Η δικηγορία θέλει γερό στομάχι ! (για να "χωνεύει")

    Διανύοντας ήδη τη δεύτερη δεκαετία, ως δικηγόρος, ήθελα έτσι να εκφράσω κάποιες σκόρπιες, προσωπικές σκέψεις, αναφορικά με αυτό το επάγγελμα βασικά, έτσι όπως το βιώνω !
  Σκέφτομαι ότι τελικά η ύπαρξη ενός προσωπικού μπλογκ, όπου μπορεί κανείς να εκφράζεται, λειτουργεί πολλές φορές ψυχοθεραπευτικά και είναι καλό πράγμα, ειδικά για ένα ελεύθερο επάγγελμα, όπως η δικηγορία, που έχει αρκετές απογοητεύσεις, όχι απαραίτητα, με την έννοια της επαγγελματικής ατυχίας-αποτυχίας, αλλά και σε σχέση, με τις συναλλαγές, με τον κόσμο (κυρίως πελάτες ή υποψήφιους πελάτες)...
  Η δικηγορία δεν σε αφήνει να πλήξεις, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, με τη διαφορά, ότι οι εκπλήξεις, συνήθως, είναι δυσάρεστες, εκεί που λες ότι τα έχεις δει όλα, η ζωή σε εκπλήσσει δυσάρεστα και βλέπεις ότι υπάρχουν και χειρότερα !
  Υπάρχουν άνθρωποι, που, με αυτά που λένε και τον τρόπο, που συμπεριφέρονται, σκέφτομαι, ότι δεν είναι αρμοδιότητας δικηγόρου, αλλά ψυχίατρου-ψυχοθεραπευτή ή καλύτερα ενός Ιερέα (να τους διαβάσει κάποια Ευχή, μπας και συνέλθουν κάπως) : είναι οι άνθρωποι, που χαρακτηριστικά αναφέρονται στις Γραφές ως "οχλούμενοι, υπό πνευμάτων ακαθάρτων"...
   Και δεν το επισημαίνω αυτό, με τρόπο ρατσιστικό, αλλά με πνεύμα συμπάθειας, όπως πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάθε πλανημένο αδερφό μας, ειλικρινά όμως, μερικές φορές, αμαρτάνω και σκέφτομαι, γιατί να υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι (προφανώς Εκείνος ξέρει) και στενοχωριέμαι, που ζουν ανάμεσά μας !
   Το Καλό και το Κακό, συνυπάρχουν, στην κοινωνία, κάποιοι προτιμούν το ένα ή το άλλο, όμως υπάρχει και μία μεγάλη μερίδα (εδώ ίσως βάζω και τον εαυτό μου), που πατάνε και στις δύο βάρκες και αυτό είναι άσχημο, γιατί χάνεις την ισορροπία σου και πέφτεις στη θάλασσα : ή με το Θεό, θα πας ή με το Μαμωνά, όπως λένε τα Ευαγγέλια, δεν μπορείς να υπηρετείς δύο αφέντες...
   Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, για συγκεκριμένες συμπεριφορές, όμως πολύς κόσμος, είναι μπερδεμένος, νομίζει ότι είναι με το μέρος του Θεού, αλλά βρίσκεται και ζει, στην αγκαλιά του Σατανά (ένα μικρό παράδειγμα, είναι, πως δεν μπορείς να λες ότι είμαι Χριστιανός, αλλά πιστεύω και στα ζώδια και σε άλλες τέτοιες μαλακίες) !
    Πέρα από τις δυσκολίες, κάθε ελεύθερου επαγγέλματος, πολλά έξοδα, ανταγωνισμός, άγχος να βρεις πελάτες, να κοστολογήσεις σωστά τις υπηρεσίες σου και να πληρωθείς (πράγματα, που κανείς δεν στα μαθαίνει), έρχεσαι αντιμέτωπος και με πολλές ανθρώπινες ιδιοτροπίες, πονηρίες, με κακούς υπαλλήλους, με ανυπόφορη γραφειοκρατία κλπ...
    Κάποιοι κλείνουν ραντεβού, σε δεσμεύουν και δεν έρχονται ποτέ (μερικοί, προς τιμήν τους, ειδοποιούν), είτε, γιατί τους αρέσει το τζάμπα, είτε, γιατί δεν πείστηκαν (από το τηλέφωνο), ότι είσαι "ειδικός" ή ότι "έχεις εξειδίκευση και εμπειρία" στο αντικείμενό τους, κάποιοι έρχονται και σου κάνουν διάλεξη και κήρυγμα, λες και πήγες εσύ σε αυτούς και γενικά, αυτό που λέμε λαϊκά, "τα βλέπεις όλα" στη δικηγορία !
    Υπάρχουν βέβαια και ευτυχώς και καλοί άνθρωποι-πελάτες, όπως υπάρχουν και ωραίες στιγμές, στη δικηγορία, όμως φοβάμαι, ότι τα εμπόδια και οι δυσκολίες, είναι περισσότερα και οι πιο πολλοί, τα παρατάνε (δεν κρύβω ότι έχω σκεφτεί, μερικές φορές, να τα παρατήσω τελείως)...
    Τέλος, για να αναφέρω και δύο, έτσι, πιο προσωπικά στοιχεία : Πρώτον, όσο ήμουν στη Νομική, αλλά και μετά, μέχρι να δώσω εξετάσεις, για την άδεια δικηγόρου, ήμουν βέβαιος, ότι θα ακολουθήσω το δικαστικό κλάδο !
    Δεύτερον, ένα χαρακτηριστικό μου, το οποίο, δεν ξέρω αν το έχουν και άλλοι συνάδελφοι, είναι και αυτό : όταν μου αναθέτουν μία υπόθεση, στην οποία ο πελάτης, είναι αμυνόμενος (εναγόμενος ή μηνυόμενος), τα υπερασπιστικά επιχειρήματα και οι ισχυρισμοί, μου γεννώνται, όχι μόνον εξ αρχής, αλλά και οπουδήποτε και συνεχώς (τις πρώτες μέρες τουλάχιστον), καθώς στο μυαλό μου στροβιλίζεται η σκέψη αυτή, στο περπάτημα, στην τουαλέτα (χαχα), στον καφέ, πριν τον ύπνο (σε όνειρο ευτυχώς όχι ακόμα !) κλπ