Ο λιτός βίος (για τους άλλους), που είχε υποσχεθεί ο Μπαρουφάκης, αμέσως μετά την εκλογή της Χούντας της φασιστοαριστεράς, έγινε τελικά πράξη, με τα Capital controls και τις κλειστές τράπεζες !
Προσωπικά, η ζωή μου ελάχιστα άλλαξε, γιατί και πριν, επί πολλά χρόνια, έπαιρνα περίπου 20 ευρώ, κάθε μέρα ή κάθε δεύτερη μέρα, οπότε με τον παροξυσμό, που επικράτησε, πήγαμε όλοι και βγάζαμε 50 ή 60 ευρώ την ημέρα, λες και ήμασταν υποχρεωμένοι και πρώτη φορά ίσως, βρέθηκα, με τόσα μετρητά, σε τσέπες, πορτοφόλια και τσαντάκια, άρχισα δηλαδή να αισθάνομαι πλουσιότερος (χαχα).
Πέρα από την πλάκα και την (ψευδ)αίσθηση ισότητας, που δημιουργούν οι περιορισμοί στις αναλήψεις, αφού ΟΛΟΙ παίρνουν τα ίδια (εκτός από όσους έχουν πολλές κάρτες και λογαριασμούς), οι κλειστές τράπεζες, είναι μείζον οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα, διότι ως γνωστόν : "έλλειψη χρημάτων, στάση εμπορίου" !
Είναι σαφές, ότι η κατάσταση αυτή, είναι εξαιρετική, δηλαδή ακραία, είναι Ο ΟΡΙΣΜΟΣ του άρθρου 388 του Αστικού Κώδικα, περί απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών και οφείλουν ΟΛΟΙ να συμπεριφέρονται ανάλογα, έως ότου ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
Διότι παρατηρείται το φαινόμενο, ορισμένοι, φαντάζομαι "αριστερούληδες", να θέλουν να ζουν, ακριβώς, όπως και πριν, σαν να μην συμβαίνει τίποτα και διαμαρτύρονται, που οι επιχειρήσεις, δεν παίρνουν πλέον πιστωτικές κάρτες και έτσι δεν μπορούν να κάνουν τα ψώνια τους, όπως πριν !
Ενώ όμως, οι επιχειρήσεις έχουν ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να αρνούνται την χρήση πιστωτικής κάρτας, η Πολιτεία όχι μόνον πήρε το μέρος των (εθισμένων) καταναλωτών, αλλά σήμερα μαθαίνουμε, ότι απειλεί με ποινικές και διοικητικές κυρώσεις, όσους αρνούνται να δεχθούν πιστωτική κάρτα, ως μέσο πληρωμής...
Με την τελευταία αυτή ρύθμιση, γίνεται παραπομπή σε τελείως άκυρες-άσχετες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, όπως η άρνηση αποδοχής νομισμάτων (..), λες και η πιστωτική κάρτα είναι νόμισμα !
Ο έμπορος, που δέχεται πιστωτικές κάρτες, έχει κάνει μία συμφωνία, με την εκάστοτε τράπεζα, ότι θα παρέχει πίστωση, στον πελάτη της και θα πληρώνεται, από εκείνη, δηλαδή την τράπεζα και προφανώς, ΟΛΟ το ποσόν, εφάπαξ και όχι 50 ή 60 ευρώ την ημέρα...
Αν δηλαδή, η τράπεζα, δεν είναι σε θέση, να τηρήσει τις δικές της υποχρεώσεις, απέναντι στον έμπορο, με βάση τη μεταξύ τους σύμβαση, γιατί θα πρέπει ο έμπορος, να τηρήσει τις δικές του και να παράσχει πίστωση, στον πελάτη (του, αλλά και πελάτη της τράπεζας, στην οποία ανήκει η πιστωτική κάρτα) ;
Δηλαδή, έρχεται η Πολιτεία και απειλεί και υποχρεώνει τον έμπορο, να πουλήσει εμπορεύματα, χωρίς να ξέρεις ΑΝ και ΠΟΤΕ θα πληρωθεί, από την τράπεζα και αυτό είναι και παράνομο και παράλογο !
Κάποιοι νομίζουν ότι ο καταναλωτής, έχει πάντα δίκιο, όμως δεν είναι έτσι, η επιθυμία κάποιων να ξοδεύουν, υπό καθεστώς κλειστών τραπεζών και Capital controls, δεν μπορεί να υπερβαίνει τους Νόμους και τις συμβάσεις, ούτε να ζημιώνει κάποιους άλλους (τους προμηθευτές, εν προκειμένω).
Πέρα από το ζήτημα αυτό, που προέκυψε με τις πιστωτικές κάρτες, είναι προφανές, ότι όσοι έχουν χρηματικές απαιτήσεις, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να δείξουν κατανόηση, για την υπάρχουσα κατάσταση, να μην κηρύξουν ληξιπρόθεσμες τις οφειλές (π.χ για ενοίκια, από επιταγές κλπ), διότι όποιος ζητάει να πληρώνεται, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, θα αποκρουστεί με την ένσταση της καταχρηστικής συμπεριφοράς και μπορεί να πάει για μαλλί και να βγει και κουρεμένος !
Προσωπικά, η ζωή μου ελάχιστα άλλαξε, γιατί και πριν, επί πολλά χρόνια, έπαιρνα περίπου 20 ευρώ, κάθε μέρα ή κάθε δεύτερη μέρα, οπότε με τον παροξυσμό, που επικράτησε, πήγαμε όλοι και βγάζαμε 50 ή 60 ευρώ την ημέρα, λες και ήμασταν υποχρεωμένοι και πρώτη φορά ίσως, βρέθηκα, με τόσα μετρητά, σε τσέπες, πορτοφόλια και τσαντάκια, άρχισα δηλαδή να αισθάνομαι πλουσιότερος (χαχα).
Πέρα από την πλάκα και την (ψευδ)αίσθηση ισότητας, που δημιουργούν οι περιορισμοί στις αναλήψεις, αφού ΟΛΟΙ παίρνουν τα ίδια (εκτός από όσους έχουν πολλές κάρτες και λογαριασμούς), οι κλειστές τράπεζες, είναι μείζον οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα, διότι ως γνωστόν : "έλλειψη χρημάτων, στάση εμπορίου" !
Είναι σαφές, ότι η κατάσταση αυτή, είναι εξαιρετική, δηλαδή ακραία, είναι Ο ΟΡΙΣΜΟΣ του άρθρου 388 του Αστικού Κώδικα, περί απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών και οφείλουν ΟΛΟΙ να συμπεριφέρονται ανάλογα, έως ότου ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
Διότι παρατηρείται το φαινόμενο, ορισμένοι, φαντάζομαι "αριστερούληδες", να θέλουν να ζουν, ακριβώς, όπως και πριν, σαν να μην συμβαίνει τίποτα και διαμαρτύρονται, που οι επιχειρήσεις, δεν παίρνουν πλέον πιστωτικές κάρτες και έτσι δεν μπορούν να κάνουν τα ψώνια τους, όπως πριν !
Ενώ όμως, οι επιχειρήσεις έχουν ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να αρνούνται την χρήση πιστωτικής κάρτας, η Πολιτεία όχι μόνον πήρε το μέρος των (εθισμένων) καταναλωτών, αλλά σήμερα μαθαίνουμε, ότι απειλεί με ποινικές και διοικητικές κυρώσεις, όσους αρνούνται να δεχθούν πιστωτική κάρτα, ως μέσο πληρωμής...
Με την τελευταία αυτή ρύθμιση, γίνεται παραπομπή σε τελείως άκυρες-άσχετες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, όπως η άρνηση αποδοχής νομισμάτων (..), λες και η πιστωτική κάρτα είναι νόμισμα !
Ο έμπορος, που δέχεται πιστωτικές κάρτες, έχει κάνει μία συμφωνία, με την εκάστοτε τράπεζα, ότι θα παρέχει πίστωση, στον πελάτη της και θα πληρώνεται, από εκείνη, δηλαδή την τράπεζα και προφανώς, ΟΛΟ το ποσόν, εφάπαξ και όχι 50 ή 60 ευρώ την ημέρα...
Αν δηλαδή, η τράπεζα, δεν είναι σε θέση, να τηρήσει τις δικές της υποχρεώσεις, απέναντι στον έμπορο, με βάση τη μεταξύ τους σύμβαση, γιατί θα πρέπει ο έμπορος, να τηρήσει τις δικές του και να παράσχει πίστωση, στον πελάτη (του, αλλά και πελάτη της τράπεζας, στην οποία ανήκει η πιστωτική κάρτα) ;
Δηλαδή, έρχεται η Πολιτεία και απειλεί και υποχρεώνει τον έμπορο, να πουλήσει εμπορεύματα, χωρίς να ξέρεις ΑΝ και ΠΟΤΕ θα πληρωθεί, από την τράπεζα και αυτό είναι και παράνομο και παράλογο !
Κάποιοι νομίζουν ότι ο καταναλωτής, έχει πάντα δίκιο, όμως δεν είναι έτσι, η επιθυμία κάποιων να ξοδεύουν, υπό καθεστώς κλειστών τραπεζών και Capital controls, δεν μπορεί να υπερβαίνει τους Νόμους και τις συμβάσεις, ούτε να ζημιώνει κάποιους άλλους (τους προμηθευτές, εν προκειμένω).
Πέρα από το ζήτημα αυτό, που προέκυψε με τις πιστωτικές κάρτες, είναι προφανές, ότι όσοι έχουν χρηματικές απαιτήσεις, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να δείξουν κατανόηση, για την υπάρχουσα κατάσταση, να μην κηρύξουν ληξιπρόθεσμες τις οφειλές (π.χ για ενοίκια, από επιταγές κλπ), διότι όποιος ζητάει να πληρώνεται, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, θα αποκρουστεί με την ένσταση της καταχρηστικής συμπεριφοράς και μπορεί να πάει για μαλλί και να βγει και κουρεμένος !
Είναι βέβαιο, ότι στο προσεχές μέλλον, τα δικαστήριά μας, θα απασχολήσουν αρκετές υποθέσεις, που θα έχουν ως βάση και αφετηρία, τις κλειστές τράπεζες και τα capital controls, διότι δημιουργούν πλήθος προβλημάτων και νομικών εμπλοκών και μιλάμε για καταστάσεις πρωτόγνωρες, που δημιούργησε η "περήφανη διαπραγμάτευση" της Χούντας της φασιστοαριστεράς..
ΑπάντησηΔιαγραφή