Το κυριότερο μέσον αναγκαστικής εκτέλεσης, δηλαδή αναγκαστικής είσπραξης χρηματικής απαίτησης, είναι η κατάσχεση ακινήτων, κινητών (πλοία, σκάφη, αεροπλάνα, αυτοκίνητα κλπ) και χρηματικών απαιτήσεων (βλέπε τραπεζικών λογαριασμών).
Η αναγκαστική εκτέλεση ξεκινά με την επίδοση στον οφειλέτη, του λεγόμενου "απογράφου" του εκτελεστού τίτλου (δικαστικής απόφασης, διαταγής πληρωμής κλπ) μαζί με επιταγή προς πληρωμή και μετά από τρεις (3) εργάσιμες ημέρες, μπορεί να επιβληθεί κατάσχεση, εφόσον δεν υπάρξει εξόφληση ή συμβιβασμός-διακανονισμός, εννοείται.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, ότι η κατάσχεση θα επιβληθεί την 4η μέρα, μπορεί να γίνει και αργότερα, αλλά ο Νόμος θέτει ως απώτατο χρονικό όριο το ένα έτος, διότι αν δεν γίνει εντός του έτους, θα πρέπει να ξαναγίνει επίδοση του απογράφου εξαρχής, όπως επίσης και ο πλειστηριασμός, θα πρέπει να γίνει εντός έτους, από την κατάσχεση, αλλιώς ακυρώνεται (η κατάσχεση) και ο οφειλέτης, με ορισμένη διαδικασία, θα μπορεί να την διαγράψει από τα βιβλία του υποθηκοφυλακείου/κτηματολογίου.
Επίσης, ενώ τα έξοδα της κατάσχεσης βαρύνουν εν τέλει τον οφειλέτη, θα πρέπει να προκαταβληθούν από τον δανειστή και γιαυτό βλέπουμε συνέχεια τελευταία, τα "κοράκια" που έχουν αγοράσει "κοψοχρονιά" δάνεια από τις (χρεοκοπημένες ξανά και ξανά) ελληνικές τράπεζες, να επιβάλλουν τις κατασχέσεις όχι για ολόκληρο το ποσόν (π.χ 10 εκατομμύρια ευρώ), αλλά για ένα μικρό μέρος της οφειλής (π.χ διακόσια χιλιάρικα), ώστε να μειώσουν τα έξοδα, που πρέπει να προκαταβάλουν.
Το μέσον της άμυνας εναντίον των κατασχέσεων πάσης φύσεως, ονομάζεται "ανακοπή" και οι λόγοι της μπορεί να αφορούν, είτε την εγκυρότητα του εκτελεστού τίτλου είτε την διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης είτε και την ύπαρξη της απαίτησης, μπορεί να είναι δηλαδή, τόσο τυπικοί, όσο και ουσιαστικοί, όπως είδαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση.
Εδώ χρειάζεται προσοχή, διότι ως προς την πραγματική ύπαρξη της απαίτησης και του ύψους αυτής, αν επέλθει δεδικασμένο, τα περιθώρια άμυνας στενεύουν και γιαυτό λέμε πάντα, ότι δεν πρέπει να είμαστε απόντες από τα δικαστήρια και να γίνονται αυτά ερήμην μας (εκτός αν δεν έχουμε κλητευθεί νόμιμα, οπότε εκεί μπορούμε ίσως να το επικαλεστούμε αυτό και να ανατρέψουμε το δεδικασμένο).
Παράλληλα, με την εν λόγω ανακοπή δηλαδή, μπορεί να "τρέξουμε" και τα ένδικα μέσα κλπ, ώστε να ακυρώσουμε τον εκτελεστό τίτλο, βάση του οποίου επισπεύδεται η αναγκαστική εκτέλεση.
Ο Νόμος θέτει σύντομα χρονικά όρια, εντός των οποίων πρέπει να δικάζονται οι ανακοπές αυτές και να βγαίνουν και οι αποφάσεις, ωστόσο στην πράξη, αυτά "μένουν στα χαρτιά" και δεν εφαρμόζονται και κανείς δε μιλάει (π.χ δικηγορικοί Σύλλογοι).
Αν ο επισπεύδων την εκτέλεση δεν περιμένει το αποτελέσμα των ενδίκων μέσων ή ακυρωθεί η αναγκαστική εκτέλεση ή από δόλο ή βαριά αμέλεια επιβάλλει άδικη κατάσχεση κλπ, εκτός από την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση μπορεί να υποχρεωθεί και σε αποζημίωση του οφειλέτη !
Τέλος, ως ύστατο μέσον άμυνας και διαφύλαξης των συμφερόντων του, λίγο πριν τον πλειστηριασμό, που χρησιμοποιείται αρκετά συχνά πλέον, ο οφειλέτης διαθέτει και την ανακοπή, με την οποία ζητεί την διόρθωση, δηλαδή αύξηση, της τιμής πρώτης προσφοράς, ώστε να ανταποκρίνεται στην πραγματική (εμπορική) αξία του ακινήτου, πράγμα που μπορεί να αποδειχθεί, είναι δηλαδή αντικείμενο απόδειξης, ενώπιον του Δικαστηρίου.
Να επαναλάβω ότι δεν υπάρχει (ούτε θα υπάρξει) ποτέ και πουθενά "αυτόματη κατάσχεση", όπως λένε (και ενίοτε κάνουν...) δημόσιοι φορείς (σε ιδιωτικές διαφορές, δεν το έχουμε δει), αν δεν ενημερωθεί ΠΡΊΝ την κατάσχεση, όπως επιβάλλουν οι Νόμοι και το Σύνταγμα, ο οφειλέτης, τότε οι υπαίτιοι υπάλληλοι φέρουν ποινικές ευθύνες (παράβαση καθήκοντος, το λιγότερο) και δημιουργούνται και αξιώσεις αποζημίωσης, υπέρ του οφειλέτη !
ΑπάντησηΔιαγραφή