έτσι, για να σφίγγουν οι ..γλουτοί !!

   Η νομική-δικαστική είδηση της ημέρας, έχει να κάνει με μία απόφαση του διοικητικού εφετείου Αθηνών, με την οποία επιδικάστηκε υπέρ εταιρίας και σε βάρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, αποζημίωση ύψους 350.000 ευρώ, επειδή η τελευταία άργησε υπερβολικά να απαντήσει σε καταγγελία της πρώτης !!
    Η Επιτροπή Ανταγωνισμού εξέδωσε μία πολύ αστεία ανακοίνωση, στην οποία αναφέρει ότι πρωτόδικα η εναντίον της αγωγή είχε απορριφθεί (μήπως να καταργήσουμε τις εφέσεις και τα εφετεία ; ) και -εδώ είναι το γέλιο- θεωρεί υπερβολικό το ποσόν της αποζημίωσης, συγκρίνοντάς το με άλλες περιπτώσεις : π.χ λέει ότι σε αποζημιώσεις για ψυχική οδύνη, δίνονται από τόσα έως τόσα, λες και υπάρχει συγκεκριμένη ταρίφα, για κάθε υπόθεση...
    Στο ίδιο πνεύμα, θα μπορούσε κανείς να απαντήσει ότι, αν ζούσαμε στην Αμερική, πιθανόν να είχε επιδικαστεί ένα ποσόν της τάξης των 3.500.000 ευρώ, άρα τα 350 χιλιάρικα είναι λίγα, φαίνεται δηλαδή πόσο παράλογο είναι το επιχείρημα της πλευράς του δημοσίου !
     Η αποζημίωση προσδιορίζεται κυριαρχικά και ελεύθερα από το δικαστήριο, όχι βέβαια αυθαίρετα, υπάρχουν κάποιοι γενικοί κανόνες, αλλά ούτε, εκ των προτέρων, ταρίφες υπάρχουν, ούτε προηγούμενα και δεδικασμένα.
     Η ουσία της υπόθεσης όμως είναι άλλη : πρέπει επιτέλους τα δικαστήρια, όπως εδώ, να βάλουν ένα τέλος στον παραλογισμό, την ανεπάρκεια, την κωλυσιεργία ή και το δόλο των κρατικών αρχών και του ελληνικού δημοσίου, εν γένει και αποφάσεις, όπως αυτή ή και εκείνη, στην υπόθεση της εξπρες σερβις κατά εθνικής ασφαλιστικής, βοηθούν, ώστε να σφίξουν λιγάκι τα γάλατα και να καταλάβουν ορισμένοι, ότι δεν μπορούν να παρανομούν ανενόχλητοι, επειδή εκπροσωπούν το κράτος !
     Τέτοιες αποφάσεις κτυπάνε το καμπανάκι στο κωλοχανείο, που λέγεται ελληνικό κράτος, ότι λίγη υπευθυνότητα ..δε βλάπτει, ότι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να καταστρέφουν περιουσίες και ζωές, με το αζημίωτο...
      Υποτίθεται ότι το κράτος υπάρχει, για να υπηρετεί και να προστατεύει τον πολίτη και οι υπάλληλοι του πληρώνονται, για να κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά, η οποία έχει επιπτώσεις στις ζωές των πολιτών !
      Αν αυτοί νομίζουν π.χ ότι ο χρόνος είναι μία σχετική έννοια ή ότι είναι άπειρος, θα πρέπει κάποιος να τους τραβήξει το αυτάκι, ώστε να καταλάβουν ότι για μια επιχείρηση ο χρόνος είναι χρήμα, ότι λόγω της αδράνειας, της ανεπάρκειας και της κωλυσιεργίας τους, καταστρέφονται φυσικά και νομικά πρόσωπα, που δεν φταίνε σε τίποτα, εκτός από το γεγονός ότι έχουν την ατυχία να ζουν στην ελλάδα...
      Ειλικρινά σκέφτομαι, αν ο κάθε ένας από εμάς, αν ο κάθε έλληνας, που έχει αδικηθεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από το ελληνικό κράτος, ειδικά τα τελευταία 3 χρόνια, προσέφευγε στα δικαστήρια, ζητώντας αποζημίωση, τι θα γινόταν ; 
      Υπάρχει αλήθεια υπηρεσία, που να λειτουργεί σωστά και σύμφωνα με τον προορισμό της, υπάρχει υπηρεσία, που να βάζει πάνω απ' όλα τον διοικούμενο-πολίτη και να σκέφτεται τις ανάγκες του ; Ο καθένας, από εμάς, σίγουρα έχει κάποια τραυματική εμπειρία από τη συναλλαγή του, με το δημόσιο και αν αρχίζαμε να αναφέρουμε περιπτώσεις συγκεκριμένες, δεν θα τελειώναμε ποτέ !
        Όταν π.χ ζητάω δάνειο από το ταμείο νομικών και μου λένε ότι τα χρήματα υπάρχουν, αλλά δεν θα πάρεις, γιατί κάποιοι άλλοι πήραν, αλλά δεν επέστρεψαν τα χρήματα, όταν ζητάω πάλι -ηλεκτρονικά- από το ταμείο νομικών βεβαίωση οφειλής από το Μάϊο και δεν μου έχει έρθει ακόμα, όταν το κράτος σε διορίζει συνήγορο σε υπόθεση (με βάση τις διατάξεις περί νομικής βοήθειας), κάνεις τη δουλειά σου, αλλά σε πληρώνει, μετά από 2 και 3 χρόνια, τι είναι όλα αυτά ; Τι αποζημίωση να ζητήσεις και που και -κυρίως- πότε να βρεις το δίκιο σου ;
       Δεν μπορεί (;) να καταλάβει ο δημόσιος υπάλληλος, τις ανάγκες του πολίτη και πότε του προκαλεί ζημιά, με την αδράνεια ή την κωλυσιεργία του, διότι απλά δεν του καίγεται καρφί, δεν τον αφορά (όπως θα έπρεπε) το πρόβλημά σου, η υπόθεσή σου, κοιτάει πότε θα σχολάσει, τι θα ψωνίσει, που θα πάει διακοπές, που θα βγει, για φαγητό ή ποτό, οι άλλοι ας κόψουν το λαιμό τους. Αφού, είτε δουλέψει, είτε όχι, πληρώνεται κάθε μήνα και στην ώρα του...
      Το χειρότερο πράγμα, που μπορεί να κάνει ένας επαγγελματίας ή επιχειρηματίας, είναι να βασιστεί ή να εμπιστευθεί το ελληνικό δημόσιο, πλέον το έχει καταλάβει και ο τελευταίος και προσπαθούν όλοι, να επιβιώσουν και να βρουν την άκρη, με άλλους τρόπους, κατά το γνωστό "μακριά και αγαπημένοι".
      Μέσα σε αυτό το κλίμα, μην περιμένετε Δ.Υ, από εμάς συμπαράσταση ή υποστήριξη στο "δράμα", που περνάτε, με τις περικοπές και τις απολύσεις : αν κάνατε σωστά τη δουλειά σας, όλος ο κόσμος θα ήταν στο πλευρό σας, τώρα όμως απλά ..χαιρόμαστε, που λιγοστεύουν, όσοι μας ταλαιπωρούν (και είναι ανθρώπινο, όσο και αν δεν είναι σωστό !).