γνώμης (κατά τ' άλλα, ονειρεύονται και αυτοδυναμίες) !
    Στην παγίδα της πόλωσης, όμως, δεν πρέπει να πέσει ούτε η κυβέρνηση, να ασχολείται όλη μέρα, με τους τραγικούς συριζαίους και να σταματήσει να παράγει έργο : η βιασύνη κάποιων να βγούμε από τα Μνημόνια, για ψηφοθηρικούς περισσότερο λόγους, αποδείχθηκε φιάσκο και στραπάτσο, ήτοι πήγαν για μαλλί και έφυγαν κουρεμένοι...
     Πόσο καιρό συζητάμε για ρύθμιση ληξιπρόθεσμων ; 1,5 χρόνο σίγουρα και ακόμα ΦΩΣ δεν είδαμε ! Μόνο υποσχέσεις και πάνω, που δημιουργείται ελπίδα, στους οφειλέτες, ότι θα πάρουν ανάσα, αρχίζουν να διαρρέουν φήμες, ότι θα μπουν πάλι προϋποθέσεις και εμπόδια !
    ΟΧΙ, τα πράγματα είναι απλά : Η ΜΟΝΗ προϋπόθεση, για να μπεις στη ρύθμιση, θα πρέπει να είναι ότι χρωστάς, ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ! Απλά ο καθένας, να επιλέγει, σε πόσες δόσεις, από μία έως εκατό, θέλει να εξοφλήσει τα χρωστούμενα και να μην συναρτάται αυτό, από την πληρωμή τρεχουσών υποχρεώσεν...Η ρύθμιση να είναι εσαεί "ανοικτή" και να μπαίνει εκεί, όποιος και όποτε "θέλει" (αφού είναι λύση ανάγκης και λογικής), μόνο έτσι θα ανασάνουν και τα ασφαλιστικά ταμεία.
     Όπως έχουμε ξαναπεί και ξαναδεί, οι κυβερνήσεις πέφτουν, δεν τις ρίχνεις, όταν δεν κάνουν τα αυτονόητα και δε βελτιώνουν τη ζωή και την καθημερινότητα του πολίτη (όχι με μοίρασμα ευρώ, όπως το Ε.Ε.Ε), επομένως δεν είναι ανάγκη, οι συριζαίοι (και οι έσχατοι φίλοι τους, ΑΝΕΛ ! τι άλλο θα δούμε ;) να ωρύονται για εκλογές, η κυβέρνηση θα πέσει κυριολεκτικά σαν ώριμο φρούτο, αν δεν κάνει σωστά τη δουλειά της (όπως π.χ μεταρρυθμίσεις, διαρθρωτικές αλλαγές, αποκρατικοποιήσεις, ό,τι έχει δεσμευτεί, αλλά δεν κάνει ή κάνει με τραγικές καθυστερήσεις).

Η ποινική ευθύνη, είναι πάντα υποκειμενική !

   Ο κανόνας αυτός, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά χθες, με απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων, στην Κρήτη, όπου δικαζόταν ταμίας δήμου, για υπεξαίρεση και μαζί της και ο Δήμαρχος : η ταμίας καταδικάστηκε, έχοντας ομολογήσει-παραδεχθεί την υπεξαίρεση, ενώ ο Δήμαρχος αθωώθηκε, γιατί δεν αποδείχθηκε ότι γνώριζε (ήτοι, λόγω αμφιβολιών) !
 Η περίπτωση αυτή είναι σχεδόν καρμπόν, με την υπόθεση της μεγάλης υπεξαίρεσης, από τα ταμεία του Δήμου Θεσ/νικης, αλλά εκεί κρίθηκε αλλιώς, αν η υπόθεση της Κρήτης, είχε δικαστεί νωρίτερα, ίσως να δημιουργούσε ένα σχετικό ευνοϊκό προηγούμενο...(ο πρώην Δήμαρχος, Β. Παπαγεωργόπουλος, καταδικάστηκε, επειδή προφανώς το Δικαστήριο πείστηκε (;) ότι είχε γνώση, του τι συνέβαινε, ο ίδιος εξακολουθεί να κηρύττει την αθωότητά του και η υγεία του κλονίστηκε σημαντικά, ίσως επειδή θεωρεί ότι αδικήθηκε, μόνο ο Θεός ξέρει την Αλήθεια).
  Για να καταδικαστεί κάποιος, πρέπει να παραβιάσει, μία ποινική διάταξη Νόμου, να κάνει κάτι δηλαδή, που απαγορεύεται, είτε με πρόθεση (δόλο), είτε εξ αμελείας, θα πρέπει να υπάρχει και να αποδεικνύεται δηλαδή η προσωπική-υποκειμενική σύνδεση του δράστη, με το τελεσθέν έγκλημα !
  Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ίσως διαφορά της ποινικής ευθύνης, από τα άλλα είδη ευθυνών, όπως η αστική, ήτοι η ευθύνη προς αποζημίωση : στον αστικό κώδικα, υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου η ευθύνη είναι αντικειμενική, όπου πληρώνεις "αμαρτίες" άλλων...
  Η πιο χαρακτηριστική ίσως περίπτωση, είναι εκείνη της λεγόμενης πρόστησης, όπου κάποιος αναθέτει μία δουλειά, σε άλλον και αν ο τελευταίος, ζημιώσει κάποιον τρίτο, κατά την εκτέλεσή της, ευθύνεται και το "αφεντικό" : έτσι π.χ όταν προξενεί τροχαίο, επαγγελματικό όχημα, ευθύνεται μαζί με την ασφαλιστική εταιρία και η εργοδότρια εταιρία, του υπαίτιου οδηγού !
   Άλλες περιπτώσεις, είναι όταν οι γονείς, ευθύνονται για ζημίες που προξενούν τα ανήλικα τέκνα τους (λόγω πλημμελούς εποπτείας), η ευθύνη του κατόχου ζώων, από ζημίες, που προκαλούν αυτά και τέλος, η ευθύνη του ιδιοκτήτη οικοδομής π.χ, όταν πέσει το μπαλκόνι και πλακώσει άνθρωπο (επειδή θεωρείται, εκ προοιμίου, ότι δεν το έχει συντηρήσει σωστά).
    Πάντως και οι κανόνες αυτοί, δεν είναι απόλυτοι, υπάρχουν και εξαιρέσεις, τόσο στην αστική, όσο και στην ποινική ευθύνη, όπου αντίστοιχα, ο αντικειμενικά υπεύθυνος, μπορεί να απαλλαγεί ή ο υποκειμενικά υπεύθυνος, να αθωωθεί !
    Έτσι, π.χ στην περίπτωση του φόνου, σε κατάσταση νόμιμης άμυνας, ο δράστης φυσικά και έχει πρόθεση να σκοτώσει, αλλά απαλλάσσεται, γιατί σκότωσε, για να ..μην τον σκοτώσουν ή αντίστοιχα, στο πεδίο του αστικού δικαίου, ο υπόχρεος προς αποζημίωση, μπορεί να επικαλεστεί ανωτέρα βία και απρόβλεπτα γεγονότα...
   Για να επιστρέψουμε στην αρχική περίπτωση, όταν είσαι Δήμαρχος (ή προϊστάμενος γενικά) και ο ταμίας σου κλέβει, δεν μπορεί να ευθύνεσαι αντικειμενικά, ήτοι χωρίς να αποδεικνύεται η γνώση σου, ότι γίνεται υπεξαίρεση (οπότε μετά μιλάμε για απλή ή άμεση συνέργεια σε αυτή, παράβαση καθήκοντος κλπ), σίγουρα έχεις πολιτικές και διοικητικές ευθύνες, για τον τρόπο, που ασκείς Διοίκηση και εποπτεία, αλλά η ποινική ευθύνη, είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα !
   

Όλα τα γουρούνια, την ίδια μούρη έχουν ;

  Πιθανόν, όμως το σίγουρο είναι πως, οι άνθρωποι, είναι διαφορετικοί, όχι μόνο στην όψη, αλλά και κυρίως στην ιδεολογία-πιστεύω, στις Αξίες, τις Αρχές τους, στον τρόπο που ζουν και αντιλαμβάνονται αυτόν τον κόσμο !
  Πάντα, στα ανθρώπινα, θα υπάρχει το "εμείς και οι άλλοι" και είναι πραγματικά απορίας άξιον, ποιοι διακινούν και με ποια κίνητρα, σενάρια συνεργασιών, μεταξύ ετερόκλητων κομμάτων, μιλάνε για εθνική συνεννόηση ξαφνικά, λες και είμαστε σαν ..τα γουρούνια.
   Η Ντόρα μπορεί να θέλει να το παίξει υπεράνω και ενωτική, μπας και βγει Πρόεδρος, κατανοητό, ο Κρεμαστινός όμως, τι όνειρο είδε ; Το ίδιο και κάποιοι ανεξάρτητοι βουλευτές, ίσως γιατί ελπίζουν να βολευτούν κάπου, σε ένα πιθανό πολιτικό αχταρμά-συνονθύλευμα, αφού και οι ίδιοι πλέον δεν ξέρουν ..που ανήκουν !
   Ευτυχώς, που η Βούλτεψη βγήκε και διέψευσε αυτά τα ευφάνταστα, αρρωστημένα καλύτερα, σενάρια, περί συγκυβέρνησης, μαζί με το συριζα, στη "λογική" του τσίπρα, ότι ακόμα και η συμμαχία με το Διάβολο, είναι καλοδεχούμενη...
   Το ρητό του τίτλου, έχει εφαρμογή μόνον εν μέρει, στο ότι ΚΑΝΕΙΣ, πέραν του συριζα, που έχει πάρει αέρα από τις δημοσκοπήσεις (όσο αξιόπιστες μπορεί να είναι), ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ εκλογές, ούτε τώρα, ούτε το Φλεβάρη : οι εποχές είναι δύσκολες και τα λεφτά και τα προνόμια του βουλευτή, τόσο μεγάλα, που κανείς δεν θέλει να τα χαρίσει, σε άλλους !
    Ήδη, ορισμένοι ανεξάρτητοι βουλευτές, εμμέσως, πλην σαφώς, άφησαν να εννοηθεί, ότι θα υπερψηφίσουν τον επόμενο υποψήφιο Πρόεδρο, επειδή είναι πιο χαλαροί και αδέσμευτοι, εννοώ ότι οι βουλευτές των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ, επίσης "καίγονται", για να μη γίνουν εκλογές, επειδή, σύμφωνα με τις ίδιες δημοσκοπήσεις, δεν μπαίνουν σε νέα Βουλή, αλλά συγκρατούνται...
    Πέρα, από αυτή τη σύμπνοια, που πηγάζει από τη διακαή επιθυμία διατήρησης της βουλευτικής έδρας, οι πολιτικές διαφορές, είναι τόσο μεγάλες, που τα περί εθνικής κυβέρνησης συνεργασίας όλων, μοιάζουν με κακόγουστο ανέκδοτο !
    Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δύο μέτωπα, δύο στρατόπεδα, καλώς ή κακώς : από τη μία, οι δυνάμεις, που θέλουν η χώρα να πάει μπροστά και να σταθεί στα πόδια της (νδ, πασοκ και ποτάμι, βασικά)  και από την άλλη, οι δυνάμεις του σκότους, της οπισθοδρόμησης και του πιο χυδαίου λαϊκισμού (συριζα, χ.α, βασικά)...
    Αυτά τα δύο, είναι απέναντι, δεν συναντώνται και δεν μπορούν να συναντηθούν, κάτω από καμία συνθήκη, αν συναντηθούν, θα "σκοτωθούν", θα φάει το ένα το άλλο, έως ότου επικρατήσει, το ένα !
     Το άλλο ανέκδοτο, είναι αυτό που λένε οι συριζαίοι, δηλαδή να μπουν στην κυβέρνηση, αλλά να εφαρμοστεί ...η δικιά τους πολιτική, ήτοι να κερδίσουν, χωρίς καν μάχη, να μπουν από το παράθυρο, χωρίς εκλογές, αφού ξέρουν ότι δεν παίρνουν αυτοδυναμία...
     Τα σενάρια, που διακινούν κάποιοι, για δικούς τους λόγους, περί ευρύτερων-ξεχειλωμένων συνεργασιών, ανάμεσα σε εντελώς ανόμοια και ετερόκλητα πράγματα, είναι ένδειξη ηττοπάθειας και αδυναμίας (σε περίπτωση, που δεν το καταλαβαίνουν).
      Ο Σαμαράς, είπε ότι δεν κουράστηκε, όπως ο άλλος, που παρέδωσε τα κλειδιά στον Τζέφρι και περιμένουμε να τηρήσει το λόγο του, να φτάσει μέχρι το τέρμα (που δεν είναι και τόσο μακριά) !
      Ποια λογική αυτοκτονίας, διακατέχει τα κυβερνητικά στελέχη, που έφαγαν όλο το κάρβουνο, όλα τα σκατά καλύτερα, για να ισιώσει κάπως το πράγμα, για να έρθει τώρα ο Τσιπρανδρέου, να τα βρει όλα έτοιμα και να αναπαυτεί, προσωρινά, στις δάφνες κάποιων άλλων ;;
       Γιατί, οι άνθρωποι, πέρα από ανόμοιοι, έχουν και ένα άλλο χαρακτηριστικό, ότι αλλάζουν, μεταβάλλουν ιδεολογίες, σαν τους χαμαιλέοντες : έτσι π.χ μπορεί κάποιος να λέει σήμερα, ότι είναι πασοκ και σε ένα μήνα, να ψηφίζει συριζα, να ακούς όσα έλεγε το 2009 ο τζέφρι και να είναι ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια, με όσα λέει σήμερα ο Τσιπρανδρέου !

Πάλι εξιλαστήριο θύμα (;)

   Η είδηση της προφυλάκισης του Ρουμάνου οδηγού της νταλίκας, που "έσπειρε" το θάνατο, στην Εγνατία Οδό, μου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, απογοήτευσης, θλίψης και κυρίως θυμού !
 Βασικά, φαινόταν, "για το που πάει η δουλειά", μετά την άφεση ελεύθερου, του "υπεύθυνου", για τα έργα (αν ήταν αυτός, δεν ξέρω) και φαντάζομαι ότι θα τους βόλευε όλους, αν ο Ρουμάνος, είχε απανθρακωθεί, μαζί με τη νταλίκα του...
  Γνώμη μου είναι, ότι δεν θα γίνει ποτέ κράτος, η Ελλάδα, όσο οι υπηρεσίες της (όπως η Δικαιοσύνη, που συχνά δεν ξεφεύγει από τη γενικότερη μετριότητα και προχειρότητα) λειτουργούν έτσι, όσο οι ευθύνες, θα γίνονται μπαλάκι και δεν θα αποδίδονται, όσο οι πραγματικοί ένοχοι, θα μένουν ατιμώρητοι, επειδή έχουν "άκρες" ή λεφτά !
  Όπως είχαμε επισημάνει και παλιότερα, παρόλο που ο οδηγός της μοιραίας νταλίκας, βαρύνεται με κατηγορίες, σε βαθμό πλημμελήματος, εντούτοις, υπάρχει εξαίρεση, στον κανόνα ότι προφυλάκιση επιβάλλεται μόνον σε κακουργήματα (και μάλιστα με αυστηρές επιπλέον προϋποθέσεις).
  Αυτό εξ αιτίας, ειδικής πρόβλεψης, που προστέθηκε, μετά το πολύνεκρο ναυάγιο του "Εξπρές Σάμινα", στην Πάρο και παρέχει τη δυνατότητα προσωρινής κράτησης, σε όσους κατηγορούνται για ανθρωποκτονίες εξ αμελείας, αλλά κατά συρροή, όπου δηλαδή τα θύματα είναι πολλά και πρέπει η οργή των συγγενών και της κοινωνίας, να ..εκτονώνεται !
   Με τους δικούς μας ανευθυνοϋπεύθυνους, να αλληλοκατηγορούνται και να νίπτουν (τα λερωμένα με αίμα) χέρια τους, όπως πάντα, ο "κλήρος" έπεσε, σε έναν αλλοδαπό, που δε γνώριζε, ούτε τη γλώσσα μας, ούτε τους ελληνικούς δρόμους και φυσικά δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί, ότι κλείνει μία εθνική οδός και μετατρέπεται σε πάρκινγκ, ημέρα Κυριακή, ημέρα αργίας, όπου το, ούτως ή άλλως, ράθυμο, Δημόσιο, υπολειτουργεί...
   Τα λάθη του Ρουμάνου οδηγού, ήταν δύο : πρώτον, ότι δεν ..σκοτώθηκε, κατά τη σύγκρουση και δεύτερον, ότι δεν επικαλέστηκε το δικαίωμα σιωπής και έδωσε κατάθεση, προτού συμβουλευτεί δικηγόρο !
   Διότι, θεωρώ μάλλον εσφαλμένη την εξαρχής υπερασπιστική του γραμμή, ότι δεν έπιασαν τα φρένα ή ότι είχαν χαλάσει αυτά, πολύ πριν : έπρεπε να πει την αλήθεια, ότι δηλαδή αιφνιδιάστηκε, ότι μόλις είδε τα ..παρκαρισμένα στην Εθνική Οδό αυτοκίνητα και κατάλαβε τι συμβαίνει, δεν είχε κανένα χρόνο ή περιθώριο αντίδρασης (κάποιοι λένε, με μοναδική ευκολία, ότι έπρεπε να αυτοκτονήσει, για να σωθούν οι άλλοι, ενδεικτικό και αυτό της νοοτροπίας μας)...
    Όπως και να έχει, τα αμείλικτα ερωτήματα, για τις ευθύνες, όσων "σχεδίασαν και εκτέλεσαν" το κλείσιμο της οδού, για μισή ώρα, αντί για δέκα λεπτά, χωρίς σήμανση και προειδοποίηση, παραμένουν αναπάντητα, ακόμα και μετά την προφυλάκιση του νταλικιέρη !
    Γνώμη μου είναι, ότι πρέπει η υπόθεση να φτάσει στο κόκκαλο και να ανατεθεί σε ειδικό εφέτη ανακριτή (λόγω σοβαρότητας), της Θεσ/νικης, να φύγει η υπόθεση από τοπικό επίπεδο, όπου μπορεί -υποθέτω- κάποιοι και να γνωρίζονται μεταξύ τους και να ερευνηθεί σωστά και σε βάθος, αλλιώς σύντομα, θα λέμε πάλι τα ίδια...

Τι είναι το δεδικασμένο !

   Η έννοια του δεδικασμένου, είναι ίσως παρεξηγημένη στην Ελλάδα, διότι ορισμένοι έχουν την εντύπωση, ότι ζούμε σε χώρες του εξωτερικού, όπου μία δικαστική απόφαση, που αφορά άλλους, εφαρμόζεται αυτόματα και σε εμάς και γενικά σε παρόμοιες υποθέσεις !
  Το δεδικασμένο, εις ημάς, αφορά μόνον τους ίδιους τους διαδίκους μία υπόθεσης, δηλαδή όσους συμμετείχαν σε μία συγκεκριμένη Δίκη ή κλήθηκαν να συμμετάσχουν, αλλά ..δεν το έκαναν και όχι τρίτους, που μπορεί να έχουν το ίδιο πρόβλημα.
  Αντίστοιχα, όπως έχουμε ξαναπεί, τα ελληνικά (αστικά) Δικαστήρια, δε δεσμεύονται από τις αποφάσεις άλλων Δικαστηρίων, σε παρόμοιες υποθέσεις, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό, αλλά ούτε καν από αποφάσεις διαφορετικών Δικαστηρίων, μεταξύ των ίδιων διαδίκων (π.χ αθώος στο ποινικό, αλλά "ένοχος" στην καταβολή αποζημίωσης, στο αστικό) !
  Δεδικασμένο παράγουν, όσες τελεσίδικες-οριστικές αποφάσεις, δεν μπορούν να προσβληθούν πλέον με έφεση (είτε γιατί παρήλθε άπρακτη η προθεσμία, είτε γιατί η έφεση απορρίφθηκε) ή ανακοπή ερημοδικίας (σε περίπτωση, που ο διάδικος δικάστηκε ερήμην, από λόγους, για τους οποίους δε φέρει ευθύνη).
  Δύο ιδιαίτερες μορφές δεδικασμένου, αποτελούν το προσωρινό δεδικασμένο, που παράγει μία απόφαση ασφαλιστικών μέτρων (έως ότου κριθεί η υπόθεση οριστικά, με την έγερση της αντίστοιχης αγωγής) και το δεδικασμένο μίας διαταγής πληρωμής, όταν αυτή επιδοθεί 2 φορές και ο καθ' ού, δεν ασκήσει την προβλεπόμενη ανακοπή !
   Γι' αυτό λέμε, ότι δεν πρέπει κανείς να αμελεί, ειδικά όταν έχει λόγους και επιχειρήματα, να αποκρούσει μία αγωγή ή διαταγή πληρωμής κλπ (ή και να μην έχει, κερδίζει χρόνο, που είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει ο άνθρωπος), γιατί μετά την επέλευση του δεδικασμένου, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, συνήθως, ακόμα και αν είχε δίκιο...
   Έτσι, π.χ ακόμα και αν έχεις εξοφλήσει μία επιταγή, επί της οποίας εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής ή αν η υπογραφή σου, έχει πλαστογραφηθεί στο σώμα της, αν δεν τα προτείνεις αυτά εγκαίρως και αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου, μετά το πουλάκι έχει πετάξει , κατά κανόνα !
   Οι ενστάσεις και τα αποδεικτικά μέσα, πρέπει να προτείνονται εγκαίρως, όχι ..κατόπιν εορτής και μόνον αν κάποιες αποδείξεις, προέκυψαν εκ των υστέρων, μπορεί να γίνει μεταγενέστερη επίκλησή τους.
   Ανατροπή του δεδικασμένου, μπορεί να υπάρξει μόνον, εφόσον ασκηθεί αίτηση αναίρεσης, στον Άρειο Πάγο, οπότε αν η αίτηση γίνει δεκτή, η υπόθεση ξαναδικάζεται, αλλά μέσα στα όρια, που ορίζει το ανώτατο Δικαστήριο και μόνον ως προς τα κεφάλαια της απόφασης, που προσβλήθηκαν και όσα συνέχονται αναγκαία, με αυτά (ως προς τα λοιπά, δηλαδή, το δεδικασμένο διατηρείται).
   Από εκεί και μετά, το μεγάλο ζήτημα, είναι τα όρια του δεδικασμένου, τόσο τα αντικειμενικά, όσο και τα υποκειμενικά, δηλαδή ποιους δεσμεύει και σε ποια έκταση !
    Εκτός από τους διαδίκους, όπως είπαμε παραπάνω, το δεδικασμένο ισχύει υπέρ και κατά και άλλων προσώπων, όπως π.χ των κληρονόμων, εφόσον ο διάδικος αποβιώσει, κατά τη διάρκεια ή και μετά τη Δίκη, εκείνου, που τυχόν απέκτησε (αγόρασε) διεκδικούμενο ακίνητο, κατά τον ίδιο χρόνο ή ακόμα και εκείνου, που έχει δικαίωμα κατοχής στο πράγμα (έτσι π.χ αν γίνει έξωση στον μισθωτή, η απόφαση ισχύει και κατά του υπεκμισθωτή, στον οποίο, είχε νοικιάσει το ακίνητο, με τη σειρά του, ο αρχικός μισθωτής).
    Από εκεί και μετά, ο Νόμος, ορίζει τι γίνεται σε κάποιες ειδικότερες περιπτώσεις, όπως όταν το χρέος αποδειχθεί ανύπαρκτο, σε Δίκη μεταξύ δανειστή και πρωτοφειλέτη, απαλλάσσεται αυτόματα και ο εγγυητής και αντίστροφα.
    Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ζήτημα, του κατά πόσον αποτελεί δεδικασμένο στην Ελλάδα, απόφαση αλλοδαπού πολιτικού δικαστηρίου, όπου και εκεί ο Νόμος θέτει τις προϋποθέσεις, για να συμβαίνει κάτι τέτοιο (τις οποίες παραλείπω, για λόγους οικονομίας) !
     Το βασικό, που πρέπει να έχει κανείς υπόψη του, είναι, πως για να έχουμε δεδικασμένο, θα πρέπει να υπάρχει : α) ταυτότητα προσώπων (διαδίκων, με τις εξαιρέσεις του Νόμου, όπως παραπάνω) β) ταυτότητα αντικειμένου Δίκης και γ) ταυτότητα ιστορικής και νομικής αιτίας.
     Έτσι π.χ στην περίπτωση, που εργαζόμενος, άσκησε αγωγή, κατά του εργοδότη του, για μη καταβληθέντες μισθούς ενός έτους, ΔΕΝ υπάρχει δεδικασμένο, ώστε να ζητήσει μετά, τους μισθούς ενός διαφορετικού-μεταγενέστερου έτους ( εδώ υπάρχει ταυτότητα διαδίκων, ταυτότητα διαφοράς και νομικής αιτίας, αλλά διαφορετική ιστορική αιτία).
     Τέλος, να πούμε ότι τα Δικαστήρια, οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τους το δεδικασμένο και αυτεπάγγελτα (στην πράξη βέβαια, πρέπει να το προτείνει ο ένας διάδικος), ενώ, εννοείται, ότι αντίστοιχα και στις ποινικές Δίκες, ισχύει, τρόπον τινά, δεδικασμένο, με την έννοια, ότι κανείς δεν μπορεί να καταδικαστεί 2 φορές, για την ΙΔΙΑ παράνομη πράξη !

Η ώρα της ελληνικής ομογένειας !

   Η Ελλάδα έχει περί τα 10 εκατομμύρια κατοίκους, ωστόσο οι Έλληνες ομογενείς, ανά τον πλανήτη, είναι άλλοι τόσοι και κατά τεκμήριο, πετυχημένοι και αρκετοί πλούσιοι, σίγουρα πάντως, οικονομικά πιο εύρωστοι, από εμάς !
 Αυτό φυσικά οφείλεται στο γεγονός ότι ο Έλληνας, διαπρέπει, όταν βρεθεί σε καθεστώς αξιοκρατίας και σε ένα οργανωμένο κράτος, ήτοι μακριά από την πατρίδα του, όπου επιπλέουν μόνον οι φελλοί και τα σκατά...
 Είναι απογοητευτικό, ότι 4,5 σχεδόν χρόνια, μετά την (επίσημη) χρεοκοπία της Ελλάδας, δεν έχει υπάρξει κάποια σοβαρή πρωτοβουλία, από τους Έλληνες ομογενείς, για να βοηθήσουν κάπως, τη δοκιμαζόμενη πατρίδα τους !
 Μόνον 2-3, όπως φάνηκε εξαρχής και αποδείχθηκε στη συνέχεια, απατεώνες, έπαιξαν με τον πόνο μας, λέγοντας ότι θα εξαγοράσουν όλο το δημόσιο χρέος, με αέρα (γιατί ως γνωστόν, πιο εύκολα πέφτει θύμα απάτης, κάποιος που περνάει δύσκολα και η αυτοεκτίμησή του, είναι στα τάρταρα)...
 Φυσικά κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει το ο,τιδήποτε, ωστόσο η χώρα μας, έχει μακρά και ιστορική παράδοση, από τους λεγόμενους "εθνικούς ευεργέτες", Έλληνες, που πλούτισαν στο εξωτερικό και εν συνεχεία, έκαναν μεγάλες δωρεές, στην πατρίδα τους, χτίζοντας σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, φτιάχνοντας ιδρύματα και γενικά βοηθώντας, όπως μπορούσαν (ή και περισσότερο από όσο μπορούσαν) την κοινή Πατρίδα !
  Οι αναγνώστες του παρόντος  blog, προέρχονται από την Ελλάδα, κατά 95%, ωστόσο υπάρχουν και αναγνώστες στο εξωτερικό (υποθέτω από ομογενείς) και με την ελάχιστη αυτή επιρροή, που μπορεί να έχει, θα ήθελα να παρακαλέσω τους ομογενείς μας, να δραστηριοποιηθούν, προς την κατεύθυνση της βοήθειας της χειμαζόμενης πατρίδας...(από τη στιγμή μάλιστα, που οι περισσότεροι ξένοι, μας έχουν εγκαταλείψει, όχι τελείως άδικα βέβαια)
  Υπάρχουν αρκετοί τρόποι, για να βοηθήσει κανείς, όπως ενδεικτικά :
-Να γίνει κάτι σαν έρανος και το ποσόν, που θα συγκεντρωθεί να δοθεί απευθείας, για την ισόποση μείωση του δημόσιου χρέους.
-Να γίνουν δωρεές, για την κατασκευή έργων και υποδομών, σε τοπικό (δηλαδή στις ιδιαίτερες πατρίδες τους) ή και ευρύτερο επίπεδο, ώστε να δουλέψουν άνθρωποι και εταιρίες.
-Άνθρωποι, με ελληνικό αίμα, που είναι είτε επιχειρηματίες, στο εξωτερικό, είτε διαχειριστές κεφαλαίων, να επενδύσουν χρήματα, στην Ελλάδα, είτε δημιουργώντας νέες επιχειρήσεις, είτε παρέχοντας ρευστότητα και κεφάλαια, σε ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις εδώ, με προοπτικές, ώστε να γίνουν επενδύσεις και να μειωθεί η ανεργία ! Η προοπτική βέβαια, να βγάλει κανείς κέρδος, στη χώρα μας, έτσι όπως λειτουργεί το "σύστημα", μοιάζει με όνειρο απατηλό (χωρίς να αποκλείεται βέβαια)...Τουλάχιστον, το ζητούμενο είναι, να μην "μπαίνεις μέσα", να μην υπάρχει ζημία, απλά να κινείται η αγορά και δίνεται απασχόληση, τιμής ένεκεν, προς την Πατρίδα.
  Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρχει θέληση, θα βρεθεί ο τρόπος, εξάλλου, όπως είπαμε, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να βοηθήσει, από τη στιγμή, που δεν συμμετείχε κιόλας στην καταστροφή...
  Όπως και να έχει, ό,τι και να γίνει πάντως, η Κρίση θα τελειώσει, όταν ξεπεραστούν τα ηθικά και πνευματικά της αίτια, πράγμα, που φυσικά δεν έχει γίνει (όταν αυτά διαμορφώθηκαν επί 30 δεκαετίες, δεν μπορούν να εκλείψουν σε ..τρία χρόνια), η ελληνική κοινωνία, εξακολουθεί να νοσεί !
  Και εδώ ίσως, είναι, που έχουμε περισσότερο ανάγκη, τους Έλληνες του εξωτερικού, στο να μεταφέρουν εδώ τις εμπειρίες και την τεχνογνωσία, που απέκτησαν, στις χώρες, που τους φιλοξενούν.
   

Σύγχρονες ανθρωποθυσίες (στην άσφαλτο) !

   Το χθεσινό μακελειό στην Εγνατία Οδό, γιατί μόνο έτσι μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει και λόγω αποτελεσμάτων και λόγω του τρόπου, που έγινε, δεν συνιστά φυσικά "τραγωδία" (είναι παρήγορο ότι μειώθηκε η χρήση του αδόκιμου αυτού όρου, από τα ΜΜΕ), αλλά είναι αποτέλεσμα σειράς (εγκληματικών) πράξεων και παραλείψεων !
 Το ζήτημα της οδικής (μη) ασφάλειας, στην Ελλάδα, με τους εκατοντάδες νεκρούς, κάθε χρόνο, σε τροχαία, είναι ένας τεράστιος φάκελος, που ανοίγει και κλείνει, κάθε τόσο και θα χρειαζόταν να γράψει κανείς ολόκληρο βιβλίο, πάνω σε αυτό (ποιότητα δρόμων, εκπαίδευση οδηγών, παραβίαση ΚΟΚ κλπ).
  Θα περιοριστούμε στο χθεσινό συμβάν, που άλλωστε είναι ένα μεγάλο συμβάν (και από συγκυρίες δεν ήταν μεγαλύτερο, όπως παραδέχονται όλοι), με πολλές και σύνθετες νομικές προεκτάσεις και είναι βέβαιο ότι θα απασχολεί τα αστικά και ποινικά Δικαστήρια, για αρκετά χρόνια !
  Γιατί, δεν είναι μόνο οι συγγενείς, που θρηνούν τους νεκρούς τους, αλλά και κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους, εξ αιτίας των τεράστιων αποζημιώσεων, που θα κληθούν να καταβάλουν (για υλικές ζημίες, ηθικές βλάβες και ψυχικές οδύνες) ή επειδή θα κινδυνεύσουν με φυλάκιση...
   Δεν είμαστε δικαστές, αλλά από όσα έχουν γίνει γνωστά, η κύρια ευθύνη, βαρύνει τους διαχειριστές της Οδού και όσους ήταν ...υπεύθυνοι, για τα συγκεκριμένα έργα και όχι τόσο τον οδηγό της μοιραίας νταλίκας (και μάλιστα άσχετα, αν είχαν πρόβλημα τα φρένα του ή όχι).
   Οι ευθύνες του οδηγού της νταλίκας, είναι ένα θέμα προς διερεύνηση, ωστόσο το φιάσκο της εκτέλεσης των έργων, βγάζει μάτια, οι ευθύνες εκεί είναι οφθαλμοφανείς και πολύ σοβαρές !
   Τα ερωτήματα, που ζητούν απάντηση, είναι πολλά και αμείλικτα :
-Γιατί τέτοια έργα, στην Ελλάδα, γίνονται μέρα-μεσημέρι και όχι σε κάποια άλλη ώρα, με λιγότερη κίνηση.
-Έπρεπε να υπάρξει πλήρης ανάσχεση της κυκλοφορίας, ώστε η εθνική οδός να θυμίζει πάρκινγκ ;
-Γιατί επελέγη το συγκεκριμένο σημείο, που είναι επικίνδυνο, είναι στροφή, με περιορισμένη ορατότητα, για το τι γίνεται μπροστά και με επιτρεπόμενη ταχύτητα, τα 120 χ.α.ω ;
-Για πόση ώρα, ήταν προγραμματισμένο να κλείσει ο δρόμος και πόσο τελικά διήρκησε το κλείσιμο ;
-Και φυσικά, το τεράστιο ερώτημα, πως οι οδηγοί, που έρχονταν, με τόσο μεγάλες ταχύτητες, προειδοποιούνταν ότι έμπροσθεν, γίνονται έργα και υπάρχει ανάσχεση της κυκλοφορίας ;
  Δεν ξέρω ποια θα είναι η φύση των κατηγοριών, που τελικά θα απαγγελθούν (πλημμελήματα ή κακουργήματα), ωστόσο οι ευθύνες είναι τόσο κραυγαλέες και δολοφονικές, που και να θες, είναι δύσκολο, να μην τις αναγνωρίσεις !
  Τα νομικά ζητήματα, που τίθενται, για το ποιος είναι τελικά υπεύθυνος, αν έχουμε αμέλεια (και τι είδους), ποιος είναι ο νομικά ορθός χαρακτηρισμός της κατηγορίας, αλλά και στο αστικό σκέλος, ποιος είναι αυτός, που θα κληθεί να αποζημιώσει τα θύματα, είναι πολλά και σύνθετα και είναι νωρίς να συζητάμε για αυτά, προτού ολοκληρωθεί η ανάκριση (ένα τέτοιο συμβάν, δεν μπορεί, παρά να ανατεθεί σε τακτικό ανακριτή).
   Η γνώμη-αίσθησή μου, είναι ότι τελικά, θα ασκηθούν κακουργηματικές διώξεις, όχι για ανθρωποκτονία (δεν υπάρχει ο δόλος), αλλά για ένα άλλο αδίκημα, που λέγεται "έκθεση", διότι οι ανεγκέφαλοι, που "σχεδίασαν" τα έργα με αυτόν τον τρόπο, εξέθεσαν τα θύματα, σε μεγάλο κίνδυνο (ζωής), ο οποίος και επήλθε !
   Μία δίωξη, για ανθρωποκτονίες από αμέλεια κλπ (πλημμελήματα), θεωρώ ότι ίσως δεν καλύπτει το μέγεθος της ανευθυνότητας και δεν ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα, όχι μόνο θυμάτων και συγγενών, αλλά και της κοινωνίας...
   Βέβαια, αυτή είναι απλά η άποψή μου, με τα λίγα δεδομένα, που έχουμε υπόψη μας, ας έχουμε εμπιστοσύνη ότι η Δικαιοσύνη θα κάνει καλά τη δουλειά της και θα αποδώσει τις σωστές ευθύνες, στα πρόσωπα, που πρέπει, δε μου αρέσει να κάνω τον Εισαγγελέα !
  Το μόνο βέβαιο και αυτό είναι το πιο απαισιόδοξο μήνυμα, είναι πως αυτό, δεν πρόκειται να είναι το τελευταίο (μεγάλο ή μικρότερο) τροχαίο, στην Ελλάδα, άνθρωποι, θα συνεχίσουν να θυσιάζονται στην άσφαλτο, διότι κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται την έννοια "ευθύνη" έναντι των άλλων, ο συνδυασμός κακών δρόμων, ανεγκέφαλων οδηγών, αλλά και διαχειριστών της Οδού, σκοτώνει και μάλιστα τις περισσότερες φορές αθώους και αμέριμνους χρήστες των δρόμων, που πληρώνουν τα λάθη και τις παραλείψεις των άλλων...

Η ανθρωπιστική κρίση, στην Ελλάδα !

   Ο όρος "ανθρωπιστική κρίση", χρησιμοποιείται αρκετά συχνά, για να περιγράψει αυτό, που συμβαίνει στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, ιδίως από δημοσιογράφους, που πουλάνε αντιμνημονιακό παραμύθι, για να κοιμούνται καλύτερα οι τηλεθεατές τους !
  Σε μία χώρα, που χρεοκόπησε (και επίσημα) το 2010, θα ήταν περίεργο-παράδοξο, οι κάτοικοί της, να ευημερούν και να καλοπερνάνε, αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα και θα έπρεπε να λέμε, ότι τουλάχιστον αποφύγαμε τα (πολύ) χειρότερα, δηλαδή μία άτακτη χρεοκοπία, με ταραχές, χάος και αιματοκύλισμα...
  Δεν στέκομαι στις χιλιάδες αυτοκτονίες, γιατί εκεί μιλάμε, για άλλες, παθολογικές καταστάσεις, όπου ο άνθρωπος, έχει χάσει κάθε ελπίδα και πίστη, πράγμα απαράδεκτο, μη ομαλό και κατακριτέο : δεν υπάρχει κατάσταση, που να μην αντιμετωπίζεται και είναι τραγικό, να πεθαίνει κάποιος, πριν από ..την ελπίδα του !
  Δεν μπορώ, όμως, να μην αναγνωρίσω, με όσα βλέπω και ακούω, γύρω μου, ότι νέοι άνθρωποι, παθαίνουν καρδιακά επεισόδια, εγκεφαλικά και ανευρύσματα και αυτά, ούτε τυχαία μπορεί να είναι, ούτε ασύνδετα, με την οικονομική κρίση...
   Ένα κράτος, το οποίο, κατέστρεψε την οικονομία και τους πολίτες του, με τον υπερδανεισμό, για να συντηρεί λαμόγια, τεμπέληδες, απατεώνες, μιζαδόρους και πελάτες-ψηφοφόρους του και πάσης φύσεως κρατικοδίαιτα τρωκτικά και παράσιτα, έρχεται τώρα και ζητάει τα "σπασμένα", από όλους και κυρίως, από όσους δεν ανήκαν σε αυτές τις κατηγορίες και μάλιστα χρησιμοποιεί τα μέσα κρατικής επιβολής (κατασχέσεις, φυλακίσεις), για να τρομοκρατεί !
   Το ίδιο κράτος, απέτυχε επί 2 χρόνια τουλάχιστον, να θεσπίσει ένα ανθρώπινο σύστημα ρύθμισης των οφειλών, προς ΔΟΥ και ασφαλιστικά ταμεία και τα λεγόμενα "κόκκινα δάνεια" (γιατί αυτοί που νομοθετούν, είναι έξω, μακριά από το πρόβλημα, σε άλλο σύμπαν) και μόλις τώρα, επιχειρεί να το κάνει, με τεράστια καθυστέρηση, όπως πάντα...
   Μάλιστα, την ίδια ώρα, που οι πολίτες αγωνιούν και περιμένουν τις τελικές ρυθμίσεις, για να πάρουν ανάσα, να αρχίσουν να κοιμούνται τα βράδια, να αποκτήσουν ασφάλιση κλπ., την ίδια στιγμή, στέλνονται και τα ραβασάκια, με απειλές κατασχέσεων !
   Είναι το ίδιο κράτος, το ελληνικό, που δεν αφήνει έναν πολίτη, έναν άνθρωπο, να δηλώσει ότι παύει την όποια επαγγελματική ή επιχειρηματική δραστηριότητά του, επειδή έχει χρέη (που προφανώς είναι και ο λόγος, που θέλει να το κάνει, για να μην αυξάνει το χρέος του), θέτει τόσες προϋποθέσεις, για το κλείσιμο μίας δραστηριότητας, που γίνεται αδύνατο, με συνέπεια το χρέος να αυξάνεται, παρά τη θέληση του οφειλέτη...
    Αυτός είναι και ο λόγος, που τα πραγματικά χρέη ιδιωτών, προς το Δημόσιο, είναι πολύ λιγότερα, από αυτά, που εμφανίζονται σε ψυχρές, απρόσωπες, λογιστικές εγγραφές, διότι απλούστατα, μπορεί να αφορούν ήδη αποβιώσαντες, σε μη λειτουργούσες επιχειρήσεις κ.ο.κ και γενικά σε ποσά, που ούτε πρόκειται ποτέ να εισπραχθούν, ούτε και είναι πραγματικά χρέη !
    Η μόνη παρήγορη εξέλιξη, είναι πως επιτέλους, αρχίζει και το Δημόσιο, σε ορισμένα θέματα, να εφαρμόζει την Κοινή Λογική, όπως π.χ στο θέμα της σύνταξης, όπου πλέον, αν κάποιος έχει οφειλές, προς το ταμείο του (ιδίως τα τελευταία χρόνια), δεν θα αδυνατεί να συνταξιοδοτηθεί, αλλά θα συμψηφίζονται τα ποσά και θα παίρνει κουτσουρεμένη σύνταξη, έως ότου εξοφληθεί το χρέος...
    Πράγματα αυτονόητα, όπως ο συμψηφισμός απαιτήσεων και υποχρεώσεων, που αρχίζουν τώρα (!) να εφαρμόζονται : αν κάποιος δηλαδή πλήρωνε κανονικά επί 25 χρόνια το ταμείο του και αδυνατούσε να πληρώσει τα τελευταία 5, τι πρέπει να γίνει ; Να χάσει και τη σύνταξη και τις εισφορές των 25 ετών ; Αυτά δεν έχουν γίνει, ούτε στις πιο ακραίες, στις πιο απάνθρωπες δικακτορίες-απολυταρχίες και όμως συνέβαιναν (ή συμβαίνουν) σε ένα υποτίθεται ελεύθερο και δημοκρατικό καθεστώς !
     Πάντως, η χειρότερη εξέλιξη, είναι ότι, μετά από χρόνια, οι γεννήσεις στη χώρα μας, είναι λιγότερες από τους θανάτους, ο πληθυσμός γερνάει και συρρικνώνεται, αντί να αυξάνεται και σε συνδυασμό με τα επίσημα στοιχεία, για το ποσοστό όσων ζουν, κάτω (ή κοντά) από τα όρια της φτώχιας, μιλάμε για τους πιο ανησυχητικούς αριθμούς...
      Η μόνη λύση, είναι να βασιστεί το κράτος, σε αυτό, που δείχνει την πραγματική οικονομική κατάσταση κάποιου και τη φοροδοτική του ικανότητα, που είναι η φορολογική δήλωση του καθενός : και μάλιστα, όχι στο Ε9 κλπ, αλλά στο Ε1, στο ετήσιο εισόδημα του καθενός, όσο και αν αυτό δεν ανταποκρίνεται 100% στην πραγματικότητα, είναι το πιο δίκαιο κριτήριο, για να εφαρμοστεί το Σύνταγμα, που ορίζει ότι ο καθένας συμμετέχει στα βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις του, αλλιώς ο άνθρωπος "λυγίζει", όταν πιεστεί πέρα από τα όριά του και έχουμε εγκεφαλικά, καρδιακά και άλλα νοσήματα, αυτό που κάποιοι ονομάζουν, με μία δόση υπερβολής, ως "γενοκτονία".

Μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα !

   Πιο σωστό ίσως, θα ήταν να πούμε, μέχρι να μαλλιάσουν τα δάκτυλα ή τα πλήκτρα, γιατί εδώ γράφουμε, δε μιλάμε, ωστόσο η ουσία είναι η ίδια : αναφέρομαι στις Νο1 και Νο2 νομικές συμβουλές, που έδωσα, όταν ξεκινούσα το blog, επειδή ακριβώς, τις θεωρώ θεμελιώδεις !
  Η μία είναι ή θα έπρεπε να είναι σχεδόν αυτονόητη, ότι δηλαδή στο Δικαστήριο, φροντίζουμε να έχουμε νομικό συμπαραστάτη-δικηγόρο, δεν πάμε μόνοι μας (όπου αυτό επιτρέπεται, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι απαραίτητη-υποχρεωτική η παρουσία δικηγόρου), όσο απλή και αν θεωρούμε την υπόθεση (αυθαίρετα, εννοείται)...
  Οι εποχές βέβαια είναι δύσκολες και τα Μνημόνια, έχουν κάνει την προσφυγή στη Δικαιοσύνη και την παροχή νομικής βοήθειας, σχεδόν είδη πολυτελείας, κατά παράβαση του Συντάγματος, ωστόσο ο Θεσμός της Νομικής Βοήθειας, μπορεί να λύσει, εδώ, αρκετά (οικονομικά) προβλήματα !
  Περισσότερο όμως, ήθελα να σταθώ, στην άλλη, θεμελιώδη, συμβουλή, ότι δηλαδή, όταν έχουμε Δικαστήριο (ως μηνυόμενοι ή εναγόμενοι, βασικά), φροντίζουμε να είμαστε ΕΚΕΙ, να εκφράσουμε τις απόψεις μας, τον αντίλογο, αλλιώς τα αποτελέσματα, μπορεί να είναι πολύ άσχημα...
   Η ερημοδικία, όταν είναι συνειδητή επιλογή (και όχι αποτέλεσμα π.χ ανωτέρας βίας ή άλλων καταστάσεων), είναι βαθιά αυτοκαταστροφική, από τη στιγμή μάλιστα, που ο Νόμος, σε αυτές τις περιπτώσεις, ουσιαστικά, ευνοεί την άλλη πλευρά : αν δεν πας, σημαίνει ότι ο αντίδικός σου, έχει δίκιο !
   Επ' αυτού, έχω σοβαρές αντιρρήσεις-επιφυλάξεις, από τη στιγμή μάλιστα, που οι αρχαίοι μας πρόγονοι, συμβουλεύουν τους Δικαστές, να μην εκδίδουν απόφαση, προτού ακούσουν ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ πλευρές...
   Θεωρώ ότι θα έπρεπε ίσως, να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση, που να αποκλείει, όταν υπάρχει ερημοδικία, την κήρυξη της απόφασης, προσωρινά εκτελεστής, από τη στιγμή μάλιστα, που αυτή, δηλ. η ερημοδικία, μπορεί να οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες (όπως και στην περίπτωση, που ο εναγόμενος, εμφανίζεται στο Δικαστήριο, μόνον για να ζητήσει αναβολή, χωρίς να έχει plan B, αν απορριφθεί το αίτημά του), έτσι ώστε να δίνεται η β' ευκαιρία, μέσω άσκησης έφεσης και να μην δημιουργούνται καταστάσεις, δύσκολα επανορθώσιμες !
   Υπάρχουν αγωγές (έχω δει δηλαδή), που είναι πρόχειρα γραμμένες, στο γόνατο, με καραμπινάτες αοριστίες, με φοβερές ελλείψεις, με άλλα λόγια, που είναι για τα σκουπίδια και όμως, γίνονται δεκτές, εξ ολοκλήρου ενίοτε, επειδή ο εναγόμενος, δεν εμφανίστηκε, για να τις επισημάνει...
   Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορείς να δεις π.χ ακόμα και έλλειψη ενεργητικής και παθητικής νομιμοποίησης, που σημαίνει ότι η αγωγή, ασκείται από μη νομιμοποιούμενο, προς τούτο, πρόσωπο και απευθύνεται σε λάθος πρόσωπο (φυσικό ή νομικό, ήτοι εταιρία) και όμως, οι αγωγές αυτές γίνονται δεκτές, επειδή δεν υπάρχει ο Αντί-Λογος και επειδή οι δικαστές, τις αντιμετωπίζουν επιπόλαια, με το σκεπτικό, ότι αφού δεν ήρθε ο άλλος, να υποστηρίξει τις θέσεις του, άρα έτσι θα είναι !
    Πρέπει λοιπόν κανείς να εξαντλεί τα όποια περιθώρια άμυνας έχει (που πάντα υπάρχουν !) και όχι να φυγομαχεί : άλλωστε, για ποιο λόγο, γίνεται μία Δίκη και για ποιο λόγο, καλεί ο ενάγων, υποχρεωτικά, τον εναγόμενο, σε αυτήν, αν όχι, για να έρθει και να εκφράσει τις απόψεις, ενστάσεις και αντιρρήσεις του ;