Η λέξη "δαρμένος" μπήκε σε εισαγωγικά, γιατί μιλάμε για οικονομικό ξύλο, για χρηματική ζημία και αναφέρομαι στις υποθέσεις αντιδικίας μεταξύ πρώην ή τέως συζύγων, που είναι και στην επικαιρότητα, λόγω και της περίπτωσης "Μαραντίνης-Χρηστίδου", που απασχολεί τα ΜΜΕ!
Οι υποθέσεις αυτές, που μόλις τελειώσουν "οι αγάπες", καταλήγουν ενίοτε σε πολύ σκληρές αντιδικίες, με τα παιδιά "στη μέση", είναι θλιβερές ακόμα και να τις παρακολουθείς, ως απλός ακροατής στις δικαστικές αίθουσες, καθώς τα "εν οίκω" βγαίνουν "εν Δήμω" και όλα φαίνεται να καταλήγουν στα χρήματα, σε ένα οικονομικό αλισβερίσι...
Σήμερα, θα καταθέσω κάποιες σκέψεις, με αφορμή πραγματική υπόθεση, που χειρίζομαι αυτόν τον καιρό, αλλά πρώτα θα κάνω έναν πρόλογο :
Ο ελληνικός Αστικός Κώδικας, που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών, θεσπίστηκε ...το 1946 και έχει υποστεί ελάχιστες αλλαγές, γεγονός που αποδεικνύει πόσο άρτιο Νομοθέτημα είναι, για να παραμένει επίκαιρο, 85 χρόνια μετά !
Οι περισσότερες (αν όχι οι μοναδικές) αλλαγές, έχουν γίνει στο Οικογενειακό Δίκαιο, από το 1983 και μετά, από τους σοσιαλΗστές του πασοκ, που μας "ξεβλάχεψαν", όπως είχε δηλώσει πασόκος πρώην εκδότης...
Παρά την αρτιότητα του, ωστόσο, έχει και αυτός ο ΑΚ, κάποια κενά, κάποιες "μαύρες τρύπες", όπως, εν προκειμένω, στο ζήτημα της κατάστασης των συζύγων, όταν είναι στο αρχικό στάδιο της διάστασης, σε σχέση με όσους έχουν πάρει ήδη το διαζύγιο !
Εδώ λοιπόν, η σύζυγος, στις περιπτώσεις, που είναι το πιο αδύναμο οικονομικά μέλος της οικογένειας και το σπίτι ανήκει στον σύζυγο, φαίνεται να είναι σε πλεονεκτικότερη θέση, πριν βγει διαζύγιο, διότι μπορεί και να μείνει στο σπίτι του άλλου και να ζητήσει διατροφή για τον εαυτό της, πιο εύκολα, από τον άντρα (εφόσον αυτός βγάζει περισσότερα, πάντα), όσο βρίσκονται σε διάσταση.
Ο Νόμος λέει πως αυτό γίνεται για λόγους "επιείκειας" και έχει μία βάση, ωστόσο υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει κατάχρηση, η σύζυγος να μην κάνει αίτηση διαζυγίου επίτηδες (όταν και ο σύζυγος δεν θέλει να δώσει τέλος στον Γάμο), προκειμένου να μένει στο ...σπίτι του άλλου και να πληρώνεται !
Για να ζητήσει διατροφή για τον εαυτό της, η εν διαστάσει σύζυγος, θα πρέπει να αποδειχτεί ότι διέκοψε την συμβίωση, για "εύλογη αιτία", μια αόριστη έννοια, που επίσης μπορεί σχετικά εύκολα να γίνει εκμετάλλευση της, αν και τα Δικαστήρια δεν βασίζονται σε πραγματικά σοβαρούς λόγους και όχι σε (αστείες ή μη) δικαιολογίες και προφάσεις, προκειμένου η σύζυγος ...να πετάξει από τον σπίτι τον σύζυγο.
Ένα "κενό Νόμου" φαίνεται να υπάρχει και ως προς τον χαρακτήρα της παραχώρησης του ακινήτου του άνδρα, όπου έμεναν μαζί, στην εν διαστάσει σύζυγο, ενόψει και της Συνταγματικής προστασίας της ατομικής ιδιοκτησίας !
Κατά μία, μειοψηφούσα, άποψη, η παραχώρηση πρέπει να γίνεται πάντα ενόψει ανταλλάγματος-αποζημίωσης, σύμφωνα και με το Σύνταγμα, ενώ κατά την κρατούσα γνώμη, η παραχώρηση αυτή, λαμβάνεται υπόψιν, στον καθορισμό της συνολικής διατροφής που πρέπει να πληρώσει ο σύζυγος (για τα τυχόν τέκνα και την εν διαστάσει σύζυγο).
Επειδή η παραχώρηση του ακινήτου του συζύγου στην εν διαστάσει σύζυγο, λήγει με τη λύση του Γάμου, υπάρχει ο κίνδυνος, όπως ανέφερα, να μένει αυτή μέσα, ακόμα και με τυχόν νέο εραστή της (sic) και να λαμβάνει και διατροφή, από τον πιθανό κερατά, αλλά σίγουρα "δαρμένο" και να μην ασκήσει καν αγωγή διαζυγίου, για να μην ...χάσει το σπίτι και τη διατροφή (εκεί βέβαια, σε τέτοια ακραία περίπτωση, θα αναγκαστεί να ασκήσει την αγωγή διαζυγίου, θέλοντας και μη, ο σύζυγος, προκειμένου να αποδεσμευτεί, από αυτή την "αρρωστημένη" κατάσταση) !
Τέλος, να πούμε ότι, μετά το διαζύγιο, διατροφή από τον ένα τέως σύζυγο στον άλλον, οφείλεται υπό πιο αυστηρές προϋποθέσεις, δηλαδή να μην έχει εργαστεί αυτός/αυτή ποτέ, να είναι άπορος και να μην έχει άλλα εισοδήματα ή περιουσία, να είναι μεγάλης ηλικίας πλέον για να δουλέψει ή να έχει κάποια ψυχοσωματικά προβλήματα, που δεν του/της επιτρέπουν να εργαστεί, αν υπάρχουν μικρά παιδιά (εδώ μόνον για 3 χρόνια όμως) κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.