Χτες ολοκληρώθηκε η Δίκη του Πακιστανού, που κακοποίησε τη νεαρή Μυρτώ, στην Πάρο, με μία αναμενόμενη και φυσιολογική απόφαση !
Η απόφαση κρίνεται ως δίκαιη, παρόλο το κλίμα, που είχε δημιουργηθεί και τη μεγάλη δημοσιότητα, που έλαβε η συγκεκριμένη υπόθεση, αφού εφαρμόστηκε ο Νόμος και δε δικάστηκε, ως "δράκος" ή "τέρας" ή "κτήνος", όπως τον αποκαλούν τα ΜΜΕ, θέλω να πω ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο στην καταδίκη του...
Από τη στιγμή, που διέπραξε και ομολόγησε ότι διέπραξε, ένα τόσο βίαιο και ειδεχθές έγκλημα, δεν υπήρχαν και πολλά περιθώρια υπεράσπισης και η συγγνώμη του, δεν θα μπορούσε να του εξασφαλίσει κάποιο καλύτερο αποτέλεσμα !
Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, η υπερασπιστική του γραμμή, κινήθηκε σε δύο βασικά άξονες : πρώτον, στο ότι είχε λευκό ποινικό μητρώο και δεν είχε απασχολήσει τις πακιστανικές αρχές ποτέ (βλέπε και ελαφρυντικό προτέρου εντίμου βίου) και δεύτερον, στην ηλικία του, για την οποία έγινε μεγάλος ντόρος και σπέκουλα (βλέπε ελαφρυντικό μετεφηβικής ηλικίας).
Ως προς το πρώτο, είναι σαφές και έχουμε ξαναπεί, ότι το λευκό ποινικό μητρώο, δεν αρκεί, από μόνο του, για την αναγνώριση πρότερου έντιμου βίου, ενώ ως προς το δεύτερο, το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας, δυνητικά δίνεται σε όσους εγκληματίσουν, μεταξύ 18 και 21 (εδώ ακούστηκε η δικηγόρος του να λέει ότι είναι κάτω των 25 !)
Δικαιολογία της σχετικής ρύθμισης, είναι προφανώς ότι, στην ηλικία αυτή, το "αίμα βράζει" και είναι και πιο εύκολο να παρασυρθεί κάποιος, στο έγκλημα...
Από τη στιγμή που δεν αναγνωρίστηκε λοιπόν κάποιο ελαφρυντικό, τα ισόβια και γενικά η ποινή, ήταν μονόδρομος : ας θυμηθούμε, με την ευκαιρία, πως τιμωρείται η ληστεία !
Η ληστεία λοιπόν, ήτοι η αφαίρεση ξένου κινητού πράγματος, με άσκηση σωματικής βίας ή απειλών εναντίον του σώματος ή της ζωής του θύματος, είναι κακούργημα, που τιμωρείται με κάθειρξη, που σημαίνει πλαίσιο ποινής, τα 5 έως 20 έτη, ενώ το ελάχιστο ανεβαίνει στα 10, όταν ο δράστης, έχει καλυμμένα ή αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του..
Ισόβια, για ληστεία, επιβάλλονται σε 3 περιπτώσεις : α) αν το θύμα απεβίωσε ή β) αν το θύμα υπέστη βαριά σωματική βλάβη ή γ) αν ο δράστης εκτέλεση την πράξη του, με ιδιαίτερη σκληρότητα ! (στη συγκεκριμένη υπόθεση συνέτρεχαν και το β) και το γ)
Με τις ίδιες ποινές, τιμωρείται και εκείνος που έχει διαπράξει κλοπή και συλλαμβάνεται επ' αυτοφώρω, με τα κλοπιμαία, εφόσον ασκήσει σωματική βία ή απειλές σώματος ή ζωής, για να τα διατηρήσει στην κατοχή του !
Το μόνο στο οποίο, μπορεί να ελπίζει ο πακιστανός, εφόσον κάνει έφεση, είναι να του αναγνωριστεί το ελαφρυντικό της καλής διαγωγής, για μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά την πράξη, αν και οι δικαστές δείχνουν επιφυλακτικότητα, ως προς αυτό, για τους κρατουμένους, με το επιχείρημα ότι στις φυλακές, θες δεν θες, αναγκάζεσαι να επιδείξεις καλή διαγωγή (αυτό σηκώνει κουβέντα πάντως)...
Πέρα από το νομικό σκέλος της υπόθεσης, που δεν παρουσιάζει και τόσο ενδιαφέρον, θα ήθελα να κάνω και 2 γενικότερες παρατηρήσεις :
1) πρέπει επιτέλους να πάψει η προσωπική επίθεση στους δικηγόρους, που αναλαμβάνουν την υπεράσπιση κατηγορουμένων, για στυγερά εγκλήματα, για λόγους αυτονόητους και
2) όπως είχα πει και στην περίπτωση του μικρού Ρώσου και του Ολλανδού "κλόουν", δεν αξίζει να ρισκάρεις τη ζωή σου, για ένα κινητό ή τάμπλετ ή για μία βιντεοκάμερα !
Από την απολογία του πακιστανού, προέκυψε, ότι σκοπός του, ήταν μόνον η ληστεία, αρχικά, του κινητού, όμως η κοπέλα αντιστάθηκε σθεναρά και αν απλά το είχε δώσει, χωρίς αντίσταση, πιθανόν να μην είχαν συμβεί τα υπόλοιπα αίσχη...
Αυτό δηλαδή, που πρέπει να μας προβληματίσει ΟΛΟΥΣ, είναι η προσκόλληση σε κάποια υλικά αντικείμενα και ότι δεν μπορούμε πλέον να φανταστούμε τη ζωή μας, χωρίς π.χ κινητό : μόνο στην ιδέα, ότι μπορεί να το ξεχάσαμε κάπου ή να μας το πήραν, πανικοβαλλόμαστε και εκεί ίσως βρίσκεται και το ηθικό δίδαγμα της υπόθεσης !
Η απόφαση κρίνεται ως δίκαιη, παρόλο το κλίμα, που είχε δημιουργηθεί και τη μεγάλη δημοσιότητα, που έλαβε η συγκεκριμένη υπόθεση, αφού εφαρμόστηκε ο Νόμος και δε δικάστηκε, ως "δράκος" ή "τέρας" ή "κτήνος", όπως τον αποκαλούν τα ΜΜΕ, θέλω να πω ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο στην καταδίκη του...
Από τη στιγμή, που διέπραξε και ομολόγησε ότι διέπραξε, ένα τόσο βίαιο και ειδεχθές έγκλημα, δεν υπήρχαν και πολλά περιθώρια υπεράσπισης και η συγγνώμη του, δεν θα μπορούσε να του εξασφαλίσει κάποιο καλύτερο αποτέλεσμα !
Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, η υπερασπιστική του γραμμή, κινήθηκε σε δύο βασικά άξονες : πρώτον, στο ότι είχε λευκό ποινικό μητρώο και δεν είχε απασχολήσει τις πακιστανικές αρχές ποτέ (βλέπε και ελαφρυντικό προτέρου εντίμου βίου) και δεύτερον, στην ηλικία του, για την οποία έγινε μεγάλος ντόρος και σπέκουλα (βλέπε ελαφρυντικό μετεφηβικής ηλικίας).
Ως προς το πρώτο, είναι σαφές και έχουμε ξαναπεί, ότι το λευκό ποινικό μητρώο, δεν αρκεί, από μόνο του, για την αναγνώριση πρότερου έντιμου βίου, ενώ ως προς το δεύτερο, το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας, δυνητικά δίνεται σε όσους εγκληματίσουν, μεταξύ 18 και 21 (εδώ ακούστηκε η δικηγόρος του να λέει ότι είναι κάτω των 25 !)
Δικαιολογία της σχετικής ρύθμισης, είναι προφανώς ότι, στην ηλικία αυτή, το "αίμα βράζει" και είναι και πιο εύκολο να παρασυρθεί κάποιος, στο έγκλημα...
Από τη στιγμή που δεν αναγνωρίστηκε λοιπόν κάποιο ελαφρυντικό, τα ισόβια και γενικά η ποινή, ήταν μονόδρομος : ας θυμηθούμε, με την ευκαιρία, πως τιμωρείται η ληστεία !
Η ληστεία λοιπόν, ήτοι η αφαίρεση ξένου κινητού πράγματος, με άσκηση σωματικής βίας ή απειλών εναντίον του σώματος ή της ζωής του θύματος, είναι κακούργημα, που τιμωρείται με κάθειρξη, που σημαίνει πλαίσιο ποινής, τα 5 έως 20 έτη, ενώ το ελάχιστο ανεβαίνει στα 10, όταν ο δράστης, έχει καλυμμένα ή αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του..
Ισόβια, για ληστεία, επιβάλλονται σε 3 περιπτώσεις : α) αν το θύμα απεβίωσε ή β) αν το θύμα υπέστη βαριά σωματική βλάβη ή γ) αν ο δράστης εκτέλεση την πράξη του, με ιδιαίτερη σκληρότητα ! (στη συγκεκριμένη υπόθεση συνέτρεχαν και το β) και το γ)
Με τις ίδιες ποινές, τιμωρείται και εκείνος που έχει διαπράξει κλοπή και συλλαμβάνεται επ' αυτοφώρω, με τα κλοπιμαία, εφόσον ασκήσει σωματική βία ή απειλές σώματος ή ζωής, για να τα διατηρήσει στην κατοχή του !
Το μόνο στο οποίο, μπορεί να ελπίζει ο πακιστανός, εφόσον κάνει έφεση, είναι να του αναγνωριστεί το ελαφρυντικό της καλής διαγωγής, για μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά την πράξη, αν και οι δικαστές δείχνουν επιφυλακτικότητα, ως προς αυτό, για τους κρατουμένους, με το επιχείρημα ότι στις φυλακές, θες δεν θες, αναγκάζεσαι να επιδείξεις καλή διαγωγή (αυτό σηκώνει κουβέντα πάντως)...
Πέρα από το νομικό σκέλος της υπόθεσης, που δεν παρουσιάζει και τόσο ενδιαφέρον, θα ήθελα να κάνω και 2 γενικότερες παρατηρήσεις :
1) πρέπει επιτέλους να πάψει η προσωπική επίθεση στους δικηγόρους, που αναλαμβάνουν την υπεράσπιση κατηγορουμένων, για στυγερά εγκλήματα, για λόγους αυτονόητους και
2) όπως είχα πει και στην περίπτωση του μικρού Ρώσου και του Ολλανδού "κλόουν", δεν αξίζει να ρισκάρεις τη ζωή σου, για ένα κινητό ή τάμπλετ ή για μία βιντεοκάμερα !
Από την απολογία του πακιστανού, προέκυψε, ότι σκοπός του, ήταν μόνον η ληστεία, αρχικά, του κινητού, όμως η κοπέλα αντιστάθηκε σθεναρά και αν απλά το είχε δώσει, χωρίς αντίσταση, πιθανόν να μην είχαν συμβεί τα υπόλοιπα αίσχη...
Αυτό δηλαδή, που πρέπει να μας προβληματίσει ΟΛΟΥΣ, είναι η προσκόλληση σε κάποια υλικά αντικείμενα και ότι δεν μπορούμε πλέον να φανταστούμε τη ζωή μας, χωρίς π.χ κινητό : μόνο στην ιδέα, ότι μπορεί να το ξεχάσαμε κάπου ή να μας το πήραν, πανικοβαλλόμαστε και εκεί ίσως βρίσκεται και το ηθικό δίδαγμα της υπόθεσης !
ένα καθαρά νομικό ζήτημα, για το οποίο έχω επιφυλάξεις, είναι και το κατά πόσον ο κατηγορούμενος, καταδικάστηκε ορθά ΚΑΙ για απόπειρα ανθρωποκτονίας, διότι θεωρώ ότι το αδίκημα αυτό, απορροφάται από τη ληστεία, με την επιβαρυντική περίσταση της βαριάς σωματικής βλάβης ! βέβαια η επίδραση στην τελική ποινή, δεν ήταν και τόσο μεγάλη, αλλά είναι ένα θέμα, που πρέπει να απασχολήσει το Εφετείο..
ΑπάντησηΔιαγραφή