Ζητήματα από τη συμμετοχή σε φόνο !

    Στην περίπτωση του διπλού φονικού της Μεσσηνίας, συνεχίστηκε η παράνομη και απαράδεκτη τακτική, της διαρροής στον Τύπο, ..αυτούσιων απολογητικών υπομνημάτων και άλλων στοιχείων, της -υποτίθεται- μυστικής ανάκρισης, γεγονός, που δεν βοηθά σε τίποτα, ενώ υποβαθμίζει και το κύρος της διαδικασίας και της λειτουργίας της Δικαιοσύνης, εν γένει !
   Η απολογία που διέρρευσε, ανήκε όχι σε εκείνον, που πυροβόλησε και σκότωσε τα θύματα, αλλά στον έτερο κατηγορούμενο, ο οποίος μεταξύ άλλων (όχι τόσο σημαντικών), αμφισβήτησε τον τρόπο συμμετοχής του, στη διπλή δολοφονία, ισχυριζόμενος, ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί, ως απλός συνεργός (γεγονός, που συνεπάγεται μειωμένη ποινή)...
   Είναι μία "καλή" αφορμή αυτή, λοιπόν, να εξετάσουμε συνοπτικά, τους τρόπους, με τους οποίους, μπορεί κάποιος να κατηγορηθεί, ότι συμμετείχε σε ανθρωποκτονία !
   Ο δράστης, αυτός, που σκοτώνει, με πρόθεση το θύμα, ονομάζεται (φυσικός) αυτουργός, ενώ, αν δύο ή περισσότεροι, σχεδιάσουν και εκτελέσουν, το εγκληματικό τους σχέδιο, μιλάμε για συναυτουργία (ΑΥΤΗ είναι και η δίωξη, που ασκήθηκε κατά των δύο 18χρονων, στην Καλαμάτα)...
    Καραμπινάτες περιπτώσεις συναυτουργίας, είναι όταν, δύο ή περισσότεροι χτυπούν και σκοτώνουν το θύμα, είτε με μπουνιές και κλωτσιές, είτε με λοστούς κλπ όπλα, εδώ, επειδή πυροβόλησε μόνον ο ένας, δεν είναι τόσο ξεκάθαρο (θα επανέλθουμε στη συνέχεια σε αυτό)!
     Ηθικός αυτουργός, ονομάζεται εκείνος, που προκάλεσε σε άλλον, την απόφαση να σκοτώσει, είτε με αμοιβή, είτε με οποιοδήποτε άλλο (πειστικό) τρόπο : μία τέτοια περίπτωση, είχαμε πρόσφατα στη Βέροια, όπου οι γονείς της νύφης, πλήρωσαν εκτελεστή, να σκοτώσει τον γαμπρό τους, επειδή ήταν ...αλλοδαπός.
     Από εκεί και μετά, υπάρχουν και οι περιπτώσεις της συνέργειας, σε φόνο, που διακρίνεται σε απλή και άμεση : όλες οι μορφές συμμετοχής, οδηγούν ουσιαστικά στην ίδια ποινή, με τον φυσικό αυτουργό, εκτός, από την απλή συνέργεια, όπου ΜΠΟΡΕΙ να επιβληθεί ποινή μειωμένη, με την έννοια ότι μπορεί το δικαστήριο και να επιβάλλει ποινή ολόκληρη !
     Κλασική περίπτωση άμεσης συνέργειας, είναι όταν κάποιος κρατάει το θύμα, ώστε να μην μπορεί να αμυνθεί και ο αυτουργός, τον πλήττει με μαχαίρι ή και αλλιώς...
     Η απλή συνέργεια τώρα, που είναι και η πιο light μορφή συμμετοχής (γιαυτό τιμωρείται, κατά κανόνα, με ποινή ελαττωμένη), μπορεί να συνίσταται π.χ στα εξής : στο να δώσεις το όπλο του εγκλήματος, στον αυτουργό, να είσαι απλά παρών, στον τόπο του εγκλήματος (γνωρίζοντας -εννοείται- τι πάει να κάνει) ή να οδηγήσεις το δράστη, στο θύμα !
     Η άμεση συνέργεια, δηλαδή έχει την έννοια, ότι χωρίς αυτή, δύσκολα θα γινόταν το έγκλημα, ενώ η απλή, ότι παρείχες στο δράστη, οποιαδήποτε συνδρομή, που διευκόλυνε την τέλεση, υλική ή ακόμα και ψυχική (με την έννοια της ενθάρρυνσης ή της μη αποθάρρυνσης)...
      Να αναφέρουμε εδώ μία περίεργη-σπάνια περίπτωση, όπου συμβολαιογράφος καταδικάστηκε για απλή συνέργεια,σε ανθρωποκτονία, επειδή δέχτηκε να συντάξει πλαστή διαθήκη, του θύματος, με εντολή του δράστη !
      Στην περίπτωση της Καλαμάτας, ομολογουμένως, η κατάσταση δεν είναι τόσο ξεκάθαρη, απαιτεί λεπτούς νομικούς χειρισμούς, πάντως σίγουρα δε μιλάμε για απλή συνέργεια, αλλά μόνον για συναυτουργία ή άμεση συνέργεια, που ουσιαστικά έχουν την ίδια ποινική μεταχείριση (στην καλύτερη δηλαδή περίπτωση, για τον κατηγορούμενο, που δεν πυροβόλησε, θα έχουμε -επιτρεπτή- μετατροπή της κατηγορίας, από συναυτουργία, σε άμεση συνέργεια).
       Ωστόσο και πάλι, από τα όσα Ο ΙΔΙΟΣ αναφέρει στο υπόμνημά του, η πλάστιγγα γέρνει, προς τη συναυτουργία, γιατί ομολογεί, ότι με τον έτερο κατηγορούμενο, προϋπήρξε συζήτηση, για το ποιος από τους δύο, θα πυροβολούσε, "αν χρειαζόταν", που σημαίνει ότι και οι δύο εμφανίζονταν έτοιμοι, να πυροβολήσουν και αποδέχονταν ένα τέτοιο ενδεχόμενο !
      Εξάλλου, καθοριστικής σημασίας, υπήρξε, πάλι καθ' ομολογίαν του, η κίνησή του, να απομακρυνθεί, από τα θύματα, όταν κατάλαβε, ότι τους ακολουθεί ο αυτουργός, με την καραμπίνα στα χέρια, για να μπορέσει να έχει "ελεύθερο πεδίο" και να ρίξει ανεμπόδιστα...(αυτό βέβαια παραπέμπει περισσότερο σε άμεση συνέργεια, αλλά όλα μαζί, συντείνουν προς την εκδοχή της συναπόφασης και συνεκτέλεσης, γιαυτό λέμε ότι απαιτούνται λεπτοί νομικοί χειρισμοί).
      Δεν έχουμε εδώ δηλαδή την περίπτωση, όπου κάποιος, με το δικό του (ή της μάνας του) αυτοκίνητο οδήγησε τον αυτουργό στον τόπο του εγκλήματος, του έδωσε το (οικογενειακό) όπλο, για να εκτελέσει ..ο άλλος, το ..δικό του (δηλ. του άλλου, μπερδευτήκατε ;) εγκληματικό σχέδιο (και στο φινάλε, ΑΥΤΟΣ είχε την ύποπτη-στραβή συναλλαγή με τα θύματα, όχι ο αυτουργός-εκτελεστής) !