Πότε θα τελειώσει η Κρίση ;

  Καθώς τα Μνημόνια πλησιάζουν, ούτως ή άλλως, στη λήξη τους, ζωντανεύει ο χειρότερος εφιάλτης, όσων κομμάτων ψηφοθηρούν ακόμα (!) στα θολά νερά του "αντιμνημονιακού παραμυθιού" (συριζα-ανελ-χ.α), βάζοντας το κάρο, μπροστά από το άλογο (ήτοι παρουσιάζοντας το αποτέλεσμα της Κρίσης, δηλ. το Μνημόνιο, ως αιτία της)...
 Αυτός φυσικά είναι και ο λόγος, που ζητούν -κάθε μέρα- εκλογές, διότι αν τελειώσει το Μνημόνιο, δεν θα έχουν τι να πουν και πως να παραπλανήσουν τα πρόβατα-ψηφοφόρους !
 Πάντως, πέρα από το τυπικόν του πράγματος, υπάρχει και το ουσιαστικό : το τέλος των Μνημονίων, δε σημαίνει αυτόματα, ότι γίναμε Κράτος, ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα ή ότι δεν θα υπάρχει επιτήρηση και εποπτεία (κάτι που θέλουν τόσο οι δικοί μας, όσο και οι ξένοι, αφού ξέρουν, ότι χωρίς εποπτεία, η χώρα θα γυρίσει σε χρόνο dt στο 2009 και μάλιστα, όχι με κυβέρνηση συριζα, αλλά και με την παρούσα)...
  Η απάντηση στην ερώτηση του τίτλου, δεν μπορεί να είναι και τόσο αισιόδοξη, οι πραγματικά καλές μέρες, για τη χώρα, θα αργήσουν, όσο δεν προχωράνε βασικές και θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις και όσο δεν αλλάζει η νοοτροπία, κυβερνώντων και κυβερνωμένων !
  Η είδηση, που δείχνει ότι η Κρίση είναι ακόμα εδώ, ολοζώντανη και παρούσα, είναι ασφαλώς ότι για 500 προσλήψεις, σε θυγατρική της ΔΕΗ, υποβλήθηκαν ..12.000 αιτήσεις, το όνειρο του μέσου Έλληνα, εξακολουθεί να είναι το "βόλεμα" στο Δημόσιο (στενό π.χ καθηγητής, αστυνομικός ή στρατιωτικός ή ευρύτερο, δηλ. δεκο κλπ).
  Η ΜΟΝΗ ΑΣΦΑΛΗΣ ένδειξη ότι η χώρα βγαίνει από το τέλμα και τη σαπίλα, θα είναι, όταν για 500 θέσεις, στο Δημόσιο, οι ενδιαφερόμενοι θα είναι ..400, μόνο τότε !
   Στις παλιές "καλές" εποχές, της ψεύτικης ευ-δαιμονίας των δανεικών, αυτό θα ήταν αναμενόμενο, αλλά δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει, ότι τόσο πολλοί άνθρωποι, θέλουν να υπηρετήσουν έναν εργοδότη, που πτώχευσε, πριν από μόλις 4 χρόνια...
    Και αν στις τότε "καλές εποχές" των μαζικών διορισμών, στο Δημόσιο, από την κυβέρνηση "κουρασμένου", τόσο μαζικών, που παραπέμπουν σε ΕΣΣΔ και όχι δημοκρατία, κάποιοι χρησιμοποιούσαν πλαστά έγγραφα, φαντάζεται κανείς, τι θα γίνεται τώρα, όπου οι θέσεις είναι ΠΟΛΥ λιγότερες και δυσεύρετες !
   Διότι, αποδείχτηκε ότι ο κόσμος, για να διοριστεί, όχι απλά πουλούσε την ψήφο του, αλλά κατασκεύαζε ή αγόραζε "πέτσινα" πτυχία, προκειμένου να ζήσει το "ελληνικό όνειρο" μίας κρατικής αργομισθίας...
   Δυσκολεύομαι να μπω στη "λογική" αυτών των 12.000, όσο δύσκολες και αν είναι οι εποχές : μπορεί να εξασφαλίζεις έναν μισθό (το ύψος του οποίου, μόνο δεδομένο, δεν είναι, εκτός αν ανήκεις σε αυτές τις κατηγορίες, των οποίων ο μισθός καθορίζεται από ..τα διοικητικά δικαστήρια), με ελάχιστο κόπο, ωστόσο με ποιο τίμημα ;;
   Πως αποτιμάται, το να δουλεύεις σε ένα καθεστώς απόλυτης αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας, όπου ευνοούνται μονίμως, τα λεγόμενα "βύσματα", όπου δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ανέλιξης και εξέλιξης, όπου δεν μπορείς να ξεδιπλώσεις τα ταλέντα και τις ικανότητές τους, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ το θέλεις ;;
   Επομένως, το "κέρδος" είναι εκτιμητέο, όσο περίπου ο μισθός, αλλά η (προσωπική) ζημία ανεκτίμητη και ανεπανόρθωτη και όμως χιλιάδες συνάνθρωποι, "την καταπίνουν", για μία θέση στο Δημόσιο ! 
    Αυτός πρέπει να είναι και ο βασικός, αν όχι ο μοναδικός, λόγος, που όταν κάποιος παραιτείται από κρατική (ή κοινοτική) αργομισθία, όλοι ψάχνουν να βρουν σκοτεινά κίνητρα και θεωρίες, δυσκολεύονται (λόγω ζήλειας) να πιστέψουν ότι κάποιος κατόρθωσε να ξεφύγει από τη "φωλιά του κούκου" και να κυνηγήσει τα όνειρά του...