Κάθε καλοκαίρι, στην Ελλάδα, έχουμε εκατοντάδες πυρκαγιές, που ξεκινάνε άλλοτε από αμέλεια και άλλοτε από πρόθεση (φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετοί "νέρωνες"-πυρομανείς στη χώρα μας, που δεν τους αρέσει το πράσινο και προτιμάνε το μαύρο και το γκρι).
Οι πυρκαγιές προκαλούν τεράστιες ζημιές όχι μόνον σε δάση, αλλά και σε καλλιέργειες, σπίτια, στάβλους, ζώα κλπ και τίθεται το ερώτημα, αν οι ιδιοκτήτες, μπορούν να διεκδικήσουν αποζημιώσεις και από ποιόν !
Αν δεν είσαι ασφαλισμένος, σε ιδιωτική εταιρία, για τον κίνδυνο πυρκαγιάς, οι εναλλακτικές που έχεις (ουσιαστικά μία είναι), είναι να στραφείς, είτε εναντίον εκείνου, που προξένησε την φωτιά, είτε επίτηδες, είτε κατά λάθος, είτε εναντίον του ελληνικού δημοσίου, υπό προϋποθέσεις.
Η πρώτη περίπτωση, είναι μάλλον σπάνια και δύσκολη, δηλαδή ο εμπρηστής να είναι τόσο φερέγγυος, που να μπορεί να καλύψει όλη τη ζημιά, με την περιουσία του (εκτός αν είσαι "τυχερός" και πέσεις π.χ σε εμπρηστή-εφοπλιστή χαχα) !
Επομένως, πιο πιθανόν και λογικό, είναι να στραφείς, εναντίον του ελληνικού δημοσίου, στα αρμόδια-διοικητικά δικαστήρια, με αγωγή αποζημίωσης, εφόσον όμως : α) αποδεικνύεται αμέλεια των Αρχών, κατά το συντονισμό και την διαδικασία κατάσβεσης της πυρκαγιάς ή β) η φωτιά ξεκίνησε από ενέργειες ή παραλείψεις κρατικών οργάνων.
Στην πρόσφατη φωτιά, στο Μαραθώνα π.χ, που έκαψε ουκ ολίγες περιουσίες και σπίτια, ελέχθη πως η πυρκαγιά ξεκίνησε, λόγω εκτροπής και σύγκρουσης στρατιωτικού οχήματος, σε κολόνα και εν συνεχεία ανάφλεξης, που λόγω ισχυρών ανέμων, πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις !
Η αρμόδια υπηρεσία, φυσικά, βγήκε και το διέψευσε, την επόμενη μέρα, ακριβώς, για να μην υπάρχουν ποινικές και αστικές ευθύνες, ωστόσο, αν αποδειχθεί ότι έτσι ξεκίνησε η φωτιά, οι πληγέντες μπορούν να στραφούν, κατά του ελληνικού Δημοσίου, με βάση τις διατάξεις περί αστικής ευθύνης του τελευταίου...Εξάλλου, μέχρι να τελεσιδικήσουν οι υποθέσεις, μπορεί τα κρατικά ταμεία, να μην είναι τόσο άδεια, όπως τώρα...
Πιο συνήθης, αλλά και πιο δύσκολη, είναι η πρώτη περίπτωση, όπου η φωτιά ξεκίνησε, είτε τυχαία (π.χ κεραυνό), είτε και από εμπρησμό (με γνωστό ή και άγνωστο δράστη), αλλά υπήρξαν αβλεψίες και αμέλεια, ως προς την κατάσβεσή της, ολιγωρία των κρατικών αρχών, οπότε πάλι γεννάται ευθύνη αποζημίωσης !
Εδώ βέβαια, η δυσκολία έγκειται, στο να αποδείξεις ότι η επιχείρηση πυρόσβεσης, δεν έγινε σωστά, υπήρξαν καθυστερήσεις, έλλειψη συντονισμού και αβλεψίες (η πιο συνηθισμένη περίπτωση, είναι όταν οι πυροσβεστικές δυνάμεις, δεν τελειώνουν τη φωτιά, ενώ μπορούν !, αφήνουν μικροεστίες και γίνεται αναζωπύρωση, με ολέθριες συνέπειες).
Το ελληνικό δημόσιο, βέβαια, θα υποστηρίξει ότι έκανε ό,τι ήταν δυνατόν, ότι υπήρχαν δυσκολίες (π.χ ισχυροί άνεμοι) κλπ, ενώ μπορεί να προβάλει και την περιβόητη ένσταση ιδίου πταίσματος, ότι δηλαδή οι ιδιοκτήτες, δεν είχαν λάβει απλά και εύκολα μέτρα, για την πυροπροστασία τους, με συνέπεια να περιοριστεί η αποζημίωση, που δικαιούνται !
Οι πυρκαγιές προκαλούν τεράστιες ζημιές όχι μόνον σε δάση, αλλά και σε καλλιέργειες, σπίτια, στάβλους, ζώα κλπ και τίθεται το ερώτημα, αν οι ιδιοκτήτες, μπορούν να διεκδικήσουν αποζημιώσεις και από ποιόν !
Αν δεν είσαι ασφαλισμένος, σε ιδιωτική εταιρία, για τον κίνδυνο πυρκαγιάς, οι εναλλακτικές που έχεις (ουσιαστικά μία είναι), είναι να στραφείς, είτε εναντίον εκείνου, που προξένησε την φωτιά, είτε επίτηδες, είτε κατά λάθος, είτε εναντίον του ελληνικού δημοσίου, υπό προϋποθέσεις.
Η πρώτη περίπτωση, είναι μάλλον σπάνια και δύσκολη, δηλαδή ο εμπρηστής να είναι τόσο φερέγγυος, που να μπορεί να καλύψει όλη τη ζημιά, με την περιουσία του (εκτός αν είσαι "τυχερός" και πέσεις π.χ σε εμπρηστή-εφοπλιστή χαχα) !
Επομένως, πιο πιθανόν και λογικό, είναι να στραφείς, εναντίον του ελληνικού δημοσίου, στα αρμόδια-διοικητικά δικαστήρια, με αγωγή αποζημίωσης, εφόσον όμως : α) αποδεικνύεται αμέλεια των Αρχών, κατά το συντονισμό και την διαδικασία κατάσβεσης της πυρκαγιάς ή β) η φωτιά ξεκίνησε από ενέργειες ή παραλείψεις κρατικών οργάνων.
Στην πρόσφατη φωτιά, στο Μαραθώνα π.χ, που έκαψε ουκ ολίγες περιουσίες και σπίτια, ελέχθη πως η πυρκαγιά ξεκίνησε, λόγω εκτροπής και σύγκρουσης στρατιωτικού οχήματος, σε κολόνα και εν συνεχεία ανάφλεξης, που λόγω ισχυρών ανέμων, πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις !
Η αρμόδια υπηρεσία, φυσικά, βγήκε και το διέψευσε, την επόμενη μέρα, ακριβώς, για να μην υπάρχουν ποινικές και αστικές ευθύνες, ωστόσο, αν αποδειχθεί ότι έτσι ξεκίνησε η φωτιά, οι πληγέντες μπορούν να στραφούν, κατά του ελληνικού Δημοσίου, με βάση τις διατάξεις περί αστικής ευθύνης του τελευταίου...Εξάλλου, μέχρι να τελεσιδικήσουν οι υποθέσεις, μπορεί τα κρατικά ταμεία, να μην είναι τόσο άδεια, όπως τώρα...
Πιο συνήθης, αλλά και πιο δύσκολη, είναι η πρώτη περίπτωση, όπου η φωτιά ξεκίνησε, είτε τυχαία (π.χ κεραυνό), είτε και από εμπρησμό (με γνωστό ή και άγνωστο δράστη), αλλά υπήρξαν αβλεψίες και αμέλεια, ως προς την κατάσβεσή της, ολιγωρία των κρατικών αρχών, οπότε πάλι γεννάται ευθύνη αποζημίωσης !
Εδώ βέβαια, η δυσκολία έγκειται, στο να αποδείξεις ότι η επιχείρηση πυρόσβεσης, δεν έγινε σωστά, υπήρξαν καθυστερήσεις, έλλειψη συντονισμού και αβλεψίες (η πιο συνηθισμένη περίπτωση, είναι όταν οι πυροσβεστικές δυνάμεις, δεν τελειώνουν τη φωτιά, ενώ μπορούν !, αφήνουν μικροεστίες και γίνεται αναζωπύρωση, με ολέθριες συνέπειες).
Το ελληνικό δημόσιο, βέβαια, θα υποστηρίξει ότι έκανε ό,τι ήταν δυνατόν, ότι υπήρχαν δυσκολίες (π.χ ισχυροί άνεμοι) κλπ, ενώ μπορεί να προβάλει και την περιβόητη ένσταση ιδίου πταίσματος, ότι δηλαδή οι ιδιοκτήτες, δεν είχαν λάβει απλά και εύκολα μέτρα, για την πυροπροστασία τους, με συνέπεια να περιοριστεί η αποζημίωση, που δικαιούνται !
ο 60χρονος, που συνελήφθη για απόπειρα εμπρησμού, στην Πάρνηθα και αφέθηκε ελεύθερος, υποστήριξε ότι είχε πάει εκεί, για να ..μαζέψει πέτρες και να χτίσει σπίτι στην κόρη του ! Αυτές τις μαλακίες λένε ορισμένοι δικηγόροι και μετά μας βρίζει ο κόσμος δικαιολογημένα ! Ο λόγος βέβαια, που δεν προφυλακίστηκε, δεν είναι ότι έπιασε η εντελώς "καμένη" δικαιολογία του ή ότι είχε καλό δικηγόρο, απλά δεν υπήρχαν αρκετά ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος του, με άλλα λόγια τον έσωσε το τεκμήριο της αθωότητας...(για πόσο, θα δούμε).
ΑπάντησηΔιαγραφή