Με τον όρο "επιταγή ευκολίας", εννοούμε την επιταγή εκείνη, που δεν αντιπροσωπεύει κάποια έννομη σχέση ή συναλλαγή, μεταξύ εκδότη και λήπτη αυτής, αλλά εκδίδεται αποκλειστικά, προς διευκόλυνση του λήπτη, προκειμένου να φανεί πιο φερέγγυος, να δανειοδοτηθεί κλπ, με την παράλληλη, κατά κανόνα, συμφωνία, ότι δεν πρόκειται να εισπραχθεί, ούτε να μεταβιβαστεί σε τρίτον !
Πρόκειται για αρκετά συνηθισμένη πρακτική, στον επιχειρηματικό κόσμο, όπου ο Α εκδίδει και παραδίδει στον Β, επιταγή, χωρίς να του οφείλει, στην πραγματικότητα, το ποσόν αυτής, με σκοπό, όπως ο Β, την παραδώσει στην τράπεζα, ως ενέχυρο, για να πάρει δάνειο ή την καταθέσει στο λεγόμενο "πλαφόν" του, για να αποκτήσει ρευστότητα...
Ο λόγος είναι προφανής : η κατοχή της επιταγής, εκ μέρους του Β, που αντιπροσωπεύει μία (ανύπαρκτη) απαίτηση, εναντίον του Α, συγκαταλέγεται στο ενεργητικό του (Β), φαίνεται, στους ανίδεους τρίτους, ότι έχει να παίρνει, από εκείνον (Α) ένα ποσόν !
Επειδή η επιταγή είναι μεταχρονολογημένη, ο Β την καταθέτει στην τράπεζα και εκείνη, του δίνει το 80 έως 90 % της αξίας της, με τη συμφωνία, ότι το υπόλοιπο, θα δοθεί, εφόσον πληρωθεί η επιταγή, από το λογαριασμό του εκδότη...
Αν η επιταγή δεν μεταβιβαστεί-οπισθογραφηθεί σε τρίτο και ο λήπτης αυτής (της διευκόλυνσης) την καλύψει, τότε όλα καλά, αν όμως, η επιταγή δεν πληρωθεί, δηλαδή σφραγιστεί, είτε από την τράπεζα, είτε από τρίτον, που την απέκτησε με οπισθογράφηση, τότε αρχίζουν τα προβλήματα !
Η έκδοση επιταγής είναι σοβαρή υπόθεση και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, αφενός, γιατί δημιουργεί νέα-ξεχωριστή υποχρέωση (χωρίς να εξετάζεται δηλαδή η αιτία, ο λόγος της έκδοσής της) και αφετέρου, επειδή η έκδοση ακάλυπτης επιταγής, αποτελεί, ως γνωστόν, ποινικό αδίκημα...
Η προσωπική σχέση και συμφωνία μάλιστα, μεταξύ εκδότη και λήπτη, ότι η επιταγή είναι ευκολίας και δεν θα εισπραχθεί, αφού δεν αντιπροσωπεύει υπαρκτή συναλλαγή και χρέος, ΔΕΝ μπορεί να προβληθεί, στο ποινικό Δικαστήριο, επειδή το σχετικό έγκλημα είναι τυπικό, αρκεί η έκδοση (έγκυρης) επιταγής και η σφράγιση αυτής, λόγω μη πληρωμής και τίποτα παραπάνω !
Μόνον η εξόφληση του τελευταίου κομιστή αυτής, ο οποίος τη σφράγισε και υπέβαλε την έγκληση, μπορεί να οδηγήσει σε απαλλαγή, από ποινικές ευθύνες και δεν εξομοιώνεται με αυτήν, η ουσιαστική ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ της απαίτησης-υποκείμενης σχέσης...
Στο αστικό ωστόσο σκέλος της υπόθεσης, τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού εκεί, αν εκδοθεί διαταγή πληρωμής, ο καθ' ού-υπόχρεος, μπορεί να επικαλεστεί και να αποδείξει, ότι η επιταγή, ήταν "ευκολίας", δεν υπήρχε ουσιαστικά κάποιο χρέος και έτσι να ακυρωθεί η διαταγή πληρωμής, διότι διαφορετικά, ο κομιστής αυτής, θα γινόταν αδικαιολόγητα, χωρίς νόμιμη αιτία, πλουσιότερος !
Όταν η διαφορά, είναι μεταξύ εκδότη και λήπτη, τα πράγματα είναι σχετικά απλά, όταν όμως, η επιταγή έχει οπισθογραφηθεί, είτε στην τράπεζα, είτε σε άλλον, τότε, για να απαλλαγεί ο εκδότης, θα πρέπει να αποδείξει την κακοπιστία του τρίτου, ότι δηλαδή (και μάλιστα σωρευτικά) γνώριζε ότι δεν υπάρχει οφειλή και ενήργησε, με σκοπό να τον βλάψει (και αυτό, γιατί η καλή πίστη, τεκμαίρεται)...
Η γνώση του τρίτου, ότι η επιταγή είναι ευκολίας, πρέπει να υπάρχει μάλιστα, ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, που την αποκτά και όχι π.χ μεταγενέστερα !
Ειδικά τώρα, για το ζήτημα του κατά πόσον η Τράπεζα, όφειλε ή όχι να εξακριβώσει, αν η επιταγή, που της μεταβιβάζεται, είναι ευκολίας ή όχι, αν δηλαδή είναι καλόπιστη ή κακόπιστη, η Νομολογία δεν είναι σταθερή επ' αυτού...
Έχει κριθεί ότι η τράπεζα, δεν είναι υποχρεωμένη να ερευνήσει το ζήτημα της ύπαρξης πραγματικής έννομης σχέσης και συναλλαγής, μεταξύ εκδότη και λήπτη, έχει όμως υποστηριχθεί και η άλλη άποψη και μάλιστα, σε πολύ αυστηρή μορφή : ότι δηλαδή η τράπεζα, υποχρεούται να ζητήσει, από τον πελάτη, τα έγγραφα (τιμολόγια, δελτία αποστολής κλπ), που δικαιολογούν την έκδοση της επιταγής !
Πρόκειται για αρκετά συνηθισμένη πρακτική, στον επιχειρηματικό κόσμο, όπου ο Α εκδίδει και παραδίδει στον Β, επιταγή, χωρίς να του οφείλει, στην πραγματικότητα, το ποσόν αυτής, με σκοπό, όπως ο Β, την παραδώσει στην τράπεζα, ως ενέχυρο, για να πάρει δάνειο ή την καταθέσει στο λεγόμενο "πλαφόν" του, για να αποκτήσει ρευστότητα...
Ο λόγος είναι προφανής : η κατοχή της επιταγής, εκ μέρους του Β, που αντιπροσωπεύει μία (ανύπαρκτη) απαίτηση, εναντίον του Α, συγκαταλέγεται στο ενεργητικό του (Β), φαίνεται, στους ανίδεους τρίτους, ότι έχει να παίρνει, από εκείνον (Α) ένα ποσόν !
Επειδή η επιταγή είναι μεταχρονολογημένη, ο Β την καταθέτει στην τράπεζα και εκείνη, του δίνει το 80 έως 90 % της αξίας της, με τη συμφωνία, ότι το υπόλοιπο, θα δοθεί, εφόσον πληρωθεί η επιταγή, από το λογαριασμό του εκδότη...
Αν η επιταγή δεν μεταβιβαστεί-οπισθογραφηθεί σε τρίτο και ο λήπτης αυτής (της διευκόλυνσης) την καλύψει, τότε όλα καλά, αν όμως, η επιταγή δεν πληρωθεί, δηλαδή σφραγιστεί, είτε από την τράπεζα, είτε από τρίτον, που την απέκτησε με οπισθογράφηση, τότε αρχίζουν τα προβλήματα !
Η έκδοση επιταγής είναι σοβαρή υπόθεση και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, αφενός, γιατί δημιουργεί νέα-ξεχωριστή υποχρέωση (χωρίς να εξετάζεται δηλαδή η αιτία, ο λόγος της έκδοσής της) και αφετέρου, επειδή η έκδοση ακάλυπτης επιταγής, αποτελεί, ως γνωστόν, ποινικό αδίκημα...
Η προσωπική σχέση και συμφωνία μάλιστα, μεταξύ εκδότη και λήπτη, ότι η επιταγή είναι ευκολίας και δεν θα εισπραχθεί, αφού δεν αντιπροσωπεύει υπαρκτή συναλλαγή και χρέος, ΔΕΝ μπορεί να προβληθεί, στο ποινικό Δικαστήριο, επειδή το σχετικό έγκλημα είναι τυπικό, αρκεί η έκδοση (έγκυρης) επιταγής και η σφράγιση αυτής, λόγω μη πληρωμής και τίποτα παραπάνω !
Μόνον η εξόφληση του τελευταίου κομιστή αυτής, ο οποίος τη σφράγισε και υπέβαλε την έγκληση, μπορεί να οδηγήσει σε απαλλαγή, από ποινικές ευθύνες και δεν εξομοιώνεται με αυτήν, η ουσιαστική ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ της απαίτησης-υποκείμενης σχέσης...
Στο αστικό ωστόσο σκέλος της υπόθεσης, τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού εκεί, αν εκδοθεί διαταγή πληρωμής, ο καθ' ού-υπόχρεος, μπορεί να επικαλεστεί και να αποδείξει, ότι η επιταγή, ήταν "ευκολίας", δεν υπήρχε ουσιαστικά κάποιο χρέος και έτσι να ακυρωθεί η διαταγή πληρωμής, διότι διαφορετικά, ο κομιστής αυτής, θα γινόταν αδικαιολόγητα, χωρίς νόμιμη αιτία, πλουσιότερος !
Όταν η διαφορά, είναι μεταξύ εκδότη και λήπτη, τα πράγματα είναι σχετικά απλά, όταν όμως, η επιταγή έχει οπισθογραφηθεί, είτε στην τράπεζα, είτε σε άλλον, τότε, για να απαλλαγεί ο εκδότης, θα πρέπει να αποδείξει την κακοπιστία του τρίτου, ότι δηλαδή (και μάλιστα σωρευτικά) γνώριζε ότι δεν υπάρχει οφειλή και ενήργησε, με σκοπό να τον βλάψει (και αυτό, γιατί η καλή πίστη, τεκμαίρεται)...
Η γνώση του τρίτου, ότι η επιταγή είναι ευκολίας, πρέπει να υπάρχει μάλιστα, ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, που την αποκτά και όχι π.χ μεταγενέστερα !
Ειδικά τώρα, για το ζήτημα του κατά πόσον η Τράπεζα, όφειλε ή όχι να εξακριβώσει, αν η επιταγή, που της μεταβιβάζεται, είναι ευκολίας ή όχι, αν δηλαδή είναι καλόπιστη ή κακόπιστη, η Νομολογία δεν είναι σταθερή επ' αυτού...
Έχει κριθεί ότι η τράπεζα, δεν είναι υποχρεωμένη να ερευνήσει το ζήτημα της ύπαρξης πραγματικής έννομης σχέσης και συναλλαγής, μεταξύ εκδότη και λήπτη, έχει όμως υποστηριχθεί και η άλλη άποψη και μάλιστα, σε πολύ αυστηρή μορφή : ότι δηλαδή η τράπεζα, υποχρεούται να ζητήσει, από τον πελάτη, τα έγγραφα (τιμολόγια, δελτία αποστολής κλπ), που δικαιολογούν την έκδοση της επιταγής !
Η συμφωνία ότι η επιταγή ευκολίας, δεν πρόκειται να μεταβιβαστεί περαιτέρω, ούτε θα επιχειρηθεί η είσπραξή της, είναι καθαρά ενοχικής φύσεως, αναφέρεται στο μέλλον και θεμελιώνει μόνον αστικής φύσεως ευθύνες αποζημίωσης και ΌΧΙ ποινικές ευθύνες (για απάτη) ! Μια μερίδα της Νομολογίας, δέχεται ότι υπάρχει απάτη, σε όσες περιπτώσεις ο λήπτης των επιταγών ευκολίας, παρέστησε δήθεν ψευδώς, στον εκδότη, ότι είναι φερέγγυος...Και αυτή η Νομολογία, είναι καιρός, θεωρώ, να εξαλειφθεί, διότι η παραδοχή αυτή, είναι αντιφατική και αυτοαναιρούμενη : πως γίνεται να είμαι φερέγγυος και να ζητώ από εσένα, "πέτσινες" επιταγές ευκολίας, ως εγγύηση, για να πάρω χρήματα, από την τράπεζα ; Έρχεται σε αντίθεση, αυτό το πράγμα, με την Κοινή Λογική ! Για να ζητώ διευκόλυνση με μούφα επιταγές, που δεν αντιπροσωπεύουν πραγματική συναλλαγή, σημαίνει αυτόματα, ότι ΔΕΝ είμαι και τόσο φερέγγυος, ότι έχω οικονομικές δυσχέρειες, ειδάλλως θα έπαιρνα χρηματοδότηση αλλιώς και πιο εύκολα...
ΑπάντησηΔιαγραφή