Ο κλάδος της δικαιοσύνης, είναι από τους περισσότερο κτυπημένους, από τη λαίλαπα των μνημονίων και της φορομπηχτικής πολιτικής, προκειμένου να πληρώσουν όλοι, τα δανεικά, που κατέληξαν στις τσέπες ορισμένων, με αυξήσεις παραβόλων, ενσήμων, χαρτοσήμων κλπ, έως και 1000%, μέσα σε μία μέρα, επιβολή ΦΠΑ σε δικηγόρους κ.α !!
Έτσι και με το δικαστικό ένσημο (υπάρχει σχετική ανάρτηση), στην προ Μνημονίων εποχή, οι αγωγές διακρίνονταν, σε δύο κατηγορίες : στις καταψηφιστικές, όπου κάποιος ζητάει από κάποιον άλλο να του καταβάλει χρήματα (ή κάτι αποτιμητό σε χρήμα, όπως ακίνητο) και στις αναγνωριστικές, όπου κάποιος ζητάει απλά να αναγνωριστεί ότι του χρωστάει άλλος χρήματα...(χοντρικά, γιατί η αναγνωριστική αγωγή, μπορεί να έχει και διαφορετικό αίτημα, όπως η αναγνώριση της κυριότητας ακινήτου)
Η πληρωμή του δικαστικού ενσήμου, ήταν υποχρεωτική μόνον στις καταψηφιστικές αγωγές και όχι στις αναγνωριστικές, ενώ πλέον, είναι υποχρεωτική και στις δύο κατηγορίες (με εξαιρέσεις ίσως, γι' αυτό μίλησα για μπάχαλο στον τίτλο) !
Η ύπαρξη των αναγνωριστικών αγωγών, εξυπηρετούσε εκείνους, που είτε δεν ήταν σίγουροι, για την έκβαση της δίκης, είτε ζητούσαν αποζημίωση, που καθορίζεται ελεύθερα από το δικαστήριο (βλέπε ηθική βλάβη) και υπήρχε ο κίνδυνος να επιδικαστεί ποσόν, πολύ μικρότερο, από το αιτούμενο και έτσι στο τέλος, να "μπαίνεις και μέσα", να μην έχεις ουσιαστικά όφελος, μετά την αφαίρεση των δικαστικών εξόδων...
Η επιβολή τέλους δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές, εγείρει σοβαρά ζητήματα (αντι)συνταγματικότητας, διότι περιορίζει υπέρμετρα, το κατοχυρωμένο στο (πολύπαθο και κουρελιασμένο πια) Σύνταγμα της χώρας, δικαίωμα δικαστικής προστασίας και πρόσβασης στα δικαστήρια !!
Υπάρχει μάλιστα και φετινή απόφαση, η υπ' αριθμόν 3/ 2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων (δικαστής Ιωάννης Ευαγγελάτος), που έκρινε ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ τη σχετική νομοθετική πρόβλεψη και αρνήθηκε να την εφαρμόσει, με εξαιρετικές αιτιολογίες και επιχειρήματα (τέτοιους δικαστές θέλουμε, είχαμε έναν δόκιμο αξιωματικό στο στρατό, με αυτό το όνομα και μπορεί να είναι αυτός !).
Η επιβολή δικαστικού ενσήμου, στις αναγνωριστικές αγωγές, εξάλλου ήταν περιττή, αφού το τέλος πληρώνεται, ούτως ή άλλως, όταν βγει η απόφαση και γίνει εκτελεστή, ήτοι σε μεταγενέστερο στάδιο!
Εξάλλου, το δικαστικό ένσημο, από μόνο του, ως κρατικός φόρος, που επιβάλλεται σε (καταψηφιστικές) αγωγές, είχε αμφισβητηθεί συνταγματικά και παλιότερα και το 2010, εξεδόθη απόφαση του Αρείου Πάγου, που το έκρινε συνταγματικό τελικά, με το σκεπτικό ότι ...αν θες, μπορείς να ασκήσεις αναγνωριστική αγωγή, για να μην το πληρώσεις...
Είναι φανερό πλέον, ότι, είτε θα πρέπει να καταργηθεί η σχετική υποχρέωση, με Νόμο, είτε τα δικαστήρια μαζικά (διότι υπάρχουν και αντίθετες αποφάσεις δικαστών, που ενεργούν ως εισπράκτορες της τρόϊκα) και ενιαία, να αρνούνται να θεωρούν ότι ο διάδικος, που δεν πλήρωσε δικαστικό ένσημο, σε αναγνωριστική αγωγή, ερημοδικεί !
Έτσι και με το δικαστικό ένσημο (υπάρχει σχετική ανάρτηση), στην προ Μνημονίων εποχή, οι αγωγές διακρίνονταν, σε δύο κατηγορίες : στις καταψηφιστικές, όπου κάποιος ζητάει από κάποιον άλλο να του καταβάλει χρήματα (ή κάτι αποτιμητό σε χρήμα, όπως ακίνητο) και στις αναγνωριστικές, όπου κάποιος ζητάει απλά να αναγνωριστεί ότι του χρωστάει άλλος χρήματα...(χοντρικά, γιατί η αναγνωριστική αγωγή, μπορεί να έχει και διαφορετικό αίτημα, όπως η αναγνώριση της κυριότητας ακινήτου)
Η πληρωμή του δικαστικού ενσήμου, ήταν υποχρεωτική μόνον στις καταψηφιστικές αγωγές και όχι στις αναγνωριστικές, ενώ πλέον, είναι υποχρεωτική και στις δύο κατηγορίες (με εξαιρέσεις ίσως, γι' αυτό μίλησα για μπάχαλο στον τίτλο) !
Η ύπαρξη των αναγνωριστικών αγωγών, εξυπηρετούσε εκείνους, που είτε δεν ήταν σίγουροι, για την έκβαση της δίκης, είτε ζητούσαν αποζημίωση, που καθορίζεται ελεύθερα από το δικαστήριο (βλέπε ηθική βλάβη) και υπήρχε ο κίνδυνος να επιδικαστεί ποσόν, πολύ μικρότερο, από το αιτούμενο και έτσι στο τέλος, να "μπαίνεις και μέσα", να μην έχεις ουσιαστικά όφελος, μετά την αφαίρεση των δικαστικών εξόδων...
Η επιβολή τέλους δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές, εγείρει σοβαρά ζητήματα (αντι)συνταγματικότητας, διότι περιορίζει υπέρμετρα, το κατοχυρωμένο στο (πολύπαθο και κουρελιασμένο πια) Σύνταγμα της χώρας, δικαίωμα δικαστικής προστασίας και πρόσβασης στα δικαστήρια !!
Υπάρχει μάλιστα και φετινή απόφαση, η υπ' αριθμόν 3/ 2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων (δικαστής Ιωάννης Ευαγγελάτος), που έκρινε ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ τη σχετική νομοθετική πρόβλεψη και αρνήθηκε να την εφαρμόσει, με εξαιρετικές αιτιολογίες και επιχειρήματα (τέτοιους δικαστές θέλουμε, είχαμε έναν δόκιμο αξιωματικό στο στρατό, με αυτό το όνομα και μπορεί να είναι αυτός !).
Η επιβολή δικαστικού ενσήμου, στις αναγνωριστικές αγωγές, εξάλλου ήταν περιττή, αφού το τέλος πληρώνεται, ούτως ή άλλως, όταν βγει η απόφαση και γίνει εκτελεστή, ήτοι σε μεταγενέστερο στάδιο!
Εξάλλου, το δικαστικό ένσημο, από μόνο του, ως κρατικός φόρος, που επιβάλλεται σε (καταψηφιστικές) αγωγές, είχε αμφισβητηθεί συνταγματικά και παλιότερα και το 2010, εξεδόθη απόφαση του Αρείου Πάγου, που το έκρινε συνταγματικό τελικά, με το σκεπτικό ότι ...αν θες, μπορείς να ασκήσεις αναγνωριστική αγωγή, για να μην το πληρώσεις...
Είναι φανερό πλέον, ότι, είτε θα πρέπει να καταργηθεί η σχετική υποχρέωση, με Νόμο, είτε τα δικαστήρια μαζικά (διότι υπάρχουν και αντίθετες αποφάσεις δικαστών, που ενεργούν ως εισπράκτορες της τρόϊκα) και ενιαία, να αρνούνται να θεωρούν ότι ο διάδικος, που δεν πλήρωσε δικαστικό ένσημο, σε αναγνωριστική αγωγή, ερημοδικεί !
Ήδη, με πρόσφατο Νόμο, που ισχύει από το Γενάρη του 2017, έχει καταργηθεί και ρητά, η υποχρέωση καταβολής δικαστικού ενσήμου, στις αναγνωριστικές αγωγές !
ΑπάντησηΔιαγραφή