Η προφυλάκιση, δηλαδή η προσωρινή κράτηση, όπως λέγεται πιο "λαϊκά¨, αποτελεί τη μοναδική περίπτωση, όπου κάποιος μπαίνει στη φυλακή, χωρίς να έχει ακόμα δικαστεί, χωρίς δηλαδή (δημόσια) Δίκη και (αιτιολογημένη) δικαστική απόφαση !
Φυσικά και η διάταξη του Ανακριτή, που την επιβάλλει, οφείλει να είναι αιτιολογημένη και βασισμένη στο Νόμο, εξάλλου το επαχθές αυτό μέτρο, δικονομικού καταναγκασμού, όπως ονομάζεται, υπάρχει για περιπτώσεις σοβαρών εγκλημάτων-κακουργημάτων, όπου ο κατηγορούμενος θεωρείται "επικίνδυνος" για την κοινωνία και η προφυλάκιση ικανοποιεί το λεγόμενο "κοινό περί Δικαίου αίσθημα" και αποκαθιστά την κοινωνική ισορροπία και την έννομη τάξη.
Το ζητούμενο είναι πώς μπορεί να αμυνθεί κάποιος σε τυχόν άδικη προφυλάκιση του, όπως π.χ στην περίπτωση της προηγούμενης ανάρτησης, όπου η πράξη χαρακτηρίστηκε "επικίνδυνη οδήγηση" (με συνέπεια το θάνατο) μάλλον ...λανθασμένα και χωρίς τις νόμιμες προϋποθέσεις και όχι ανθρωποκτονία εξ αμελείας, που είναι πλημμέλημα και δεν δικαιολογεί προσωρινή κράτηση !
Αν ισχύουν οι ενστάσεις μου και αύριο/μεθαύριο αποφυλακιστεί ο Αλβανός οδηγός, που παρέσυρε την φοιτήτρια Έμμα, οι "χρήστες" του διαδικτύου και των αντισόσιαλ, θα μιλάνε πάλι για "σκάνδαλο", ενώ θα πρόκειται για ...αποκατάσταση της νομιμότητας.
Δε μιλάμε για περιπτώσεις "καραμπινάτες", όπως όταν αφαιρείς μια ζωή (εκτός αν ...είσαι αστυνομικός και έχεις μάρτυρες υπεράσπισης τους συναδέλφους σου ή ισχυριστείς ότι η λακκούβα φταίει που ...οι 2 σφαίρες δεν βρήκαν τα λάστιχα, λολ), αν και εδώ, όπως σε όλες τις υποθέσεις, υπάρχουν περιθώρια υπεράσπισης, εκτός αν η πράξη είναι ομολογημένη και τετελεσμένη σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, όπου απλά περιμένεις τη Δίκη και κάποιο ελαφρυντικό ίσως...
Η υπεράσπιση είναι μια διαδικασία, που εκτυλίσσεται πάντα σε δύο, ανεξάρτητα και παράλληλα επίπεδα : αφενός, στο πραγματικό σκέλος, δηλαδή το έκανα ή δεν το έκανα ή το έκανα μεν, αλλά όχι έτσι όπως κατηγορούμαι και αφετέρου στο νομικό σκέλος, όπου εκεί εναπόκειται καθαρά στο δικηγόρο να ανακαλύψει νομικούς ισχυρισμούς, που μπορούν να οδηγήσουν σε απαλλαγή από την ποινή ή σε μείωση της (δε μιλάμε για "αθώωση", δηλαδή, αλλά για τις περιπτώσεις όπου εκμεταλλευόμαστε "νομικά παράθυρα" για να γλιτώσουμε τον πελάτη μας) !
Η προφυλάκιση, ως γνωστόν, διατάσσεται από τον Ανακριτή, μετά την απολογία του κατηγορουμένου, αφού ακουστεί και η γνώμη του Εισαγγελέα, ενώ αν διαφωνήσουν, έχουμε όλοι μάθει πλέον, ότι αποφασίζει το δικαστικό Συμβούλιο.
Αν κάποιος θεωρεί, ότι αδικείται από την διάταξη του Ανακριτή, που τον οδηγεί στην φυλακή (το ίδιο ισχύει βέβαια και για τους υπόλοιπους, πιο ήπιους, περιοριστικούς όρους που μπορεί να επιβληθούν, διότι π.χ μια απαγόρευση εξόδου από τη χώρα σε επιχειρηματία με διεθνείς δοσοληψίες, μπορεί να αποβεί καταστροφική), έχει το δικαίωμα να προσφύγει, εντός 10 ημερών, στο δικαστικό Συμβούλιο, δηλαδή στο συμβούλιο πλημμελειοδικών, το οποίο και αποφασίζει οριστικά και "αμετάκλητα" (λέει ο Νόμος, αλλά μάλλον ...δεν ισχύει) !
Τώρα, αν το ένταλμα προσωρινής κράτησης εκδόθηκε από το Συμβούλιο, λόγω διαφωνίας Ανακριτή και ΕΙσαγγελέα, ο Νόμος ΔΕΝ προβλέπει κάποιο ένδικό μέσο ή βοήθημα, εναντίον του και αυτό θεωρώ πως είναι εντελώς άδικο και πρέπει να αλλάξει (για λόγους ίσης μεταχείρισης, το λιγότερο).
Πέραν όμως της σύντομης αυτής 10ήμερης προσφυγής, προθεσμία που μπορεί να χαθεί εύκολα, είτε λόγω του "σοκ" κατηγορουμένου και συγγενών του, είτε επειδή δεν έχουν συλλεχθεί αρκετά στοιχεία, είτε επειδή είναι ακόμα πρόσφατο το έγκλημα και νωπές οι μνήμες και επηρεασμένη η "κοινή γνώμη", αν έχει λάβει δημοσιότητα η υπόθεση, προβλέπεται και η προσφυγή στον Ανακριτή, ανά πάσα στιγμή, όσο διαρκεί η προσωρινή κράτηση (και οι περιοριστικοί όροι, αντίστοιχα).
Το "μειονέκτημα" εδώ, είναι ότι ουσιαστικά ζητάς από το πρόσωπο που επέβαλλε την προφυλάκιση ή τους περιοριστικούς όρους, να ...παραδεχθεί ότι έκανε λάθος και να αλλάξει την απόφαση του, πράγμα που δε λέω ότι δε γίνεται (αν ο Ανακριτής δεν έχει μεγάλο εγωϊσμό...), αλλά κανονικά θα έπρεπε να απευθύνεται αλλού αυτή η προσφυγή, με βάση την Αρχή ότι τα ένδικα μέσα και βοηθήματα (πρέπει να) κρίνονται από διαφορετικά πρόσωπα, σε σχέση με αυτά που πήραν την προσβαλλόμενη απόφαση !
Πάντως και εδώ, αν απορρφθεί η προσφυγή, μπορείς να απευθυνθείς, εντός 10 ημερών, στο συμβούλιο πλημμελειοδικών, από τότε που θα σου κοινοποιηθεί η απορριπτική διάταξη του Ανακριτή, ώστε να αποφασίσει εκείνο οριστικά.
Τέλος, προβλέπεται και ένας έμμεσος τρόπος άμυνας, δηλαδή να "χρησιμοποιήσεις" τον Εισαγγελέα, αν καταφέρεις και τον πείσεις, ότι έχεις δίκιο, ώστε να προσφύγει εκείνος, είτε στον Ανακριτή είτε απευθείας στο δικαστικό Συμβούλιο και αν δε γίνει δεκτή η εισαγγελική πρόταση για άρση των επαχθών μέτρων δικονομικού καταναγκασμού, τότε να προσφύγεις πλέον στο Συμβούλιο των Εφετών !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.