όταν μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά !

  Το πιο εύκολο πράγμα στην Ελλάδα, είναι να βρεθείς υπόλογος ή "κατηγορούμενος" (με ευρεία έννοια) και συνήθως για αμαρτίες άλλων ή και από καθαρή τύχη ή επειδή έτσι αποφάσισαν κάποιοι (οι γνωστοί-άγνωστοι, που κυβερνάνε).
   Αναφέρομαι στην απόφαση του οικονομικού επιτελείου, να ψάξει όσους έστειλαν χρήματα-εμβάσματα στο εξωτερικό, από το 2009 και μετά και να επιβάλει (εξοντωτικό) φόρο 45% σε όσα χρήματα, δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ή είναι προϊόν παράνομης δραστηριότητας (που είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, όπως θα πούμε και στη συνέχεια).
    Η έρευνα αυτή πως ξεκίνησε αλήθεια ; επειδή "μάθαμε" για την ύπαρξη ελλήνων καταθετών σε ξένες και δη ελβετικές τράπεζες ; Αυτό συμβαίνει επί δεκαετίες, αλλά όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, αποφασίσαμε να κάνουμε έλεγχο, επειδή έτσι μας κάπνισε τώρα, επειδή είναι το θέμα στην επικαιρότητα, έτσι λειτουργεί το κράτος, με όρους επικαιρότητας και συρμού.
   Ο έλεγχος μάλιστα επεκτείνεται και σε χρόνο, ΠΡΙΝ αρχίσει η μεγάλη κρίση, πριν υπάρξει μνημόνιο, ΔΝΤ και κίνδυνος χρεοκοπίας... !
    Όσοι έστειλαν χρήματα στο εξωτερικό, φαντάζομαι ότι το έκαναν, για να τα γλιτώσουν, επειδή οι τράπεζες κατέρρεαν και άσχετα αν έλεγαν όλοι ότι έως ένα ποσόν, οι καταθέσεις είναι εγγυημένες (προφανώς κανένας και ορθά δεν εμπιστεύεται το ελληνικό κράτος) : η συμπεριφορά αυτή κρίνεται -νομίζω- δικαιολογημένη και ανθρώπινη, ως ένα μεγάλο βαθμό, ειδικά αν τα χρήματα αυτά, τα είχε κάποιος δουλέψει και πονέσει.
    Σίγουρα, η συμπεριφορά αυτή, από την άλλη, δείχνει και ένα βαθμό ιδιοτέλειας και ανθελληνισμού, διότι έτσι οι τράπεζες χρειάστηκαν μεγαλύτερη ενίσχυση και γενικά μεγάλωσε ο φαύλος κύκλος της ανησυχίας και της ύφεσης, ωστόσο δεν κρίνουμε το θέμα ηθικά !
     Το θέμα είναι γιατί ελέγχονται (μόνον) αυτοί, που έστειλαν εμβάσματα στο εξωτερικό, γιατί το ΚΕΠΥΟ έστειλε το συστημένο σε αυτούς, δεν υπάρχει "μαύρο" χρήμα στις ελληνικές τράπεζες, σε ακίνητα κλπ ;; Το ερώτημα είναι φυσικά ρητορικό : η παραοικονομία στην Ελλάδα, ανέρχεται σε δεκάδες δισ ευρώ και δεν είναι φυσικά αυτές οι 50.000 χιλιάδες, που ελέγχονται, οι κακοί και οι υπόλοιποι οι καλοί..
     Θα αναφέρω ένα συγκεκριμένο-αληθινό παράδειγμα, για να φανεί ότι ισχύει ο τίτλος και ότι ζούμε μία τρέλα, διαρκώς, στην Ελλάδα :
      Έλληνας ομογενής, μόνιμος κάτοικος και υπήκοος εξωτερικού, κληρονόμησε από τον πατέρα του, ένα διαμέρισμα στην Αθήνα και το πούλησε το 2009 (προ ΔΝΤ), διότι δεν έρχεται συχνά και δεν θέλει να έχει περιουσία στην Ελλάδα και αμέσως έστειλε το τίμημα της πώλησης στην τράπεζά του.
      Το πρόβλημα εντοπίζεται, όπως μπορεί κανείς να φανταστεί, στο ότι το αναγραφόμενο τίμημα στα συμβόλαια, είναι, κατά κανόνα, μικρότερο από το πραγματικό, διότι αντιστοιχεί στην αντικειμενική αξία του ακινήτου, η οποία και δηλώνεται, προκειμένου ο αγοραστής να πληρώσει μικρότερο φόρο.
       Θα μου πει κανείς : είναι νόμιμο αυτό ; δεν είναι φοροδιαφυγή ; Η απάντηση είναι καταρχάς ναι, αλλά, υπάρχουν ορισμένα "αλλά" :
-το 90% των ακινήτων στην Ελλάδα, τα τελευταία 30 χρόνια, έχουν μεταβιβαστεί έτσι, στην αντικειμενική τους αξία και όχι στην εμπορική, υποθέτω ότι ακόμα και οι ..εφοριακοί, όταν αγόρασαν σπίτια, το ίδιο έκαναν !
-ο εν λόγω κύριος, δε γνώριζε φυσικά τα ελληνικά "κόλπα" και σίγουρα το έκανε για να διευκολύνει τον αγοραστή, ο οποίος και πληρώνει το φόρο μεταβίβασης.
-όπως το βλέπω, λοιπόν, δε μου φαίνεται δίκαιο και λογικό να πληρώσει ο πωλητής, που έτυχε να είναι κάτοικος εξωτερικού και έστειλε τα χρήματα στη χώρα του, 45 % φόρο επί της διαφοράς μεταξύ αντικειμενικής και εμπορικής αξίας.
-αν κάποιος πρέπει να πληρώσει επιπλέον είναι ο αγοραστής και όχι 45%, αλλά ό,τι προβλέπεται τελοσπάντων και το ζήτημα είναι αν πρέπει ο πωλητής να γίνει σπίουνος και να "δώσει" τον αγοραστή, για μία συμπεριφορά, που είναι σχεδόν ..έθιμο στην Ελλάδα !
      Στο κάτω-κάτω, τα όποια χρήματα στάλθηκαν στο εξωτερικό, είναι προϊόν ΝΟΜΙΜΗΣ συναλλαγής.
      Είναι εξοργιστικό να επικεντρώνεται ο έλεγχος σε συγκεκριμένα πάντα πρόσωπα, με άσχετα και τυχαία κριτήρια και να μην ελέγχονται καραμπινάτες περιπτώσεις φοροδιαφυγής και παράνομου πλουτισμού : κάθε μέρα ακούμε για "απλούς" υπαλλήλους του δημοσίου, με offshore, σκάφη, ανάκτορα με πισίνες, αλλά δε γίνεται τίποτα, ούτε έλεγχος, ούτε κυρώσεις.
      Αν θέλει το ελληνικό κράτος, να συλλάβει τη φοροδιαφυγή και το μαύρο χρήμα, ας ξεκινήσει από τους ...υπηρέτες του και πρώτα-πρώτα, από υπουργούς και βουλευτές και υπαλλήλους σε θέσεις κλειδιά, όπου το φακελάκι, η μίζα και το γρηγορόσημο -κατά γενική ομολογία και εμπειρία- βασιλεύουν και μετά ας πάει και στους υπόλοιπους !