προτεινόμενες ρυθμίσεις για ληξιπρόθεσμα, προς τράπεζες !

    Το κύκνειο άσμα της θητείας Προβόπουλου, στην ΤτΕ, έμελλε να είναι μία απόφαση, που συζητείται από χθες στα ΜΜΕ και αφορά σε ενδεικτικούς τρόπους, ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων δανείων (εξυπηρετούμενων και μη) προς τις τράπεζες (από ιδιώτες, αλλά και επιχειρήσεις) !
   Έτσι, όπως παρουσιάζεται από τους δημοσιογράφους, είναι σαν να απευθύνονται αυτά, απευθείας στους δανειολήπτες, όμως η αλήθεια είναι ότι απευθύνονται στις τράπεζες (αφού, ως γνωστόν, οι τράπεζες -υποτίθεται τουλάχιστον ότι- εποπτεύονται από την ΤτΕ), ως γενικές αρχές-κατευθύνσεις, ενώ δε λείπουν και οι υπερβολές, κυρίως για λόγους ψηφοθηρίας, ότι πάνε να κάνουν τους πολίτες μισθωτές, στα σπίτια τους (προφανώς, μέχρι να εξοφληθεί το στεγαστικό, η κυριότητα του δανειολήπτη, είναι ...επισφαλής και το ξέρει, εκ των προτέρων)...
   Πέρα από τις ίδιες τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, που φυσικά επιβλήθηκαν από έξω (Ε.Ε) και με ΤΕΡΑΣΤΙΑ καθυστέρηση, αφού ο Προβόπουλος, οι πολιτικοί μας και τα άλλα στελέχη της δημόσιας διοίκησης, είναι άχρηστοι και δεν μπορούν, από μόνοι τους, όχι να πάρουν αποφάσεις ορθές, αλλά ούτε τα κορδόνια τους να δέσουν, νομικό ενδιαφέρον, έχουν και άλλα στοιχεία !
   Π.χ ορίζεται ρητά (αν και είναι αυτονόητο) ότι εξακολουθούν να ισχύουν και δεν θίγονται οι διατάξεις τόσο του "νόμου Κατσέλη", όσο και ο Πτωχευτικός Κώδικας, η εν λόγω απόφαση της ΤτΕ έχει νόημα, προφανώς, περισσότερο, στη λεγόμενη εξωδικαστική-συμβατική ρύθμιση των καθυστερούμενων δανείων...
    Από εκεί και μετά, μπορεί να απευθύνεται στις τράπεζες, ορίζοντας ότι πρέπει να συστήσουν ανεξάρτητα τμήματα διαχείρισης των "κόκκινων δανείων" και μερικούς τρόπους ρύθμισης, που σημαίνει ότι δεν μπορεί ο πελάτης-δανειολήπτης να επικαλεστεί υπέρ του, την εν λόγω απόφαση της ΤτΕ, ωστόσο και οι τράπεζες δεν μπορούν έτσι απλά, να την αγνοήσουν !
   Είναι καλό, που θεσπίστηκε, έστω και στο και 5', όχι στο παρά 5', διότι οι τράπεζες, στην Ελλάδα, έχουν αποδείξει, στο παρελθόν, ότι λειτουργούν, ως κράτος εν κράτει, δε σέβονται τίποτα, ούτε Νόμους, ούτε δικαστικές αποφάσεις (όλοι π.χ θυμόμαστε την απροθυμία τους να εφαρμόσουν αποφάσεις, που έκριναν παράνομες κάποιες προμήθειες), ούτε την ΤτΕ και χρειαζόταν κάποια -νομική- δέσμευσή τους, ως προς την υποχρέωσή τους, να ρυθμίσουν τα δάνεια, τα οποία δεν εξυπηρετούνται, όχι λόγω δυστροπίας, αλλά κυρίως λόγω συνθηκών ύφεσης και μείωσης των εισοδημάτων...
    Συνεπώς, αν πλέον δεν εφαρμόσουν αυτή την απόφαση, θα υπόκεινται σε καταγγελίες αρμοδίως και θα υπόκεινται και σε κυρώσεις διοικητικές, αλλά και ποινικές, ενώ οι ενδιαφερόμενοι δανειολήπτες, σε περίπτωση, που οι υποθέσεις τους, φτάνουν στα Δικαστήρια, θα μπορούν να επικαλεστούν ότι η τράπεζα δε συμμορφώθηκε, με την εν λόγω απόφαση και όχι πλέον αορίστως, με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, τα οποία ερμηνεύονται, καμιά φορά, κατά το δοκούν, ακόμα και από τα Δικαστήρια !
   Επί της ουσίας τώρα, οι προτεινόμενες ρυθμίσεις, διακρίνονται σε βραχυπρόθεσμες, μακροπρόθεσμες και σε οριστικές, όπου το χρονικό όριο του βραχυπρόθεσμου, ορίζεται στα 5 έτη.
   Σε βραχυπρόθεσμο λοιπόν ορίζοντα, προτείνονται κυρίως η μείωση της δόσης, η πληρωμή μόνο τόκων, η παροχή περιόδου χάριτος και η αναβολή μίας δόσης, ανάλογα πάντα με το προφίλ του κάθε δανειολήπτη (ισχύει γενικά αυτό, ως γενικός κανόνας, ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο λόγος της καθυστέρησης, το παρελθόν κλπ) !
   Σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα, προτείνονται η μείωση των επιτοκίων (που είναι απαράδεκτα υψηλά), η παράταση της διάρκειας, η αλλαγή του τύπου επιτοκίου (σταθερό-κυμαινόμενο), η μερική διαγραφή χρεών, η ανάληψη της διοίκησης μιας επιχείρησης, από την τράπεζα, η μετοχοποίηση οφειλών και οι πρόσθετες εξασφαλίσεις (προφανώς εμπράγματες).
    Τέλος, για τις πιο δύσκολες περιπτώσεις, εκεί όπου τα περιθώρια εξόφλησης του δανείου στενεύουν επικίνδυνα, προβλέπονται, μεταξύ άλλων ρηξικέλευθων και πρωτοποριακών ρυθμίσεων, όπως η "εθελοντική" παράδοση του ακινήτου στην τράπεζα ή η πώλησή του και η παραμονή σε αυτό, είτε λόγω μίσθωσης, είτε με Leasing, ακόμα και η ανταλλαγή του, με άλλο μικρότερης αξίας και φυσικά, ως ΎΣΤΑΤΗ λύση, η λήψη αναγκαστικών μέτρων.
    Επομένως, σε γενικές γραμμές, η ρύθμιση είναι καλοδεχούμενη και προς τη θετική κατεύθυνση (κάλλιο αργά, παρά ποτέ, που λένε), το ζητούμενο είναι κατά πόσον θα εφαρμοστεί στην πράξη, από τις τράπεζες και πόσο θα μπορέσει το Κράτος, να επιβάλλει την εφαρμογή της, σε τράπεζες, οι οποίες χρεοκόπησαν, με πάταγο και εξακολουθεί να τις χρυσοπληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος...