Η "μπακαλίστικη λογική" στις δικαστικές αποφάσεις, κάποτε αποτελούσε την εξαίρεση, ωστόσο πλέον (κυρίως μετά την χρεοκοπία, κάθε είδους, του 2010 και την ψήφιση των μνημονίων, που μας "έσωσαν") αποτελεί μάλλον τον κανόνα, όπως αποδεικνύεται !
Οι ...αυτοαποκαλούμενοι ως "ανεξάρτητοι", δικαστές μας, ενεργούν περισσότερο ως απλοί υπάλληλοι της εκάστοτε κυβέρνησης (και των τραπεζών και γενικά των ισχυρών), για να (ξανα)κάνω και ένα γενικότερο σχόλιο (χθες ο μιζοτάκης πήγε στη Σχολή Δικαστών, για να μοιράσει σανό και να τον χειροκροτήσουν αυτοί που πιθανόν θα κληθούν να δικάσουν τα σκάνδαλα της δικής του κυβέρνησης, ετοιμάζεται από τώρα δηλαδή)...
Να ξεκαθαρίσω τι εννοώ με τον όρο "μπακαλίστικη λογική" : η (κανονική) δουλειά των δικαστών, είναι απλά να υπάγουν τα πραγματικά περιστατικά μιας υπόθεσης στους ΙΣΧΎΟΝΤΕΣ νομικούς κανόνες, αυτούς που έχουν θεσπίσει κάποιοι άλλοι, ωστόσο αυτό που παρατηρούμε, τα τελευταία χρόνια, πόρρω απέχει αυτού !
Βλέπουμε δηλαδή, ότι οι δικαστές πρώτα αποφασίζουν ...τι θέλουν να αποφασίσουν (τι βολεύει αυτούς και τις ιδεοληψίες τους ή τα "αφεντικά" τους) και μετά, με νομικές ακροβασίες και λαθροχειρίες, επιχειρούν να δώσουν "νόμιμη βάση", νομικό μανδύα, στην απόφαση τους...
Αφορμή για τα παρόντα σχόλια, αποτέλεσε απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα και αφορά το κατά πόσον ...δικαιούται σύνταξη κάποιος που διορίστηκε στο Δημόσιο, με πλαστά έγγραφα (αν πρέπει να ζήσει δηλαδή ή όχι), καθώς η Διοίκηση είχε πει "όχι" (τράτζικ), δικαιώθηκε όμως μετά από έφεση και το ...Δημόσιο έκανε αίτηση αναίρεσης, για να μην πάρει σύνταξη (ακόμα πιο τράτζικ)!!!
Υπενθυμίζω ότι στο ποινικό σκέλος των υποθέσεων αυτών, "έκραζα" επί χρόνια (τα γραπτά μένουν και υπάρχουν εδώ μέσα) τους δικαστές για τα ανουσιουργήματα τους, να βάζουν στην φυλακή αυτούς τους ανθρώπους, με πολυετείς καθείρξεις (!) στην πλάτη, αλλά δεν ίδρωνε το αυτί τους (λόγω έπαρσης ; λόγω αλαζονείας ; λόγω επαγγελματικής πώρωσης ; επειδή "δεν θα μας πει το σωστό ...ένας δικηγόρος" ; ποιος ξέρει ; άβυσσος η ψυχούλα του δικαστή !).
Έτσι χρειάστηκε να δημοσιοποιηθεί η περιπέτεια μιας καθαρίστριας από το Βόλο, για να ξεφτιλιστούν στο Πανελλήνιο και να έρθουν στα λόγια μου, με την ουρά στα σκέλια, σαν βρεγμένες γάτες...
Κλείνει η παρένθεση και επιστρέφω στην σχολιαζόμενη δικαστική απόφαση του Ε.Σ : το Δικαστήριο απεφάνθη ότι δικαιούται σύνταξη (επρόκειτο για σωφρονιστικό υπάλληλο, του οποίου ανακλήθηκε ο διορισμός μετά από 17 έτη, λόγω πλαστού απολυτηρίου λυκείου), αλλά ...όχι ως ΔΕ, αλλά ως ΥΕ, δηλαδή ως να μην είχε το πλαστό !
Το πρώτο (και μάλλον αξεπέραστο) ζήτημα, που δημιουργείται εδώ, είναι ότι με βάση την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, ένα Δικαστήριο ΔΕΝ μπορεί να καθορίζει το ύψος μιας σύνταξης, ΔΕΝ είναι αυτή δουλειά του...
Από εκεί και μετά, εκφράστηκαν και ακούστηκαν και πιο τραγικές απόψεις : όπως π.χ να πάρει το 70% (όπως οι χήρες) ή να πάρει μόνον τη βασική (384 ευρώ) ! Δηλαδή, αυτό που λέμε "ό,τι να ναι"...
Ο άνθρωπος αυτός, είχε και ένσημα στον ιδιωτικό τομέα και σίγουρα δεν μπορεί να φταίει που το επιτελικό ρδέλομπου "έψαξε" τα χαρτιά του, μετά ...από 17 χρόνια και όχι κατά την πρόσληψη, όπως θα γινόταν σε ένα κανονικό επιτελικό κράτος, διότι αν το είχε εντοπίσει έγκαιρα, θα τον έδιωχναν και θα έβρισκε μια δουλειά αλλού, ώστε να έχει ένσημα και όχι να αντιμετωπίζεται ως "να μην υπήρξε", από τις συνταξιοδοτικές υπηρεσίες του ελληνικού δημοσίου !
Επίσης, αναρωτιέμαι γιατί να πάρει μεγαλύτερη σύνταξη ένας σωφρονιστικός που έχει απολυτήριο λυκείου σε σχέση με έναν που τελείωσε μόνον το γυμνάσιο ; Δεν έκαναν την ΊΔΙΑ δουλειά ; μήπως ο πρώτος ήταν πιο ...ευγενικός με τους κρατούμενους ;
Εκεί όμως που πραγματικά έκλαψα, ήταν όταν διάβασα στο σκεπτικό της απόφασης, ότι με βάση τους υπαλληλικούς κώδικες, η πρόσληψη και η "σταδιοδρομία" (δεν μπορεί να μην μπει σε εισαγωγικά) στο Δημόσιο, διέπεται από τις αρχές της ...αντικειμενικότητας, της ...αξιοκρατίας και της ...διαφάνειας (LOL, το πιο αστείο είναι βέβαια, ότι οι δικαστές μας παίζει και να τα πιστεύουν αυτά) !
Για να κλείσουμε κάπως πιο ευχάριστα και αισιόδοξα, υπήρξε μια φωτεινή, μικρή, μειοψηφία τριών γυναικών δικαστών (τιμής ένεκεν θα πω και τα ονόματα τους, όπως πολύ σπάνια κάνω : Αγγελική Μυλωνά, Βασιλική Σοφιανού και Δέσποινα Τζούμα), οι οποίες με εξαντλητικά νομικά επιχειρήματα και παραπομπές σε εθνική και αλλοδαπή νομολογία (προσωπικά πάντως, δεν είναι φαν των ΤΌΣΟ αναλυτικών αιτιολογιών, είμαι οπαδός του "λίγα και καλά", αρκεί να είναι to the point) εξέφρασαν μια αληθινά επιστημονική άποψη, ενεργώντας ως Δικαστές και όχι ως "μπακάληδες" τύπου "να του δώσουμε σύνταξη, αλλά κάτι λιγότερο, επειδή ...το παλιόπαιδο έγινε ΚΑΙ ΔΟΎΛΕΨΕ ως σωφρονιστικός επί 17 ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχει βγάλει λύκειο"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.