Η ποινική ευθύνη, είναι πάντα υποκειμενική !

   Ο κανόνας αυτός, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά χθες, με απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων, στην Κρήτη, όπου δικαζόταν ταμίας δήμου, για υπεξαίρεση και μαζί της και ο Δήμαρχος : η ταμίας καταδικάστηκε, έχοντας ομολογήσει-παραδεχθεί την υπεξαίρεση, ενώ ο Δήμαρχος αθωώθηκε, γιατί δεν αποδείχθηκε ότι γνώριζε (ήτοι, λόγω αμφιβολιών) !
 Η περίπτωση αυτή είναι σχεδόν καρμπόν, με την υπόθεση της μεγάλης υπεξαίρεσης, από τα ταμεία του Δήμου Θεσ/νικης, αλλά εκεί κρίθηκε αλλιώς, αν η υπόθεση της Κρήτης, είχε δικαστεί νωρίτερα, ίσως να δημιουργούσε ένα σχετικό ευνοϊκό προηγούμενο...(ο πρώην Δήμαρχος, Β. Παπαγεωργόπουλος, καταδικάστηκε, επειδή προφανώς το Δικαστήριο πείστηκε (;) ότι είχε γνώση, του τι συνέβαινε, ο ίδιος εξακολουθεί να κηρύττει την αθωότητά του και η υγεία του κλονίστηκε σημαντικά, ίσως επειδή θεωρεί ότι αδικήθηκε, μόνο ο Θεός ξέρει την Αλήθεια).
  Για να καταδικαστεί κάποιος, πρέπει να παραβιάσει, μία ποινική διάταξη Νόμου, να κάνει κάτι δηλαδή, που απαγορεύεται, είτε με πρόθεση (δόλο), είτε εξ αμελείας, θα πρέπει να υπάρχει και να αποδεικνύεται δηλαδή η προσωπική-υποκειμενική σύνδεση του δράστη, με το τελεσθέν έγκλημα !
  Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ίσως διαφορά της ποινικής ευθύνης, από τα άλλα είδη ευθυνών, όπως η αστική, ήτοι η ευθύνη προς αποζημίωση : στον αστικό κώδικα, υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου η ευθύνη είναι αντικειμενική, όπου πληρώνεις "αμαρτίες" άλλων...
  Η πιο χαρακτηριστική ίσως περίπτωση, είναι εκείνη της λεγόμενης πρόστησης, όπου κάποιος αναθέτει μία δουλειά, σε άλλον και αν ο τελευταίος, ζημιώσει κάποιον τρίτο, κατά την εκτέλεσή της, ευθύνεται και το "αφεντικό" : έτσι π.χ όταν προξενεί τροχαίο, επαγγελματικό όχημα, ευθύνεται μαζί με την ασφαλιστική εταιρία και η εργοδότρια εταιρία, του υπαίτιου οδηγού !
   Άλλες περιπτώσεις, είναι όταν οι γονείς, ευθύνονται για ζημίες που προξενούν τα ανήλικα τέκνα τους (λόγω πλημμελούς εποπτείας), η ευθύνη του κατόχου ζώων, από ζημίες, που προκαλούν αυτά και τέλος, η ευθύνη του ιδιοκτήτη οικοδομής π.χ, όταν πέσει το μπαλκόνι και πλακώσει άνθρωπο (επειδή θεωρείται, εκ προοιμίου, ότι δεν το έχει συντηρήσει σωστά).
    Πάντως και οι κανόνες αυτοί, δεν είναι απόλυτοι, υπάρχουν και εξαιρέσεις, τόσο στην αστική, όσο και στην ποινική ευθύνη, όπου αντίστοιχα, ο αντικειμενικά υπεύθυνος, μπορεί να απαλλαγεί ή ο υποκειμενικά υπεύθυνος, να αθωωθεί !
    Έτσι, π.χ στην περίπτωση του φόνου, σε κατάσταση νόμιμης άμυνας, ο δράστης φυσικά και έχει πρόθεση να σκοτώσει, αλλά απαλλάσσεται, γιατί σκότωσε, για να ..μην τον σκοτώσουν ή αντίστοιχα, στο πεδίο του αστικού δικαίου, ο υπόχρεος προς αποζημίωση, μπορεί να επικαλεστεί ανωτέρα βία και απρόβλεπτα γεγονότα...
   Για να επιστρέψουμε στην αρχική περίπτωση, όταν είσαι Δήμαρχος (ή προϊστάμενος γενικά) και ο ταμίας σου κλέβει, δεν μπορεί να ευθύνεσαι αντικειμενικά, ήτοι χωρίς να αποδεικνύεται η γνώση σου, ότι γίνεται υπεξαίρεση (οπότε μετά μιλάμε για απλή ή άμεση συνέργεια σε αυτή, παράβαση καθήκοντος κλπ), σίγουρα έχεις πολιτικές και διοικητικές ευθύνες, για τον τρόπο, που ασκείς Διοίκηση και εποπτεία, αλλά η ποινική ευθύνη, είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα !