χρήσιμα διδάγματα από τη Δίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου κ σία !

     Η δίκη του Άκη, που έληξε πρόσφατα, σε πρώτο βαθμό, είναι σίγουρα ιστορική και μακάρι να συνεχιστεί η δίωξη και η τιμωρία των εγκληματιών πολιτικών, που μας έφεραν εδώ, να είναι αυτή μόνον η αρχή και όχι το τέλος, η "κολυμβήθρα του Σιλωάμ", για όλες τις αμαρτίες του πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου !
   Από την άλλη, προσφέρεται για πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα-διδάγματα, νομικά αλλά και γενικότερα, για όσους έχουν εμπλοκή με δικαστήρια, ως κατηγορούμενοι (κατά βάση).
   Από τη μία έχουμε το παράδειγμα προς μίμηση (Ζήγρας), που μετανόησε, ομολόγησε και απολαμβάνει σήμερα την ελευθερία του και από την άλλη, το παράδειγμα προς αποφυγή (Άκης), που επέμεινε να πουλάει τρελίτσα, να μιλάει για συνομωσίες και σκευωρίες !
    Όταν τα στοιχεία εις βάρος σου, είναι συντριπτικά, δεν έχει νόημα να αρνείσαι την κατηγορία, είναι προτιμότερο να ομολογήσεις, να δείξεις (έστω και υποκριτικά) ότι έχεις μετανιώσει και να ζητήσεις την επιείκεια του Δικαστηρίου...
    Σε όσες περιπτώσεις, με πλησιάζει κάποιος και μου λέει ότι καταδικάστηκα πρωτόδικα, λόγω εις βάρος μου σκευωρίας, αρχίζω να ...απομακρύνομαι και θέλω να ρωτήσω : αυτά είπες και καταδικάστηκες ; (χαχα).
     Προσοχή : δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν και δικαστικές πλάνες, ακόμα και διώξεις για άλλους σκοπούς, σε αθώους ανθρώπους, αλλά ΔΕΝ θα απαλλαγείς, μιλώντας γενικά και αόριστα, για συνομωσίες, ψεκασμούς κλπ, θα αθωωθείς, είτε αποδεικνύοντας την αθωότητά σου, με νομικούς ή πραγματικούς ισχυρισμούς, είτε αποδυναμώνοντας πλήρως, τα εις βάρος σου στοιχεία, δημιουργώντας αμφιβολίες στο δικαστήριο κλπ !
     Το Δικαστήριο, δικάζει με βάση ΟΣΑ ΒΛΕΠΕΙ μπροστά του, έγγραφα, μάρτυρες κλπ, δεν ξέρει και δεν το ενδιαφέρει, αν σου έκανε μήνυση η πρώην γυναίκα σου, για εκδίκηση ή ένας "συνάδερφος", θέλει να σου φάει τη θέση και την προαγωγή και πάει λέγοντας, το παρασκήνιο, σπάνια ενδιαφέρει τους δικαστές...
     Η κάθε (ποινική) κατηγορία, αποτελείται από 2 στοιχεία : το πραγματικό και το νομικό, "αν έκανες αυτό, τιμωρείσαι έτσι", επομένως, εκεί, σε αυτά τα 2 πρέπει να επικεντρώνεται κάθε υπεράσπιση, λέγοντας, είτε ότι δεν το έκανα, είτε ότι έκανα κάτι, που όμως είναι διαφορετικό, από αυτό, που λέει το κατηγορητήριο ή ο Νόμος.
     Θέλω τέλος, να σταθώ στη Βίκυ Σταμάτη : θεωρώ άδικο και υπερβολικό, ότι καταδικάστηκε με την επιβαρυντική περίσταση του κατ' επάγγελμα ξεπλύματος, μπορεί να είχε ακριβά γούστα, αλλά ως εκεί, άλλες ήταν οι προτεραιότητές της και όχι οι μίζες και το ξέπλυμα τους !
     Είναι το μόνο σημείο, που μπορεί να ψέξει κανείς το δικαστήριο και -για μένα- αυτό πιστώνεται ως αποτυχία του συνηγόρου της, του Κούγια...Μπορεί ο κόσμος να νομίζει ότι οι δικηγόροι-σταρ, που προβάλλονται από τα ΜΜΕ, δε χάνουν ποτέ ή δεν κάνουν λάθη, ωστόσο αυτό απέχει από την αλήθεια !
     Χωρίς την επιβαρυντική περίσταση (και χωρίς ελαφρυντικό), η ποινή της θα ήταν κάτω από 10 έτη και όχι 12, όπως τώρα.
     Από εκεί και μετά, ξεκινάει το μη νομικό, το κοινωνικό σκέλος του διδάγματος, βλέποντας κανείς τις αντιδράσεις και την κατάληξη της Βίκυς Σταμάτη (δεν μπορώ και δεν θέλω να πιστέψω ότι υποκρίνεται) στο ψυχιατρείο !
     Μία ποινική δίκη και ειδικά οι πιο σοβαρές, είναι σαν πόλεμος, με πολλές επιμέρους μάχες, το ότι προφυλακίστηκες, το ότι καταδικάστηκες πρωτόδικα, ακόμα και το ότι καταδικάστηκες αμετάκλητα, δεν σημαίνει και το τέλος του κόσμου : χρειάζονται αντοχές, θάρρος και υπομονή.
     Τίποτα σχεδόν δεν κρατάει για πάντα, ούτε τα καλά, ούτε τα κακά, ευτυχώς !