Ξέρω, είχα πει ότι δεν θα ασχοληθώ, με τη νομική διάσταση αυτής της υπόθεσης, ωστόσο άλλαξα γνώμη, επειδή εγείρει πολλά και ενδιαφέροντα νομικά ζητήματα, σε βαθμό, που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει θέμα εξέτασης, για φοιτητές Νομικής, στο ποινικό Δίκαιο !!
Το μοναδικό αυτής της υπόθεσης, είναι ότι δείχνει πως μπορεί να αξιολογείται ποινικά μια συμπεριφορά και η αξιολόγηση αυτή να αλλάζει από ώρα σε ώρα (καμιά φορά και από λεπτό σε λεπτό) και αγγίζει πολλές και διαφορετικές διατάξεις του ποινικού Κώδικα (συρροή εγκλημάτων, ελαφρυντικά, αυτοτελείς ισχυρισμοί κλπ).
Ο μικρός Νικήτας λοιπόν, από τη Ρωσία, ξέχασε το iphone και το ipad, σε κάποιο χώρο του ξενοδοχείου, επειδή προφανώς ένα παιδάκι, δεν είναι εξοικειωμένο, με τέτοια "παιχνίδια".
Τα βρήκε κάποιος άλλος και τα έδωσε στο δράστη, τον Ολλανδό ανιματέρ, ο οποίος αρχικά είπε ότι θα βρει τον κάτοχό τους και θα τα δώσει σε εκείνον, όμως αποφάσισε να τα ιδιοποιηθεί παράνομα. Εάν η υπόθεση τελείωνε εδώ, θα είχαμε μόνον το αδίκημα της υπεξαίρεσης (παράνομη ιδιοποίηση ξένου πράγματος, που περιήλθε στην κατοχή μας), ένα "απλό" πλημμέλημα !
Όμως, στη συνέχεια, ο μικρός Νικήτας είδε τα πράγματα στην κατοχή του δράστη, του είπε ότι είναι δικά του και ζήτησε να τα επιστρέψει, με συνέπεια ο κατηγορούμενος, να χρησιμοποιήσει βία (αρχικά απειλή βίας), για να τα διατηρήσει στην κατοχή του : στο σημείο αυτό, η κατηγορία αλλάζει και από υπεξαίρεση, περνάμε στο κακούργημα της ληστείας (ληστεία υπάρχει και όταν η βία ή η απειλή βίας, χρησιμοποείται όχι μόνον στην αρχή, για την αφαίρεση των πραγμάτων, αλλά και αργότερα, για τη διατήρηση των "κλοπιμαίων").
Ο δράστης δεν έμεινε εκεί όμως, χτύπησε το μικρό με το μαχαίρι και έτσι επιβάρυνε έτι περισσότερο τη θέση του, αφού η επίθεση με το μαχαίρι δεν απορροφάται από τη ληστεία, αποτελεί ξεχωριστό έγκλημα, διότι στρέφεται κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας, ενώ η ληστεία κατά της περιουσίας.
Ενώ η ληστεία είναι απλή περίπτωση, ο χαρακτηρισμός της επίθεσης με το μαχαίρι, είναι πιο δύσκολος : απόπειρα ανθρωποκτονίας ; επικίνδυνη σωματική βλάβη ; βαριά σωματική βλάβη ; Δεν θέλω να επεκταθώ εδώ, μιας και η υπόθεση εκκρεμεί, απλά να πούμε ότι και εδώ ο χαρακτηρισμός της κατηγορίας θα μπορούσε να μεταβληθεί, ανάλογα με την εξέλιξη της υγείας του μικρού !
Εδώ μάλιστα, θα μπορούσε να ..παρεισφρήσει και η έννοια της έκθεσης, αφού άφησε το θύμα χτυπημένο (από τον ίδιο !) και αβοήθητο, εκθέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο. Τέλος, υπάρχουν και τα κλασικά "δορυφορικά" αδικήματα, σε τέτοιες περιπτώσεις, της παράνομης οπλοφορίας και οπλοχρησίας.
Ο δράστης, προς υπεράσπισή του, επικαλέστηκε στοιχεία αυτισμού, θέλοντας να θεωρηθεί ακαταλόγιστος, πράγμα, που δεν έγινε (μάλλον δικαιολογημένα) δεκτό.
Ωστόσο, το βασικό του υπερασπιστικό επιχείρημα, στο Δικαστήριο, θα πρέπει να είναι το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας, που δυνητικά μπορεί να γίνει δεκτό, όταν ο δράστης είναι μεταξύ 18 και 21, όπως εδώ και οδηγεί σε σημαντική μείωση της ποινής !
Το μοναδικό αυτής της υπόθεσης, είναι ότι δείχνει πως μπορεί να αξιολογείται ποινικά μια συμπεριφορά και η αξιολόγηση αυτή να αλλάζει από ώρα σε ώρα (καμιά φορά και από λεπτό σε λεπτό) και αγγίζει πολλές και διαφορετικές διατάξεις του ποινικού Κώδικα (συρροή εγκλημάτων, ελαφρυντικά, αυτοτελείς ισχυρισμοί κλπ).
Ο μικρός Νικήτας λοιπόν, από τη Ρωσία, ξέχασε το iphone και το ipad, σε κάποιο χώρο του ξενοδοχείου, επειδή προφανώς ένα παιδάκι, δεν είναι εξοικειωμένο, με τέτοια "παιχνίδια".
Τα βρήκε κάποιος άλλος και τα έδωσε στο δράστη, τον Ολλανδό ανιματέρ, ο οποίος αρχικά είπε ότι θα βρει τον κάτοχό τους και θα τα δώσει σε εκείνον, όμως αποφάσισε να τα ιδιοποιηθεί παράνομα. Εάν η υπόθεση τελείωνε εδώ, θα είχαμε μόνον το αδίκημα της υπεξαίρεσης (παράνομη ιδιοποίηση ξένου πράγματος, που περιήλθε στην κατοχή μας), ένα "απλό" πλημμέλημα !
Όμως, στη συνέχεια, ο μικρός Νικήτας είδε τα πράγματα στην κατοχή του δράστη, του είπε ότι είναι δικά του και ζήτησε να τα επιστρέψει, με συνέπεια ο κατηγορούμενος, να χρησιμοποιήσει βία (αρχικά απειλή βίας), για να τα διατηρήσει στην κατοχή του : στο σημείο αυτό, η κατηγορία αλλάζει και από υπεξαίρεση, περνάμε στο κακούργημα της ληστείας (ληστεία υπάρχει και όταν η βία ή η απειλή βίας, χρησιμοποείται όχι μόνον στην αρχή, για την αφαίρεση των πραγμάτων, αλλά και αργότερα, για τη διατήρηση των "κλοπιμαίων").
Ο δράστης δεν έμεινε εκεί όμως, χτύπησε το μικρό με το μαχαίρι και έτσι επιβάρυνε έτι περισσότερο τη θέση του, αφού η επίθεση με το μαχαίρι δεν απορροφάται από τη ληστεία, αποτελεί ξεχωριστό έγκλημα, διότι στρέφεται κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας, ενώ η ληστεία κατά της περιουσίας.
Ενώ η ληστεία είναι απλή περίπτωση, ο χαρακτηρισμός της επίθεσης με το μαχαίρι, είναι πιο δύσκολος : απόπειρα ανθρωποκτονίας ; επικίνδυνη σωματική βλάβη ; βαριά σωματική βλάβη ; Δεν θέλω να επεκταθώ εδώ, μιας και η υπόθεση εκκρεμεί, απλά να πούμε ότι και εδώ ο χαρακτηρισμός της κατηγορίας θα μπορούσε να μεταβληθεί, ανάλογα με την εξέλιξη της υγείας του μικρού !
Εδώ μάλιστα, θα μπορούσε να ..παρεισφρήσει και η έννοια της έκθεσης, αφού άφησε το θύμα χτυπημένο (από τον ίδιο !) και αβοήθητο, εκθέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο. Τέλος, υπάρχουν και τα κλασικά "δορυφορικά" αδικήματα, σε τέτοιες περιπτώσεις, της παράνομης οπλοφορίας και οπλοχρησίας.
Ο δράστης, προς υπεράσπισή του, επικαλέστηκε στοιχεία αυτισμού, θέλοντας να θεωρηθεί ακαταλόγιστος, πράγμα, που δεν έγινε (μάλλον δικαιολογημένα) δεκτό.
Ωστόσο, το βασικό του υπερασπιστικό επιχείρημα, στο Δικαστήριο, θα πρέπει να είναι το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας, που δυνητικά μπορεί να γίνει δεκτό, όταν ο δράστης είναι μεταξύ 18 και 21, όπως εδώ και οδηγεί σε σημαντική μείωση της ποινής !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.