Διάλεξα αυτή τη διαφορά, προκειμένου να εξηγήσουμε, κάποιες καθημερινές νομικές έννοιες και ορολογίες, που συναντώνται πιο συχνά και που εμείς οι δικηγόροι, μπορεί να τις θεωρούμε αυτονόητες, αλλά αποδεικνύεται ότι δεν είναι : π.χ υπάρχουν άνθρωποι, που δεν ξέρουν, ποιος είναι ο ενάγων και ποιος ο εναγόμενος, ενάγων είναι αυτός, που ασκεί την αγωγή και εναγόμενος, εκείνος, εναντίον του οποίου στρέφεται μια αγωγή (και μπορεί βέβαια να είναι περισσότεροι από ένας, είτε από τη μία, είτε και από τις δύο πλευρές).
Να ξεκαθαρίσουμε επίσης ότι μιλάμε για αστικές-πολιτικές Δίκες εδώ και όχι ποινικές, όπου δεν υφίσταται η έννοια της ...ματαίωσης ! Όποιος έχει βρεθεί σε ακροατήριο αστικού Δικαστηρίου, θα έχει παρατηρήσει, πως όταν ξεκινάνε οι Δίκες, μαζεύεται πολύς κόσμος μπροστά στην έδρα...
Αυτό συμβαίνει επειδή, τα αιτήματα αναβολών, εξετάζονται στην αρχή και κατά προτεραιότητα, προκειμένου να μην περιμένουν οι διάδικοι, αλλά να φύγουν αμέσως : μιλάμε εδώ, για τις λεγόμενες "συμφωνημένες" αναβολές, εκείνες, όπου οι δικηγόροι έχουν συνεννοηθεί και συμφωνήσει, εκ των προτέρων, γιατί αν δεν είναι συμφωνημένες, πρέπει οι διάδικοι να περιμένουν τη σειρά τους, όπως αυτή εμφανίζεται στο πινάκιο.
Ως συχνότερος λόγος αναβολής, προβάλλεται συνήθως κάποιο κώλυμα του ενός δικηγόρου (κατά κανόνα βέβαια την αναβολή ζητάει ο εναγόμενος) ή ότι δεν είχε χρόνο να προετοιμαστεί ή κώλυμα μάρτυρα ή μπορεί να έχει ασκηθεί αντίθετη αγωγή και να πρέπει να συν-εκδικαστούν, λόγω συνάφειας και για λόγους οικονομίας !
Στην αναβολή, το δικαστήριο ορίζει αμέσως και επί τόπου, νέα δικάσιμο, που ανακοινώνεται στους διαδίκους και οφείλουν αυτοί να παρουσιαστούν τότε, δίχως άλλο, χωρίς δηλαδή να απαιτείται κάποια νέα ειδοποίηση ή κοινοποίηση, όπως γίνεται με την επίδοση της αγωγής (με δικαστικό κλητήρα).
Ματαίωση της Δίκης, έχουμε τώρα, όταν και οι δύο διάδικοι, είναι απόντες : σε αυτή την περίπτωση, δεν ορίζεται νέα δικάσιμος αυτεπάγγελτα, αλλά πρέπει ένας από τους δύο, να ζητήσει και να πάρει νέα ημερομηνία δικασίμου, επιδίδοντας τη σχετική κλήση και στον άλλον !
Όταν λείπει (αδικαιολόγητα, ενώ δηλαδή έχει κλητευθεί) μόνον ο ένας διάδικος, τότε η συζήτηση μπορεί να προχωρήσει κανονικά, υπάρχει δηλαδή ερημοδικία τους ενός, αλλά η υπόθεση συζητείται κανονικά και εκδίδεται απόφαση (κατά κανόνα φυσικά, εις βάρος του απουσιάζοντος διαδίκου).
Η απόφαση, που θα εκδοθεί βέβαια, δεν είναι αμετάκλητη, με την έννοια ότι ο διάδικος, που δικάσθηκε ερήμην, μπορεί να ασκήσει ένδικα μέσα και να δικαστεί η υπόθεση ξανά !
Πιο μεγάλο ενδιαφέρον, παρουσιάζει η περίπτωση, όπου λείπει ο ενάγων ή ο εκκαλών (αν πρόκειται για έφεση), αλλά παρίσταται ο εναγόμενος ή ο εφεσίβλητος, διότι προφανώς μεγαλύτερο συμφέρον, για να δικαστεί η υπόθεση, έχει αυτός που λείπει...
Τότε λοιπόν, ο εναγόμενος ή ο εφεσίβλητος, βρίσκεται σε ένα σχετικό δίλημμα, για το αν πρέπει ο ίδιος να δηλώσει παρών και να δικαστεί η υπόθεση, ερήμην του άλλου ή να μη δηλώσει παρών (παρότι είναι εκεί !), για να ματαιωθεί η συζήτηση και να πρέπει ο άλλος, μετά να την επαναφέρει, με νέα κλήτευση !
Το δίλημμα αυτό βέβαια, δεν υπάρχει σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως π.χ στο εφετείο, όπου ο εκκαλών δεν εμφανίστηκε, αλλά η απόφαση δεν έχει εκτελεστεί, οπότε είναι προς το συμφέρον του εφεσίβλητου, να δικαστεί η υπόθεση, προκειμένου να μπορεί να πάρει τα χρήματά του και να μην εκκρεμεί εσαεί η έφεση, που τον εμποδίζει να εισπράξει το επιδικασθέν πρωτόδικα ποσόν...
Συνεπώς, η απόφαση κάθε φορά, εξαρτάται, από το ποιο είναι το συμφέρον του διαδίκου, εκείνη τη στιγμή, αν δηλαδή τον συμφέρει να δικαστεί η υπόθεση, ερήμην του άλλου ή να μη δηλώσει παρών καθόλου, ώστε να υπάρξει ματαίωση, επ΄αόριστον !
Τέλος, καλό είναι να υπενθυμίσουμε, ως προς το θέμα της "παρουσίας" του κάθε διαδίκου, στις αστικές Δίκες, ότι δεν μπορεί προφανώς να πάει κάποιος και να φωνάξει παρών, όταν ακούσει το όνομά του, διότι την παράσταση τη δηλώνει ο δικηγόρος του, ο οποίος και δικονομικά μπορεί να το κάνει, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αν πας στο δικαστήριο, χωρίς δικηγόρο, απλά δεν θεωρείσαι "παρών", ούτε ακούγεσαι...
Όσοι έχουν εμπειρία, από Δίκες, θα έχουν ακούσει τους δικηγόρους να λένε τη φράση "παρίσταται δια" ή "παρίσταται μετά", όταν στην πρώτη περίπτωση ο διάδικος απουσιάζει (αφού δεν είναι αναγκαία η παρουσία του, εκπροσωπείται από το δικηγόρο του) και στη δεύτερη, όταν ο διάδικος είναι παρών στο ακροατήριο !
Στα εφετεία, όσοι έχουν πάει, πιθανόν να έχουν ακούσει τον/την πρόεδρο να λέει "δήλωση" ή "με δήλωση", διότι εκεί δίνει ο νόμος τη δυνατότητα, στο δικηγόρο, να καταθέσει το φάκελο, από την προηγούμενη μέρα, μαζί με μία δήλωση, ότι συμφωνεί να εκφωνηθεί η υπόθεση, χωρίς την παρουσία του...Έτσι, αποφεύγεται μία σχετική ταλαιπωρία, από τη στιγμή, που στο εφετείο, δεν εξετάζονται μάρτυρες (εκτός αν ο ένας διάδικος, είχε δικασθεί ερήμην, σε πρώτο βαθμό, οπότε δικαιούται να εξετάσει έναν δικό του μάρτυρα, στο εφετείο, για την ισότητα των όπλων), απλά δηλώνεις το παρών και φεύγεις, ακούγοντας την περίφημη φράση "συζητείται"...
Να ξεκαθαρίσουμε επίσης ότι μιλάμε για αστικές-πολιτικές Δίκες εδώ και όχι ποινικές, όπου δεν υφίσταται η έννοια της ...ματαίωσης ! Όποιος έχει βρεθεί σε ακροατήριο αστικού Δικαστηρίου, θα έχει παρατηρήσει, πως όταν ξεκινάνε οι Δίκες, μαζεύεται πολύς κόσμος μπροστά στην έδρα...
Αυτό συμβαίνει επειδή, τα αιτήματα αναβολών, εξετάζονται στην αρχή και κατά προτεραιότητα, προκειμένου να μην περιμένουν οι διάδικοι, αλλά να φύγουν αμέσως : μιλάμε εδώ, για τις λεγόμενες "συμφωνημένες" αναβολές, εκείνες, όπου οι δικηγόροι έχουν συνεννοηθεί και συμφωνήσει, εκ των προτέρων, γιατί αν δεν είναι συμφωνημένες, πρέπει οι διάδικοι να περιμένουν τη σειρά τους, όπως αυτή εμφανίζεται στο πινάκιο.
Ως συχνότερος λόγος αναβολής, προβάλλεται συνήθως κάποιο κώλυμα του ενός δικηγόρου (κατά κανόνα βέβαια την αναβολή ζητάει ο εναγόμενος) ή ότι δεν είχε χρόνο να προετοιμαστεί ή κώλυμα μάρτυρα ή μπορεί να έχει ασκηθεί αντίθετη αγωγή και να πρέπει να συν-εκδικαστούν, λόγω συνάφειας και για λόγους οικονομίας !
Στην αναβολή, το δικαστήριο ορίζει αμέσως και επί τόπου, νέα δικάσιμο, που ανακοινώνεται στους διαδίκους και οφείλουν αυτοί να παρουσιαστούν τότε, δίχως άλλο, χωρίς δηλαδή να απαιτείται κάποια νέα ειδοποίηση ή κοινοποίηση, όπως γίνεται με την επίδοση της αγωγής (με δικαστικό κλητήρα).
Ματαίωση της Δίκης, έχουμε τώρα, όταν και οι δύο διάδικοι, είναι απόντες : σε αυτή την περίπτωση, δεν ορίζεται νέα δικάσιμος αυτεπάγγελτα, αλλά πρέπει ένας από τους δύο, να ζητήσει και να πάρει νέα ημερομηνία δικασίμου, επιδίδοντας τη σχετική κλήση και στον άλλον !
Όταν λείπει (αδικαιολόγητα, ενώ δηλαδή έχει κλητευθεί) μόνον ο ένας διάδικος, τότε η συζήτηση μπορεί να προχωρήσει κανονικά, υπάρχει δηλαδή ερημοδικία τους ενός, αλλά η υπόθεση συζητείται κανονικά και εκδίδεται απόφαση (κατά κανόνα φυσικά, εις βάρος του απουσιάζοντος διαδίκου).
Η απόφαση, που θα εκδοθεί βέβαια, δεν είναι αμετάκλητη, με την έννοια ότι ο διάδικος, που δικάσθηκε ερήμην, μπορεί να ασκήσει ένδικα μέσα και να δικαστεί η υπόθεση ξανά !
Πιο μεγάλο ενδιαφέρον, παρουσιάζει η περίπτωση, όπου λείπει ο ενάγων ή ο εκκαλών (αν πρόκειται για έφεση), αλλά παρίσταται ο εναγόμενος ή ο εφεσίβλητος, διότι προφανώς μεγαλύτερο συμφέρον, για να δικαστεί η υπόθεση, έχει αυτός που λείπει...
Τότε λοιπόν, ο εναγόμενος ή ο εφεσίβλητος, βρίσκεται σε ένα σχετικό δίλημμα, για το αν πρέπει ο ίδιος να δηλώσει παρών και να δικαστεί η υπόθεση, ερήμην του άλλου ή να μη δηλώσει παρών (παρότι είναι εκεί !), για να ματαιωθεί η συζήτηση και να πρέπει ο άλλος, μετά να την επαναφέρει, με νέα κλήτευση !
Το δίλημμα αυτό βέβαια, δεν υπάρχει σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως π.χ στο εφετείο, όπου ο εκκαλών δεν εμφανίστηκε, αλλά η απόφαση δεν έχει εκτελεστεί, οπότε είναι προς το συμφέρον του εφεσίβλητου, να δικαστεί η υπόθεση, προκειμένου να μπορεί να πάρει τα χρήματά του και να μην εκκρεμεί εσαεί η έφεση, που τον εμποδίζει να εισπράξει το επιδικασθέν πρωτόδικα ποσόν...
Συνεπώς, η απόφαση κάθε φορά, εξαρτάται, από το ποιο είναι το συμφέρον του διαδίκου, εκείνη τη στιγμή, αν δηλαδή τον συμφέρει να δικαστεί η υπόθεση, ερήμην του άλλου ή να μη δηλώσει παρών καθόλου, ώστε να υπάρξει ματαίωση, επ΄αόριστον !
Τέλος, καλό είναι να υπενθυμίσουμε, ως προς το θέμα της "παρουσίας" του κάθε διαδίκου, στις αστικές Δίκες, ότι δεν μπορεί προφανώς να πάει κάποιος και να φωνάξει παρών, όταν ακούσει το όνομά του, διότι την παράσταση τη δηλώνει ο δικηγόρος του, ο οποίος και δικονομικά μπορεί να το κάνει, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αν πας στο δικαστήριο, χωρίς δικηγόρο, απλά δεν θεωρείσαι "παρών", ούτε ακούγεσαι...
Όσοι έχουν εμπειρία, από Δίκες, θα έχουν ακούσει τους δικηγόρους να λένε τη φράση "παρίσταται δια" ή "παρίσταται μετά", όταν στην πρώτη περίπτωση ο διάδικος απουσιάζει (αφού δεν είναι αναγκαία η παρουσία του, εκπροσωπείται από το δικηγόρο του) και στη δεύτερη, όταν ο διάδικος είναι παρών στο ακροατήριο !
Στα εφετεία, όσοι έχουν πάει, πιθανόν να έχουν ακούσει τον/την πρόεδρο να λέει "δήλωση" ή "με δήλωση", διότι εκεί δίνει ο νόμος τη δυνατότητα, στο δικηγόρο, να καταθέσει το φάκελο, από την προηγούμενη μέρα, μαζί με μία δήλωση, ότι συμφωνεί να εκφωνηθεί η υπόθεση, χωρίς την παρουσία του...Έτσι, αποφεύγεται μία σχετική ταλαιπωρία, από τη στιγμή, που στο εφετείο, δεν εξετάζονται μάρτυρες (εκτός αν ο ένας διάδικος, είχε δικασθεί ερήμην, σε πρώτο βαθμό, οπότε δικαιούται να εξετάσει έναν δικό του μάρτυρα, στο εφετείο, για την ισότητα των όπλων), απλά δηλώνεις το παρών και φεύγεις, ακούγοντας την περίφημη φράση "συζητείται"...
Πρακτικά και ουσιαστικά, αν απουσιάζει αυτός που κάνει την αγωγή (ενάγων) ή την έφεση (εκκαλών), ενώ είναι παρούσα η άλλη πλευρά, η αγωγή ή η έφεση απορρίπτονται ! Εξυπακούεται ότι για να ισχύει αυτό, θα πρέπει η συζήτηση να γίνεται νομότυπα, με την έννοια ότι έχει κλητευθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα ο διάδικος, που ερημοδικεί...
ΑπάντησηΔιαγραφή