Ακόμα και εν μέσω κλειστών τραπεζών, δε λείπουν οι σημαντικές νομικές ειδήσεις, όπως αυτή, της περασμένης εβδομάδας, που αφορούσε την -καταρχήν-δικαίωση μικροομολογιούχου και την επιδίκαση αποζημίωσης, σε αυτόν/ην !
Μιλάμε για σημαντική είδηση, γιατί αφορά πολλές περιπτώσεις, γύρω στις 18.000 ανθρώπους (άμεσα και πολύ περισσότερους έμμεσα), όσους επένδυσαν τις οικονομίες τους, σε ομόλογα, "με την ..εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου", αλλά και εκείνους, που έναντι χρημάτων, έλαβαν, ως πληρωμή, από το ίδιο Κράτος-απατεώνα, ομόλογα, τα οποία εν συνεχεία "κουρεύτηκαν"...
Πρόκειται για απόφαση, αστικού-πολιτικού Δικαστηρίου και μάλιστα του κατώτερου, που υπάρχει, ήτοι Ειρηνοδικείου (δικάζει υποθέσεις έως 20.000 ευρώ), διότι, ως γνωστόν, τα διοικητικά Δικαστήρια και μάλιστα στον ανώτατο βαθμό (ΣτΕ) έκριναν, ως νόμιμο και συνταγματικό, το περίφημο PSI (το οποίο, μεταξύ άλλων, κατέστρεψε τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία και έστειλε το λογαριασμό, στον φορολογούμενο και παρ' όλα αυτά, το εμφάνισαν και ως "επιτυχία", αυτοί ...που δεν πληρώνουν φόρους, δηλαδή Υπουργοί και βουλευτές) !
Από όσα διέρρευσαν στον Τύπο, λοιπόν και από τη στιγμή, που το ΣτΕ έκλεισε το δρόμο, για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων, από τον μοναδικό υπεύθυνο και υπολόγο, ήτοι το ελληνικό Κράτος-Δημόσιο, ορισμένοι μικροομολογιούχοι, ακολουθώντας την παροιμία "το καλό το παλικάρι, ξέρει και άλλο μονοπάτι", στράφηκαν εναντίον των Τραπεζών, που τους πούλησαν τα "κουρεμένα" ομόλογα.
Η νομική βάση, στην οποία στηρίχθηκε η πρωτόδικη αυτή απόφαση, που έκρινε ότι η τράπεζα, οφείλει να αποζημιώσει, τον πελάτη-μικροομολογιούχο, είναι πως παραβιάστηκε η υποχρέωση της τράπεζας να προειδοποιήσει, έγκαιρα, τον πελάτη, για την κακή εξέλιξη της επένδυσης, δηλαδή ουσιαστικά για τον κίνδυνο χρεοκοπίας του ελληνικού Κράτους, ώστε να ρευστοποιήσει έγκαιρα και να αποφύγει το "κούρεμα" !
Γίνεται δεκτό, με άλλα λόγια, ότι η τράπεζα έχει ευθύνη και υποχρέωση, να ενημερώνει τους πελάτες, για τους κινδύνους των χρηματοοικονομικών προϊόντων, που διαθέτει, όχι μόνον στην αρχή, κατά την "είσοδο", στην όποια επένδυση, αλλά και σε όλη τη διάρκειά της.
Η απόφαση είναι καταρχάς, ενθαρρυντική, ωστόσο αφενός, είναι ακόμα πολύ πρόωρο, να μιλήσουμε για οριστική δικαίωση, αφού, λογικά, η υπόθεση, θα φτάσει, μέχρι και τον Άρειο Πάγο και αφετέρου, δεν καταλαμβάνει τις περιπτώσεις εκείνες, κυρίως προμηθευτών του Δημοσίου, που έλαβαν ομόλογα, έναντι μετρητών, από το χρεοκοπημένο Κράτος, με το οποίο συναλλάχθηκαν και εν συνεχεία, ΕΝΩ ΔΕΝ τα είχαν αγοράσει οι ίδιοι, ως επένδυση, αλλά τους δόθηκαν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ, ως τρόπος πληρωμής-εξόφλησης, συμπεριελήφθησαν στο "κούρεμα" ! (για αυτό λέμε ότι εκεί, που σταματάει η ανθρώπινη λογική, ξεκινάει το ελληνικό Δημόσιο και μάλιστα με την ανοχή των -διοικητικών- δικαστών)
Το μεγαλύτερο σκάνδαλο, λοιπόν, το έγκλημα διαρκείας, που βιώνει ο ιδιωτικός τομέας, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, του ελληνικού Κράτους, προς εταιρίες, κυρίως τεχνικές, για τετελεσμένα έργα, εδώ και ..20 χρόνια, σε ορισμένες περιπτώσεις και μάλιστα, σε πλείστες, από αυτές, βεβαιωμένες με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις !
Το Κράτος, όταν κάποιος χρωστάει σε αυτό, εξαντλεί κάθε μέσο επιβολής, για να εισπράξει, ενώ όταν χρωστάει το ίδιο, δεν σέβεται, ούτε αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, εξαντλεί κάθε λογικό ή παράλογο τέχνασμα, για να μην πληρώσει, χρησιμοποιεί ακόμα και την αιτιολογία "δεν έχω να πληρώσω", όπως οι κοινοί μπαταχτσήδες, που έχουν, αλλά δεν πληρώνουν...
Την ίδια στιγμή, που το ελληνικό Δημόσιο, "σκοτώνει" τον ιδιωτικό τομέα, τις υπηρεσίες του οποίου, έλαβε στο παρελθόν, καθ' όλα νόμιμα και συμβατικά, έχοντας πάνω από 5 δισ. ληξιπρόθεσμες οφειλές, σε κανένα "πρόγραμμα διάσωσης" δεν ακούμε κάτι για αυτό, παρά μόνον πως θα σωθούν οι μισθοί των Δ.Υ και οι συντάξεις (που δεν θα σωθούν βέβαια ποτέ, με "σκοτωμένο" τον ιδιωτικό τομέα, από όπου πηγάζει κάθε κρατικό έσοδο και ανάπτυξη).
Μιλάμε για σημαντική είδηση, γιατί αφορά πολλές περιπτώσεις, γύρω στις 18.000 ανθρώπους (άμεσα και πολύ περισσότερους έμμεσα), όσους επένδυσαν τις οικονομίες τους, σε ομόλογα, "με την ..εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου", αλλά και εκείνους, που έναντι χρημάτων, έλαβαν, ως πληρωμή, από το ίδιο Κράτος-απατεώνα, ομόλογα, τα οποία εν συνεχεία "κουρεύτηκαν"...
Πρόκειται για απόφαση, αστικού-πολιτικού Δικαστηρίου και μάλιστα του κατώτερου, που υπάρχει, ήτοι Ειρηνοδικείου (δικάζει υποθέσεις έως 20.000 ευρώ), διότι, ως γνωστόν, τα διοικητικά Δικαστήρια και μάλιστα στον ανώτατο βαθμό (ΣτΕ) έκριναν, ως νόμιμο και συνταγματικό, το περίφημο PSI (το οποίο, μεταξύ άλλων, κατέστρεψε τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία και έστειλε το λογαριασμό, στον φορολογούμενο και παρ' όλα αυτά, το εμφάνισαν και ως "επιτυχία", αυτοί ...που δεν πληρώνουν φόρους, δηλαδή Υπουργοί και βουλευτές) !
Από όσα διέρρευσαν στον Τύπο, λοιπόν και από τη στιγμή, που το ΣτΕ έκλεισε το δρόμο, για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων, από τον μοναδικό υπεύθυνο και υπολόγο, ήτοι το ελληνικό Κράτος-Δημόσιο, ορισμένοι μικροομολογιούχοι, ακολουθώντας την παροιμία "το καλό το παλικάρι, ξέρει και άλλο μονοπάτι", στράφηκαν εναντίον των Τραπεζών, που τους πούλησαν τα "κουρεμένα" ομόλογα.
Η νομική βάση, στην οποία στηρίχθηκε η πρωτόδικη αυτή απόφαση, που έκρινε ότι η τράπεζα, οφείλει να αποζημιώσει, τον πελάτη-μικροομολογιούχο, είναι πως παραβιάστηκε η υποχρέωση της τράπεζας να προειδοποιήσει, έγκαιρα, τον πελάτη, για την κακή εξέλιξη της επένδυσης, δηλαδή ουσιαστικά για τον κίνδυνο χρεοκοπίας του ελληνικού Κράτους, ώστε να ρευστοποιήσει έγκαιρα και να αποφύγει το "κούρεμα" !
Γίνεται δεκτό, με άλλα λόγια, ότι η τράπεζα έχει ευθύνη και υποχρέωση, να ενημερώνει τους πελάτες, για τους κινδύνους των χρηματοοικονομικών προϊόντων, που διαθέτει, όχι μόνον στην αρχή, κατά την "είσοδο", στην όποια επένδυση, αλλά και σε όλη τη διάρκειά της.
Η απόφαση είναι καταρχάς, ενθαρρυντική, ωστόσο αφενός, είναι ακόμα πολύ πρόωρο, να μιλήσουμε για οριστική δικαίωση, αφού, λογικά, η υπόθεση, θα φτάσει, μέχρι και τον Άρειο Πάγο και αφετέρου, δεν καταλαμβάνει τις περιπτώσεις εκείνες, κυρίως προμηθευτών του Δημοσίου, που έλαβαν ομόλογα, έναντι μετρητών, από το χρεοκοπημένο Κράτος, με το οποίο συναλλάχθηκαν και εν συνεχεία, ΕΝΩ ΔΕΝ τα είχαν αγοράσει οι ίδιοι, ως επένδυση, αλλά τους δόθηκαν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ, ως τρόπος πληρωμής-εξόφλησης, συμπεριελήφθησαν στο "κούρεμα" ! (για αυτό λέμε ότι εκεί, που σταματάει η ανθρώπινη λογική, ξεκινάει το ελληνικό Δημόσιο και μάλιστα με την ανοχή των -διοικητικών- δικαστών)
Το μεγαλύτερο σκάνδαλο, λοιπόν, το έγκλημα διαρκείας, που βιώνει ο ιδιωτικός τομέας, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, του ελληνικού Κράτους, προς εταιρίες, κυρίως τεχνικές, για τετελεσμένα έργα, εδώ και ..20 χρόνια, σε ορισμένες περιπτώσεις και μάλιστα, σε πλείστες, από αυτές, βεβαιωμένες με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις !
Το Κράτος, όταν κάποιος χρωστάει σε αυτό, εξαντλεί κάθε μέσο επιβολής, για να εισπράξει, ενώ όταν χρωστάει το ίδιο, δεν σέβεται, ούτε αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, εξαντλεί κάθε λογικό ή παράλογο τέχνασμα, για να μην πληρώσει, χρησιμοποιεί ακόμα και την αιτιολογία "δεν έχω να πληρώσω", όπως οι κοινοί μπαταχτσήδες, που έχουν, αλλά δεν πληρώνουν...
Την ίδια στιγμή, που το ελληνικό Δημόσιο, "σκοτώνει" τον ιδιωτικό τομέα, τις υπηρεσίες του οποίου, έλαβε στο παρελθόν, καθ' όλα νόμιμα και συμβατικά, έχοντας πάνω από 5 δισ. ληξιπρόθεσμες οφειλές, σε κανένα "πρόγραμμα διάσωσης" δεν ακούμε κάτι για αυτό, παρά μόνον πως θα σωθούν οι μισθοί των Δ.Υ και οι συντάξεις (που δεν θα σωθούν βέβαια ποτέ, με "σκοτωμένο" τον ιδιωτικό τομέα, από όπου πηγάζει κάθε κρατικό έσοδο και ανάπτυξη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.