1) Το αστικής φύσεως ζήτημα, προέρχεται από πρόσφατη απόφαση Δικαστηρίου της Πάτρας και αφορά το ζήτημα της συμμετοχής του ενός συζύγου στα αποκτήματα του γάμου του άλλου !
Ο Αστικός μας Κώδικας, ορίζει ότι αν η περιουσία ενός εκ των συζύγων, αυξηθεί από την τέλεση του γάμου, έως την ακύρωση ή τη λύση του (με διαζύγιο, προφανώς) ή την συμπλήρωση τριετούς διάστασης, ο άλλος, αν συνέβαλε (με οιονδήποτε τρόπο) στην αύξηση αυτή, μπορεί να διεκδικήσει μέρος αυτής της αύξησης, που τεκμαίρεται στο 1/3 (αλλά το τεκμήριο είναι μαχητό, που σημαίνει ότι μπορεί να πάρει περισσότερα ή λιγότερα από το 33,3%).
Στην σχολιαζόμενη περίπτωση, το Δικαστήριο απέρριψε αγωγή της εν διαστάσει συζύγου, με την οποία ζητούσε να ακυρωθούν οι μεταβιβάσεις ακινήτων του τέως συζύγου, προς τα τέκνα του, διότι έτσι θα ματαιωνόταν προφανώς η ικανοποίηση της μελλοντικής απαίτησης της, για συμμετοχή στα αποκτήματα.
Μίλησα για "εν διαστάσει" σύζυγο, διότι δεν είχε βγει διαζύγιο, ούτε είχε συμπληρωθεί 3ετής διάσταση και εδώ "πάτησε" το Δικαστήριο, απορρίπτοντας την αγωγή, ως απαράδεκτη, λέγοντας ότι το σχετικό δικαίωμα συμμετοχής στα αποκτήματα, ενεργοποιείται, μόνον όταν βγει (αμετάκλητο) διαζύγιο ή συμπληρωθεί η τριετής διάσταση, μέχρι τότε ΔΕΝ υπάρχει δικαίωμα, παρά μόνον αυτό που λέμε στα νομικά "προσδοκία δικαιώματος" !
Ένα ερώτημα είναι κατά πόσον, μπορεί να προστατευτεί ο/η σύζυγος, μέχρι να βγει το διαζύγιο ή να συμπληρωθεί η 3ετία της διάστασης, με ασφαλιστικά μέτρα, δηλαδή αίτηση συντηρητικής κατάσχεσης και η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορεί, αφενός διότι δεν υπάρχει ακόμα, όπως είπαμε, το σχετικό δικαίωμα και αφετέρου, αφού δεν επιτρέπεται το έλασσον (διάρρηξη μεταβίβασης ακινήτου), βάσει της σχολιαζόμενης απόφασης, δεν θα πρέπει να επιτραπεί και το μείζον (δέσμευση όλων των περιουσιακών στοιχείων)...
Πάντως, επειδή ο Αστικός Κώδικας είναι ένα πολύ παλιό αλλά άρτιο νομοθέτημα (όπως ήταν και ο Ποινικός Κώδικας μέχρι το 2019, πριν δηλαδή αρχίσουν οι ροζ και μπλε συριζαίοι να τον κάνουν σαν τα μούτρα τους), υφίσταται διάταξη εξασφάλισης της σχετικής απαίτησης, εντός αυτού !
2) Το ποινικό ζήτημα, έχει να κάνει με τη λεγόμενη προκαταρκτική εξέταση (ονομάζεται και προανάκριση στην πράξη), με αυτό το πρώιμο στάδιο της ποινικής διαδικασίας, όπου κάποιος καλείται ως "ύποπτος", για να δώσει "εξηγήσεις" και μάλιστα ανωμοτί, επειδή υπάρχουν υπόνοιες ότι μπορεί να έχει τελέσει κάποιο ποινικό αδίκημα.
Σε αυτό το αρχικό στάδιο της ποινικής δίωξης, επειδή δεν υφίσταται ακόμα κατηγορητήριο, ο "ύποπτος" καλούνταν να δώσει εξηγήσεις, χωρίς σχεδόν να ξέρει επί ποίου θέματος, το οποίο είναι (αυτονόητα και προφανώς) τραγικό και δεν τιμούσε κανέναν (Οκ αναφέρονταν κάποια άρθρα του ΠΚ, οπότε μπορούσε να ψυλλιαστεί, αλλά κατά τα άλλα, δεν του έλεγαν ποια είναι η πιθανή κατηγορία, απλά έπαιρνε αντίγραφα από όσα περιλαμβάνονταν στο φάκελο) !
Μετά από οδηγία της Ε.Ε, αν δεν απατώμαι, που μας τράβηξε το αυτάκι, γιατί έτσι δεν διασφαλίζονταν ούτε τα ατομικά δικαιώματα του υπόπτου, ούτε η λεγόμενη Δίκαιη Δίκη, επήλθαν τροποποιήσεις στον ΚΠΔ και πλέον ορίζεται ρητά, ότι πέραν των διατάξεων του ΠΚ, των οποίων διερευνάται τυχόν παραβίαση, θα πρέπει να γνωστοποιούνται στον "ύποπτο" ΚΑΙ τα θέματα, επί των οποίων θα παράσχει εξηγήσεις.
Παράλληλα, ενώ δεν έχει αποκτήσει ακόμα την ιδιότητα του κατηγορουμένου, ο "ύποπτος" απολαμβάνει και μια σειρά δικαιωμάτων, που αναγνωρίζονται σε κατηγορούμενο, όπως το να έχει και να παρίσταται με δικηγόρο, το δικαίωμα σιωπής κ.α.
Μια σημαντική διάταξη που υπήρχε και στο προηγούμενο καθεστώς, είναι πως αν κάποιος ύποπτος, εξεταστεί ενόρκως ως απλός μάρτυρας σε υπόθεση (χωρίς δικηγόρο και γενικά χωρίς τα δικαιώματα του υπόπτου) και στην πορεία γίνει κατηγορούμενος, η κατάθεση αυτή ΔΕΝ μπορεί να αποτελέσει μέρος της δικογραφίας !
Να πούμε ότι, μια σημαντική προσθήκη που έγινε, είναι ότι αν πρόκειται να ασκηθεί ποινική δίωξη για πράξη ουσιωδώς διαφορετική, από εκείνη για την οποία παρασχέθηκαν οι εξηγήσεις, καλείται ο ύποπτος υποχρεωτικά και πάλι, για νέες.
Τέλος, υφίσταται και μία περίπτωση (εφαρμόστηκε στον Λιγνάδη...), που είναι μάλλον "επικίνδυνη" για τα ατομικά δικαιώματα και αμφίβολης νομιμότητας (βλέπε συνταγματικότητας και συμφωνίας με διεθνείς συμβάσεις, όπως η ΕΣΔΑ), ότι σε κακουργήματα, μπορεί να παραλείπεται η προκαταρκτική εξέταση και να ασκείται αμέσως η ποινική δίωξη, όταν αφενός υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις και αφετέρου ο ύποπτος είναι πιθανόν να διαφύγει ή να τελέσει νέα αδικήματα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.