Διακοπές με τη ..λιστέρια !

    Μία από τις αγαπημένες μου, ελληνικές παραλίες, είναι και εκείνη της Ελαίας (ή Ελιάς) στη Νοτιοδυτική Πελοπόννησο, στη Μεσσηνία, στα σύνορα σχεδόν με το νομό Ηλείας, από την πλευρά του Ιονίου Πελάγους !
  Πρόκειται για παραλία μήκους χιλιομέτρων και πλάτους δεκάδων μέτρων, με ωραία χρώματα, καθώς η ψιλή, χρυσή άμμος, συνδυάζεται με το πράσινο, πίσω της, ενώ έχει και ωραία θέα, στον κόλπο της Κυπαρισσίας (με την ίδια την πόλη να φαίνεται απέναντι και τα όρη της Κυπαρισσίας, από πάνω, με σκούρο μπλε χρώμα), όπου τα νερά, αλλάζουν σχεδόν χρωματισμούς, ανάλογα με το πως πέφτει το φως του ήλιου.
   Η παραλία αυτή, είχε έρθει, πριν μερικά χρόνια, στην επικαιρότητα, καθώς ο εφοπλιστής Πέτρος Παππάς (που έγινε γνωστός, με τη σειρά του, από την ενασχόλησή του, με τα διοικητικά της ΑΕΚ, κατά τα προηγούμενα, πέτρινα χρόνια αυτής), αγόρασε μία τεράστια έκταση εκεί (σχεδόν όλη την παραλία, εκτός φυσικά, από τον αιγιαλό, που είναι δημόσιας χρήσης πάντα), προκειμένου να χτίσει παραθεριστικές κατοικίες.
   Έφτασε σε σημείο να την περιφράξει και να τοποθετήσει ταμπέλες απαγορευτικές (όπου κάποιοι "αναρχικοί" έχουν γράψει : "ούτε ..παππάς, ούτε παππαδιά"), ωστόσο τα σχέδιά του, παρότι επρόκειτο για ήπια τουριστική ανάπτυξη, χάλασαν οι θηλυκές χελώνες καρέτα-καρέτα, που εναποθέτουν στην παραλία τα αυγά τους (υπάρχουν δεκάδες φωλιές, σε όλο το μήκος) !
    Η αλήθεια είναι ότι φέτος την επισκέφτηκα, μετά από κάποια χρόνια και διαπίστωσα ότι, προκειμένου να φας ή να πιεις κάτι, υπήρχε μόνον μία καντίνα : την πρώτη ημέρα, έφαγα ένα χοτ-ντογκ, με λουκάνικο και την επόμενη, ένα σάντουιτς, με τυρί, ντομάτα και κάποιο αλλαντικό (που δεν είχα ζητήσει).
    Την πρώτη ημέρα, δεν έπαθα κάτι, ίσως επειδή το λουκάνικο είχε ψηθεί, επί τόπου, ωστόσο, τη δεύτερη, όταν επέστρεψα στο χωριό (ευτυχώς δηλαδή, που δεν με έπιασε στο δρόμο), έκανα εμετό και παρέμεινα 3 μέρες αδιάθετος !
     Η βλακεία μου, ήταν, ότι ψώνισα από εκεί, ενώ είχα παρατηρήσει, ότι η καντίνα έπαιρνε ρεύμα, από μία γεννήτρια, η οποία ωστόσο ...δεν λειτουργούσε συνέχεια, πράγμα που σημαίνει ότι τυριά, αλλαντικά, κέτσαπ, μουστάρδες και μαγιονέζες, παρέμεναν, για πολλές ώρες, εκτεθειμένα στον ήλιο και τις υψηλές θερμοκρασίες...(μιλάμε δηλαδή, για εγκληματική αμέλεια)
     Όσο παρέμεινα κλινήρης, αμφιταλαντεύτηκα πολύ, σχετικά με το αν θα κάνω καταγγελία ή όχι στον ΕΦΕΤ και τελικά δεν έκανα, επειδή εκεί την ημέρα, είχα μείνει πολλές ώρες στον ήλιο και διάβασα, ότι και η ηλίαση, έχει περίπου παρόμοια συμπτώματα (αν και πιο πιθανή, ήταν η τροφική δηλητηρίαση, τελικά) !
     Μιλώντας με τον αδερφό μου, ο οποίος εργάζεται στον ΕΦΕΤ, μάλιστα, έμαθα, ότι για την εν λόγω καντίνα, είχαν ήδη γίνει καταγγελίες, από εστιάτορες της περιοχής, οι οποίες όμως έμειναν μάλλον στα αζήτητα, αφού ο κρατικός μηχανισμός, υπολειτουργεί τον Αύγουστο και παρόμοιες καταγγελίες, θεωρούνται ως εκ του πονηρού, λόγω ανταγωνισμού (έλα όμως, που καμιά φορά, είναι αληθινές, όπως εδώ)..
     Μόλις ανάρρωσα και ξαναπήγα, πάντως, η καντίνα ήταν εξαφανισμένη ! Μπορεί τα σχέδια του Παππά, για τουριστική ανάπτυξη, να ανατράπηκαν, από τις θαλάσσιες χελώνες, ωστόσο, δεν μπορεί, εν έτει 2015, να υπάρχουν τέτοιες τριτοκοσμικές καταστάσεις, στις παραλίες μας, σε μια χώρα, κατεξοχήν τουριστική, που περιμένει έσοδα, από τουρίστες, τους οποίους κάποιοι αναγκάζουν να φάνε τρόφιμα, με ανεπτυγμένη χλωρίδα και πανίδα, επάνω τους...