σχετικά με το ελληνικό χρέος

    Για το τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας μας, γίνεται πολλή συζήτηση, σχετικά με το αν είναι βιώσιμο ή όχι, αν πρέπει να ελαφρυνθεί, με κάποιο τρόπο κλπ.
  Παράλληλα, δίνονται και αρκετοί χαρακτηρισμοί, ορισμένοι από τους οποίους, είναι ορθοί και άλλοι είναι λάθος : π.χ το χρέος είναι όντως επονείδιστο, όποιος χρωστάει, έχει μία σχετική ρετσινιά, όπως και να το κάνουμε, κυρίως όμως αποτελεί όνειδος, για εκείνους, που κυβέρνησαν, τα προηγούμενα χρόνια και το δημιούργησαν και οι οποίοι, οι υπό άλλες συνθήκες, θα είχαν εκτελεστεί, με συνοπτικές διαδικασίες, για εσχάτη προδοσία και όμως συνεχίζουν αμέριμνοι τη ζωή τους, σαν να μην συμβαίνει τίποτα (για τόσο εγκληματικά ηλίθιους, μιλάμε) !
  Επίσης, είναι και δυσβάστακτο, για όλους μας, αλλά και τις επερχόμενες γενιές και οι ξένοι δανειστές, φροντίζουν να μας το θυμίζουν, κάθε φορά, που προσπαθούμε να κάνουμε τους κινέζους (όπως η δήλωση Ιταλού παράγοντα, ότι η Ελλάδα, χρωστάει 600 ευρώ, σε κάθε Ιταλό πολίτη)...
  Αυτό που ΔΕΝ είναι το χρέος, είναι παράνομο, πλασματικό ή ανύπαρκτο (όπως δήλωσε σήμερα ο Γλέζος, αλλά αυτός συγχωρείται, λόγω ..ηλικίας) : το δημόσιο χρέος είναι 100% υπαρκτό, νόμιμο και αληθινό, διότι τα λεφτά αυτά, τα δανεικά αυτά, κάποιοι τα έφαγαν (άλλος πολλά, άλλος λίγα), είναι σαν να παίρνεις δάνειο, από τράπεζα και μετά να λες ότι δεν χρωστάς (να πουλάς τρέλα, δηλαδή) !
   Ως προς το κρίσιμο ζήτημα, αν είναι βιώσιμο και αν μπορεί να αποπληρωθεί, σίγουρα δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να απαντήσω, ως μη οικονομολόγος, ωστόσο, ενώ όλα γίνονται, οι ενδείξεις δεν είναι θετικές.
   Δεν είναι θετικές π.χ γιατί η νέα (συγ)κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, αγωνίζεται, ώστε να μην κοπεί, ούτε μισό ευρώ, από τις συντάξεις (εκεί, όπου υπάρχουν περιθώρια περικοπών), τους μισθούς, τα επιδόματα και γενικά, όλα αυτά τα έτοιμα λεφτά, του ΓΛΚ, από τα οποία συντηρούνται εκατομμύρια συμπολίτες μας, χωρίς να εργάζονται ή να προσφέρουν κάτι στο κοινωνικό σύνολο (πολλοί βέβαια, από αυτούς, έχουν όντως εργαστεί στο παρελθόν).
   Θέλοντας να αποφύγει το πολιτικό κόστος, η προηγούμενη κυβέρνηση, δεν έκανε αυτό, που έπρεπε, έγκαιρα, προτίμησε να είναι αρεστή, παρά ωφέλιμη, όπως όλες, με συνέπεια και τη χώρα να βλάψει και την εξουσία να απωλέσει !
  Ο μόνος ίσως τρόπος, να αποπληρωθεί το χρέος μας, είναι η αύξηση του ΑΕΠ, μέσα όμως από αληθινή ανάπτυξη, ιδιωτικές επενδύσεις και αποκρατικοποιήσεις και γενικά μέσα από παραγωγή και όχι κατανάλωση, όπως σταθερά και αμετακίνητα, πιστεύουν οι "αριστεροί", που κάνουν κουμάντο, στη χώρα...
   Μία λύση π.χ είναι να δοθούν απευθείας στους δανειστές, τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου ή φυσικού αερίου, που, όπως όλα δείχνουν, υπάρχουν και από τα έσοδα, να μειώνεται ισόποσα το χρέος !
   Θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει εκμετάλλευση των πρώτων υλών και των άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών, όπως οι ΑΠΕ, αφού η χώρα μας, διαθέτει και άφθονο ήλιο και άφθονους ανέμους (όλο το χρόνο), βέβαια πόσο αισιόδοξοι, μπορούμε να είμαστε όταν η επένδυση χρυσού π.χ στη Χαλκιδική, αντιμετωπίζει ένα πρωτοφανές μένος, λες και είναι υπαίτια, για όλα τα δεινά, αυτού του τόπου...
   Ο πιο ανθηρός κλάδος της ελληνικής οικονομίας, είναι ασφαλώς, η εμπορική ναυτιλία, ωστόσο κράτος και εφοπλιστές, έχουν "καταφέρει", να μην υπάρχει ουσιαστικά όφελος, για τα δημόσια ταμεία, από αυτή τη δραστηριότητα !
   Γενικά, λύσεις υπάρχουν, όπως πάντα, αρκεί, τόσο οι δικοί μας, όσο και οι δανειστές, να μπορούν και να θέλουν, να τις διακρίνουν και να τις υλοποιήσουν και να μην στρουθοκαμηλίζουν : κάνοντας ότι δεν βλέπεις το βουνό του χρέους, δεν κερδίζεις κάτι, αν όμως αρχίσεις να φτυαρίζεις, σιγά σιγά, το βουνό, θα αρχίσει να γίνεται ίσιωμα...
     Για να τελειώνεις πιο γρήγορα μάλιστα, καλό είναι να φτυαρίζεις και από τις δύο μεριές του λόφου, δηλαδή και με (αληθινά, όχι όπως τα εννοούν οι "αριστεροί") αναπτυξιακά μέτρα και με μείωση της κρατικής σπατάλης !