Το ελληνικό δημόσιο, δε σταματάει ποτέ να μας εκπλήσσει, δυσάρεστα βέβαια πάντα, αφού όσο και αν είμαστε πλέον συνηθισμένοι στον παραλογισμό του, έρχεται κάτι νέο, για να μας δείξει ότι ...δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα !
Η περιβόητη "επανίδρυση του κράτους", που εξήγγειλε ο ταβερνιάρης και κέρδισε τις εκλογές το 2004, εξελίχθηκε σε 300.000 και βάλε νέους διορισμούς, στο ευρύτερο δημόσιο και οδήγησε στο μεγαλύτερο φαγοπότι δημόσιου χρήματος, από καταβολής ελληνικού κράτους και τελικά στη σημερινή χρεοκοπία...
Τα τελευταία χρόνια, ακούγαμε συνέχεια για εκσυγχρονισμό, αναβάθμιση και αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα, ώστε να φύγουν οι άχρηστοι και υπεράριθμοι, να σταματήσει η αιμορραγία του κρατικού προϋπολογισμού και να πάψουν να πληρώνουν τη νύφη, άνθρωποι, που δε φταίνε σε τίποτα, για αυτό το έκτρωμα, που δημιούργησαν ελεεινοί πολιτικάντηδες, με απάνθρωπο φοροκυνηγητό (ώστε να συνεχίσουν να πληρώνονται οι κηφήνες και τα παράσιτα).
Παρά το ότι ήρθε και ανέλαβε την εξουσία η τρόϊκα των δανειστών μας, παρά την εναλλαγή υπουργών στα σχετικά υπουργεία, το αποτέλεσμα είναι ΜΗΔΕΝ, το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ, δεν έχει γίνει ούτε μία απόλυση ακόμα, ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ, για συγχωνεύσεις, καταργήσεις άχρηστων φορέων, αξιολόγηση, απολύσεις κλπ, μόνο μία διαδικασία αποσπασματικής θέσης σε διαθεσιμότητα, που εξελίχθηκε σε φαρσοκωμωδία, αφού διώχνουν, όσους έπρεπε να μείνουν και κρατάνε, όσους έπρεπε να είχαν φύγει, προ πολλού !
Το νέο "φρούτο", που ετοιμάζει ο Κούλης, δήθεν για να χτυπήσει τα φαινόμενα των μαϊμού αξιολογήσεων, είναι κάτι πιο κωμικοτραγικό ακόμα : η αξιολόγηση ...εκ του Νόμου, όπου οι υπάλληλοι θα βαθμολογούνται με νομοθετικά κριτήρια και θα υπάρχει πλαφόν, για άριστους, καλούς, μέτριους και άχρηστους υπαλλήλους...
Ο κάθε προϊστάμενος, που συνήθως και κατά κανόνα, είναι πολύ χειρότερος, από εκείνους, που πρέπει να αξιολογήσει (απλά είναι αρχαιότερος), θα καλείται να βαθμολογεί, έως ότου συμπληρωθεί το εκ του Νόμου ποσοστό αριστούχων, μέτριων κλπ !
Επομένως, ακόμα και αν αξίζει το 50% των υπαλλήλων μιας υπηρεσίας βαθμό άνω του 9, εκείνος θα είναι αναγκασμένος να βάλει στο εκ του Νόμου ποσοστό (π.χ 25%), με συνέπεια να μένουν οι μισοί εκτός και το ερώτημα είναι φυσικά με ποια κριτήρια θα επιλέγει τους μισούς : με κλήρωση ; ή θα προτιμάει όσους έχουν καλές σχέσεις μαζί του ή τον γλύφουν καλύτερα ;
Ο σχετικός Νόμος, βρίσκεται, εξ όσων γνωρίζω, σε δημόσια διαβούλευση και χωρίς να έχω μπει σε διαδικασία να τον δω (αφού δε με αφορά), είμαι σίγουρος ότι εμπεριέχει πολλούς άλλους παραλογισμούς, αδικίες και πως αλλιώς να τις χαρακτηρίσω (προσπαθώ να είμαι κόσμιος).
Το μόνο που ενδιαφέρει τα πραγματικά θύματα των Μνημονίων και όσους υποφέρουν πραγματικά από αυτά, είναι να υπάρξει επιτέλους μείωση του υδροκέφαλου κράτους, είτε με απολύσεις, είτε με αποκρατικοποιήσεις, ελάφρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, από δαπάνες για μισθοδοσία υπαλλήλων, επίορκων, εξαφανισμένων, άχρηστων, υπεράριθμων, συμβασιούχων κ.ο.κ !
Με αστεία νομοσχέδια, όπως αυτό, που ενισχύουν το ρουσφέτι και τις πελατειακές σχέσεις, κάνουμε βήματα προς τα πίσω, όχι εμπρός...
Η μεγάλη μου απορία, όμως, είναι άλλη : οι πολιτικοί μας, είτε από άγνοια και έλλειψη ορθής κρίσης και ικανότητας, είτε από δόλο, δεν μπορούν να βάλουν τάξη στο μπουρδέλο, που λέγεται ελληνικό δημόσιο και ελληνικός κρατικός τομέας, ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι υπάλληλοι, πως και γιατί ανέχονται αυτή την κατάσταση ;;
Δεν υπάρχει ίχνος αξιοπρέπειας και ευθιξίας σε αυτά τα άτομα, που υφίστανται τέτοιο σοβαρό υποβιβασμό της αξίας τους και της προσωπικότητάς τους, που εξευτελίζονται με τόσο προκλητικό τρόπο, μες τα μούτρα τους, ώστε να παραιτηθούν και να βρουν τον αυτοσεβασμό τους αλλού, κάπου όπου θα υπάρχουν στοιχειώδεις όροι αξιοκρατίας και προσωπικής ανέλιξης ;; (!)
Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η "ανάγκη" για ένα σίγουρο (το πόσο σίγουρος είναι, το μάθανε από το 2010 και μετά) μισθό, μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο τόσο χαμηλά, ώστε να κουρελιάζεται η προσωπικότητά του, να θυσιάζονται οι ικανότητες, οι γνώσεις και τα ταλέντα του και εκείνος να παραμένει απαθής και να υπομένει αυτά τα μαρτύρια (για τριάκοντα αργύρια) !
Ξέρω βέβαια ότι είναι λάθος και ουτοπία, να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι σκέφτονται σαν και εμένα...Όλα είναι θέμα επιλογής τελικά σε αυτή τη ζωή, σε αυτό δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς !
Η περιβόητη "επανίδρυση του κράτους", που εξήγγειλε ο ταβερνιάρης και κέρδισε τις εκλογές το 2004, εξελίχθηκε σε 300.000 και βάλε νέους διορισμούς, στο ευρύτερο δημόσιο και οδήγησε στο μεγαλύτερο φαγοπότι δημόσιου χρήματος, από καταβολής ελληνικού κράτους και τελικά στη σημερινή χρεοκοπία...
Τα τελευταία χρόνια, ακούγαμε συνέχεια για εκσυγχρονισμό, αναβάθμιση και αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα, ώστε να φύγουν οι άχρηστοι και υπεράριθμοι, να σταματήσει η αιμορραγία του κρατικού προϋπολογισμού και να πάψουν να πληρώνουν τη νύφη, άνθρωποι, που δε φταίνε σε τίποτα, για αυτό το έκτρωμα, που δημιούργησαν ελεεινοί πολιτικάντηδες, με απάνθρωπο φοροκυνηγητό (ώστε να συνεχίσουν να πληρώνονται οι κηφήνες και τα παράσιτα).
Παρά το ότι ήρθε και ανέλαβε την εξουσία η τρόϊκα των δανειστών μας, παρά την εναλλαγή υπουργών στα σχετικά υπουργεία, το αποτέλεσμα είναι ΜΗΔΕΝ, το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ, δεν έχει γίνει ούτε μία απόλυση ακόμα, ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ, για συγχωνεύσεις, καταργήσεις άχρηστων φορέων, αξιολόγηση, απολύσεις κλπ, μόνο μία διαδικασία αποσπασματικής θέσης σε διαθεσιμότητα, που εξελίχθηκε σε φαρσοκωμωδία, αφού διώχνουν, όσους έπρεπε να μείνουν και κρατάνε, όσους έπρεπε να είχαν φύγει, προ πολλού !
Το νέο "φρούτο", που ετοιμάζει ο Κούλης, δήθεν για να χτυπήσει τα φαινόμενα των μαϊμού αξιολογήσεων, είναι κάτι πιο κωμικοτραγικό ακόμα : η αξιολόγηση ...εκ του Νόμου, όπου οι υπάλληλοι θα βαθμολογούνται με νομοθετικά κριτήρια και θα υπάρχει πλαφόν, για άριστους, καλούς, μέτριους και άχρηστους υπαλλήλους...
Ο κάθε προϊστάμενος, που συνήθως και κατά κανόνα, είναι πολύ χειρότερος, από εκείνους, που πρέπει να αξιολογήσει (απλά είναι αρχαιότερος), θα καλείται να βαθμολογεί, έως ότου συμπληρωθεί το εκ του Νόμου ποσοστό αριστούχων, μέτριων κλπ !
Επομένως, ακόμα και αν αξίζει το 50% των υπαλλήλων μιας υπηρεσίας βαθμό άνω του 9, εκείνος θα είναι αναγκασμένος να βάλει στο εκ του Νόμου ποσοστό (π.χ 25%), με συνέπεια να μένουν οι μισοί εκτός και το ερώτημα είναι φυσικά με ποια κριτήρια θα επιλέγει τους μισούς : με κλήρωση ; ή θα προτιμάει όσους έχουν καλές σχέσεις μαζί του ή τον γλύφουν καλύτερα ;
Ο σχετικός Νόμος, βρίσκεται, εξ όσων γνωρίζω, σε δημόσια διαβούλευση και χωρίς να έχω μπει σε διαδικασία να τον δω (αφού δε με αφορά), είμαι σίγουρος ότι εμπεριέχει πολλούς άλλους παραλογισμούς, αδικίες και πως αλλιώς να τις χαρακτηρίσω (προσπαθώ να είμαι κόσμιος).
Το μόνο που ενδιαφέρει τα πραγματικά θύματα των Μνημονίων και όσους υποφέρουν πραγματικά από αυτά, είναι να υπάρξει επιτέλους μείωση του υδροκέφαλου κράτους, είτε με απολύσεις, είτε με αποκρατικοποιήσεις, ελάφρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, από δαπάνες για μισθοδοσία υπαλλήλων, επίορκων, εξαφανισμένων, άχρηστων, υπεράριθμων, συμβασιούχων κ.ο.κ !
Με αστεία νομοσχέδια, όπως αυτό, που ενισχύουν το ρουσφέτι και τις πελατειακές σχέσεις, κάνουμε βήματα προς τα πίσω, όχι εμπρός...
Η μεγάλη μου απορία, όμως, είναι άλλη : οι πολιτικοί μας, είτε από άγνοια και έλλειψη ορθής κρίσης και ικανότητας, είτε από δόλο, δεν μπορούν να βάλουν τάξη στο μπουρδέλο, που λέγεται ελληνικό δημόσιο και ελληνικός κρατικός τομέας, ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι υπάλληλοι, πως και γιατί ανέχονται αυτή την κατάσταση ;;
Δεν υπάρχει ίχνος αξιοπρέπειας και ευθιξίας σε αυτά τα άτομα, που υφίστανται τέτοιο σοβαρό υποβιβασμό της αξίας τους και της προσωπικότητάς τους, που εξευτελίζονται με τόσο προκλητικό τρόπο, μες τα μούτρα τους, ώστε να παραιτηθούν και να βρουν τον αυτοσεβασμό τους αλλού, κάπου όπου θα υπάρχουν στοιχειώδεις όροι αξιοκρατίας και προσωπικής ανέλιξης ;; (!)
Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η "ανάγκη" για ένα σίγουρο (το πόσο σίγουρος είναι, το μάθανε από το 2010 και μετά) μισθό, μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο τόσο χαμηλά, ώστε να κουρελιάζεται η προσωπικότητά του, να θυσιάζονται οι ικανότητες, οι γνώσεις και τα ταλέντα του και εκείνος να παραμένει απαθής και να υπομένει αυτά τα μαρτύρια (για τριάκοντα αργύρια) !
Ξέρω βέβαια ότι είναι λάθος και ουτοπία, να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι σκέφτονται σαν και εμένα...Όλα είναι θέμα επιλογής τελικά σε αυτή τη ζωή, σε αυτό δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.