τι πραγματικά συνέβη στο Praktiker ;;

   Την προηγούμενη εβδομάδα, ήρθε στο φως, μία περίεργη υπόθεση, κυρίως εργατικής φύσεως, αλλά με ..προεκτάσεις, καθώς έγινε γνωστό ότι απαγχονίστηκε υπάλληλος της εταιρίας praktiker, την ίδια ημέρα, που είχε υπογράψει την παραίτησή του !
   Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, στα ΜΜΕ, ο 49χρονος αυτόχειρας, εργαζόταν στην επιχείρηση, επί 12 έτη και επειδή (σύμφωνα με την επίσημη άποψη της εταιρίας) κατελήφθη να έχει διαπράξει κλοπή, του ζητήθηκε να υποβάλει παραίτηση, προκειμένου να μην φαίνεται ότι απολύθηκε και μάλιστα για αυτό το λόγο...
   Σίγουρα, εν προκειμένω, από τους συγγενείς του αυτόχειρα (ουσιαστικά είχε μόνον μία αδερφή και τον υιό της-ανιψιό του), εγείρονται σοβαρές ενστάσεις, όπως : 1. Αν όντως είχε κλέψει, η εργοδοσία, μπορούσε να τον απολύσει και μάλιστα αζημίως, χωρίς αποζημίωση, λόγω του ποινικού αδικήματος. 2. Αν είχε παραβατική συμπεριφορά, αυτή λογικά δεν θα εμφανιζόταν μετά από 12 χρόνια, άψογης και ευδόκιμης υπηρεσίας και 3. Ο μεγαλύτερος φόβος του, ήταν να μην χάσει τη δουλειά του, σε αυτή την ηλικία και σε μία περίοδο με 30% ανεργία, επομένως γιατί να υπογράψει παραίτηση ;;
   Τα ερωτήματα-ερωτηματικά είναι εύλογα και πρέπει να ερευνηθούν, από τις Αρχές, ώστε να πέσει φως στις συνθήκες της απόλυσης-παραίτησης, που οδήγησαν τον αυτόχειρα, σε αυτή την (αδικαιολόγητη, όπως κάθε αυτοκτονία) πράξη του !
    Το κρίσιμο στοιχείο της υπόθεσης, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, είναι να αποδειχθεί εάν υπήρξε κλοπή ή όχι...Αν δικαίως ζητήθηκε η παραίτησή του ή αυτό αποτέλεσε πρόσχημα, για την αζήμια εκδίωξή του, από την επιχείρηση, μιας και λόγω 12ετίας, θα ελάμβανε και μία αυξημένη, αναλογικά, αποζημίωση απόλυσης...
    Από εκεί και μετά, ακούγοντας τους συγγενείς του αυτόχειρα, φάνηκε να προσανατολίζονται περισσότερο στην επιδίωξη ποινικών ευθυνών, των αρμοδίων υπαλλήλων της επιχείρησης και όχι τόσο στην επιδίωξη χρηματικής ικανοποίησης (λόγω ψυχικής οδύνης), ωστόσο δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή είναι η σωστή τακτική.
    Υπό την αίρεση, ότι δεν μπορέσει η επιχείρηση να αποδείξει, με βεβαιότητα, την κλοπή, για το γεγονός της αυτοχειρίας, δεν μπορώ να φανταστώ, πως θα μπορούσε να υπάρξει σύνδεση-συσχέτιση, διότι η αυτοκτονία είναι μία (απαράδεκτη) προσωπική απόφαση, ό,τι και αν έχει προηγηθεί και πολύ δύσκολα, θα μπορούσε να δεχθεί το δικαστήριο κατηγορία ...ανθρωποκτονίας !
     Θα μπορούσε βέβαια, να στηριχθεί κατηγορία απάτης (τουλάχιστον, αλλά και συκοφαντικής δυσφήμισης κ.α), με την έννοια της ψευδούς παράστασης γεγονότος (κλοπής), για να ζημιωθεί ο άλλος παράνομα (ως προς το ποσόν της νόμιμης αποζημίωσης, που εδικαιούτο να λάβει, με κανονική απόλυση)...
     Ωστόσο, πιο εύκολα θα μπορούσε να σταθεί και να δεχθεί το αστικό Δικαστήριο, την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας, μεταξύ (αν αποδειχθεί λέμε) εξαναγκασμού σε παραίτηση και αυτοχειρίας, σε περίπτωση έγερσης αγωγής αποζημίωσης, λόγω ψυχικής οδύνης (και εδώ μιλάμε για ποσά της τάξης των 300.000 ευρώ) !
     Αποζημίωση, λόγω ψυχικής οδύνης, μπορούν, βάσει του Νόμου, να ζητήσουν τα μέλη της οικογένειας του εκλιπόντος, έννοια, που ερμηνεύεται στενά και περιλαμβάνει τους κοντινότερους πάντα συγγενείς (γονείς, παιδιά, αδέρφια, σύζυγο)...
     Εν προκειμένω και από τη στιγμή, που ο αυτόχειρας, είχε μόνον αυτούς τους δύο συγγενείς, θεωρώ ότι θα μπορούσαν και οι δύο να ζητήσουν (για την αδερφή δεν το συζητάμε, αλλά και ο ανιψιός), διότι, όπως φάνηκε ήταν πολύ δεμένοι, μεταξύ τους !
      Γι' αυτό πρέπει να πούμε, κλείνοντας, ότι το Δικαστήριο δεν εξετάζει ψυχρά, την ύπαρξη στενής συγγένειας, αλλά και το κατά πόσον ήταν πραγματικά "κοντά" και δεμένοι οι συγγενείς με τον εκλιπόντα, διότι, αν αποδειχθεί π.χ ότι, ως αδερφός, δεν είχες μιλήσει, με το νεκρό αδερφό σου, επί 30 ή 40 χρόνια, είναι (;) προφανές ότι δεν παίρνεις μία...