Η εγγύηση, ως νομική έννοια, μπορεί να έχει διάφορες σημασίες, π.χ εγγύηση ως περιοριστικός όρος, μετά την απολογία, εγγύηση καλής λειτουργίας προϊόντος, που αγοράζουμε κλπ, εδώ θα αναφερθούμε στην εγγύηση, που δίνει κάποιος τρίτος, για οφειλή άλλου, ένα ζήτημα καθαρά αστικού δικαίου.
Με τη σύμβαση εγγύησης, ο εγγυητής αναλαμβάνει ουσιαστικά την ευθύνη, έναντι του δανειστή, να πληρώσει εκείνος, σε περίπτωση, που ο κύριος οφειλέτης αποδειχτεί ασυνεπής ή αφερέγγυος !
Η κύρια μορφή εγγύησης, που απαντάται πιο συχνά στην καθημερινότητα, έχει να κάνει με τα δάνεια, κυρίως τραπεζικά, όπου μαζί με το δανειολήπτη, ευθύνεται και κάποιος άλλος, ο εγγυητής.
Τα σημαντικότερα σημεία, που πρέπει να γνωρίζει κάποιος, αναφορικά με την "εγγύηση", είναι :
-Η εγγύηση, για να είναι έγκυρη, πρέπει να συσταθεί εγγράφως, να αποδεικνύεται με έγγραφο, όμως αν ο "εγγυητής" πλήρωσε, βάσει προφορικής συμφωνίας, δεν μπορεί μετά να ζητήσει πίσω τα χρήματα!
-Η εγγύηση προϋποθέτει έγκυρη οφειλή, αν όμως ο εγγυητής υπέγραψε γνωρίζοντας π.χ ότι ο πρωτοφειλέτης είναι άτομο ανίκανο για δικαιοπραξία (π.χ φρενοβλαβής), συνεχίζει να ευθύνεται κανονικά !
-Αν ο δανειστής στραφεί εναντίον του εγγυητή, μπορεί ο τελευταίος στο δικαστήριο να προβάλει όλες τις ενστάσεις, που θα μπορούσε να προβάλει και ο πρωτοφειλέτης π.χ ότι η απαίτηση έχει εξολοκλήρου ή εν μέρει, εξοφληθεί, όχι όμως και προσωπικές ενστάσεις του κύριου οφειλέτη, τις οποίες μόνον ο τελευταίος μπορεί να προβάλει !
-Αν οι εγγηυτές είναι περισσότεροι του ενός, ευθύνεται ο καθένας τους εις ολόκληρον και όχι κατά ίσα μέρη ! Αν όμως πληρώσει ο ένας από αυτούς, στη συνέχεια πρέπει να στραφεί εναντίον όλων των υπολοίπων, κατά ίσα μέρη (εκτός αντίθετης συμφωνίας).
-Η σημαντικότερη ένσταση, που έχει αμυνόμενος ο εγγυητής, έναντι του δανειστή, είναι η ένσταση της διζήσεως : όπερ σημαίνει, ότι ο εγγυητής δεν έχει υποχρέωση να πληρώσει, έως ότου ο δανειστής επιδιώξει την είσπραξη από τον κύριο οφειλέτη και αποβεί αυτή άκαρπη. Εδώ θέλει προσοχή, διότι μπορεί να παραιτηθεί ο εγγυητής από την ένσταση αυτή και συνήθως οι τράπεζες βάζουν το σχετικό όρο στις συμβάσεις εγγύησης ! Ουσιαστικά βέβαια, η ένσταση αυτή, χάνει την αξία της, εφόσον ο κύριος οφειλέτης είναι τελείως αφερέγγυος και είναι προφανές εκ των προτέρων ότι τυχόν αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος του, θα απέβαινε άκαρπη.
-Ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον : 1. από πταίσμα του δανειστή έγινε αδύνατη η ικανοποίησή του, από τον οφειλέτη και 2. αν ο δανειστής είχε ασφαλίσει την απαίτησή του π.χ με υποθήκη, αλλά παραιτήθηκε από τις ασφάλειες αυτές !
-Η εγγύηση μπορεί να συμφωνηθεί, είτε για ορισμένο, είτε για αόριστο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, ο εγγυητής δεν μπορεί να παραμένει "όμηρος" για πάντα : Αν μεν έχει συμφωνηθεί για ορισμένο χρονικό διάστημα, ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον παρέλθει ένας μήνας, από τότε που έληξε ο χρόνος αυτός και ο δανειστής δεν έχει κινηθεί δικαστικά εναντίον του οφειλέτη. Αν η διάρκεια της εγγύησης είναι αόριστη, ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον περάσει ένας μήνας από τότε, που έγινε απαιτητή η οφειλή και ο δανειστής δεν ξεκινήσει τη δικαστική είσπραξή της (αυτό βέβαια προϋποθέτει όχληση του δανειστή εκ μέρους του εγγυητή). Αν μάλιστα για να γίνει απαιτητή η οφειλή, απαιτείται καταγγελία εκ μέρους του δανειστή και έχει περάσει ένας έτος, από την σύμβαση εγγύησης, μπορεί ο εγγυητής να θέσει προθεσμία ενός μήνα στο δανειστή να καταγγείλει και να επιδιώξει τη δικαστική είσπραξη και αν ο δανειστής αδρανήσει, ο εγγυητής ελευθερώνεται !
Με τη σύμβαση εγγύησης, ο εγγυητής αναλαμβάνει ουσιαστικά την ευθύνη, έναντι του δανειστή, να πληρώσει εκείνος, σε περίπτωση, που ο κύριος οφειλέτης αποδειχτεί ασυνεπής ή αφερέγγυος !
Η κύρια μορφή εγγύησης, που απαντάται πιο συχνά στην καθημερινότητα, έχει να κάνει με τα δάνεια, κυρίως τραπεζικά, όπου μαζί με το δανειολήπτη, ευθύνεται και κάποιος άλλος, ο εγγυητής.
Τα σημαντικότερα σημεία, που πρέπει να γνωρίζει κάποιος, αναφορικά με την "εγγύηση", είναι :
-Η εγγύηση, για να είναι έγκυρη, πρέπει να συσταθεί εγγράφως, να αποδεικνύεται με έγγραφο, όμως αν ο "εγγυητής" πλήρωσε, βάσει προφορικής συμφωνίας, δεν μπορεί μετά να ζητήσει πίσω τα χρήματα!
-Η εγγύηση προϋποθέτει έγκυρη οφειλή, αν όμως ο εγγυητής υπέγραψε γνωρίζοντας π.χ ότι ο πρωτοφειλέτης είναι άτομο ανίκανο για δικαιοπραξία (π.χ φρενοβλαβής), συνεχίζει να ευθύνεται κανονικά !
-Αν ο δανειστής στραφεί εναντίον του εγγυητή, μπορεί ο τελευταίος στο δικαστήριο να προβάλει όλες τις ενστάσεις, που θα μπορούσε να προβάλει και ο πρωτοφειλέτης π.χ ότι η απαίτηση έχει εξολοκλήρου ή εν μέρει, εξοφληθεί, όχι όμως και προσωπικές ενστάσεις του κύριου οφειλέτη, τις οποίες μόνον ο τελευταίος μπορεί να προβάλει !
-Αν οι εγγηυτές είναι περισσότεροι του ενός, ευθύνεται ο καθένας τους εις ολόκληρον και όχι κατά ίσα μέρη ! Αν όμως πληρώσει ο ένας από αυτούς, στη συνέχεια πρέπει να στραφεί εναντίον όλων των υπολοίπων, κατά ίσα μέρη (εκτός αντίθετης συμφωνίας).
-Η σημαντικότερη ένσταση, που έχει αμυνόμενος ο εγγυητής, έναντι του δανειστή, είναι η ένσταση της διζήσεως : όπερ σημαίνει, ότι ο εγγυητής δεν έχει υποχρέωση να πληρώσει, έως ότου ο δανειστής επιδιώξει την είσπραξη από τον κύριο οφειλέτη και αποβεί αυτή άκαρπη. Εδώ θέλει προσοχή, διότι μπορεί να παραιτηθεί ο εγγυητής από την ένσταση αυτή και συνήθως οι τράπεζες βάζουν το σχετικό όρο στις συμβάσεις εγγύησης ! Ουσιαστικά βέβαια, η ένσταση αυτή, χάνει την αξία της, εφόσον ο κύριος οφειλέτης είναι τελείως αφερέγγυος και είναι προφανές εκ των προτέρων ότι τυχόν αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος του, θα απέβαινε άκαρπη.
-Ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον : 1. από πταίσμα του δανειστή έγινε αδύνατη η ικανοποίησή του, από τον οφειλέτη και 2. αν ο δανειστής είχε ασφαλίσει την απαίτησή του π.χ με υποθήκη, αλλά παραιτήθηκε από τις ασφάλειες αυτές !
-Η εγγύηση μπορεί να συμφωνηθεί, είτε για ορισμένο, είτε για αόριστο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, ο εγγυητής δεν μπορεί να παραμένει "όμηρος" για πάντα : Αν μεν έχει συμφωνηθεί για ορισμένο χρονικό διάστημα, ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον παρέλθει ένας μήνας, από τότε που έληξε ο χρόνος αυτός και ο δανειστής δεν έχει κινηθεί δικαστικά εναντίον του οφειλέτη. Αν η διάρκεια της εγγύησης είναι αόριστη, ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον περάσει ένας μήνας από τότε, που έγινε απαιτητή η οφειλή και ο δανειστής δεν ξεκινήσει τη δικαστική είσπραξή της (αυτό βέβαια προϋποθέτει όχληση του δανειστή εκ μέρους του εγγυητή). Αν μάλιστα για να γίνει απαιτητή η οφειλή, απαιτείται καταγγελία εκ μέρους του δανειστή και έχει περάσει ένας έτος, από την σύμβαση εγγύησης, μπορεί ο εγγυητής να θέσει προθεσμία ενός μήνα στο δανειστή να καταγγείλει και να επιδιώξει τη δικαστική είσπραξη και αν ο δανειστής αδρανήσει, ο εγγυητής ελευθερώνεται !
αφορμή για την παρούσα ανάρτηση, αποτέλεσε ένα πρόσφατο ερώτημα, που μου τέθηκε : κάποιος, ο οποίος, είχε δανείσει χρήματα και μάλιστα με τρίτο-εγγυητή, για την οφειλή, είχε εγγράψει προσημείωση υποθήκης στο ακίνητο του πρωτοφειλέτη, όταν εκείνος δε φάνηκε συνεπής. Ενώ λοιπόν είχε αρχίσει η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης-πλειστηριασμού του ακινήτου του οφειλέτη, ο τελευταίος του έδωσε ένα μικρό ποσόν (περίπου το 10% της οφειλής), υπό τον όρο να μη γίνει ο πλειστηριασμός αλλά και να σβήσει η προσημείωση και εκείνος δέχτηκε !! Το αποτέλεσμα ήταν ότι πρόλαβε άλλος και ενέγραψε πρώτη προσημείωση, με συνέπεια ο άνθρωπος αυτός να μην πάρει τίποτα στον πλειστηριασμό.. Δεν ξέρω αν υπήρξε δόλος-συμπαιγνία εκ μέρους του οφειλέτη, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο δανειστής, της υπόθεσής μας, έμπλεξε άσχημα-παγιδεύτηκε, διότι αν στραφεί τώρα κατά του εγγυητή, θα μπορούσε να υποστηρίξει ο τελευταίος ότι έχει ελευθερωθεί, με βάση τα παραπάνω !!
ΑπάντησηΔιαγραφή