μείωση μισθού ή απόλυση ;

    Με το (εκβιαστικό, είναι η αλήθεια) δίλημμα αυτό, έχουν βρεθεί αντιμέτωποι χιλιάδες εργαζόμενοι, του ιδιωτικού τομέα και το ερώτημα είναι, πως αξιολογείται νομικά, αυτό το πράγμα, αν δηλαδή η απόλυση κάποιου, που δεν θα δεχτεί τη μείωση, είναι παράνομη ή όχι !
  Με πρόσφατη απόφασή του κάποιο Πρωτοδικείο (νομίζω Αθηνών) αποφάνθηκε ότι η απόλυση (εργαζομένου, που δεν υπέγραψε μείωση αποδοχών, κατά 15%) είναι άκυρη και καταχρηστική, ωστόσο το ζήτημα, δεν είναι και τόσο απλό : εδώ, έχουμε σύγκρουση, από τη μία του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη, να καθορίζει τις αποδοχές του προσωπικού και από την άλλη, των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων ενός εργαζόμενου...
  Ίσως, θα έπρεπε να ξεκαθαρίσουμε, ότι ζήτημα μείωσης, τίθεται μόνον σε περίπτωση, που ο εργαζόμενος, αμείβεται με μισθό, ανώτερο, από τον προβλεπόμενο στην οικεία ΣΣΕ, διότι οι συλλογικές συμβάσεις, δεσμεύουν και τα δύο μέρη (ως προς τα ελάχιστα) και δεν μπορούν να καταργηθούν, ούτε με τέτοιου είδους "συμφωνίες".
  Από εκεί και μετά, η θέση-απάντηση, ότι η απόλυση αυτή, είναι παράνομη και καταχρηστική, ούτε απλή, ούτε αυτονόητη είναι, διότι υπάρχουν πάντα διάφορες παράμετροι, που πρέπει να ληφθούν υπόψη, από το Δικαστήριο, σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση, διότι μπορεί ενίοτε παράνομη και καταχρηστική να είναι η ΑΡΝΗΣΗ του εργαζόμενου να υπογράψει τη μείωση !!
  Αυτό, θα μπορούσε να συμβεί π.χ αν από τους 100 εργαζομένους, δεν υπογράφει ...ο ένας και ενώ είναι γνωστά σε όλους, τα οικονομικά προβλήματα της επιχείρησης..
  Διότι, προφανώς, ο λόγος της μείωσης, είναι η συρρίκνωση των εργασιών της επιχείρησης, ο οποίος θα πρέπει και να αποδεικνύεται στο Δικαστήριο, να μην αποτελεί δηλαδή η κρίση πρόφαση, για τον εργοδότη, ώστε να την εκμεταλλευτεί υπέρ του (γιατί και εν μέσω κρίσης, υπάρχουν επιχειρήσεις, που πάνε εξίσου καλά, αν όχι καλύτερα) !
  Εφόσον λοιπόν, αποδειχθεί ότι υπάρχει κάμψη των εργασιών, η άρνηση του εργαζομένου, να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, που όλοι τα βιώνουμε, μπορεί να ελεγχθεί η ίδια, ως καταχρηστική και η απόλυσή του, να κριθεί καθόλα νόμιμη και ισχυρή (το ότι κάποιος έχει πάρει δάνειο, όπως στην περίπτωση, που έγινε γνωστή, δεν είναι από μόνος του, ικανός λόγος, για να παραμείνουν οι αποδοχές του, ως είχαν)...
   Από εκεί και μετά, υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, όπου επέρχεται με πρωτοβουλία του εργοδότη, αλλαγή των όρων της αρχικής σύμβασης εργασίας και μπορεί αυτή να είναι παράνομη και καταχρηστική (όπως π.χ όταν ο τόπος παροχής εργασίας, μεταφέρεται 100 χλμ πιο μακριά, με αντίστοιχη επιβάρυνση του εργαζομένου, για βενζίνες και έξοδα κίνησης), με συνέπεια η άρνηση του εργαζόμενου, να είναι δικαιολογημένη και η τυχόν απόλυση άκυρη !
   Τα παραπάνω ισχύουν, όπως είπαμε, για τον ιδιωτικό τομέα, διότι στο Δημόσιο, ο εργαζόμενος, έχει παραχωρήσει το δικαίωμα καθορισμού της αμοιβής του, στο κράτος, το οποίο και τον καθορίζει ανάλογα, με τις δυνατότητές του, ο εργαζόμενος απλά προσχωρεί σε ένα καθεστώς, δεν ερωτάται, ούτε για τις αυξήσεις, ούτε για τις μειώσεις...
   Από εκεί και μετά βέβαια, ακόμα και ένας δημόσιος υπάλληλος, έχει το δικαίωμα να προσφύγει στα αρμόδια δικαστήρια (σε περίπτωση, που τα λεφτά τα φάνε κάποιοι άλλοι και ο μισθός μειωθεί, όπως γίνεται τώρα), είτε διοικητικά, είτε αστικά (εκεί υπάρχει κάποιο μπέρδεμα ενίοτε..) και να ζητήσει την αποκατάσταση των αποδοχών του (όχι την ακύρωση της απόλυσης, αφού η έννοια αυτή -απόλυση- είναι άγνωστη στο Δημόσιο) !
   Αυτό δηλαδή που έγινε με τους ένστολους και εκεί ακριβώς, μπαίνει το ερώτημα της καταχρηστικότητας : ποιος είναι παράνομος ; Το κράτος, που κόβει, επειδή δεν έχει ; Ή ο υπάλληλος, που αγνοεί ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ την πραγματικότητα και δε βλέπει τι γίνεται γύρω του ;
     Για μένα, άκυρο και καταχρηστικό, είναι να θες να έχεις τις ίδιες αποδοχές στο δημόσιο, όταν ο ιδιωτικός τομέας, μετράει 1 εκατομμύριο ανέργους, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι φυτοζωούν, κάτω από τα όρια της φτώχειας ή είναι ανασφάλιστοι, όλοι έχουν υποστεί μείωση των εισοδημάτων τους, άλλοι παίρνουν "έναντι" και με καθυστέρηση 2 και 3 μηνών κ.ο.κ
    Άκυρο και καταχρηστικό, βέβαια, είναι ένας επιεικής χαρακτηρισμός, ενώ τα Δικαστήρια, αντί να πετάνε τις αντίστοιχες αγωγές στα σκουπίδια, όπου ανήκουν, τις κάνουν ενίοτε και δεκτές !