πότε μπορεί να γίνει προσβολή μιας διαθήκης !

  Η διαθήκη ή διάταξη τελευταίας βουλήσεως, όπως λέγεται, είναι ουσιαστικά το έγγραφο εκείνο, με το οποίο ο άνθρωπος ρυθμίζει σε ποιους και πως, θα μοιραστεί η περιουσία του, μετά το θάνατό του !
   Η μονομερής αυτή πράξη, κατά κανόνα, γίνεται με ιδιόχειρο σημείωμα του μελλοθάνατου, το οποίο πρέπει να φέρει ημερομηνία και υπογραφή.
   Στην πράξη και επειδή τα οικονομικά συμφέροντα είναι μεγάλα, κατά κανόνα, δημιουργούνται συχνά προστριβές και αμφισβητήσεις, μεταξύ των κληρονόμων, αναφορικά με το κύρος και την ισχύ μιας διαθήκης.
    Οι συχνότερες περιπτώσεις, όπου μπορεί να αμφισβητηθεί-προσβληθεί μία διαθήκη, ως μερικά ή ολικά άκυρη, είναι -σε γενικές γραμμές- οι εξής :
-Καταρχάς, όταν αμφισβητείται η γνησιότητα του γραφικού χαρακτήρα και της υπογραφής του διαθέτη, όταν δηλαδή υπάρχουν υπόνοιες πλαστότητας της διαθήκης, οπότε είναι ζήτημα απόδειξης πλέον αν η διαθήκη είχε συνταχθεί ή όχι, με το χέρι του εκπλιπόντος.
-Όταν ο διαθέτης ήταν ανίκανος για σύνταξη διαθήκης, το οποίο συμβαίνει, εφόσον : 1. δεν ήξερε να διαβάζει 2. ήταν ανήλικος 3. βρισκόταν υπό (πλήρη) δικαστική συμπαράσταση ή 4. έπασχε από ψυχική ή διανοητική διαταραχή (π.χ αλτσχάϊμερ), δεν είχε, όπως λέγεται, "σώας τας φρένας".
-Αν δεν είχε συνταχθεί, σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις, όπου αυτές προβλέπονται στο Νόμο, όπως π.χ για τη σύνταξη δημόσιας διαθήκης, ενώπιον συμβολαιογράφου, αναφορικά με τους μάρτυρες, τα πρόσωπα, που (δεν πρέπει) να είναι παρόντα κλπ.
-Όταν ο διαθέτης δεν προσδιορίζει επακριβώς τον κληρονόμο, αλλά γενικά και αόριστα, π.χ στο "καλύτερο" από τα 5 παιδιά μου...
-Στις περιπτώσεις, όπως είδαμε, για την αμφισβήτηση της υπογραφής, όπου ο διαθέτης, είχε πέσει "θύμα" απάτης, πλάνης ή απειλής, κατά τη σύνταξη της διαθήκης !
-Τέλος, μία πολύ σημαντική κατηγορία (μερικής) ακυρότητας, είναι η προσβολή της νόμιμης μοίρας των εκ του Νόμου κληρονόμων, όταν ο διαθέτης αφήνει όλη την περιουσία του σε τρίτους (π.χ αλλοδαπή (;) οικιακή βοηθό) και "ξεχνάει" παιδιά και σύζυγο ! Δικαίωμα νόμιμης μοίρας, έχουν τα παιδιά, οι γονείς και η σύζυγος του εκλιπόντος, εφόσον βέβαια ζουν, το οποίο ισούται με το μισό της μερίδας, που θα έπαιρναν, αν δεν υπήρχε η διαθήκη.
      Γενικά, σε κάθε περίπτωση, όπου ακυρώνεται η διαθήκη, μερικά ή ολικά, "αναβιώνει" η εκ του Νόμου, εξ αδιαθέτου, όπως λέγεται, κληρονομική διαδοχή, με βάση τη συγγένεια, όπου οι κοντινότεροι συγγενείς αποκλείουν τους μακρινότερους, με βάση τις οριζόμενες στο Νόμο, "τάξεις".
     Το δικαίωμα για προσβολή-αμφισβήτηση της διαθήκης, πρέπει να ασκείται χωρίς καθυστέρηση, διότι η παραγραφή είναι σύντομη, μόλις 2 έτη, από τη δημοσίευσή της !
      Η 2ετής παραγραφή ισχύει μόνον, για τις περιπτώσεις πλάνης, απάτης, απειλής, παράλειψης μεριδούχου, καθώς και στην περίπτωση, όπου ο γάμος του νεκρού ήταν άκυρος ή είχε ασκήσει αγωγή διαζυγίου κατά του/της συζύγου, έχοντας βάσιμο λόγο.
     Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, το δικαίωμα της προσβολής-ακύρωσης διαθήκης ΔΕΝ παραγράφεται !
      Ωστόσο και εδώ χρειάζεται ΠΡΟΣΟΧΗ, επειδή υπάρχει μία εξαίρεση : όταν ο διαθέτης αφήνει όλη ή μέρος της περιουσίας του, υπέρ του Δημοσίου ή άλλων κοινωφελών σκοπών, η προσβολή πρέπει να γίνει αποκλειστικά ΕΝΤΟΣ 5 ΕΤΩΝ, από τη δημοσίευση, αλλιώς χάνεται το δικαίωμα προσβολής..