Η αλήθεια είναι πως, όταν έρχεται η, σίγουρα όχι ευχάριστη (αφού αυτο σημαίνει ότι ο εντολέας μας, έχει κριθεί ένοχος...) ώρα, να προτείνουμε ελαφρυντικά, για να μειωθεί η απειλούμενη ποινή, εμείς οι δικηγόροι επικεντρώνουμε, κατά 99%, στην καλή συμπεριφορά του κατηγορούμενου, πριν και μετά το έγκλημα, ώστε να φανεί ότι αυτό ήταν μια "κακή παρένθεση".
Από τα ούτως ή άλλως περιορισμένα (5 τον αριθμό) και συγκεκριμένα ελαφρυντικά, που προβλέπει ο Νόμος, υπάρχει και ένα, που είναι σχετικά παρεξηγημένο, με την έννοια ότι μάλλον σπάνια γίνεται επίκληση του, στα Δικαστήρια, μιλάω για το τρίτο, που επί λέξη ορίζει : " ότι στην πράξη του ωθήθηκε από ανάρμοστη συμπεριφορά του παθόντος ή παρασύρθηκε από οργή ή βίαιη θλίψη που του προκάλεσε άδικη εναντίον του πράξη "
Το αναφέρω, με αφορμή μια κάπως περίεργη, πρόσφατη, υπόθεση, όπου ο δράστης είχε στήσει καρτέρι πρωϊνιάτικα, στον τέως προϊστάμενο του, σε εργοστάσιο μαρμάρων, έξω από την Καβάλα και τον σκότωσε με πυροβολισμό, καθώς υπήρξε ο ισχυρισμός ότι του έκανε "μπούλινγκ", όταν δούλευαν μαζί και τον εξανάγκασε σε παραίτηση !
Συνεπώς, η συμπεριφορά του θύματος έναντι του δράστη (μένει να αποδειχθεί, βέβαια και αυτό, όπως όλα, στην ποινική Δίκη), έχει νομικές συνέπειες, με την έννοια όχι βέβαια ότι δικαιολογεί την πράξη, ειδικά σε σοβαρά αδικήματα, όπως η ανθρωποκτονία, ωστόσο, όσο "αμήχανο" και αν είναι αυτό, να κατηγορείται το θύμα (πόσο μάλλον, όταν είναι νεκρό) δηλαδή, η τυχόν ανάρμοστη συμπεριφορά του, έναντι του δράστη, πρέπει να καταδεικνύεται, για την αναγνώριση του εξεταζόμενου ελαφρυντικού.
Καλώς ή κακώς, πολλά εγκλήματα είναι όντως εκδικητικά, με την έννοια ότι ο δράστης "φθάνει" εκεί, όταν υφίσταται άδικη ή/και κακοποιητική συμπεριφορά, από το θύμα, πόσο μάλλον, όταν αυτή διαρκεί επί μακρόν !
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η σκληρή και βάναυση συμπεριφορά του θύματος έναντι του θύτη, σε ορισμένα αδικήματα, όπως π.χ στην (απλή) σωματική βλάβη, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε απαλλαγή από την ποινή...
Στις ανθρωποκτονίες εξάλλου, ως γνωστόν, μία περίπτωση για να "σπάσουν" τα ισόβια, είναι ο ισχυρισμός ότι τελέστηκε "εν βρασμώ ψυχικής ορμής", εξαιτίας συμβάντος που προηγήθηκε, όπερ σημαίνει ότι το "θόλωμα" του νου, που επικαλούνται πολλοί κατηγορούμενοι, θα πρέπει να έχει προκληθεί εκείνη τη στιγμή, δηλαδή μπορεί να διαρκέσει από μερικά δευτερόλεπτα ή και λίγη ώρα (μέχρι να πάει να πάρει το όπλο και να επιστρέψει), δε μιλάμε δηλαδή για εγκλήματα, που έχουν προσχεδιαστεί, με "καθαρό" μυαλό και άνεση χρόνου !
Μια άλλη παρανόηση, επίσης, που πρέπει να διαλυθεί είναι, με αφορμή τώρα, την υπόθεση της Κρήτης, όπου μια γυναίκα έριξε βιτριόλι στον άντρα της, ενώ κοιμόταν και επικαλέστηκε "άμυνα", με την έννοια ότι (ισχυρίζεται πως) την είχε απειλήσει πως θα την σκοτώσει...
Πρέπει να γίνει σαφές, ότι δεν υπάρχει ...προληπτική άμυνα, δηλαδή σκοτώνω κάποιον, επειδή (νομίζω ότι) θα με σκοτώσει στο μέλλον, η επίθεση θα πρέπει να είναι ενεργή και παρούσα, όταν-τη στιγμή που αμύνομαι (πράγμα που δεν ισχύει, προφανώς, όταν το θύμα ...κοιμάται) !
Αν κάποιος σε απειλεί ή φοβάσαι ότι μπορεί να σου κάνει κακό, στο μέλλον, υπάρχουν νομικά μέσα, να προστατευτείς, δεν τον σκοτώνεις πρώτος, μη γνωρίζοντας ακόμα, αν τα εννοεί αυτά ή όχι...
Τέλος, επειδή στο παρελθόν, αν δεν απατώμαι, υπήρξε περίπτωση όπου ο γιος σκότωσε τον πατέρα του, επειδή κακοποιούσε συστηματικά τη μητέρα και "έπεσε στα μαλακά" και η απόφαση αυτή "χαιρετίστηκε" από τα ΜΜΕ ως ορθή, δίκαιη και "συμπονετική", έχω την αίσθηση πως το εν λόγω ελαφρυντικό, μιλάει ξεκάθαρα και αποκλειστικά για άδικες και ανάρμοστες συμπεριφορές του θύματος προς τον θύτη και όχι προς άλλα πρόσωπα, έστω και συγγενικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.