Προκειμένου να απαντήσει κάποιος σε αυτή την ερώτηση, απαιτείται ενδελεχής, επίπονη και πολύωρη έρευνα, σε διάσπαρτες διατάξεις Νόμων, διότι όπως υπάρχουν πολλών ειδών χρέη, έτσι υπάρχουν και διαφορετικοί χρόνοι παραγραφής, για το καθένα !
Υπάρχει καταρχάς η διάκριση, ανάμεσα σε χρέη προς ιδιώτες και χρέη προς το δημόσιο και ως προς το τελευταίο, ισχύουν, ως συνήθως, δύο μέτρα και δύο σταθμά, αφού τα χρέη του δημοσίου προς ιδιώτες, παραγράφονται πολύ πιο γρήγορα, απ' ότι τα χρέη ιδιωτών, προς το δημόσιο και αυτό κρίνεται, κατά κανόνα, από τα δικαστήριά μας, ως νόμιμο, ηθικό και συνταγματικό...
Ως προς τα χρέη, μεταξύ ιδιωτών, ισχύει γενικά ο κανόνας της 20ετίας (μπορεί κανείς να δει τη σχετική ανάρτηση, από την ..ανάποδη, αναφορικά με το πότε παραγράφονται οι οικονομικές αξιώσεις), ωστόσο, υπάρχουν τόσο πολλές και τόσο σοβαρές εξαιρέσεις, 5ετούς παραγραφής, που καταντάνε αυτές τελικά ο κανόνας !
Αλλά και μεταξύ χρεών παραπλήσιων, υπάρχουν διαφοροποιήσεις : π.χ τα χρέη του εργοδότη προς εργαζομένους (μισθοί, υπερωρίες, επιδόματα κλπ), παραγράφονται στην 5ετία, ωστόσο η αξίωση για αποζημίωση απόλυσης, πρέπει να ασκηθεί πολύ πιο σύντομα, ήτοι εντός 6μήνου, από την απόλυση, αλλιώς χάνεται...
Επιβεβαιώνεται έτσι η αποσπασματικότητα των ρυθμίσεων, για την οποία μίλησα στην αρχή, που καθιστά δύσκολο, ακόμα και για έναν δικηγόρο, να τις παρακολουθήσει και να μην χάσει κάποια προθεσμία !
Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση, αποτέλεσε η είδηση ότι στην Κρήτη, πανηγύριζαν, επειδή δικαστής ανέκοψε διαταγή πληρωμής, που τράπεζα επέδωσε σε έμπορο, μετά από ...18 μόλις χρόνια, από την έκδοση-δημοσίευσή της..
Ο λόγος βέβαια της ανακοπής ΔΕΝ ήταν η παραγραφή, διότι τα χρέη, που βεβαιώνονται με δικαστική απόφαση (ή και διαταγή πληρωμής, όπως εδώ), ακόμα και αν αυτοτελώς υπόκεινται σε συντομότερη παραγραφή, μετά τη δικαστική αναγνώρισή τους, ισχύουν για 20 έτη !
Επομένως, το χρέος εδώ δεν είχε παραγραφεί, αλλά η ανακοπή έγινε δεκτή, λόγω της πρόβλεψης του Νόμου, ότι οι διαταγές πληρωμής, πρέπει να επιδίδονται στον καθ' ού, το αργότερο εντός διμήνου, από την έκδοση-δημοσίευσή τους...
Η τράπεζα εδώ, την επέδωσε ..λίγο καθυστερημένα (θα είχε παραπέσει σε κανά συρτάρι), με συνέπεια να έχει απωλέσει την ισχύ της, αλλά ακόμα και αν δεν υπήρχε αυτός ο περιορισμός, θα μπορούσε ο έμπορος να προβάλει την ένσταση της κατάχρησης δικαιώματος (χωρίς πάντως εγγυημένο αποτέλεσμα).
Μιας και μιλάμε για τέτοιες "μυστικές" διατάξεις, που μπορεί να σε ξελασπώσουν, να αναφέρουμε και μία άλλη, που αφορά την αναγκαστική εκτέλεση : αν στο παράδειγμα της Κρήτης, η διαταγή πληρωμής είχε επιδοθεί έγκαιρα, ενός δηλαδή 2 μήνου και ερχόταν τώρα η τράπεζα, μετά από 18 χρόνια να κάνει κατάσχεση σε ακίνητο του εμπόρου, ΠΑΛΙ θα μπορούσε να αποκρουστεί, διότι η εκτελεστότητα, που πηγάζει από την επίδοση, διαρκεί 1 έτος, αν παρέλθει το έτος, χρειάζεται ΝΕΑ επίδοση, προκειμένου να γίνει εκτέλεση ξανά, δεν μπορεί να γίνει στη βάση της προηγούμενης, προς 18ετίας, επίδοσης !
Υπάρχει καταρχάς η διάκριση, ανάμεσα σε χρέη προς ιδιώτες και χρέη προς το δημόσιο και ως προς το τελευταίο, ισχύουν, ως συνήθως, δύο μέτρα και δύο σταθμά, αφού τα χρέη του δημοσίου προς ιδιώτες, παραγράφονται πολύ πιο γρήγορα, απ' ότι τα χρέη ιδιωτών, προς το δημόσιο και αυτό κρίνεται, κατά κανόνα, από τα δικαστήριά μας, ως νόμιμο, ηθικό και συνταγματικό...
Ως προς τα χρέη, μεταξύ ιδιωτών, ισχύει γενικά ο κανόνας της 20ετίας (μπορεί κανείς να δει τη σχετική ανάρτηση, από την ..ανάποδη, αναφορικά με το πότε παραγράφονται οι οικονομικές αξιώσεις), ωστόσο, υπάρχουν τόσο πολλές και τόσο σοβαρές εξαιρέσεις, 5ετούς παραγραφής, που καταντάνε αυτές τελικά ο κανόνας !
Αλλά και μεταξύ χρεών παραπλήσιων, υπάρχουν διαφοροποιήσεις : π.χ τα χρέη του εργοδότη προς εργαζομένους (μισθοί, υπερωρίες, επιδόματα κλπ), παραγράφονται στην 5ετία, ωστόσο η αξίωση για αποζημίωση απόλυσης, πρέπει να ασκηθεί πολύ πιο σύντομα, ήτοι εντός 6μήνου, από την απόλυση, αλλιώς χάνεται...
Επιβεβαιώνεται έτσι η αποσπασματικότητα των ρυθμίσεων, για την οποία μίλησα στην αρχή, που καθιστά δύσκολο, ακόμα και για έναν δικηγόρο, να τις παρακολουθήσει και να μην χάσει κάποια προθεσμία !
Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση, αποτέλεσε η είδηση ότι στην Κρήτη, πανηγύριζαν, επειδή δικαστής ανέκοψε διαταγή πληρωμής, που τράπεζα επέδωσε σε έμπορο, μετά από ...18 μόλις χρόνια, από την έκδοση-δημοσίευσή της..
Ο λόγος βέβαια της ανακοπής ΔΕΝ ήταν η παραγραφή, διότι τα χρέη, που βεβαιώνονται με δικαστική απόφαση (ή και διαταγή πληρωμής, όπως εδώ), ακόμα και αν αυτοτελώς υπόκεινται σε συντομότερη παραγραφή, μετά τη δικαστική αναγνώρισή τους, ισχύουν για 20 έτη !
Επομένως, το χρέος εδώ δεν είχε παραγραφεί, αλλά η ανακοπή έγινε δεκτή, λόγω της πρόβλεψης του Νόμου, ότι οι διαταγές πληρωμής, πρέπει να επιδίδονται στον καθ' ού, το αργότερο εντός διμήνου, από την έκδοση-δημοσίευσή τους...
Η τράπεζα εδώ, την επέδωσε ..λίγο καθυστερημένα (θα είχε παραπέσει σε κανά συρτάρι), με συνέπεια να έχει απωλέσει την ισχύ της, αλλά ακόμα και αν δεν υπήρχε αυτός ο περιορισμός, θα μπορούσε ο έμπορος να προβάλει την ένσταση της κατάχρησης δικαιώματος (χωρίς πάντως εγγυημένο αποτέλεσμα).
Μιας και μιλάμε για τέτοιες "μυστικές" διατάξεις, που μπορεί να σε ξελασπώσουν, να αναφέρουμε και μία άλλη, που αφορά την αναγκαστική εκτέλεση : αν στο παράδειγμα της Κρήτης, η διαταγή πληρωμής είχε επιδοθεί έγκαιρα, ενός δηλαδή 2 μήνου και ερχόταν τώρα η τράπεζα, μετά από 18 χρόνια να κάνει κατάσχεση σε ακίνητο του εμπόρου, ΠΑΛΙ θα μπορούσε να αποκρουστεί, διότι η εκτελεστότητα, που πηγάζει από την επίδοση, διαρκεί 1 έτος, αν παρέλθει το έτος, χρειάζεται ΝΕΑ επίδοση, προκειμένου να γίνει εκτέλεση ξανά, δεν μπορεί να γίνει στη βάση της προηγούμενης, προς 18ετίας, επίδοσης !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.